Keizerlijk Meise Sib, de orde van de autochtone Meisenaars, verzamelt alles over het historische Meise
28-03-2012
295 Chiro IV
295 Chiro IV
In 1965 trok Herman Boon pr. de jeugdwerking open voor alle jongeren van onze gemeente (toen parochies Meise en Rode). De Jeugdraad werd voor het eerst opgericht. Die bestaat dus 46 jaar in Meise en geen 25, zoals gevierd. Drie nieuwe verenigingen werden opgestart in het kader van de open jeugdzorg, maar nauw verbonden met de Chiro. Ik vond persoonlijk dat onze proost alles te veel bekeek door de bril van de Chiro. Voor hem was alles Chiro en stond de open jeugdzorg in functie van de Chiro. Patclub stond voor jongeren van 6 tot 14 jaar. Jongerenklubs stond open voor 14 tot 18 jarigen. Jeugdgemeenschap voltooide de kringloop met 18 tot 25 jarigen (nu is dat Jeugdclub Knodde). In deze periode trok Herman Boon pr. met de oudsten naar Aosta in Italië. Deze kampen werden onvergetelijk ingebrand in het geheugen van wie het meemaakte. Ik kan zo nog een hele encyclopedie vullen met herinneringen aan deze periode. Maar dat zou ons te ver leiden. Surf eens naar http://blog.seniorennet.be/Hermanboonpr en bekijk het uitgebreide filmarsenaal uit die periode. Een mini geschiedenis met oude fotos staat in Meise, onder de toren van St.-Martinus (helaas uitgeput maar beschikbaar op CD-rom). Ondertussen is er een filmpresentatie en een fotopresentatie gemaakt in de reeks Sib. Ze kan bekeken worden op aanvraag in t Moment van Meise.
Bij de bouw van het Chiroheem voorzag Herman Boon pr. elk lokaal van prachtige religieuze kunst, uitgevoerd door toen hedendaagse, jonge en oudere kunstenaars. De zwart-wit muurschildering van het laatste avondmaal, waarop Maria de tafel dekt voor de12 apostelen, hing in het aspirantenlokaal. Bij de verbouwing werd het helaas overpleisterd in Jeugdklub Knodde. De schetsen werden gelukkig gered.
Wie waren die twaalf apostelen in die periode ? Het schilderij stond op de muur van het lokaal van de aspirant - leiders. Volgens mij waren dat : Jan Bogaerts, Roger Cooreman, Jos Van Nieuwenhuyzen, Raf Meyskens, Jef De Cuyper, Frans Heyvaert, Oscar Wellens, Jef Van Gompel, Wilfried De Goeyse, Jean Potums, Hugo Ooms en Paul Van de Velde.
Wij speelden in die periode eens het passiespel. Ik was in dat stuk de apostel Joannes. Mijn broer Piet beschrijft in zijn : Toneelleven in Meise zeker deze opvoering. Of de andere apostelen ook een rol speelden en wie van de twaalf, zou ik graag achterhalen.
Het vlaggenschip is zeker de muurschildering van "Het Laatste oordeel" volgens het Nieuw Testament - God is Liefde - in het leiderslokaal. Herman Boonkon de jonge Jan Beekman overhalen om dat uit te voeren. Het is monumentaal en verdient zeker aandachtige bescherming. Jan Beekman heeft het ondertussen gemaakt in Amerika en deze muurschildering kreeg zo een onschatbare waarde. Het biedt een antwoord op de afschrikwekkende oude muurschildering in de St.-Martinuskerk volgens het Oud Testament : de vergelding. Ik vernam dat Jan Beekman via www.beekman-foudation.com contact nam om herstellingen uit te voeren. Jan beloofde dat toen wij hem ontmoetten in Kruishoutem met Dries en co. In het lokaal van de Jongknapen was een kruisbeeld in brons van Hein Pohlenz. De Burchtknapen, in het laatste lokaal, kregen een kruisbeeld in ceramiek van Joost Maréchal en een Lieve Vrouw in opaline van M.W.Plettenberg. In het lokaal ernaast van de Knapen, een kruisbeeld in ceramiek van Van de Weghe en een Lieve Vrouw in ceramiek van Joost Maréchal. In het lokaal van de Kerels, naast het leiderslokaal, een kruisbeeld van R. de Pelsmaecker, een Lieve Vrouw op glas geschilderd door Kamiel Cauwenbergh en een fakkel met siertekst op de muur geschilderd door Willem Rosiers.
