Iedere vogel zingt z'n eigen lied
Bij de één is het door het leven bij de ander door verdriet
Maar bij een artiest zie je dit niet!

De huid

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Elk mens heeft een huid

De huid aan de buitenkant

En de huid aan de binnenkant

Maar ze zijn samen wel verwant

Het is één persoon

Maar je weet niet wat er in het binnenste woont

Soms is een mens al jong onttroont

Je leven ging niet over rozen

Dan ga je in je jeugd wat verpozen

En je hebt de weg van het podium gekozen

Daar waar de mensen je gaan liefkozen

Maar na het liefkozen zijn ze je weer vergeten

Je hebt hen even de tijd doen vergeten

Met gezang en dans

Dat is ook voor sommige mensen een kans

Om uit de levende werkelijkheid te stappen

Soms zijn er mensen die verkopen allerlei grappen

En je loopt daar maar wat te stappen

Je kruipt in de huid van een ander

Zo ben je alsmaar aan de wandel

Maar weer thuisgekomen

Dan komen al die nare dromen

Dromen van de werkelijkheid

Want het liefkozen duurt geen eeuwigheid

Je wordt weer op jezelf geworpen

En toch blijft een mens aan die pijpkaneel slorpen

Je woont in steden of in dorpen

Maar niemand die je een handje helpt

En zo vergaat het de grote artiest

En als deze een keer geweldig niest

Dan is alles in rep en roer

Je ziet alles van de buitenkant

Maar de binnenkant is er nauw mee verwant

Het gaat soms heel slecht

In die huid is niets echt!

Je probeert om iemand te zijn

Daarna ben je totaal leeg

En stort je in je eigen ravijn!