xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gisteren

Gistermiddag werd mijn dag indeling heerlijk onderbroken, ik had een Nieuwjaars receptie in het wooncentrum voor oudere mensen waar ik vrijwilligers werk doe.

Half drie werden we verwacht, eerst aan de koffie, later wandelde er zo’n heerlijk advocaatje langs op een dien blad van al weer een vrijwilgster, hij stond daar nog maar in z’n eentje, ik keek eerst of er niet een oudere mevrouw of mijnheer was die het wou nuttigen, maar nee, toen mocht ik het opeten.

Echt ik vind dat heerlijk, ik koop het voor mij zelf echt niet, want dan moet er zeker een pot slagroom bij en dan ben ik niet te stuiten hoor. Er was een heel goed bandje, die leuke gezellige muziek speelde, liedjes van vroeger, ook liedjes van nu heel gevarieerd,  genoten heb ik .

Ik heb ook gedanst met een  oude mevrouw die toch nog hele soepele benen had en samen gingen we als een speer. Ik had het niet willen missen, de tv en de pc hebben mij 3 uurtjes moeten missen, Rocky ook, dat was jammer want er bleek  een hondje in de zaal te zijn dus hij had mee gemogen, maar dan had ik niet zo kunnen dansen, dit was mijn uitje.

Er was een klein minpuntje, de oudere bewoners die niet zo goed meededen met klappen af zwaaien, zij moesten wel, want de armen werden vastgepakt  door vrijwilligsters ( goed bedoeld )  geklap en gezwaaid werd er.

Toen zag ik een beetje mijn voorland, help... ik word ook al 65 jaar. Als ik nog ouder word en ik kom ook in zo’n wooncentrum, zou ik het niet fijn vinden als er met mijn armen door anderen word gezwaaid, het is zo betuttelend.


                                           

Eliza