"Het tehuis en de versiering moeten zelf reeds opvoeden. Langs hun zintuigen onze jonge mensen met schoonheid voeden. Langs de schoonheid en de goedheid komen zij tot het stellen van daden, die hen brengen tot de werkelijke ontmoeting met God, die de goedheid en de schoonheid zelf is, want Liefde. Een schone Chirogroep in een schoon heem. Zo leren zij schoon leven." Herman Boon pr.
Ik was toen 17 en dat viel samen met de aspirant leiders. Wij waren met een zo grote groep, dat wij door Herman Boon pr. per twee uitgestuurd werden op missie. Zo startte Raf Meyskens met Hendrik Rosiers de afdeling in Eversem. Ik werd naar Strombeek gestuurd met Nick Sidderé, die daar bleef. Daarna mocht ik de Chiro van Humbeek opnieuw opstarten.
De enorme bloei van de Chiro in die periode, was te danken aan de nieuwe onderpastoor en proost Herman Boon pr.
Foto Herman Boon pr .aan de kapel
Als zoon van de directeur generaal van de BRT kreeg hij van huis uit een uitstekende culturele bagage mee. Hij was een charismatische persoonlijkheid met een onuitputtelijke werkkracht : dag en nacht zette hij zich in voor zijn Chiro. Hij zou de jeugd van onze parochie op een hoger niveau tillen. Op zijn kamer stond een beeldje van een gekende kunstenaar, dat symbool stond voor zijn doel : ons omvormen tot jonge, bewuste, stijlvolle, katholiekeVlamingen.
De vorige generatie leiders staat enigszins kritisch tegenover hem. Zij nemen hem klaarblijkelijk de drastische hervormingen kwalijk, die hij doorvoerde. Enkele oude getrouwen ruimden zo plaats voor een nieuwe generatie.
Als jonge belhamels protesteerden wij toen tegen de toch wel strakke discipline die ons opgelegd werd. Op bivak in Lommel protesteerden wij tijdens de ouderbezoekdag door op de deurtjes van onze slaapplaatsen opschriften aan te brengen met stalag . Dat werd niet in dank aanvaard.
Mijn broer Frans De Cuyper werd groepsleider opgevolgd door Kor Van Schel in 1967 en bij de meisjes was dat José Maes die opgevolgd werd door Jos De Ridder, Gilberte Leemans, Rita Peeters..
Het levenswerk van Herman Boon pr. is natuurlijk de bouw van het Chiroheem. Op die plaats stond een kleine boerderij waarin de klokkenluider bezembinder woonde. Op die 25 are grond van de kerkfabriek voltrok hij op anderhalf jaar , wat velen onmogelijk achtten. Het Chiroheem werd een feit van 31.3.1958 tot 13.9.1959. In het eerste plan zou het lemen huisje dat er stond geïntegreerd worden, maar dat bleek irreëel. Alle werken werden door vrijwilligers uitgevoerd, met de hulp van vermogende aannemers en industriëlen.Voor het speelplein werd de afbraak van het Congopaviljoen van Expo 58 aangevoerd.De afwerking en verfraaiïng liet hij uitvoeren door plaatselijke kunstenaars en vrienden uit het artistieke milieu. Op de gevel zien wij nu nog zijn ideaal : de voorstelling insmeedwerk van Karel Meert uit Assevan twee jonge mannen die hun armen reiken naar Jezus Christus. De oorspronkelijke tekening, die een jongen en een meisje bevatte, was van Luk Craye sj. en werd hertekend door Willem Rosiers en Eugeen Van den Broeck. De Chiro was toen nogniet gemengd en vandaar die wijziging van het origineel.
Het heemis onmiskenbaar zijn grootste realisatie in Meise, waarbij hij de hele parochie, gelovigen en ongelovigen achter zich kreeg. Hij zei zelf :
"Ik ben eraan begonnen, niet omdat ik een jonge idealist ben. Maar omdat ik een priester ben, een gewijde leerling van de Heer. Ik was en ben er zeker van dat Hij alles kan. Ik had geen frank. Dank zij al de hulp zal dit heem onsslechts een half miljoen kosten. Er zijn reeds 200.000 fr. betaald. Herman Boon pr."
De Chirojeugd van Meise werd opgericht in 1945, onmiddellijk na de 2de wereldoorlog. Chiro kwam al sedert 1934 langzaam tot stand, met duidelijke idealen.
