xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hoe mooi is Limburg

Zó… mooi. Ik was een weekje mee naar Kessel, zijn we op woensdag middag gaan rijden naar  schitterende plekken in Limburg.

Die middag heb ik  mij ontroerd, gelukkig, en vredig gevoeld.

We zijn naar Margraten geweest, daar is een groot monument het ‘Memorialpark’, ter nagedachtenis aan velen Amerikanen en andere soldaten die voor onze vrijheid hebben gevochten en daardoor zijn gedood.

Het is een groot park  prachtig onderhouden,  schoon en zo sereen, twee hele lange muren van een soort marmer stonden daar waarin alle namen van de gestorven soldaten  waren gegrift.  Brede trappen die ons op een midden plein brachten, omringt door de muren met namen stond een groot bronzen beeld aan een langgerekt water in een zwart bazin, er achter een hoge vierkante toren, die was indrukwekkend, hij was niet mooi, een hoge grauwe toren. Daar was een carillon in verwerkt, wij kwamen die trappen op, de zon scheen er was verder niemand, de stilte, de rust,  ineens dat carillon wat ging spelen, het was of ik  aanwezig was bij de begrafenis van al die soldaten die gesneuveld waren. Tranen over mijn wangen.

Achter de grote toren het prachtig aangelegd militair kerkhof. Nu kom ik zelf woorden te kort om te beschrijven hoe aangrijpend het is, allemaal witte kruizen in gelid, rijen en rijen met de namen van de gestorven soldaten er op.  Het was er dood stil, we hoorde alleen de vogels fluiten.

Dan kan je niets anders doen dan gewoon even stil staan, je gedachten

alleen gericht op de heldhaftigheid van de gesneuvelde, het verdriet van vele ouders die hun kind zijn verloren en eigenlijk het grote verdriet voor iedereen die gesneuveld is in een oorlog die niemand eigenlijk wil.

Dat was mijn ontroerend moment, daarna voel je het geluk dat jij daar mag staan in vrijheid.

Alles is nu vredig, omringt door een prachtig landschap met heuvels en groen

We zijn daarna naar de’ Gulpenberg’ geweest, ik heb best wat hoogte vrees, de berg op daar merkte ik niet zo erg veel van hoe wel ik op het laatst blij was dat ik uit kon stappen, ( waar ik wel meteen uit het vredige gevoel gerukt werd, om dat er op de parkeer plaats tussen de bomen allemaal zwerfvuil lag. Wat kan ik me daar woest om maken, dat de mens van al wat mooi is, toch weer een zwijnenstal kan maken.)

Op die berg stond een groot Maria beeld, van alle kanten op de berg keek je naar een prachtig panorama in de diepte, we hadden zo’n geluk dat de zon aan de hemel scheen, we hoefde geen jas aan. Het was gewoon onze middag

 .

Daarna zijn we nog naar het drielanden punt in Vaals gereden. Nederland, Duitsland en België  komen daar samen, een gek idee, dat je de ene kant Duitsland, de andere kant België, en de derde kant Nederland in kan lopen.

Best wel moe maar zéér voldaan,
na die prachtige middag huiswaarts gegaan.

 ( foto's deze keer opgezocht, niet zelf gemaakt)

Eliza