Time files

Niet lang geleden, kwamen drie vrienden naar New York City. Ze besloten om in een hotel te verblijven gedurende hun bezoek. Zo gebeurde het dat ze een kamer kregen op de 60ste verdieping. Het beleid van het hotel was dat iedere nacht na 12 uur 's nachts de liften gesloten werden vanwege de veiligheidsredenen. Dus de volgende dag, huurden de drie vrienden een auto en gingen uit om de stad te verkennen. Ze genoten van films, concerten en andere dingen de hele dag door. Op een gegeven moment, herinnerden zij dat ze terug moesten gaan naar het hotel voor middernacht. Toen ze aankwamen, was het al over twaalven. De liften waren gesloten. Er was geen andere weg om terug naar hun kamer te gaan behalve de trap op helemaal tot de 60ste verdieping. Plotseling kreeg een vriend een idee. Hij zei, "De eerste 20 verdiepingen, zal ik grapjes vertellen om ons bezig te houden. Dan kan een ander verhalen met wijsheid vertellen de volgende 20 verdiepingen. Uiteindelijk kan de laatste persoon 20 verdiepingen met droevige verhalen vullen." Dus, één van de vrienden begon met de grappen. Met gelach en plezier, bereikten zij de 20ste verdieping. daarna begon een andere vriend verhalen te vertellen vol met wijsheid. Dus leerden zij heel wat, terwijl zij de 40ste verdieping bereikten. Nu was het tijd voor de droevige verhalen. Dus de derde vriend begon, "Mijn eerste droevig verhaaltje is dat ik de kamersleutel in de auto heb achtergelaten."

wat is het moraal van dit verhaal? Dit verhaal lijkt op ons levenscyclus. De eerste twintig jaren van ons leven spenderen wij de tijd met grappen en genieten van wat dan ook. Dan nadat we 20 zijn geworden, gaan wij werken, trouwen, krijgen kinderen en dit is de tijd dat wij onze wijsheid gebruiken. en als we 40 zijn geworden, zien we uiteindelijk de witte haren en beginnen we te denken dat ons leven aan een eind is gekomen en de droefheid/spijt begint.

Het is beter dat we het begin van ons leven starten met de dood te herinneren dan dat we op het eind van ons leven ons erop voorbereiden wanneer weinigen van ons nog de energie hebben om Allah volledig te gehoorzamen

De Profeet berispt Aboe Dharr

Enkele sahaabah (metgezellen) zaten bijeen in de afwezigheid van de Profeet (vrede zij met hem) onder hen waren Khalied ibnoe al-Walied, cAbd ar-Rahman ibnoe cAuwf, Bilaal en Aboe Dharr, terwijl deze laatste in een driftige bui was. Zij waren een bepaald onderwerp aan het bespreken. Aboe Dharr deed een voorstel met betrekking tot een strategische kwestie, hij zei: "Ik stel voor dat het leger zo en zo wordt opgesteld.", waarop Bilaal zei: "Nee, dit is een slecht voorstel. Hierop zei Aboe Dharr: "Zelfs jij, o zoon van een zwarte (vrouw) komt mij verbeteren. Er is geen god dan Allah. Wie ben jij?"

Bilaal stond vervolgens verbaasd, geschrokken en in een staat van grote woede op en zei: "Bij Allah, ik zal de Profeet (vrede zij met hem) hierover informeren!" en hij vertrok vervolgens. Toen hij bij de Profeet (vrede zij met hem) aankwam, zei hij: "Heb jij niet gehoord wat Aboe Dharr over mij heeft gezegd?" Hij (de Profeet, vrede zij met hem) vroeg: "Wat zij hij dan?" Hij (Bilaal) zei: "Hij heeft zus en zo gezegd." Het gezicht van de Boodschapper (vrede zij met hem) veranderde hierop van kleur en Aboe Dharr die reeds op de hoogte was gebracht van het beklag van Bilaal kwam de moskee binnenstormen en zei: "O Boodschapper van Allah, as-salaamoe caleikoem wa rahmatoellahi wa barakaatoeh."

De Profeet (vrede zij met hem) was erg boos, zo erg dat zelfs werd gezegd: "Wij wisten niet of hij (de Profeet, vrede zij met hem) hem terug groette, of niet." Hij zei: "O Aboe Dharr, heb jij hem uitgescholden vanwege het feit dat zijn moeder zwart is. Waarlijk jij bent een persoon die nog iets van Djaahiliyah (onwetendheid) in zich heeft! Hierop begon Aboe Dharr te huilen en kwam naar de Profeet (vrede zij met hem), hij ging zitten en zei: "O Boodschapper van Allah, vraag vergeving voor mij, vraag Allah om mij te vergeven." Daarna verliet Aboe Dharr huilend de moskee.