Als je in oude films over Duitsland de jeugd ziet opstappen, zie je veel gelijkenis met de uniformen van de Chiro toen : bruin hemd, gele das, donker-blauwe korte broek, 2 paar grijze kousen en hoge schoenen. Dat bracht in Meise zo kort na de oorlog, heel wat herrie teweeg. De stichters hadden uiteraard alleen de positieve elementen van jeugdwerking overgenomen, maar de link werd toch gelegd. Het mag een meesterzet genoemd worden dat E.H.Verstraeten de kinderen van Jean De Cuyper uit de Rozenboom in de Chiro kreeg, en zo de roddels stopte. Mijn vader runde het lokaal van de Oud Soldaten, een gelegenheidsfanfare waarin de beide fanfares samen speelden. Die luisterde de Vaderlandse plechtigheden van de Oud Strijders op. Ik herinner mij dat als de Chiro voorbij marcheerde, klanten in de herberg riepen : de zwarten zijn daar. Zwarten was de scheldnaam voor collaborateurs. Mijn vader zette die oproerkraaiers prompt op straat.
E.H.Verstraeten, onderpastoor, stichtte Chirogroep - jongens St.-Martinus Meise. Het waren toen vooral de onderpastoors in de parochies die het initiatief namen. De leiding werd toen nog bestuur genoemd en er was in feite geen hoofdleider zoals nu.
In het begin waren er 2 vendels:
De vossen: Frans Keppens, Emiel Van Campenhout, Miel Vanderveken
De leeuwen: Jean Huysmans, René Jacobs, Xavier Olbrechts
Dat bestuur bestond uit : Frans Keppens, Xavier Olbrechts (+), René Jacobs (+), Emile Van der Veken, Jean Huysmans, Roger Lafon, Jean Robijn (kwam er later bij), Emile Van Campenhout (Verslagboek 11.4.1946 tot 29.1.1948).
E.H. Pastoor Teophile Brams hield zich met de meisjes bezig. Aanvankelijk waren dat eerder samenkomsten van de Eukaristische kruistochten (retraites en spelnamiddagen). Maar op het einde van 1945 vroegen de meisjes zelf om Chiro te worden, wat ook gebeurde. Zij sloten zelfs officiëel vroeger aan in 1946, eerder dan de jongens in 1947. Liza De Smedt (onderwijzeres in St.-Maarten), Paula Huygens, Clairette Huygens, Ghislena Keppens, Jeanine Leemans, Clothilde Maes, Lina Verbelen, Denise Van Campenhout, Leona Verhest, Christiane Keymolen, Josén Moerenhout, namen het voortouw.
De jongens hebben een tijd lang een huis van Jan Van Gijsel kunnen gebruiken. Dat werd echter afgebroken toen de A12 gelegd werd. De meisjes pendelden tussen klassen, schoolzolder, gehuurde huisjes, de kelder onder de parochiezaal, enz.
In het begin gingen ze samen op bivak met de groep uit Wezembeek Oppem. Mijn eerste bivak was toen ik 6 jaar was. Mijn moeder had een uitzondering op de leeftijd kunnen verkrijgen, om zo van haar jongste bengel 10 dagen verlost te zijn. Tijdens het nachtspel was er paniek. Men vond mij niet meer. Ze hebben toen het bos uitgekamd, maar tot hun grote verrassing vonden, ze mij in de armen van de bivakmoeder in de kooktent. Die vond mij te klein en had zich zo om mij bekommerd.
De bivakken gingen door in 1945 in Bonheiden, 1946 Brasschaat, 1947 Godinne, 1948 Bövingen (GR.H.Luxemburg), 1949 Gompel, 1950 Laforêt Vresse, 1951 Rijmenam, 1952 , 1953 Sart-lez-Spa,
Ik herinner mij ook de bivakplaats in Godinne aan de Maas. Wij moesten ons wassen in de stroom en er werd gegeten op de grond op de koer van de school, waarin wij sliepen.
Bij een uitstap in Liezele vochten ze een zeeslag uit in bootjes op de vijver. Onderpastoor Verstraeten waagde zich in de boot en hij werd in de vijver gekiept. Wij kwamen er wel achter dat hij onder een lichte zwarte regenjas ( de priesters hadden toen nog een zwart kleed) een zwembroek aan had. Het was allemaal opgezet spel.
Naar het eerste bivak gingen de meisjes nog met de tram in Wezembeek Oppem. De lijst van de volgende bivakken verzamelen wij op een excel-database.
De opeenvolgende groepsleiders waren : Frans Keppens, Rik Leemans, Miel Van der Veken en Paul Van Gompel tot 1958. Bij de meisjes was het Liza De Smedt opgevolgd door Paula Huygens tot de jaren 60.
