xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Woensdag  5-1-2011

Brr... vandaag ook een hele koude stevige wind. Ik draag nooit een muts of sjaal, handschoenen, echt niet, heb ook al jaren geen kousen meer aan, altijd in de lange broek en blote voeten maar vandaag dacht ik mijn oren vallen eraf zó koud. Rocky moet er toch uit dus lopen maar, niet naar het bos, ik hoefde geen brief  te posten, dus het werd 1 stukje  heen en het zelfde stukje terug langs de sloot achter ons huis en dan gauw naar de warme kachel. Wel 2 keer meer als anders gelopen, dus mijn schuldgevoel  omdat Rocky niet even lekker kan uitrennen, een beetje opgelost.

Mijn vriend vond grijs haar bij mijn leeftijd horen en ik dacht;  dan maar laten  uitgroeien, ik had er moeite mee maar mijn vriend was lief en die bleef volhouden dat het goed stond.

Vriend maandag middag weer naar huis, vanmorgen stond ik op keek in de spiegel (wat ik volgens mijn vriend veel te veel doe, vooral als ik in mijn eigen huis ben, waar de spiegels ook veelvuldig voorkomen) in mijn kapsalon annex toilet, nagelstudio, kantoor, en ik had in ene zo iets van: zo wil ik er nog niet uit zien. Vrouwen hebben de mazel dat het heel gewoon is om je haar te kleuren als het duifgrijs word. Word het sneeuwwit is het een ander verhaal.

Ik had het zelf de laatste keer gekleurd,  middelgoud blond, toen het begon uit te groeien was het aan de zijkant echt bijna wit, maar aan de achterkant en bovenop werd het dacht ik?  mijn eigen donkerblonde haar weer, dus ik had eigenlijk de hoop als ik het laatste restje middelgoud blond er uit laat knippen komt mijn eigen kleur weer terug.

Helaas voor mij werd ik wakker geschud daar mijn lieve kapster, daar ga ik altijd naar toe, ik vertrouw haar, “Mevrouw het spijt me maar dat is donker GRIJS haar”, niks donkerblond dus.

“Als het haar uitgroeit is, heeft het een peper en zout kleur.” Ik ben meestal bij de zelfde kapster   ( wat ik 1 keer niet deed, nam permanent   toen zij er net niet was, zij had het mij altijd afgeraden), de gevolgen heb ik nu twee maanden ondervonden, mijn haar was inderdaad te dun, het werd een erg pluizig bosje haar die om de vier weken geknipt moest worden, de eerst knipbeurt heb ik niet hoeven te betalen omdat het echt niet die golf was geworden die het had moeten zijn,

Nu gaat het eigenlijk mooi zitten omdat er nog een klein restje permanent in zit, net genoeg om mijn haar een beetje voller te laten lijken, zo ook de bedoeling was.

Hoe bestaat het dat ik dat ik zo’n lang verhaal kan kletsen alleen over mijn haar, sta er zelf niet verbaast van te kijken , dat haar heeft  mij  mijn hele leven altijd al beheerst omdat ik het maar  stijl vond terwijl mijn zus van die prachtige krullen had, nu denk ik wat stom eigenlijk  veel veranderd in bijna 65 jaar ( voor het eerst dat ik dit schrijf 65 jaar, help!! dan word ik een AOW ) is er niet, ik zit nog steeds te grutten met mijn haar, het  heeft nu  weer een middelblonde gemengd met donkerblonde kleur. Zelf ben ik er  dik tevreden mee,  voor mijn vriend een verrassing!  een nieuwe vriendin.

Eliza

06-01-2011 om 15:45 geschreven door Loewiesa