|
Nog één
Daar gaan we dan
Nog één nacht en het
is de laatste dag!
Van het jaar tweeduizend achttien
We houden het jaar dan weer voor gezien
Over een aantal jaren weet men misschien
Niet meer wat dat jaar had te zeggen
We kunnen ook weer zo´n jaar
naast ons neer leggen
Zoals er velen voorbij zijn gegaan
Soms een jaar met een traan
Soms een jaar met een lach
Maar ja, ach!
Wat zal het volgende jaar brengen
We hebben immers niets te zeggen
Een jaar gaat en een jaar komt
Soms sta je verstomd
Hoe mensen zorgeloos door het leven gaan
Ze denken niet aan het eeuwige bestaan
Het zal ze allemaal een zorg wezen
Alles laat hen om het even
Ja, het leven is ook maar even
Maar heb je niets beters ontvangen
Waar naar je na dit leven zou kunnen
verlangen
Dan is het een kaal bestaan
In alle turbulentie zie je geen
geestelijke zon of maan
De mens geniet van het bestaan
Zodat men niet als rentmeester door het leven
zou willen gaan
Men wil er alles uithalen wat er inzit
Maar dan ineens wordt de mens opgejaagd
Over de verhitte gedachten van het klimaat
We moeten dit en we moeten dat
Maar bij hen die het voorbeeld hadden
moeten geven
Daar vind je niets van terug
Ze vliegen hierheen en daarheen
Letterlijk en figuurlijk
Men denkt na mij de zondvloed
En men spreekt niet op een juiste
wijze tot het gemoed
Want als men wist dat uit de eeuwigheid
dit had gemoeten
Dan had men nu niet voor al die zonden
hoeven te boeten
Leven voor eigen rekening
Dat is geen verzekering
Die je door de moeilijkheden zal helpen
Nee, dat is een leven waar de problemen
je kunnen overstelpen
Dat is een leven vol zorg en spijt
Had ik in alles maar beter gedaan in de tijd!
Nu nog één nacht en dag
En de wereld viert weer groots de jaarwisseling
met een vuurwerk, drank en veel lach
Nog steeds gebonden in de zonden
Hoe komt het toch dat zoveel levens
zich verwonden
En wonden ontvangen door de zonden
Die niet meer te genezen zijn
Ze reden in een zeer snelle trein
Een trein die zomaar stort in een ravijn!
|