Historische tuinen en parken van Vlaanderen, M&L Cahier 20 is uit. Het is een uitgave van de Vlaamse Overheid - Onroerend erfgoed onder eindredactie van Roger Deneef. Enkele heemkundigen uit onze gemeente leverden een bescheiden bijdrage. Het bevat voor onze gemeente :
Domein van Boechout (Plantentuin Meise), Pastorie van de St.-Martinuskerk, Kasteel ter Hasselt, Domein Terassel, Kasteel van Imde, Imdenhof, Neromhof, Kasteel van Leefdaal Huize Ten Bossche en Villa Crick.
Een aantal inwoners van Meise en omstreken werkte op het kasteel ten tijde van de keizerin. Volgende gegevens zijn verzameld via getuigenissen : De Cuyper Johannes : teeltoverste, in de volksmond boer van Boechout Van Buggenhout, grootvader van Paul Van de Velde : portier Van Nieuwenhove Van Diest Rozeke, tante van Jean Van Diest : strijkster Anicet Fréderique : bediende Van Praet Jaak : chef hovenier Van Campenhout Frans, De Donder Cesar, Luypaert Emile en Olbrechts Jean Baptiste : soldaten in Meise Millet Georges (molen) : cdt Infanterie Van Eeckhout Petrus Anton : kolonel Dewever : ordonnans Bas, Geuth en De Brandenère Germaine : gezelschapsdames Echtpaar De Vreught : controleurs Dupuis Krokaert Gustaaf Torrekens Théophile : koetsier Royer en Vandiest Michel : hulpkoetsiers Struelens Felix(vader van Jeanne) : bediende Verhaeghe : dokter Brands Felix Hubain : kok Verbaanderd Frans, De doncker Jean en Potloot Louis
Habanera gezongen door Cub. Concta Mendoza La paloma Als zich toevallig bij je raam Een duifje neerzet Wees er dan lief voor Want ik ben het O, Chiquita, zeg ja, zeg dat je mij liefde geeft. O, kom bij mij Chiquita Daar waar mijn hart voor jou sluit.
Kardinaal Sterckx zegende het huwelijk in van Leopold I x Louise-Marie op 9.8.1832 In 1856 zong hij het Te Deum n.a.v. de verloving van prinses Charlotte. Leo I Vlaams station Aalter 1843
Enkele uittreksels uit de biografie : Pag.50 Huwelijkslijst van Charlotte : 6 dozijn slaapmutsen, 18 dozijn zakdoekjes, 44 japonnen (groen, zwart en paars fluweel), Brusselse en Gentse kant. Pag. 157 Chef pâtissier Le Grève was in 1924 in dienst van de keizerin Pag. 168 Zij moet het gemis aan een kind zeer pijnlijk aangevoeld hebben en had een adoptieplan Iturbide Augustin Pag.176 Leopold I met gezwollen voeten wandelt hij nog eens richting Meise + 10.12.1865 Pag. 215 Ontzettend jammer is het dat Charlotte geen kind heeft. Wellicht zou dit voor haar een laatste houvast betekenen, een betrachting, gewetensvol zoals zij is, de nodige levensmoed zou kunnen vinden. Pag. 217 Rapport van de graaf van Vlaanderen door dr. Riedel en Jilek waanzin Pag. 269 Moniteur belge 10 januari 1867 Lettre de Vienne : Wij vernemen dat de geneesheren die keizerin Charlotte behandelen, haar volledige genezing hebben vastgesteld.
In de biografie van onze betreurde keizerin van de hand van Mia Kerckhove Charlotte Van Laken tot mexico : biografie van een keizerin, uitgegeven bij Lannoo vertelt de schrijfster over de keizerin in Meise van 5 april 1879.
Einde juli 1867 terug in Tervuren 3 maart 1879 kasteel Tervuren brandt af 5 weken in Laken 5 april 1879 Koning Leopold II kocht van graaf de Beauffort het kasteel van Boechout en van baron dHoogvorst het kasteel van Meysse. Bijna een halve eeuw woont Charlotte in het versterkt kasteel. In de biografie staat vermeld dat Maurice Van Laer hoofdtuinier was van Boechout. De kleine Maurice was misdienaar en mocht s zondags de mis dienen, uitgerust in prachtige zijde. Als tijdens de consecratie het belletje rinkelde, riep de keizerin : Entendez vous le canon?. Rosalieke was vanaf haar 16 in dienst van de keizerin. Zij mocht het fijne linnen strijken en werkte van zeven tot zes, met een middagpauze van twee uur. Vader Vandiest stond 35 jaar lang in dienst van het kasteel. Hij was lakei en nam plaats naast de koetsier voor ritjes in het park. Julie Doyen was kamermeid en maakte het herhaaldelijk mee dat de keizerin woedend werd als ze de afbeelding zag van Frans-Jozef.
