Voorbij

Het jaar trekt voorbij

Niet iedereen is blij

De crisis breidt zich uit

We lopen gewoon vooruit

We doen net of het allemaal wel gaat

Maar ondertussen is er iets dat knaagt

Aan de zekerheid van het bestaan

Pensioenen gaan naar de maan

We moeten straks als ouderen

met minder verder gaan

Dan dat we allemaal ooit dachten

En heb je geen pensioen

Ja, dan zit je in een doem

Nergens komt er meer iets bij

Alles is afgeroomd

En niemand is nog blij

Of toch nog wel?

Ja, jongere mensen voelen het

niet die kommer en kwel

Ze leven er nog redelijk op los

Ze denken wij zitten niet in een donker bos

Maar zachtjes sijpelt het loon voor iedereen door

En trekken ze straks ook aan het kortste eind

Och…wat maakt het uit

Als je veel hebt te verteren

Dan gaat het tij soms keren

Doordat er iets ernstigs gebeurt

En dan zie je wat het allemaal heeft gebaard

Geld en goed

Het is absoluut niet goed voor het gemoed

Je hoort dertigers en veertigers praten

Je zou ze bijna gaan haten

Wat een egoïsme stralen ze uit

En dan denk je het is maar goed

Dat alles uit elkaar spat als een zeepbel

Dan worden ze eens bij de feiten bepaald

Hoe de menswording is verschraald

Hoewel de harde harten

Voelen weinig van deze smarten

Ze willen er lustig op los gaan

Maar men ziet niet dat alles eenmaal zal vergaan

Ook al kan het nog wat duren

Men leeft of het eeuwig blijft duren

Het oppervlakkig leven

Gaat heus niet zo snel beven

Als ik het maar heb

En als ik maar mee kan doen

Ja, daar wringt nog steeds de schoen

Men wil niet voor een ander onder doen!

Beklagenswaardige mensen

Met hun valse wensen

Zo vliegen we naar het einde van twee duizend elf

En het nieuwe jaar komt er aan

Hoe lang zullen alle zeepbellen nog bestaan!

Dat zal tweeduizend twaalf gaan leren

Fijn als je er in de afgelopen jaren van hebt kunnen leren

Hoe het allemaal niet moet

Maar ieder ontvangt toch z’n loon

Is het geen spot en hoon

Dan is het wel de zeepbellen die dan kwellen

En zeepbellen zijn teren zaken

Die je in je levensbestaan ernstig kunnen raken

Eén beweging en ze zijn kapot

En dan maar als een kip zonder kop kakelen

Dat is de toekomstig mensheid

Met de “wijsheid” in pacht

Ze hebben hun kinderen in de wieg al ontkracht

Ontkracht van het deugdzame leven

Kinderen moeten straks met de erfenis van hun ouders leven!

Een erfenis die niets aan iets wezenlijks achterlaat

Ja, zonder al het wezenlijke is het voor dit mensdom te laat!

De kinderen vallen in het verderf en in het kwaad

Omdat ouders leven zonder opoffering

Hun egoïsme is het eerste ding

Dat hen in het leven houdt

Als je ze hoort praten dan krijg je het koud

En later als je het overdenkt benauwd

Hun harten zijn zo koud

Want ze kennen geen berouw

Dat hun kinderen voortleven in een winterse kou!