Veelxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Er komt veel voorbij

Het zijn vogels, ganzen in een rij

Je ziet ze vliegen

Zoals het leven voorbij vliegt

En het is de tijd die er niet om liegt

Gevlogen is de tijd

Hadden we voor onze liefste en andere naaste, tijd!

Nee, je hoort altijd

We hebben of hadden het zo druk

En zo zit je dan met een vreselijk ongeluk

De mens wordt opgegeten door eigen slavernij

Maak eens een klein uurtje voor een ander vrij!

Men heeft wel tijd voor hobby en winkelen

Zo is de mens in het leven aan het hinkelen

Winkelen moet je alleen per noodzaak doen

Maar de meeste mensen denken

Ik ga wat gezelligs doen

Ze lopen als aasgieren door de stad

En komen thuis en zijn van alles zat

Te moe om nog tijd voor de ander te maken

En zo vergaan de dagen van ouderen

Zonder dat ze hun kinderen zien

Daar heeft u geen last van misschien?

Misschien zijn er mensen die altijd claimen

Of de kinderen met allerlei dingen in het leven flemen

Zodat ze zich verplicht gaan voelen

Eens de ouders te bezoeken

Of misschien is dat er ook al niet meer

Want men vindt dat men wel wat kan ontvangen

Die ouders hebben op oudere leeftijd toch geen verlangens

Dus geef het dan maar aan ons

Wij weten er wel raad mee!

Ja, zo zit de hele mensheid in elkaar

En dan vindt men het raar

Dat alles zo is verkild

En het ergste de gesprekken waren daarvoor al verstild!

Zo hebben de ouders de kinderen niet op hun juiste plek gezet

Want kinderen zijn wel geen bezit

Maar andersom geldt dat precies zo

Alles moet gewoon lijken

Zodat zij later met alles kunnen gaan strijken

Er zitten veel kanten aan ouders en kinderen

Kinderen zijn voor de ouders geen hinderen

Maar de ouders wel inmiddels voor de kinderen

Ze bergen ze het liefst maar op in een tehuis voor ouderen

Wel lusten maar geen lasten

Het leven is vol van rare kwasten

Maar het is niet iets wat mij verrastte

Het mensdom zit vreselijk in elkaar

Maar de enige ben ik, die is raar!

Iedereen ziet het misschien niet zo

Maar als je ogen open zijn

Dan zie je de mens is van zichzelf een groot ravijn

En daarin wil men het liefst zijn!

Want dan doet alles niet zo pijn!

Het hart is hard en het blijft hard

Men wil geen smart in eigen hart

Een ander die is verkeerd

En zo verloopt alles gesmeerd

Naar een liefdeloze maatschappij

Het is ik en het blijft en nimmer wij!