Medelevenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In de knop van het leven

Werden zo diverse kinderen

Uit het leven gerukt

Door een ernstig ongeluk

Volwassen mensen ook daarbij

Wat een diep leed voor de nabestaande

Ja, de wegen zijn dan bijna onbegaanbaar

Je leeft in een roes

Alles moet worden geregeld

Het lijkt wel of er is gekegeld

Je kind, man of vrouw

Die je daarbij werden ontnomen

Eerst de vertwijfeling

Is het leed nu voor mijn gezin?

En ook de blijdschap als je kind is behouden

Je moet alles gaan regelen

Je loopt op wankele benen

Waar moet een mens dan henen

Met zoveel zwaar leed

Ja, dan heeft men last van angstzweet

Totdat je eindelijk alles definitief weet

Dan moet er worden verder gegaan

Het is zo donker in het bestaan

Je levens is verscheurd

Wordt een mens nog wel opgebeurd

Alle woorden schieten te kort

Want je moet het zelf dragen

Niemand die je daarin kan helpen

Mensen zullen je overstelpen

Met warme gevoelens van genegenheid

Maar in de loop van de tijd raak je dat ook kwijt

De gang van het leven is niet meer zoals het was

Je kunt niet echt blij meer zijn

Want je leven ligt eigenlijk zacht gezegd in een ravijn

Want een kind op zo’n manier verliezen doet zo’n pijn

Alleen al dat je er niet bij kon zijn

Bij de doodstrijd die je kind heeft meegemaakt

Dat is wat het lijden juist zo verzwaard

Maar laat het oog dan maar naar Boven zijn gericht

Misschien dat God dit lijden verlicht

Want Hij weet wat lijden is

Dat lijden was echt niet mis

Hij leed door de wonden van de zonden

Zonder zelf verkeerd te zijn geweest

Alle mensen leven tegenwoordig een
onwaardig levensfeest

De ernst moet de mens gaan vatten

Dan kan men bevatten

Dat het leven niet zomaar is gegeven

Het leven moet in verantwoordelijkheid
worden geleefd

Opdat er maar niet op los wordt geleefd

Zodat er niet nog meer wordt gebeefd

Want dit is toch weer zo’n beving

Maar vaak gaan de mensen er weer snel aan voorbij

Want het was voor die ander en niet voor mij!