|
Klagen
Iedereen is aan het klagen
Iedereen heeft het over eenzaam
Nog nooit zoveel eenzamen mensen
Dat is niet wat we wensten
En bang dat de kandelaar
wordt weggenomen
En als dat zo zou zijn
Dan stapte men steeds in de
verkeerde trein
De trein die alleen maar de afgoden bracht
En men gaat er weer in mee
De afgod vakantie viert alweer hoogtij
Want we moeten ergens naar toe leven
Schamen moest men zich in alle kerken
Eenzaamheid is er alleen maar
voor één mens
En dat ben ik!
Geen warmte om je heen
Want mensen zonder een mantel
Die zijn ver heen!
Daarom is of was er zoveel geween!
Al het kerkvolk is gemeen!
Mijn man en kinderen waren schapen
Maar ze zijn tot de dood gebracht
En het leven is er maar voor één
En dat is de moeder van een gezin
Met kinderen die je door het toedoen
van anderen veel kunnen hinderen.
Ook is er wel troost
Van Hem die alles weet
vanaf het eerste begin!
Het begin van mijn bestaan
Er is aan dit alles veel
vooraf gegaan
Daarom, wat is aards geluk
De mensheid maakt alles stuk
Met woorden en daden
Vooral de kwaden
|
