|
Rouw
In de stille week is er veel rouw
Dood en verderf heerst alom
Het goede is geweken
Er waren lijdensweken
Toen de dood zich veelvuldig
aan ging kondigen
We zijn allen op ons zelf aangewezen
We zijn in rouw want we zijn wezen
De Vader heeft de Zoon geofferd
De Geest is niet aanwezig
Het kruis heeft centraal gestaan
En de mens heeft dat teniet gedaan
Maar zonder kruis kan het niet
Wie is het die nu nog van de genade geniet
Niet de persoonlijke
Maar de algemene genade
Waar is de diepe ernst
Er is natuurlijk maar één ding
Dat men wenst
Om zo snel weer met familie
verenigd te zijn
Maar dat geeft nu juist die grote pijn
Want je familie of het vlees kan een mens niet
van de dood redden
We zijn allen in de diepte gedaald
De ernst is sterk verschraald
Allen hebben Hem gekruisigd
En nu hangt Hij daar
Dat is zonneklaar
De mensheid draagt zelf de schuld!
Daarom heeft Hij het uitgebruld!
Een pijn die zo omvangrijk is
En nog geeft men niet om Zijn pijn
Maar om eigen wanhoop of pijn!
|