Hij vertrok en plaatste zijn hoofd op de grond voor Bilaal die kwam aanlopen. Bilaal die in de tijd van de Djaahiliyah niets voorstelde (in de ogen van de mensen) vanwege de heersende discriminatie. Deze discriminatie werd overigens compleet weggevaagd met de komst van de Islam. cOmar zei zelfs: "Aboe Bakr is onze heer en hij heeft onze heer (Bilaal) vrijgekocht."

Toen Aboe Dharr zijn hoofd op de grond had, zei hij: "Bij Allah! O Bilaal, ik zal mijn hoofd niet van de grond optillen, totdat jij erop stampt met je voet. Jij bent eervol en ik ben laag." Bilaal begon te huilen van dit aanblik. Hij boog zich vervolgens voorover en kuste de wang van Aboe Dharr en zei: "Deze wang verdient het niet om met de voet gestampt te worden, maar verdient het om gekust te worden." Hierop stonden zij beiden op, omhelzden elkaar en huilden.

Dit was de omgang van de metgezellen onderling sinds zij de Islam omarmden.

De nachtelijke hemelvaart

"Al'isra'e" is het nachtelijk vertrek van de profeet, Allah's zegen en
vrede zij met hem, van Mekka naar de Alaqsa-moskee in Jeruzalem en
"almi'raadj" is het stijgen naar de bovenaardse wereld (d.i. de hemel).
Dit heeft zowel lichamelijk als ook geestelijk echt plaatsgevonden.
,,Heilig is Degene die 's nachts Zijn dienaar (Mohammed) van de Masdjid
al Haram (de Gewijde Moskee te Mekkah) naar de Masdjid al Aqsah heeft
gebracht, waarvan Wij de omgeving hebben gezegend, opdat Wij hem van
Onze Tekenen lieten zien. Voorwaar, Hij is de Alhorende, de Alziende."
[Alisra': 1].

"Almi'raadj" zou in soerat An-nadjm genoemd zijn, in de verzen zeven tot
achttien. Een andere stelling is dat in de desbetreffende verzen uit de
Koran iets anders bedoeld wordt.
Toen dit plaats heeft gevonden ontstonden er verschillende meningen. Er
is overgeleverd dat deze gebeurtenis plaats heeft gevonden in hetzelfde
jaar dat de profeet gezonden werd; volgens andere overleveringen was het
in het jaar vijf na het gezantschap; ook wordt genoemd de 27ste van de
maand Radjab in het jaar tien na het gezantschap of anders 17 Ramadan in
het jaar 12 na het gezantschap. Volgens een nog andere overlevering vond
het plaats op 17 Raibi'e I van het jaar 13 na het gezantschap.

Volgens de meest betrouwbare overleveringen is het verhaal samengevat
als volgt: De engel Jibriel, vrede zij met hem, bracht de "buraaq" (een
dier groter dan een ezel en kleiner dan een muilezel). De profeet,
Allah's zegen en vrede zij met hem, besteeg de "buraaq" vanuit de
gewijde moskee in Mekka tot de Aqsa-moskee vergezeld door Jibriel. Hij
knoopte het vast op de plek waar alle profeten dat deden en liep de
moskee binnen en verrichte een gebed bestaande uit twee "rak'ah" waarbij
hij de andere profeten voorging tijdens het gebed (als imam).

Jibriel heeft hem twee kommen aangeboden met in de ene drank en in de
andere melk waarbij de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, voor
de kom met melk koos. Jibriel zei: ,,U maakte een keus die is
aangeboren. U bent naar het rechte pad geleid en heeft uw volk daar naar
toe geleid. Als u voor de kom met drank had gekozen dan had u uw volk
naar het verkeerde pad geleid."
De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, steeg daarna vanuit de
aqsa-moskee naar de wereldlijke hemel. Jibriel vroeg om toestemming voor
hem waarna hij door mocht. Daar heeft de profeet, Allah's zegen en vrede
zij met hem, Adam, vader van de mensheid, ontmoet en heeft hem begroet.
Adam groette hem terug, verwelkomde hem en erkende zijn gezantschap. Aan
de rechterkant van Adam bevond zich een mistige wolk. Elke keer als hij
ernaar keek begon hij te lachen, het waren de zielen van degenen die de
voorspoed reeds hadden bereikt maar als hij naar zijn linkerkant keek
huilde hij want daar bevonden zich de zielen van degenen die alleen
tegenspoed vonden.
Daarna steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de
tweede hemel waar Jibriel weer toestemming voor hem vroeg en die opnieuw
kreeg. Daar ontmoette hij Yahiah, de zoon van Zakariah en Iesa, de zoon
van Maryam, vrede zij met hen. Hij begroette hen waarna zij hem hebben
geantwoord, verwelkomd en zijn gezantschap erkend.
Daarna steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de
derde hemel. Daar ontmoette hij Yoesoef, vrede zij met hem. Hij was een
beeldschone jongeman. De profeet en hij begroetten elkaar waarna hij de
profeet verwelkomde en zijn gezantschap erkende.
Vervolgens steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de
vierde hemel waar hij Idries ontmoette, vrede zij met hem. De profeet
begroette ook hem waarna deze teruggroette, de profeet verwelkomde en
zijn gezantschap erkende.
In de vijfde hemel ontmoette hij Haroen Ibn Imraan, vrede zij met hem,
en in de zesde hemel ontmoette hij Moesa Ibn Imraan, vrede zij met hem.

