|
Dood
De dood, het verderf
en het verdriet
Het lijkt wel of de wereld
Het expres over de mens uitgiet
Maar niets is minder waar
Alle gebeurtenissen zijn er niet, zomaar!
Het zou eens kunnen betekenen
Dat mensen eens van dit alles gingen leren
Of dat ze door diep verdriet
Gaan zien bij Wie alles niet uit de hand kan lopen
Ja, verdriet om het missen van een kind
Of wat het ook van je mag zijn!
Daar is zomaar een grote levenspijn
En dat in deze lijdensweken
Misschien kunnen mensen zich eens
van dit alles los weken
Niet dat verlangen hebben om op reis te gaan
Maar het verlangen om op ware reis te gaan
Een reis die zoveel te bieden heeft
En die je in je eigen omgeving beleeft
Waar het zigeunerschap wordt verloren
Want al die reizigers zijn net als een zigeuner
Je bent steeds op zoek naar een andere hoek
Maar eenmaal weer thuis
Dan is de reis snel vergeten
Want we moeten weer zorgen voor het dagelijks eten
Hier zie je dat financiële rijkdom
Een mens brengt waar deze niet wil zijn
Rentmeesterschap is ook voor het milieu nodig
Maar mensen zijn hardleers
En ze willen de geneugten niet opgeven
Ze vinden vaak dat ze het verdienen
Of dat men de kinderen een onbezorgde
jeugd moet geven
Maar waar is nu het leven!
Het is nu een grote ellende
Wanneer zal de diepe droefheid zich wenden?
Misschien wel nooit
Want sommige buigen ook niet als ze berooid
Berooid achter blijven
Het leven wordt gegeven
Om verantwoordelijkheid te dragen
Om een aandeel in elkaar te hebben
En niet zo als de Rabobank zijn reclame vertoont!
Wat een rot reclame!
Ik erger me altijd aan die reclames
Maar zo één met dat aandeel!
Die verfoei ik!
De geldgod probeert het steeds weer!
En zo zien we ellende op ellende
Die door het materialisme
niet wilde wenden!
|
