Stille weekxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het komt er aan de stille week

De week waarop we het gedenken

En voor de een of de ander

Kan het misschien vreugde schenken

Dat je het in waarheid mag gedenken

Dat de kruisiging van Jezus

Persoonlijk vergeving wilde schenken

In het ander geval is het geen gedenken

Dan moet je steeds denken

Had ik maar!

Ja, een mens zit raar in elkaar

De mens is graag eigen hoeder en redder

Maar zo kom je in het leven niet verder

Je hebt geen doorzicht in het leven

Het leven heeft niets meer te bieden

Dan hoor je bij de verloren of bekommerde lieden

Die nimmer het heil meer in zich zien geschieden

Dan moet je heel je leven je afvragen

Wil Hij mij toch nog genadig zijn?

Je leeft verder je leven met geestelijke pijn

Waarom moet dit zo zijn?

Omdat mijn knieën reusachtig stijf zijn

En dan wel te verstaan je geestelijke knieën

Soms wordt het je ook natuurlijk verteld

Je hele lichaam is net als je geest

Alleen een aardse dokter geeft wat medicijnen

Tegen de verschrikkelijke pijn

Maar de geest moet kwijnen

Want je behoort niet tot de Zijnen

Ook al probeer je van alles om er op te lijken

Een mens die zichzelf niet heeft willen leren kennen

Die heeft zijn levenspennen

Zo diep in de aardse grond geslagen

En daarin had God geen behagen

Dus dan kun je altijd blijven roepen en vragen

Maar het helpt niet omdat men de kostbare tijd
voorbij heeft laten gaan

Ik zie nu nooit geen zon of geen maan

Dan blijft een mens dood en verdoofd aan de kant staan!

Openbaring 2:12-17