|
Ontberen
Dan zie je geen leeuwen en beren
Dan ga je als een banaan
Je leeft ook niet in een waan
Wel zie je alle goede dingen vergaan
Menigeen gunt je niet het geestelijke bestaan
Waardoor je steeds verder moet gaan
En dan is ontberen de God
van hemel en aarde eren
Maar je naasten maken je zwart
Dat weegt zwaar op je liefdevolle hart
Een hart dat zijn naaste wil liefhebben
Maar het was en is net als toen
Men wil geen geestelijke zoen
Een zoen van de Meester
Die alles moest ontberen
om Zijn Vader te eren
En in Zijn voetsporen ga je steeds
meer ontberen
Bij God is er geen aanneming van het persoon
Maar heel veel hebben iets op je tegen
Omdat je je niet zoals één van hen wil gedragen
De wereld zit of zat liever gezegd in de kerk
Want er is veel van het heilspoor afgegaan
Omdat alles zo krom was als een banaan
Gaan als een banaan is anders
Hoewel krom zijn is vreselijk
Maar de Profeet en Priester
Die brieste over al de afvalligheid
van Zijn Woord
Maar wat heb ik van dat Woord genoten
Er is zoveel moois ontsproten
Daar kan geen mens tegenop
Want in deze tijd krijgt men de slagen
Die men heeft verdiend in die dagen
Want Hij stuurde een profeet op pad
Dat was het wat men op je tegen had
Je waarschuwde menigeen
Maar men ging liever hinkend heen!
Ze hadden oren die niet hoorde
En ogen die niet konden zien
Dit is wat zo ernstig is
Om in duisternis te blijven dwalen
Daar hoor je alleen de satan die je van
al het heil af wil halen!
Vloek maar rustig door
En geef geen gehoor
Want daar loopt een leugenaar!
We kunnen het zien vanuit het Woord
Het was en is helemaal waar!
Ezechiël 33
|