Toen de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, Moesa passeerde
heeft hij gehuild. Er werd aan hem gevraagd: ,,Waarom huil je?" Hij
antwoordde: ,,Ik huil om een jongeman die later dan mij is gezonden,
waardoor meermensen van zijn volk het paradijs binnenkomen dan er van
mijn volk binnen komen".
Hierna steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de
zevende hemel waar hij Ibrahim, vrede zij met hem, ontmoette en hem
begroette. Ibrahiem, vrede zij met hem, leunde met zijn rug tegen de
"albayt alma'moer", een huis dat dagelijks door zeventig duizend engelen
wordt bezocht die daarvan nooit meer terugkeren.
Na zijn bezoek aan de hemelen is de profeet, Allah's zegen en vrede zij
met hem, gestegen naar "sidratil-muntaha" d.w.z. "de lotusboom van de
eindbestemming"; een boom waarvan de bladeren op de oren van olifanten
lijken en de vruchten op kannen. Deze boom werd plotseling bedekt met
een gouden laag. Allah, de Verhevene, verhulde de boom zodat geen mens
meer de schoonheid ervan zou kunnen beschrijven.

Hierna is de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, gestegen naar
Allah, de Verhevene en kwam dichtbij Hem. Op een gegeven moment stond
hij op twee booglengten afstand of nog dichterbij. Allah gaf zijn
dienaar de volgende openbaring; hierin werd de profeet, Allah's zegen en
vrede zij met hem, en zijn volk het gebod opgelegd om vijftig gebeden
per dag en nacht uit te voeren.

De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, keerde daarop terug en
kwam onderweg langs Moesa, die hem vroeg: ,,Wat heeft jouw Heer
opgedragen?". Hij antwoordde: ,,Vijftig gebeden". Moesa zei: ,,Je volk
kan dit niet aan, ga terug naar je Heer en vraag Hem om vermindering. De
profeet draaide om naar Jibriel en kreeg van hem een teken dat hij het
wel kon doen als hij het wilde. Toen de profeet, Allah's zegen en vrede
zij met hem, was teruggekeerd, kreeg hij een vermindering van tien
gebeden waarna hij weer langs Moesa kwam die hem adviseerde om nogmaals
om vermindering te vragen. Zodoende bleef hij heen en weer gaan tussen
Allah, de Verhevene, en Moesa totdat het aantal slechts vijf gebeden was
geworden. Daarna verwees Moesa hem weer om vermindering te vragen en
Moesa, vrede zij met hem, voegde eraan: ,,Bij Allah, ik heb de mensen
van Israël minder dan dit gevraagd, toch zijn zij verzwakt en hebben het nagelaten". De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, zei: ,,Ik
durf uit verlegenheid mijn Heer het niet nog een keer te vragen. Ik geef
hieraan toe en ik ben zo tevreden". Toen de profeet, Allah's zegen en
vrede zij met hem, op een verre afstand was werd er geroepen: ,,Ik heb
mijn verplichting opgelegd en heb haar verlicht voor mijn dienaren. Het
is vijf maar in feite vijftig. Mijn uitspraak is niet aan verdere
veranderingen onderhevig".
De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, keerde na deze nacht
terug naar het gewijde Mekka, alwaar hij de volgende ochtend zijn
verhaal aan de mensen van Quraish deed. Hij stelde hen op de hoogte van
wat Allah, de Verhevene, hem had laten zien van Zijn wonderlijke
tekenen. Zij scholden hem voor leugenaar uit en begonnen hem weer lastig
te vallen. Sommigen begonnen met spot in hun handen te klappen. Anderen
zetten hun armen boven hun hoofd. Iemand vertrok naar Abu Bakr en
vertelde hem het verhaal van de profeet. Abu Bakr zei: ,,Als hij dat
heeft verteld, dan heeft hij ook de waarheid verteld". De mensen vroegen
toen: ,,Geloof jij hem hierin?". Hij antwoordde: ,,Ik geloof hem in meer
dan alleen dit. Ik geloof hem in alle berichten die van de hemel heen en
weer gaan". Vandaar dat hij "as-siddieq" d.w.z. "de vertrouweling" werd
genoemd.
De ongelovigen wilden de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem,
toetsen en vroegen hem de Alaqsa-moskee te beschrijven. Hij had deze
moskee immers niet eerder gezien. Allah, de Verhevene, maakte de moskee
voor hem zichtbaar,waarna hij alle hoeken en deuren van de moskee aan
hen kon beschrijven. Zij konden hem niet tegenspreken en zeiden: ,,Hij
heeft een juiste omschrijving gegeven". Zij vroegen hem naar een
karavaan van hen die vanuit het shaam gebied onderweg was. Hij
informeerde hen over het aantal kamelen en de omstandigheden waarin deze
karavaan zich bevond. Ook wist hij te vertellen wanneer deze zou
aankomen en welke kameel voor de karavaan zou lopen. Het vond allemaal
precies plaats zoals hij had gezegd. Zij hielden echter vast aan hun
ongelovigheid.
De volgende ochtend na de isra'e-nacht kwam Jibriel en leerde de
profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, de wijze waarop de vijf
gebeden verricht werden en de tijdstippen ervoor. Daarvoor was het gebed
altijd twee "rak'ah" geweest, tweemaal in de ochtend en tweemaal 's
avonds.

