|
Roos
De laatste roos
Kwam uit de tuin
en ook uit mijn digitale doos
Ook rozen zijn vergankelijk
Ze worden door het weer
diep geschonden
En de regen laat het zien
de nu dichte wonden
De regen komt op het tere blad
En als het opdroogt is het
blad niet meer glad
Maar met een camera
Kun je het allemaal weergeven
Hoe het was en is in het leven
Van een tere roos
Een roos die de pijn moest
onder gaan
Van wat het mensdom
heeft gedaan!
De herfst is nu zeker ingetreden
De herfst voert ieder mens
naar het verleden
Niet alleen van een jaar
Soms is het ook van
een heel leven
Daarom het nog maar eens
beschreven
De mens is in feite een stuk ongeluk
Want het egoïsme maakt alles stuk
Ook het leven van een tere roos
De mensheid is boos
Maar nimmer op zichzelf
De mens wil graag vrijuit gaan
Maar dat verwekt juist het smerige bestaan
En zo laat een mens van goede wil
telkens een traan
Ook al zijn ze opgedroogd
Innerlijk zijn ze er steeds weer
Men geeft in het doen laten
steeds opnieuw een steek
Gelukkig is het als je in een week
Weinig of niemand ziet
Dan heb je ook niet altijd verdriet
Verdriet hoeft men ook niet altijd te zien
Want de kille mens weet er niet van
En kan het ook niet begrijpen
Hoe het leven in ups en downs
moet rijpen!
|