Eens in het jaar op 15 augustus konden de Meisenaarts tijdens de Mariaprocessie de keizerin zien. Er werd dan snoepgoed uitgedeeld aan de kinderen. Mij werd verteld dat het hier om de St.-Annaprocessie ging. De keizerin verscheen toen op het balkon, waaronder een altaartje werd opgericht en waar de pastoor de monstrans even kon laten rusten.
Op de eerste dag van elke maand gaat zij even in een bootje zitten dat in de slotgracht aangemeerd ligt (foto) Op 18 januari 1927 overlijdt zij ten gevolge van complicaties bij een griep. Er bestaan fotos op haar sterfbed en van haar begrafenismis in de kerk van St.-Martinus.
Op dit ogenblik zijn volgende DVDs afspeelbaar op DVD-speler gemaakt : 1. Meise, onder de toren van St.-Martinus met 740 oude fotos 2. Meise, van onder de toren van St.-Brixius-Rode 3. Stamënees in Meise 4. Meise met 8 parochies na 1976 5. St.-Annakapel aan de Plantentuin Meise 6. Herman Boon pr. Meise 1958 2005
Wij hebben tevens een DVD-film bestand met videos en films over : AudioVisueel Centrum 7, Beiaarden 5, Cultuur 7, Gemeente Meise 11, Kunst 6, Parochie Meise 23, Natuur 4, Poëzie 7, Ring TV 15, Tibet 25, Sport 5, Toerisme 4, Allerlei 8
In Kerk en Leven van 11.1.2012 stond een bericht i.v.m. de restauratie van de St.-Martinuskerk : Ontdekking crypte. De passage : De gekende crypte met toegang vanuit de sacristie was voorbehouden voor de bewoners van het kasteel van Boechout, voorheen t Hof te Meysse is natuur lijk dubbel fout! Er waren twee kastelen in de Plantentuin. Op dit ogenblik kan men de onderaardse gewelven zien, van het Hof te Meysse, dat afbrandde in 1945, want enkele vierkante meters grasperk zijn ingezakt en met een lamp is er wat te zien. Bovendien waren het de bewoners van dit kasteel, die mochten begraven worden in de crypte. Er wer in 1858 wel één uitzondering gemaakt voor I.L. Amedée ° 1806 + 1858 de Beauffort (kasteel Boechout), omdat hij gehuwd was met Elisabeth Roose de Baisy ° 1809 + 1873 (bewoonster van het Hof te Meysse). Dat recht werd waarschijnlijk overgedragen op hun kinderen. Uitsluitsel kan gevonden worden in de parochiearchieven van Meise.
De Cultuurrad van Meise lanceerde een niet onaardig initiatief, dat vroeger reeds in andere vormen opwag maakte. Op een uitgestippelde route staan panelen, waarop een oude foto, prentkaart of tekening met een verklarende tekst. Bij de bronnen op de circulaire vinden wij o.a. blog erfgoedmeise door Jef De Cuyper. Hier had beter gestaan : http://blog.seniorennet.be/erfgoedmeise. Om mijn lezers de kans te geven de teksten te vergelijken met het blog, geef ik hier de referenties :
Parochie Originele naam nr.blog Meise, Circulaire o.d.t.v.St.-M.
De keuze van de gebouwen roept vragen op. Ware het niet beter geweest zich te baseren op de top 21 van de historische panden in Meise aflevering 128 Gemeentewonderen ?