Aboe Dhahdah kiest voor een dadelpalm in het Paradijs

Anas ibnoe Maalik overlevert dat een jonge man naar de Profeet (vrede zij met hem) kwam en vroeg: "O Boodschapper van Allah, ik ben een muur aan het bouwen rondom mijn tuin en mijn buurman heeft een dadelpalm die in de weg staat. Vraag hem die dadelpalm aan mij te schenken als liefdadigheid."

De profeet (vrede zij met hem) sprak tot de buurman en zei: "Geef hem die dadelpalm en jij zult een dadelpalm in Paradijs krijgen." Maar hij weigerde.

De metgezel Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) die aanwezig was ging naar de buurman en zei: "Geef mij die dadelpalm in ruil voor mijn tuin met vijfhonderd dadelpalmen." Verbaasd ging de buurman akkoord met de ruil. Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) ging naar de Profeet (vrede zij met hem) en zei dat hij die dadelpalm als liefdadigheid aan de jonge man schonk die een muur aan het bouwen was.

De Profeet (vrede zij met hem) was erg verheugd en herhaalde telkens: "Er is zoveel moois voor Aboe Dahdah in het Paradijs."

Later rende Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) naar zijn vrouw die in zijn tuin was met haar kinderen. Hij ging niet naar binnen, maar riep daarentegen van buiten: "O Oem Dahdah, de tuin is geruild voor een dadelpalm in het Paradijs."

Hierop reageerde zij: "Wat een gezegende ruil, wat een gezegende ruil" en stuurde haar kinderen weg uit de tuin terwijl ze zei: "Dit is niet meer onze tuin." Voor de poort van de tuin keek ze aandachtig naar haar kinderen en zag dat één van hen dadels in zijn hand had waarna ze op hem af stapte, deze uit zijn hand nam en teruglegde.

Mounir is een student aan de universiteit.

Wanneer hij thuis terugkomt brengt hij zijn vrije tijd door achter het beeldscherm van zijn computer om de wereld van het internet te doorspitten. Echter, hij kent enkel het duistere gedeelte ervan. Wanneer hij in aanwezigheid van andere mensen en zijn familieleden is, is hij iemand die oprecht en serieus is. Hij is een de prins waarvan elke vrouw droomt. Maar op het moment dat hij zijn kamer binnentreedt, verandert hij in een slaaf van zijn lusten.
'Abdoerrahman is zijn beste vriend maar hij is een dienaar van Allah die graag uitnodigt tot de weg van Allah (Verhevene is Hij).

'Abdoerrahman reed in de auto van Mounir mee. Onderweg naar hun bestemming kwamen ze een controlepost tegen. 'Abdoerrahman deed de la van het dashboard open om de autopapieren uit te halen en hij zag dat daar een foto van een naakte vrouw lag!!

Een lange stilte overmeesterde de auto die gevolgd werd door een diepe zucht van Mounir, die van de schaamte gloeiend rood werd en begon te zweten. De politieman wees hem aan om door te rijden. Hij keek naar 'Abdoerrahman terwijl deze laatste Allah vroeg om vergeving en de lofprijzing over Hem sprak waarna de volgende discussie plaatsvond.

'Abdoerrahman zei: Mounir; wat doet deze foto hier?
Mounir zei: Een student vroeg hierom en ik ben onderweg naar hem om het aan hem te geven.

'Abdoerrahman zei: Weet je dan niet dat je bezig bent met het begaan van een zonde? Weet je niet dat degene die naar een zonde uitnodigt, de zonde zal delen met een ieder die het zal volgen? Heb je geen vrees voor Allah? Hoe kun je vrees voor de politie hebben en geen vrees voor de Schepper?

