xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Illusie

Wanneer ik driehonderd jaar geleden geleefd had,

dan zou ik op een mooie nacht naar een Oude Wijze

Vrouw gegaan zijn, die in het woud allerlei vieze

kruiden kookte boven een walmend houtvuur.

Goede vrouw, zou ik gezegd hebben, goede vrouw,

Ik ben lelijk.

Ja, dat zie ik.

Brouw mij een zalf. Ik zal u mijn zilveren gordel

geven en een beurs met dukaten. Brouw mij een

schoonheidszalf.

Zet u neder, mijn dochter, zou dat wijf gezegd heb-

ben. Ge zijt op tijd, de maan is vol, het is midder-

nacht; er vliegt een raaf naar het Noorden. Zet u

neder en wacht.

Ze had een stuk of wat padden genomen, een alruin-

wortel en wat vleermuisbloed en ze zou aan het

kokkerellen gegaan zijn, mompelend en prevelend.

In een aarden potje had ik het brouwsel meegeno-

men; thuis zou ik het op mijn gezicht gesmeerd heb-

ben, stiekem vol vertrouwen en de volgende dag

had ik uitgeroepen: Vermaledijd, het helpt! Want

wanneer men maar hard genoeg gelooft dat een

smeersel helpt, dan helpt het.

Tegenwoordig zijn de Oude Wijze Vrouwen, die vleer-

muizen-ragoût  koken bij maneschijn, vrij zeldzaam.

Hun functie is overgenomen door jonge opgewekte

verkoopsters in kosmetica-zaken. Om haar heen staan

duizenden potjes en luxueuze rose flesjes. Dag cream,

nachtcream, ochtendcream. Cleansingcream, clean-

singmelk, cleansing water. ( nog geen cleansing thee,

maar dat komt vast ook). Daglotion, nacht lotion.

Lotion om de poriën te openen, lotion om de poriën

te sluiten…en het zelfde geloof drijft ons nu naar deze

illusiewinkels.

Kijk mevrouw, zei het knappe verkoopstertje, dit

gebruik ik zelf, al jaren. Iedere avond op een wat.

U zult een zien, rimpeltjes weg, geen grove poriën

meer, een volmaakte gladde huid.

Hoeveel kost het, vroeg ik angstig.

Negen vijf en zeventig, maar u doet er lang mee.

En die cream moet u er bijnemen voor de nacht. Die

kost zeven vijftig.

Wel,  het was op dat moment geen volle maan. Pad-

den en vleermuizen hadden hier niets meer te doen,

maar op het flesje stond: Totale verjonging, de huid

van Betty Grable in tien dagen. Pakt u ook dat in

zei ik. En die cream ook.

En werkelijk, ik zwoer bij mijzelf, dat het hielp. Ik

verbeelde me, dat ik dagelijks meer op Betty Grable

ging lijken. Alleen die lotion… was zo gauw op. Bin-

nen de week was ie op. En om nu tien gulden per week

uit te geven om op den duur op Betty Grable

te gaan lijken…het werd een moeilijk probleem.

Zeg, zei ik tegen een vrind, die ergens op een labora-

torium in oliën en vetten wroet, kan jij niet ’s kijken

wat hier in zit? Ik gaf hem het restje.

Hm, zei hij. Ik zal het meenemen. Dat geurtje kan ik

niet analyseren.

O, het gaat niet om het geurtje. Het gaat om de

schoonheidswerking. Ik wil de bestanddelen weten…

misschien zit er wel vleermuizenbloed in. Hij bracht

na een week het flesje terug. Het is alcohol, zei hij.

Verdunde alcohol, met een tikkeltje salicylzuur. En

dan natuurlijk dat geurtje…en dat geurtje kan ik

niet…

Nee onderbrak ik hem haastig… het gaat echt niet

om dat geurtje. Maar je weet zeker dat er niet…eh…

Nee, zei hij, precies wat ik zeg. Ik heb een hele fles

voor je gemaakt. Hier, voor negen en vijftig cent.

En als je meer wil hebben, zeg het dan maar. Een hele

literfles voor negen en vijftig cent…! Ik kon er voor-

taan een bad in nemen, als ik wou… en nu heb ik er

batterijen flessen van op mijn kast staan. Ik gebruik

het af en toe. Maar de betovering is er af. Ik geloof

niet meer in Wonderen.

Zal ik die potjes cream ook onderzoeken? Zei die

vrind van ons. Eh… nee, dank je, zei ik. Want ik

 dacht: Stel je voor dat het alleen maar aardappel-

puree is. Oh nee, laat me nu nog één illusie behouden.

        Geschreven door;

Annie M.G Schmidt titel van het boekje :

      Troost voor dames

Boekje is gedrukt in 1979

Eliza