Bevenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wanneer de aarde beeft

Dan weet je zeker dat je leeft

Je kunt ineens veel denken

Je ziet alles voorbij komen

Men denkt het is afgelopen

En daarna is er die angst

Waar is die of deze

Waar zitten ze en waar zijn ze gebleven

De ravage van de modderstromen

Dat heeft geen mens kunnen dromen

Het komt als een dief in de nacht

En ben je dan nog ontkomen

Dan ben je dankbaar en blij

Maar je kinderen zijn niet aan je zij

Of je ouders zijn ergens omgekomen

Wat een verschrikking als je het vuur overziet

Veel staat daar te branden

Ja, zo leeft men ineens dicht bij de eeuwige stranden

Maar of men daar de rust kan vinden?

Men is zich misschien onderweg naar huis aan het opwinden

Want je komt er niet of je kan zelfs je huis niet meer terug vinden

Allemaal onwezenlijke zaken

Als je dit mee moet maken

Er blijft dan nog maar één ding over

Geef je aan God over

Hij is de Rechter van hemel en aarde

Dit is na deze verwoesting toch wel te zien

Of denkt men nog oppervlakkig misschien?

Dat alles verder wel voorbij zal gaan

En we weer allemaal op oude voet verder kunnen gaan!

Het staat geschreven in Jesaja twee

In de verzen zes tot en met twee en twintig

En er is geen woord wat niet waar is

Angst en donkerheid is het menselijke deel

En ook Openbaring zes spreekt erover

De aarde is gelijk aan een hete oven!