De heren van Boechout uit het huis de Beauffort bewoonden het kasteel van 1830-1879. Philippe Ernest de Beauffort ° 1782 + 1858 x Jeanne de Wignacourt °1776 + 1850 hun kinderen : 1. Alfred Jul. Phil. 3. Clotilde Marie Albertine 4. Charles Louis x Henriette Fourmestraux 5. Marie Ida Louise x Louis Jean de Robiano 2. I.L. Amedée ° 1806 + 1858 x Elisabeth Roose de Baisy ° 1809 + 1873 hun kinderen 1. Marie Gabrielle ° 1831 +1899 x met Charles Theod. Van Der Straeten Ponthez 2. Leopold ° 25.5.1832 3. Marie Ghislaine Caro ° 1835 + 1897 x met Armand Charles de Nicolay 5. Isabelle ° 10.4.1838 + 2.12.1838 4. Albert Ghislain ° 1834 + 1924 x met Emile de Marnix hun kinderen 1. Fernand Amedée Victor Idesbald Jean G. Anne M. de Beauffort ° Brussel 21.1.1862 + 31.8.1937 x Beuzet 3.8.1887 met Anne Clémence J. Marguerite Ge de Romrée de Vichenet ° Beuzet 18.10.1863 + Brussel 27.11.1946 2. Marguerithe E. Dorothée Hermine M. de Beauffort ° Brussel 21.6.1863 +18.1.1946 x St.-Joost ten Noode 4.5.1889 met comte Henri J. Ch. Hubert Damien Vincent Férier G. de Romrée de Vichenet 3. Gabrielle Victorine Hermine Anne M. G. ° Brussel 1.2.1865 + Beuzet 21.7.1886 x Onoz 17.10.1883 met comte Henri J. Ch. Hubert Damien Vincent Férier G. de Romrée de Vichenet ° Beuzet 27.9.1857 + 16.1.1907 4. Jean 5. Georges 6. Amedée Ch. Fr. dAssise M.G. ° Onoz 12.12.1879 +Namur 27.6.1944 x Huise 30.5.1923 met barone Marie Madeleine Berthe Ge della Faille dHuysse ° Huise 26.5.1893 + Ravensbrück 2.1945
Jan Vanden Eynde schreef in zijn boek Meise over de crypte : Onder het koor van de St.-Martinuskerk is een crypte gebouwd.Deze begraafplaats werd niet ingenomen door de grote heren Nassau en Grimbeghen die er een andere op na hielden.Ze verviel geheel aan de kleine heren van Boechout en Meise, te meer dat de dorpspastoors niet in het koor begraven werden, doch naar Grimbergen overgebracht werden. Oorspronkelijk was deze begraafplaats voorbehouden aan debezetters van het kasteel van Meys de beschikking over deze crypte was onafscheidbaar verbonden aan het bezit van de heerlijkheid Meise. Het is niet uitgewezen, wanneer de jonge baron Roose, in dienst van Maria Theresia gevallen, bijgezet werd in 1760, in het graf van Jan van der Ee, voormalig bezitter van het hof van Meys. De bijzettingen geschiedden soms in eigenaardige omstandigheden. Wanneer op 23.4.1762 de tonemalige baronesse te Brussel sterft, wordt het lijk te 5 uur s morgens gebracht in een koets, begeleid door twee minderbroeders en zonder ceremonie in de crypte gelegd dan begint gedurende zes weken het overdood luiden recht dat alleen grote families toekomt, doch door de kleine ook uitgeoefend bij plaatselijke afwezigheid van de groten zoals te Meise. Er is hiertegen verbod gekomen vanwege de drossaard van Grimbergen en vanwege de hertog van Croy. Op 25 mei had eerst de plechtige uitvaart plaats; het luiden had aan de kerk 21 gulden opgebracht. Integendeel werd niets gedaan toen deze hertog van Croy op 19.4.1767 op zijn kasteel te Roelx overleed.
282
282 Crypte St.-Martinus II
Jan Vanden Eynd schreef in zijn boek Meise over de crypte : Onder het koor van de St.-Martinuskerk is een crypte gebouwd.Deze begraafplaats werd niet ingenomen door de grote heren Nassau en Grimbeghen die er een andere op na hielden.Ze verviel geheel aan de kleine heren van Boechout en Meise, te meer dat de dorpspastoors niet in het koor begraven werden, doch naar Grimbergen overgebracht werden. Oorspronkelijk was deze begraafplaats voorbehouden aan debezetters van het kasteel van Meys de beschikking over deze crypte was onafscheidbaar verbonden aan het bezit van de heerlijkheid Meise. Het is niet uitgewezen, wanneer de jonge baron Roose, in dienst van Maria Theresia gevallen, bijgezet werd in 1760, in het graf van Jan van der Ee, voormalig bezitter van het hof van Meys. De bijzettingen geschiedden soms in eigenaardige omstandigheden. Wanneer op 23.4.1762 de tonemalige baronesse te Brussel sterft, wordt het lijk te 5 uur s morgens gebracht in een koets, begeleid door twee minderbroeders en zonder ceremonie in de crypte gelegd dan begint gedurende zes weken het overdood luiden recht dat alleen grote families toekomt, doch door de kleine ook uitgeoefend bij plaatselijke afwezigheid van de groten zoals te Meise. Er is hiertegen verbod gekomen vanwege de drossaard van Grimbergen en vanwege de hertog van Croy. Op 25 mei had eerst de plechtige uitvaart plaats; het luiden had aan de kerk 21 gulden opgebracht. Integendeel werd niets gedaan toen deze hertog van Croy op 19.4.1767 op zijn kasteel te Roelx overleed.