Mounir antwoordde schreeuwend: genoeg!! Houd je preken voor mensen in de moskee, ik ben nog jong en waar ik mee bezig ben is niet erger dan het begaan van overspel/ontucht en ik zal berouw tonen wanneer Allah mij zal leiden. IK WIL JE PREKEN NIET MEER AANHOREN!!!

'Abdoerrahman zei: Laat mij hier uitstappen alsjeblieft ik wil de zonde niet met je delen!

Mounir keert terug naar huis en doet de deur van zijn kamer dicht. En zet de computer aan. Hij gaat weer door met zijn hobby, het bekijken van pornografische websites. Pornografische websites te bekijken, onzedelijke foto's en films; dit is wat ik nodig heb om te ontspannen en mezelf op te vrolijken na het aanhoren van de woorden van die achterlijke. O wat zijn deze foto's opwindend...hij staat op en doet de deur op slot..ja, ik ga me uitkleden, blijf naakt en fantaseer dat ik met hen ben. Het is een opwindend gevoel. Ik ga mezelf masturberen en ik zal dan het echte genot ondervinden. Het is het genot dat elke mens zal opvrolijken, denkt hij.
En het zijn slechts enkele moment en hij is klaar met zijn satanische lusten maar hij voelt plotseling een zware pijn in zijn hart. Hij schreeuwt, aaaaaaaaaaaaah terwijl zijn hand bevuild is. O mijn Rabb. Mijn Rabb.Aaaaaaaaaaaah pijn!!! En de pijn werd steeds erger.

Zijn ouders hoorden het geschreeuw en hij deed de deur van de kamer open terwijl het pijn hem overmeestert had waardoor hij niet aan het aantrekken van zijn kleren kon denken. Het is "een genot" dat hij meemaakte EN HET IS NU een schandaal geworden. Hij probeert op dat moment zijn toestand uit te leggen, maar de Engel Des doods was sneller dan hij en hij sterft in deze toestand.

Dit is slechts een fictief verhaal, beste broeders en zusters, maar kunnen degenen die verslaafd zijn aan pornografische websites ons verzekeren dat het verhaal van Mounir niet plaats zal/kan vinden? En wie wenst er eigenlijk in deze toestand te sterven?

Niemand zal hier tevreden mee zijn, of wel?

Toon daarom berouw beste broeder voordat je je leven slecht beëindigt en weet dat Allah blij zal zijn met het berouw van de dienaar ook al zou hij een moordenaar zijn: "Zeg: " O mijn dienaren die buitensporig zijn tegenover zichzelf, wanhoopt niet aan de Genade van Allah. Voorwaar, Allah vergeeft alle zonden."

Een willekeurige dienaar van Allah zei: “In een donkere nacht ben ik eens in discussie geraakt met de vervloekte shaytaan zei, toen ik opeens de oproep tot het Fadjr-gebed hoorde en ik mij naar de moskee wilde begeven. Hij zei tegen mij: “Je hebt een lange nacht achter de rug, ga nog even liggen.”

Ik antwoordde: “Ik ben bang dat ik het verplichte gebed mis.”

De shaytaan zei: “Je hebt tijd zat.”

Ik antwoordde: “Maar ik ben bang dat ik het gezamenlijke gebed mis.”

De shaytaan zei: “Wees niet te hard voor jezelf als het gaat om het gehoorzamen van Allah.”

Daarna werd ik pas na zonsopgang wakker en hij fluisterde in mijn oor: “Heb geen spijt van wat reeds voorbij is. De dag is nog lang.”

Ik ging zitten om de lofuitingen van de ochtend te verrichten, waarna hij mij op allerlei gedachten begon te brengen. Ik zei: “Je leidt mij af van het verrichten van mijn lofuitingen.”

De shaytaan zei: “Stel dit uit tot een later tijdstip.”

Toen ik besloot berouw te tonen zei de shaytaan: “Geniet toch van je jeugd.”

Ik antwoordde: “Ik ben bang voor de dood.”

De shaytaan zei: “Je hebt nog een heel leven voor je.”

Toen ik de Koran wilde leren zei hij: “Ontspan je door wat muziek te luisteren.”

Waarop ik antwoordde: “Maar dat is haraam.”

De shaytaan zei: “Er zijn geleerden die daar anders over denken.”

Ik antwoordde: “Maar ik heb alle overleveringen die duiden erop dat muziek Haram is genoteerd.”

De shaytaan zei: “Dit zijn allemaal zwakke overleveringen.”

Later kwam een mooie vrouw langs waarna ik mijn blik neersloeg. Hierop zei hij: “Wat is er nu weer mis met het werpen van een blik?”

Ik antwoordde: “Dat is gevaarlijk.”

De shaytaan zei: “Er is niets mis met het bewonderen van schoonheid.”

Toen ik mij begaf naar het Oude Huis in Mekka kwam ik hem tegen op mijn weg, waarna hij mij vroeg: “Waar ben je van plan naar toe te gaan?

