xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zaterdag

Daar ben ik dan weer even, ja even, morgen gaan we weer terug naar Limburg. ‘De laatste lootjes wegen het zwaarst’, dat is een gezegde, ik moet beamen dat ik daar wel wat last van heb. Het zou toch wel een verademing zijn als alles klaar was en we weer in ons gewone ritme zouden komen.

Ik mis meer als ik gedacht had mijn vrienden, mijn zoon, mijn kleinkinderen, ook best wel mijn contact met U door mijn verhalen en belevenissen die ik dan toevertrouw aan mijn geduldige altijd wachtende computer. Kortom  mijn leventje is behoorlijk ondersteboven gedraaid door !... een lieve vriend, hele fijne indrukken, uitstapjes, én !... een verhuizing. Het vertouwde leventje ervoor, daar heb ik soms erg heimwee naar. Nu zit ik achter mijn pc, de tuindeur staat nog open het is net zomer, we hebben boompjes gesnoeid, en de tuin wat opgeruimd ik voel me weer prettig. We zijn vanmorgen naar mijn vriendin geweest die me ook best mist, andere kennissen zeiden ook al, “ja hoor, je hebt een vriend en nu horen we weinig van je”. In mijn beleving door de drukte, had ik er geen erg in dat het wat langer als anders duurde voor ik wat van mij liet horen. Ja  vriendschap moet natuurlijk van twee kanten komen  dus toch tussen de drukte door even iets laten horen. Als ik  thuis ben probeer ik  ook contact te maken met U  via mijn pc. Eind Mei hopen we alles rond te hebben.

Eliza

Eliza