Jan Vanden Eynde schreef in zijn boek Meise over de crypte : Onder het koor van de St.-Martinuskerk is een crypte gebouwd. Deze begraafplaats werd niet ingenomen door de grote heren Nassau en Grimbeghen die er een andere op na hielden. Ze verviel geheel aan de kleine heren van Boechout en Meise, te meer dat de dorpspastoors niet in het koor begraven werden, doch naar Grimbergen overgebracht werden. Oorspronkelijk was deze begraafplaats voorbehouden aan de bezetters van het kasteel van Meys de beschikking over deze crypte was onafscheidbaar verbonden aan het bezit van de heerlijkheid Meise. Het is niet uitgewezen, wanneer de jonge baron Roose, in dienst van Maria Theresia gevallen, bijgezet werd in 1760, in het graf van Jan van der Ee, voormalig bezitter van het hof van Meys. De bijzettingen geschiedden soms in eigenaardige omstandigheden. Wanneer op 23.4.1762 de tonemalige baronesse te Brussel sterft, wordt het lijk te 5 uur s morgens gebracht in een koets, begeleid door twee minderbroeders en zonder ceremonie in de crypte gelegd dan begint gedurende zes weken het overdood luiden recht dat alleen grote families toekomt, doch door de kleine ook uitgeoefend bij plaatselijke afwezigheid van de groten zoals te Meise. Er is hiertegen verbod gekomen vanwege de drossaard van Grimbergen en vanwege de hertog van Croy. Op 25 mei had eerst de plechtige uitvaart plaats; het luiden had aan de kerk 21 gulden opgebracht. Integendeel werd niets gedaan toen deze hertog van Croy op 19.4.1767 op zijn kasteel te Roelx overleed.
In oktober 2011 werd bij het scannen naar funderingen op een tweede, tot nu toe waarschijnlijk onbekende crypte gestoten. Deze crypte hoorde mogelijk vroeger bij de grote crypte. Ze is toegankelijk van buiten de kerk, onder een blauwe steen, achter de kerk aan de ingang van de linkse sacristie. Er bevinden zich 7 kisten in, waaronder drie gelabeld : - Marquise de Beauffort, née comtesse de Romrée de Vichenet 1863 1946 - Louis Leopold Amedée comte de Beauffort né à Cournay le 4 avril 1806, mort à Bruxelles 28 juillet 1858 -Mme Ghuislaine Henriette Carole Isabelle de Beauffort née le 10 avril 1838, décédé le 2 décembre 1838.
De inhoud van de andere kisten moet opgezocht worden. Mogelijk bieden de parochiearchieven de oplossing. Het zijn hoogst waarschijnlijk nazaten van de familie de Beauffort, naar wie de Beauffortstraat genoemd werd. Schikking : 3 niveaus op metalen liggers. Op de bovenste kist links staat een klein kinderkistje.
Op 14 juni 2011 stootten de archeologen bij de restauratiewerken aan de St.-Martinuskerk in Meise in de doopkapel op het geraamte van een boreling (niet volgroeid). s Anderendaags hadden ze onder het eerste geraamte een tweede gevonden, iets groter.
Adellijke families werden in de kerk begraven tussen. Het moet dus om een kind van een adellijke familie gaan. De Heren van Boechout werden in hun geboortestreek begraven. Uitzondering hierop werd gemaakt voor de Beauffort, echtgenoot van mevrouw Roose de Baisy, die recht had om in de crypte begraven te worden omwille van zijn verwantschap met een rechthebbende. Zij woonde op het kasteel te Meysse. De bewoners van het kasteel vanMeysse, waaronder de familie dHoogvorst worden in de crypte begraven.
Een andere adellijke famile in de parochie Meise moeten we zoeken in het kasteel van Hasselt, rechtover de St.-Elooikapel. In aflevering 75 belichtte ik reeds de families die dat kasteel betrokken.
Enkele dagen later werden Romeinse munten opgegraven.
