Was er weer even tussen uitxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De boerderij lonkte naar mij, ik mocht weer een paar dagen logeren.

Alles is wel anders, ik miste Klaas, zijn vrouw heeft er ook grote moeite mee, we zijn vrijdag middag naar hem toe geweest, hij kan helaas niet meer thuis wonen, omdat hij het heden met het verleden heeft gewisseld. Het nare is, dat je op het oog zou zeggen er is niets aan de hand, maar we weten wel beter. Hij woont daar ook in een dorp, kijkt uit zijn slaapkamer naar schaapjes aan de overkant, voelt zich daar  thuis maar wou wel met ons mee toen we weer naar huis gingen, dat is hartverscheurend. Voor zijn vrouw is dat een hard gelag, Klaas is het vergeten als we weg zijn.

Zo heeft ieder huisje zijn kruisje met leed om te dragen, of je nu arm bent of rijk, gezondheid is niet te koop.

Toen ik vanmorgen langs de sloot liep, zag ik alweer eenden

 en meerkoeten, die aan het bakkenleien waren om de vrouwtjes. De meerkoeten  kunnen zich  breed en groot maken als ze ruzie hebben, ze staan dan letterlijk rechtop in het water zich groot te maken voor de concurrentie een machtig gezicht, ze kunnen ook hard zwemmen met de snavel op het water achter het mannetje aan dat ook om het zelfde vrouwtje komt. De sterkste wint, het vrouwtje kijkt toe. Ja de tijd gaat snel we zitten al in het laatste staartje van januari.

Eliza