|
Het geduld als van een slak
Ontferming
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Mensen kunnen vreselijk krakelen
Mensen zijn niet geneigd te helen
Mensen zijn heel erg wreed
En zeker als er iemand iets verkeerd deed
Dan worden of werden ze bestraft
Daarop werd men zelf afgestraft
Men daalde in het graf
Want men moet leren zich te ontfermen
En je laat een gewonde man niet liggen
Je gaat je erover ontfermen
Want je kunt niet tegen dat kermen
En zo is nu de hele wereld tot op de dag van vandaag
Iedereen pakt iedereen in de kraag
God weg
zegen weg!!
En zeker in het persoonlijke leven
Want daar begint het ontfermende leven
Om je naast je zondige gewonde naaste te begeven
Maar ieder voelt zich beter
Uitbrekende zonde zien we wel
Maar wat er in het innerlijk geschiedt
Dat doen we gewoon teniet
We vinden het dan een zondaar die de gevangenis in moet
Maar die het zeggen, die zijn zelf ook zo zwart als roet
Uiterlijk misschien een nette man of vrouw
Maar zo staat een gewonde zondaar wel in de kou
En zie je nu echt berouw?
Nee, men gaat gewoon door
Het hart is verhard
Het voelt geen smart
En zo worden alle wegen spek glad
En hebben we de goede dagen wel gehad!
Niemand zocht echt naar de Schat
Men heeft het goed in de wereld gehad
En dat hebben ze nog steeds!
Voorbij is al het goede
Er was er Eén die bloedde
De wraak zal niet zoet zijn
Men vroeg toch om een ravijn!
Of zou het nu Zijn schuld zijn?
Nee toch, ik wilde niet met mn gehele hart bij Hem zijn!
Dan is er ook geen eeuwige wijn!
En zo zal Hij Koning over de gehel aarde zijn
Want Hij doet wat Hij wil
Ook al geven we ons over aan eigen wil en gril!
Zacharia 14
|