Op 20 november 2011 was het verzamelen geblazen voor de Natuurpunt-vrijwilligers, de buurtbewoners en een tiental mensen van buurthuis Opsakee. In dit natuurgebied 'Land van Oppem' werden 300 bomen geplant: eiken, essen, Gelderse roos, hondsroos, sleedoorn, meidoorn. Het terrein moet nog verder opgeruimd worden. De takken en stronken die bleven liggen na het kappen door de vorige eigenaar van het bos. Volgend jaar wordt er ook een nieuwe poel aangelegd. (info: http://www.natuurpunt-meise.be ) Natuurpunt zocht een historische naam voor dit natuurreservaatje. De bijdragen (vooral 269) uit deze reeks kunnen hun wellicht inspireren.
De kapel en parochie. Op grond van de oorkonden stellen wij vast dat : In de stichtingsoorkonde van de abdij van Grimbergen (1132) is er geen sprake van Amelgem; wel van Meise met zijn afhankelijkheden Oppem en Rode. In de bevestigingsbrief van 1147 door paus Eugenius III evenmin tenzij de gift van een mansus, te Amelgem gelegen, aan de kerk van Strombeek behorend. In een bevestigingsbrief door Walterus Berthoud in 1154 van verscheidene schenkingen aan de abdij komt Amelgem voor het eerst voor. Twee pastoors zouden toen medezeggenschap gehad hebben te Amelgem, deze van Amelgem zelf en deze van Ossel op wiens grondgebied een groot deel was gelegen. In 1155 komt het altare de Amelrengem aan de abdij. Uit deze tekst blijkt dat Amelgem afzonderlijk werd geschonken, nadat Meise en zijn afhankelijkheden Oppem en Rode reeds lang aan Grimbergen behoorden en Amelgem aldus een gans afzonderlijke rechtstoestand had, geheel onafhankelijk van Meise en bepaald zelfstandig en op gelijke voet met Meise, Wemmel, Amelgem met zijn groot hof en minstens 15 huisgezinnen was in die tijd even en wellicht belangrijker dan Rode en Oppem. De bevestigingsbulle van paus Alexander van 1179 maakt opnieuw duidelijk onderscheid tussen Amelgem en Meise. In 1244 en 1247 lezen wij in de schenkingsbrief van Arnold van Zellaer zeer duidelijk parrochia de Amelrengem. In het privilegium magnum van paus Innocentius III van 25.10.1246 lezen we voor Meise ecclesia en voor Amelgem capella ville de Amelrenghem. In 1258 is er van Amelgem geen sprake meer. In 1260 (12.12) worden de parochianen van Wemmel en Amelgem opgeroepen om te getuigen i.v.m. een geschil met de abdij. In 1287 werd Amelgem een afhankelijkheid van Meise. Er was echter nog een eigen kapelaan zoals ook vermeld in het cijnsboek uit de XIVde eeuw. In 1622 werden de inkomsten bij Oppem gevoegd, maar de juiste datum van de samensmelting met Oppem is niet bekend. Hof en kapel hingen nog steeds samen volgens een stuk van 1662. Er was een processie op de Kruisdagen van Oppem naar de Amelgemkapel. Een hele tijd stond de kapel er desolaat bij en de auteru doet dan ook een oproep bij de geestelijkheid om haar nieuw leven in te blazen. De KVLV houdt nu nog elk jaar een vierin voor de kapel.
Samenstelling en ligging van het domein Amelgem Het lag onder drie verschillende jurisdicties : Meise, Oppem, Brussegem en Ossel, een stuk bos onder Wemmel terzijde gelaten. Er waren dan ook drie verschillende landmaten in voege : de Oppemse of Meise maat (de kleinste), de Brussegemse maat, de Osselse maat (de grootste). Het domein overkoepelde deze diversiteit. Naar gelang de ligging bediende men zich van een dezer maten, soms ten onrechte! Men spreekt van : 1. Het hof met landerijen (drie velden) 2. De mansionarii 3. De cijnslieden De verdeling in drie velden is typisch. Het gaat er nog om de driejaarlijkse wisselbouw, d.i. bij beurt een veld wintergraan, een veld lentebezaaiïng en een veld braak of dries. Deze toestand heeft geduurd tot in de 17de eeuw, wanneer nieuwe landbouwmethoden ontstonden door het aanleggen vanklavervelden, die het driesland uitschakelden. Hierdoor werd de tebewerken oppervlakte te groot en kwam de splitsing in Groot- en Klein Hof, ook genaamd het Nieuw hof in 1705.
