|
Zondag
Een zondag met regen
Ik kan er wel tegen!
En zeker na van die mooie dagen
Ik hoef me niet af te vragen
Wat ik eens zal doen
Ik heb een lot
En ben in veel dingen beknot
Maar één ding niet
Mijn geest doet niets teniet!
Hij leest of hij werkt
of hij denkt na!
En soms laat ik alles
even voorbij gaan!
Dan trek ik me terug in
dit stille bestaan
En toch heb je het ook wel druk
Maar je gaat er niet aan stuk!
Je maakt je zo druk als je wilt
Er is niemand meer die om je gilt
Kinderen hebben hun plaats gevonden
Maar er moet nog wel een pleister
op een grote wonde
En dat is met het einde van dit lot
Uit liefde voor de ander werd je zo beknot
Maar die liefde is niet te zien!
En kun je ook niet met ze praten
Ja, tot op zekere hoogte
Maar dat is niet zo hoog!
Want alles is nog aards!
Maar in Daniël twaalf
het laatste vers
Staat te lezen
Dat je opstaat in je lot
En dan ben je niet meer beknot!
Dan is de Vredevorst gekomen
Daarom wordt het feest van Pasen
Geen chocolade en veel eten
Dat wil ik liever vergeten!
Want het is een bijzonder feest!
Het feest dat Jezus altijd leeft!
Dat Hij is opgestaan!
Maar Hij moest eerst veel lijden
En wil je je aan Hem wijden
Dan weet je wat het is dat lijden
Lijden zonder zonde!
Omdat je je naaste hebt lief gehad!
Maar menigeen is het vergeten
Dat je het Woord moet opeten!
Om dit alles in de geest of ziel te weten!
De woorden waren verzegeld!
Er werd met een dienares gekegeld!
De knallen waren niet van de lucht
En er is vele jaren diep en heel
diep gezucht!
Maar als het einde daar is
Dan ben je weer opgelucht!
Daniël 12
|
