Thuis?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Wat voelen mensen zich thuis

Thuis tussen de velen

Thuis tussen hen die kwelen

En om niemand iets geven

Als zij maar kunnen leven

Ze zijn zo gedreven

Om hun leven in te delen

Zoals zij het zelf willen

Ook al is er iemand die hulp nodig heeft

Ze lachen en hebben een vibrerende stem

Ze praten ook wel over Hem

Hoe goed Hij wel voor hen zorgde

Ja, de verdoemde dat ben jij

Ze wensen jouw niet aan hun zij

Door pesterijen neem je een andere weg

En dan is het, kom op zeg!

Je bent mij toch niet vergeten!

Zo zit de mens nu in elkaar

Ze hebben hun eigen etiket

Op jou gezicht geplakt

En zo lijk jij wel zwart

Maar deze mensen hebben geen hart!

Ze leven als een stel koude beren

En kunnen eigenlijk in het leven alleen maar sneren

Ze roepen je vroom na

Dat het de dag van God is

Omdat je geen wegen meer met hun wil delen

Ben je thuis bij de Vader

Dan kom je ze niet meer nader

Want het aardse en het hemelleven verschillen

Je ziet de scherpe contrasten goed

En dat is slecht voor een hemelgemoed

Je staat aan de kant en je lacht

Want gaat men voort in eigen waan

Dan wordt dit nimmer nog ongedaan!

Zo zal menigeen straks staan

Als Hij komt als een Koning van het heelal

Een Koning waar geen plaats voor was

Die wel zieke mensen genas

Maar daar waren de gezonde niet mee in hun sas

Ze zagen Hem liever aan het gas

Hij geeft ze alleen lankmoedig tijd

Maar niemand verbeid zijn tijd

En dan is de tijd voorbij

En daar sta je dan geheel blij

Omdat niemand je nog kan treffen

Er gaat geen vreemde meer door je heen

Het is over met al dat vreselijke geween

Je tranen zijn voor eeuwig gedroogd

Op die dag heeft Hij je dan opnieuw verhoogd!

Dan zullen zij het allen zien!

Die je met minderwaardige blik voorbij gingen

En je liever in een moeras zagen verdrinken

Wat kan een werelds mens dom hinken

Het leven van en met God is verzinken en blinken

Blinken als een stralende zon

Toen dit alles begon!

 Markus 11