Kritiekxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Kritiek maakt in een bepaald geval ziek

Leef je een verborgen leven

Omdat er niemand is waarmee je het kan wegen

Je komt ook niemand tegen die het had die zegen

De zegen van het verborgen leven

En ja dan is of komt er wel iets

Zodat je per fiets
Wel geleid door God Geest

En Hij je bracht naar het innerlijke feest

Het feest van de geestelijke gemeenschap

Maar het eindigde niet in een “grap”

Maar in een vreselijk tranendal

Kritiek is soms ook zoiets als gal

Ze gooien maar steeds die bal

Naar jou en spelden allerlei
dingen op je mouw

Ze zetten je bewust in de kou

Het beeld wordt vals geschonken

Ja, dan heb je het nakijken

En is het schip al gezonken

Voordat het is gaan varen

Wil je dan alles bewaren

Waar het eigenlijk om is begonnen

Dan begeef je je tot de allerhoogste Bron

En die komt met Zijn Zon

De Zon die nimmer verdwijnt

Die wel ondergaat en opgaat

Maar je nimmer verlaat!

Ook tijdens de aller grootste haat!

Mensen met kritiek

Die zijn heel vaak zelf ernstig ziek

Ze zien wat ze willen zien

Omdat er een ongekende jaloezie bestaat

Die later overslaat in haat!

Want het eigen “ik” stond voorop
En als jij wel eens iets opmerkte
met de bedoeling het goede te zoeken
Dan moest je je mond houden
Want je zou eens succes kunnen boeken
Delen in en door genade
Dat draait niet om succes

Wil je wel delen in de aardse goederen
Dan gaan de hemelse verloederen

Eis je dus het eerste dan is het twee verkwanselt

En dan begint het gif zich te openbaren

Hoewel de bal dan ook naar jou wordt gegooid

En zo wordt er wat afgeklooid!

Je blijft eenzaam over en van alles berooid!

2 Timoteüs 3