|
Honderd jaar!
Honderd jaar geleden
Kwam er een kind
Het heette Toon
En later zette hij de toon
Een man met talenten
Hij zette zijn gezicht op gewoon
Dat was nu echt Toon
Hij maakte met zijn gezicht
mooie prenten
Zijn mimiek was zo echt
En hij deed het niet slecht
Toon was ook heel gewoon
En daarom sloeg hij de toon
Hij maakte met de toon de tonen
Mooie liedjes en wat zang
Zo kwam hij dan gewoon op gang
Maar in het gewone
Kan een eenvoudig mens komen
Het valt te begrijpen
Niet dat je ernaar moest grijpen
Het was even beschaafd lachen
Dat is iets wat je nu niet
meer zo tegenkomt
Of er wordt gevloekt
Dan heb je bij mij geen
succes geboekt
Maar in het zette van die toon
Dat gaf de juiste toon
En zijn vele gedichten
Daarin zag je ook de verschillende
gezichten
De gezichten van liefde en aardigheid
Ja, na honderd jaar, gedenken wij even
die innerlijke talenten met beschaafdheid!
|
