|
Heel even maar
heel even alleen
die stilte, die rust
alleen ikzelf
geen onderbrekeking
van gedachten
ik alleen, met de zee
de golven, de wind.
Niet die moeder,
niet die vrouw
maar even, nog dat kind.
Verre dromen, sterk verlangen
waarom heb ik me
ooit laten vangen
in de regels van alledag
naief dat ik dat niet zag.
mooi geschreven, niet door mij
Eliza
|
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
