Stiltexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In de stilte van de eeuwigheid

Waar je even weer diep meelijdt

Waar Jezus in de hof

Zo diep ging door het stof

Waar niemand kon waken

Ze waren allen gaan slapen

Hij had gesproken voor die tijd

De geest is wel goed maar het vlees is zwak

Hij zei, bidt en waakt!

Maar door de slaap werd dit gestaakt

Niet dat ze waren afgehaakt

Maar het was Vaders´ wil

En zo ging Jezus de weg van een zwaar lijden

Terwijl je naar de lijdensmuziek luistert

Zie je Hem weer gaan!

En daar alleen in Gethsemane staan

Hij boog en bad

of deze drinkbeker voorbij kon gaan

Maar Hij zei, uw wil geschiedde

Oh, die Heilige gehoorzaamheid!

Oh, wat waren daar vele tranen
tranen van bloed

Die moesten Hem door die lijdensweg banen

Lijden in Zijn Geest

Dat is zo vreselijk geweest

Hoe je daar van alles bent verlaten

Niemand had het in de gaten

Hoe Hij zwoegende zijn taak ging volbrengen

Wat zijn mensen op zich vreselijke krengen

Toen en nu ook nog

Wat hebben mensen tegen de

goedheid vanuit de eeuwigheid!

Je kunt het niet geloven

Dat de verrader er naast liep

Hij wist het als geen ander

Niet omdat Zijn Geest schrander was

Maar omdat Hij God was

Hij kijkt dwars door een mens heen

Dan is er zoveel geween

Als je een discipel ziet gaan

Die niet met je op het smalle pad wilde gaan

De anderen waren daar ook

Zij moesten daar waken

Maar hun vlees kon het niet aan

En zo ging Hij de weg voor hen banen

Opdat zij later alles konden beamen

Dat hun Meester werd verraden en verloochend

Want Hij was voor hen de Weg, de Waarheid en het Leven

Maar dat werd hen pas na Golgotha gegeven

Daar werden zij voor eeuwig van de straf ontheven

Om zo gelukkig na het dalen van de Geest te mogen verder leven

En dat zij vissers van mensen zouden zijn

Om Hem door het mensdom te kunnen laten eren

Om zo nog de onderdanen te vermeren

Maar al na korte tijd

Was alles al weer wijd en zijd

Bezig te vergaan

Men is het snel vergeten

Dat Hij het was die helemaal onder de aarde moest gaan

Om zo mensen te redden van het eeuwig ondergaan

De mens is en blijft ongehoorzaam

Maar heb je die eeuwige Naam in je leven gekregen

Dan leef je gelukkig met een grote zegen

Ook al zijn er wegen die leiden tot kommer en kwel

Je bent wel ontkomen van die vreselijke hel!

Je bent dan bewaard voor de eeuwige duisternis

En voor hen die het geweten hebben is dat niet mis!

Het weten en toch niet gehoorzaam willen zijn

Dit bracht voor Hem al dat grote en diepe geween!

Je eigen volk heft op de dolk!

De dolk die in Hem letterlijk en figuurlijk werd gestoken

Daarom zie je nu ook de wereld roken

Roken van een vuur dat is aangestoken

Vanwege het tergende kwaad

In een mens leeft alleen maar haat!

Haat tegen een goeddoend God

Daarom droeg Zijn lieve Zoon zoveel spot!

Als een mens het in mag gaan zien

Dan blijft er alleen maar over een emmer met snot!

Wat heb ik gezondigd tegen Hem
de goeddoende God!

Die steeds aan mij riep!

Ja, de val van de mens is vreselijk diep!

Daarom was er een tweede Adam

En die schiep een mogelijkheid

Voor de nimmer eindigende eeuwigheid!