|
Het leven
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het leven is maar even
Als je achter dit alles staat
Dan zie je hoe snel de tijd gaat
De jaren regen zich aan één
Je ging overal heen
Je moest de Liefde brengen
Dat moet de toekomst brengen
Zonder Liefde is er een wereld vergaan
Dan zie je dat alles zou zijn vergaan
De Liefde is het cement tussen de stenen
Welke stenen?
De Levende stenen!
Zonder Leven is er ook geen Liefde
Dan zijn er monsters die harten open kliefde
En je van je eigen identiteit beroofde
Zonder dat je dit ooit geloofde
Dat het kon gebeuren!
Dat die monsters ook jou of u konden verscheuren
Als er een kind door een walgelijk figuur werd of wordt aangerand
Of als er zomaar iemand vermoord wordt op een strand
Of als hele colonnes op weg gaan
Om strijdbaar te zijn!
Maar het alles eindigt in bloed!
En niet in een groot bevrijdingsfeest
Van huis uit is ieder mens een beest
Daar moet men voor bewaard blijven
Anders is er niets meer waar de wereld op kan drijven
De geestelijk strijdbaren zijn de kurken
Waar de wereld op heeft kunnen drijven
Anders waren we in een afgrond gegleden
En lagen we met zn allen beneden
In een diep ravijn
Waar ook de wormen zijn
Waarom bekijk je die wereld nu zo!
Door het leven wat er geleefd werd
Dan zie je dingen die niet voor het blote oog zichtbaar zijn
Dan zie je de stiekeme misdaden en die zijn niet fijn
Wanneer er veel in het geniep gebeurt
Dan weet je dat er in de wereld helemaal niet veel goeds gebeurt
Alle mensen zijn toch zeker van dezelfde lap gescheurd!
Er was er maar Eén en die heeft geboet
Hij werd zwart gemaakt als roet
En moest de dood gaan sterven!
Zodat er nog mensen het eeuwige leven konden of kunnen beërven!
Maar ook een mens moet wel aan zichzelf sterven
Wil hij of zij gaan delen in het nieuwe leven
Het leven door Hem gegeven
Omdat Hij met Zijn komst de wereld kwam verzoenen
|