Ik antwoordde: “Ik wil de cOemrah verrichten.”

De shaytaan zei: “Je stelt jezelf daardoor bloot aan gevaren terwijl er zoveel verschillende manieren zijn om het goede te verrichten en waarmee vele beloningen te verdienen valt.”

Ik antwoordde: “Het is noodzakelijk dat wij aan onszelf werken.”

De shaytaan zei: “Het paradijs betreedt je niet door je daden.”

Toen ik op het punt stond iemand advies te geven, zei hij: “Doe jezelf geen schande aan.”

Ik antwoordde: “Maar de dienaren van Allah hebben hier baat bij.”

De shaytaan zei: “Ik vrees dat je hierdoor bekendheid zult verkrijgen wat tevens de hoofdoorzaak is van hoogmoed.”

Ik vroeg hem daarna: “Wat vind je van een aantal personen?”

De shaytaan antwoordde: “Ik kan je over iedereen wat vertellen.

Ik vroeg: “Ahmad ibn Hanbal?”

De shaytaan antwoordde: “Hij heeft mij kapot gemaakt met zijn volgende uitspraak: ,,Houdt jullie vast aan de Soennah en de Koran die geopenbaard is.”

Ik zei: “En vertel eens over Ibn Taymiyyah.”

De shaytaan antwoordde: “Zijn slagen voel ik nog dagelijks op mijn hoofd.”

Ik vroeg: “En al-Boechari?”

De shaytaan antwoordde: Met zijn boek heeft hij mijn huis afgebrand.”

Ik vroeg: “En Fircauwn?”

De shaytaan antwoordde: “Hem komt al onze hulp en steun toe.”

Ik vroeg: “En Salaah ud-Dien, de held van de slag van Hittien?”

De shaytaan antwoordde: “Begin niet over hem. Hij heeft met ons de grond aangeveegd.”

Ik vroeg: “En Mohammed Ibnoe cAbd ul-Wahhaab?”

De shaytaan antwoordde: “Hij heeft mij met zijn dacwah door vuur verteerd laten worden.”

Ik vroeg: “En Aboe Djahl?”

De shaytaan antwoordde: “Voor hem zijn wij broeders en familie.”

Ik vroeg: “En Aboe Lahab?”

De shaytaan antwoordde: “Wij zijn met hem waar hij ook gaat.”

Ik vroeg: “En wat kun je vertellen over zedenloze tijdschriften?”

De shaytaan antwoordde: “Die zijn voor ons als wetsvoorschriften.”

Ik vroeg: “En tv-schotels?”

De shaytaan antwoordde: “Daarmee maken wij van mensen monsters.”

Ik vroeg: “En koffieshops?”

De shaytaan antwoordde: “Daar verwelkomen wij iedere ijdele tijdsverdrijver.”

Ik vroeg: “Wat zijn jullie lofuitingen?”

De shaytaan antwoordde: “Muziek.”

Ik vroeg: “En jullie daden?”

De shaytaan antwoordde: “Het geven van valse hoop.”

Ik vroeg: “En wat vind je van marktplaatsen?”

De shaytaan antwoordde: “Onze vaandel triomfeert daar en op deze plaatsen komen onze vrienden bijeen.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je eigenlijk de mensen?”

De shaytaan antwoordde: “Door middel van wellusten, het zaaien van twijfels over de Islam, amusement, het geven van valse hoop en muziek.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de vrouwen?”

De shaytaan antwoordde: “Door hen hun aantrekkelijkheden te laten tonen, en hen aan te sporen de geboden van Allah te verlaten en zonden te plegen.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de geleerden?”

De shaytaan antwoordde: “Door pronkzucht, zelfbewondering, hoogmoed en afgunst die de harten vult.”

Ik vroeg: “hoe misleid je het gepeupel?”

De shaytaan antwoordde: “Door roddels, lasterpraat, ijdele gesprekken en alles wat waardeloos is.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de koopliederen?”

De shaytaan antwoordde: “Door hen met rente te laten handelen, gierig te maken en buitensporig te laten zijn in hun uitgaven.”

Ik vroeg: “Hoe misleid je de jongeren?”

De shaytaan antwoordde: “Door flirten, verliefdheid, het opwekken van lustgevoelens, het minachten van de voorschriften van Allah en het plegen van zonden.”

Ik vroeg: “Wat vind je van de doecaat (verkondigers tot de Islam)?”

De shaytaan antwoordde: “Zij hebben mij kapot, moe en ziek gemaakt. Zij slopen wat ik heb gebouwd. Zij reciteren de Koran als ik zing en zoeken hun toevlucht tot Allah als ik verschijn.”

Ik vroeg: “En wat zeg je tegen de dronkaards?”

De shaytaan antwoordde: “Ik zeg tegen hen: ,,Drink maar lekker door, en spoel jouw zorgen en verdriet weg. Je kunt nog altijd berouw tonen.”

