|
Een Advent overdenking
Met de geboorte begon de pijn
En het zou tot aan de eeuwigheid zijn
In de heerlijkheid is het over met de aardse pijn
Hoewel de steken je niet ongedeerd laten
Van mensen die God haten!
Pijnxml:namespace prefix = o />
Zij die je naaste zijn
Doen je het meeste pijn!
Laat ie fijn zijn
God was eens ons aller Naaste
Maar we wilde ons niet haasten
Om dicht bij Hem te leven
We gingen op in ons eigen wereldlijke leven
Even nog dit en dat
We liepen hard voorbij die Schat
En lieten Hem elke dag kruisigen
Met onze eigen zonden
Ja, wat een wonden!
Daarom doen onze naasten ons pijn
Omdat ze ook niet dicht bij Hem wilde zijn
Menig mens leeft als een zwijn
En dan is er altijd dat refrein
Wat doen de mensen je een pijn
Maar heilige pijn
Dat is de meest verterende pijn
Dan zou je er echt niet meer willen zijn
Maar Jezus ging door
Door de hel en de dood
En het was het Kind
Uit Marias schoot
Ook voor haar moest Hij sterven
Zodat zij het eeuwige leven kon beërven
Hij nam haar op
Zodat ze eeuwig samen konden leven
Hij was Jezus leven van haar leven
En Jezus' dood van haar dood
Zodat zij terecht kwam in Vaders schoot
Ziet u wat de Vader allemaal in zijn Zoon u aanbood!
Maar een ieder ging aan deze ernst voorbij
Men wilde alleen maar blijheid
Maar bij de doorgang naar het eeuwige leven
Moet men ook wel van pijn beven
Anders zou men Jezus pijn niet begrijpen
En ging er niemand naar de eeuwigheid uitkijken!
Heel veel mensen gaan graag over lijken
Daarom moest de Zoon van God bezwijken
Maar Hij zou niet voor de duivel wijken
En zo bouwde God allemaal dijken
Waar we nog steeds naar kunnen kijken!
Maar het beste is uitkijken en verwachten
En bevrijd worden van de verschrikkelijke nachten
Hij wilde met de pijn het menselijk leed verzachten
Maar velen wilde Hem liever verachten!
Dan valt er nimmer nog iets te verzachten!
Het blijft altijd een keus!
En stoot je nu je neus
Dan is dat eigen schuld!
Dan wordt er in adventstijd gebruld
Omdat men deze lieven Zoon van God
heeft vertreden
Vandaag en ook in het verleden...
|
