Op zichzelf

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Door doofheid of andere ongemakken

Wordt de natuurlijke mens op zichzelf geworpen

Geen uitjes meer

Geen verjaardagen meer

Want God kreeg in het leven geen eer

Hoewel Hij vaak niet doet naar onze zonden

Dit zijn dan zo die menselijke wonden

Hoe verteer je dit in de ouderdom

Soms ongenadig krom

Je lot aanvaarden is een moeilijk begrip

In de ouderdom God vinden

Dan zit je eigenlijk al op de wip

Om daarvan af te vallen

En dat geeft harde levensknallen

Wie niet horen wilt moet voelen

Als je heel je leven met de wereld blijft kroelen

Jong geleerd is oud gedaan

Dan kan je rustig op de rechte weg verder gaan!

Want Zijn goedheid is in je nog flexibiliteit ontstaan

Dan kun je nog gemakkelijk van die brede weg af gaan

Dat kost echt niet zoveel moeite

Alleen moet je strijden tegen de antigeest

Want die viert graag in een flexibel gemoed zijn feest

Werpt zo maar godslasteringen naar binnen

Dat is waar je gemoed niet van wil zingen

Dus er ontstaat een innerlijke strijd

Want je wilt die inwendige vent kwijt

Die jouw hart wil verharden

En goede ogenblikken moet je niet voorbij laten gaan

Want juist in de ouderdom komt het er op aan

Zal ik wel of niet naar de Hemel gaan?

En wat vreselijk als je buiten moet blijven staan!