|
Ankerloos
De mens is een zwalkend schip
Het drijft voort
En men heeft geen anker aan boord
Dus zijn er momenten
Dat je jezelf in wil prenten
Dat het leven bestaat
Uit drinken vrolijk zijn en
morgen sterven wij
We leven ongezond
We voeden de kinderen slecht op
Ze hebben geen tijd meer voor ontbijt
Want men is de rust in het levensschip kwijt
Ontbijten moeten ze maar op school
En later moeten ze maar ergens vette
hap vergaren
Zo vergaan de jeugdjaren
En het vet heeft in het lijf willen garen
Men krijgt last van vetzucht
Men grijpt in lege tijden naar eten
En men is vergeten
Dat je lijn geen lijn meer is
En dan gaat het op latere leeftijd mis
Wat dient de ouder voor een kind te zijn?
Die dient een politieagent te zijn
En alles in de gaten houden
Maar naarmate de kinderen ouder zijn
Gaat men eigen wegen
Maar ze hebben weinig goeds meegekregen
Het is volgens artsen nog niet te laat
Maar de klok staat wel op het laatste uur
Het leven met hart en vaatziekte is zuur
Maar ook voor de gemeenschap erg duur
Want we kunnen onderzoeken wat we willen
Ziekte en dood ontvangen vanwege het leven
zonder anker
We ontvangen alles maar willen God
niet meer danken
Maar we gaan zielig ergens zitten janken
Omdat we zo zielig zijn!
Ja, dit is dan geen ravijn
Maar een anker wat is verloren!
Dus al zoek je in de zee
Daar is steeds weer een nieuwe wee
Banen gaan verloren
Omdat de bankiers dieven zijn geworden
Geen rentmeesters naar behoren
En de mens ligt zonder geld ook
totaal verloren
Iedereen krijgt een levensdeel
En in veel gevallen kijkt men ook scheel
Hoe heeft mij dat kunnen overkomen
Daar gaan al mijn dromen
De één weet het soms nog beter
dan de ander
Maar de levenswandel
Is er niet één van een volwassene
Maar die van een kind dat ook niet door
zichzelf wordt bemind
En dat gunnen we ook die ander
Dus geven we een slecht voorbeeld van
de levenswandel
Dit is nu afgunst en jaloezie!
Had of heb je een gebogen knie
Dan is het lijden in de ziel en geest er wel
Maar je levensschip ligt stevig vast
En al komt er een vreemde gast
Die je van alles wil beroven
Dan is de roep naar Boven
En als je het Wonder in je draagt
Dan geeft hij de uitkomst ook vandaag!
Danken doe je niet met je handen op de
kerkbanken
Maar dat doe je met je leven
Door je leven aan Jezus te geven
Hij voor mij en ik voor Hem
Dan hoor je altijd zijn vriendelijke stem!
Dan zie je het verkeerde gebeuren
En je gaat het niet de rug toekeren
Maar je roept ze tot de orde
Maar helaas was en is het nog steeds
een wanorde!
De schepen zijn verbrand
En menigeen staat nu aan de kant
Want dit land is reddeloos
Omdat men voor de geldgod koos!
Wie niet horen wil moet voelen
Als je met die vorst der duisternis
wilde kroelen
Dat wordt vreselijk woelen
En al de opgewonden spoelen
Draaien in de war
Je begrijpt ook niet het gesar
Van al die reddeloze mensen
Want die hadden geen wensen
Om voor eeuwig behouden te worden of zijn!
En het laatste is het ravijn
Waar men steeds nog maar op wil beuren
Dat al het verscheurde door je inzet
weer goed gaat komen
Dit zijn zo van die valse dromen
Want aanbidding van die geldgod
Daar is en blijft alles door verrot!
Menigeen slaapt verder in zijn kot!
Want men geniet zo van
die afgod!
|