Ik vroeg: “Wat vernietigt jou?”

De shaytaan antwoordde: “Aayat ul-Koersiy, die bezorgt me ellende en berooft mij van vrijheid waardoor ik in ergernis beland.”

Ik vroeg: “Van wie hou je het meest?”

De shaytaan antwoordde: “Van zangers, afgedwaalde dichters, zondaars en een iedere onrustzaaiende verdorvene.

Ik vroeg: “Wie haat je het meest?”

De shaytaan antwoordde: “De bezoekers van de moskeeën en iedere aanbidder van Allah, asceet en strijder.

Toen zei ik: “Ik zoek toevlucht tot Allah tegen jou.” Waarna hij verdween alsof hij door de grond wegzakte. Dat is het lot wat de leugenaar verdient.

Uit het boek ‘Maqaamat al-Qarniy’

Salaamoe Alaikoem broeders en zusters,

Ik wil jullie een waar gebeurd (Allahoe a3laam) verhaal vertellen, waardoor insha Allah iedereen bewuster wordt van keuzes die die maakt.

Er was eens een oude Man die in zichzelf dacht ik ga nu eens een goede moslim worden, dus hoe hij dacht, ging hij hoog in een berg helemaal alleen wonen om alleen Allah swt te aanbidden.
De duivels (shitaans) die probeerden alles en nog wat om hem af te leiden, maar het lukt gewoon niet want die man had een sterke Imaan. De duivels die kregen hem niet van zijn plaats. De duivels die gingen naar de grootse 'duivelkoning' (Ibliss) en zeiden over die man. Ibliss zei ik zal jullie laten zien hoe het echt moet. De Ibliss die vermomde zich ook in een oude man en die kwam bij de man langs. Hij klopte aan en zei: Mag ik aub bij jou komen logeren want ik ben op reis en weet niet waar ik kan slapen? De man met een open hart die zei Marhaba je bent welkom kom binnen mijn vriend. Ze dronken samen thee en baden samen. De volgende dag vroeg de man (Ibliss) weer: zou ik aub nog een dag bij jou kunnen slapen, want ik vind het echt gezellig bij jou. De man die was blij en zei: ik heb zo lang geen bezoek gehad blijf maar tot jij weg wilt gaan. De man (Ibliss) die zei jij bent echt een goede man ik denk doordat jij zo gelovig bent dat jij mensen beter kunt maken met de hulp van Allah er is hier een dochter van de koning die bezeten is door de duivel misschien kun je haar helpen, je zult dan veel worden beloond door de koning. Ondertussen had de Ibliss tegen de andere duivels gezegd: jullie moeten in de dochter gaan en 'bezet' haar lichaam. De Ibliss is naar de koning gegaan en zei: Oh koning, ik ken een hele goede man die goed gelovig is misschien kan hij jou dochter genezen. Die dag ging Ibliss met de koning, dochter, en zijn leger naar de berg om de dochter te laten genezen, maar de Ibliss had de andere duivels gewaarschuwd als de man een Doe'a zegt moeten jullie gelijk uit de lichaam van de dochter van de koning gaan.
De koning klopte aan bij de man en zei: ik heb gehoord dat jij mensen weer beter kunt maken.
De man zei: ik kan het proberen Allah (swt) zou mij misschien helpen. Ibliss zei: De man heeft dagen nodig ga terug Koning met je leger en de volgende dag zal de man jouw dochter brengen. De koning vertrouwde de man en ging terug met zijn leger. Toen de man Doe'a en wat Soera zei gingen de duivels uit haar lichaam. De Ibliss die zei tegen de man: Oh gelovige je bent hier nu jaren in de berg, Allah aan te bidden. Kun je niet 1 keer met de dochter van de koning gaan? Na een tijdje is het Ibliss toch gelukt om de gelovige man over te halen. Dus de man deed het met de dochter van de koning. Na afloop had hij spijt, heel veel spijt. Hij vroeg om raad aan de man (Ibliss) en vroeg wat hij moest doen. De man zei: De koning zal er achter komen en jou vermoorden, vermoord de dochter en begraaf haar hier en zeg tegen de koning dat zij naar huis is gelopen, misschien dat zij is verdwaald. Zo gezegd zo gedaan. Na 2 dagen kwam de koning met zijn leger naar de gelovige man toe en vroeg waar zijn dochter was. De man loog en zei: jouw dochter is gisteren naar huis gelopen. De Ibliss zei: NEEE hij liegt, hij heeft haar vermoord en daar begraven! De koning graafde op de plek die aangewezen werd en daar zag hij zijn dochter liggen. Hij heeft de gelovige man gekruist en zei: dit is je verdiende loon je zult doodgaan en naar de Hel gaan. De koning ging weer weg met zijn leger. De man die daar hing vroeg aan de man (Ibliss) om hem te helpen. De man (Ibliss): zei ik help je alleen als je in plaats van Allahoe Akbar (Allah is de grootste) zegt, zeg je Ibliss Akbar ( Ibliss is de grootste) de man dacht, Ik zeg het ff en dan kan ik Allah swt vergeving vragen en verder gaan met Hem te aanbidden. Zo gezegd zo gedaan, de man zei 'Ibliss Akbar' en de man (Ibliss) heeft hem daar vermoord. De man is direct naar de Hel gegaan, met veel zondes.
1) hij heeft de dochter verkracht
2) hij heeft de dochter vermoord
3) hij heeft tegen de koning gelogen
4) en het ergste, hij zei 'Ibliss Akbar'

