|
Duwen
In het leven is een mens aan het duwen
Men duwt alles vooruit
Wat duurt alles toch lang
Ik wil voortgang
We gaan haasten
We maken slaven van onze naasten
Het begint al in de kinderjaren
Dan wil je al groot zijn
Maar groter zijn geeft ook pijn
Hoe groter een mensenkind wordt
Je ziet het leven niet meer zoals toen
Hier moet je mee opschieten
Want van tijd vergieten
krijg je alleen maar last
Of je loopt op een gegeven moment vast
Je omgeving maakt je vaak tot slaaf
Men heeft het wel over samenleven
Maar men vergeet zelf te leven
De tijd uitkopen daar werd niet
over gesproken
Want dan zag men spoken
Gedisciplineerd moet je leven
Dan zie je de duwtjes in je leven
Je innerlijk neemt alles op
Hier en daar zie je het wel
Het leven is eigenlijk een flop
Handhaven komt er aan te pas
Anders lig je in een plas
Een plas van bloed
Die komt uit het gemoed
Het gemoed dat zachtjes schreit
Maar wel wakker blijft
De wereld om je heen
schopt je tegen je scheenbeen
De pijn ga je duidelijk voelen
Met de voortgang is er eigenlijk
weinig te kroelen
Het mens zijn is een hard bestaan
Dat komt doordat men aan slavernij
is gaan doen
Het leven is steeds meer een woestijn
Dan vergaat eigenlijk de “gein”
Het leven is geen geintje
Maar pure ernst
Ben je eigenlijk wel gewenst?
In deze wereld nu en lang geleden
Was gevoeligheid niet gewenst
Nee, je was eigenlijk maar een bijwoner
En het werd maar nooit zomer
Maar toch, wanneer de Geest is gekomen
Dan ga je heel anders dromen
Dromen zijn toch bedrog?
Ja, maar geestelijke dromen niet!
Je wordt ook voorbereid op je verdriet
Ook al voel je je bij gezichten en dromen gelukkig
De mensheid gedroeg en gedraagt zich nukkig
Hoe dan staande te blijven
Door dicht bij jezelf te blijven!
En God heeft ontzettend veel tijd
Hij werkt vanuit de eeuwigheid
Een dag is als duizend jaar
En een duizend jaar als één dag
En als we hier naar kijken
Of het bewust worden of zijn
Dan weet je, dicht bij God zijn
Is beter dan duizend elders!
|