4 grote zonden, zoveel jaren Allah aanbidden, heeft ook geen nut aan gehad. Hierbij wil ik zeggen, denk goed na wat je wilt (doen) en houd altijd deze voorbeeld in je hoofd, want de man heeft wel die zondes gepleegd met (denk ik) de gedachten: insha Allah als dit voorbij is ga ik Allah (swth) vergevenis vragen en Hem extra aanbidden, (maar ondertussen ging hij gewoon nog door met de zonden om zo gauw van de problemen af te zijn), maar daar kan het dan te laat voor zijn, want je weet nooit wanneer jij dood gaat.

Dus denk goed na wat je wilt doen en je moet niet denken van oh later word ik een goede moslim, want misschien leef je niet meer en dan heb je ook een grote probleem. Realiseer je dat de Dag Des Oordeels bijna zover is.

Ya moqaliboel qoloeb tabiet qoloebena 3alaa dienek,

Wa alaikoem Salaam wa rahmatoelahie wa barakatoeh

Hij staat op….hij kijkt in de spiegel en bewonderd zichzelf

Hij staat op….hij kijkt in de spiegel en bewonderd zichzelf voordat hij de douche binnen stapt. In zichzelf heeft hij al plannen gemaakt over hoe hij zijn dag gaat invullen vandaag. Zijn daginvulling scheelt niet veel van dat van gister, maar dat maakt niet uit....hij vind het zo oké. Levenloos, inhoudsloos...maar toch oké. Hij heeft de nieuwste mobiele telefoon met bijbehorende prulletjes die het apparaatjes mooier doen maken...en zijn sms geheugen is altijd volop in gebruik..en telefoons heeft hij meer als beltegoed...hij draagt de welgewilde prada’s, de ‘echte’ welteverstaan....want hij houd niet van nepheid....zijn broeken lijken wel voor hem op de markt gebracht, ze passen altijd als gegoten....en zijn gezicht....ja, dat is toch zij handelsmerk....zijn alles....hij is perfect. Na uitgebreid te hebben gedoucht, loopt hij naar beneden...langs zijn krijsende zusje...langs zijn gillende broertje....en langs zijn (in zijn ogen) zeurende moeder....weet hij veel dat ze alleen het beste voor hem wenst, en dat ze elke dag tot Allah swt buigt en hem smeekt om haar zoon ooit het rechte pad te wijzen.....zijn moeder kan alleen hem met net haar ogen volgen, terwijl hij zijn weg vervolgd....hij loopt naar buiten....traditiegetrouw loopt hij eerst langs de spiegel in de gang....hij kijkt naar zichzelf....wat is hij toch mooi! Hij kijkt naar de grond, zijn vaders schoenen liggen er nog....zijn werkschoenen zijn wel weg, tja...het doet hem niets dat zijn vader elke dag voordat de zon op is gegaan opstaat om zich voor te bereiden op zijn werk....en dan te weten dat zijn vader dit allemaal doet voor een hongerloontje...het doet hem niets....nee, zijn leven is geweldig, het doet hem allemaal niets....hij is jong en zit vol leven.....hij is gezond....hij heeft praktisch in elke hoek van de straat vrienden...die lijken alles voor hem te doen....ze lijken van hem te houden....De laatste dagen heeft hij last van zijn rug.....laag, achterin zijn rug.....maar ach...het kan toch niets zijn, hij is gezond......

Hij wordt steeds moeilijker wakker in de ochtend, en die pijn! Zijn moeder klopt op zijn deur...wat wil zij nou weer denkt hij, jeetje dat gezeur!....ze kijkt haar zoon aan....weet hij veel wat er door haar heen gaat....ze weet gewoon dat het niet goed met hem gaat....hij oogt erg ziek en dit zegt ze hem ook....hoe kan ze! Hij is gezond! Hij is jong! Hij is perfect....waar bemoeit ze zich toch mee!?....Ga toch naar de dokter mijn zoon....waarom ben je toch zo koppig?...hij schud zijn hoofd en wenkt dat ze weg moet gaan.....hij voelt zich warm worden, waar komt die warmte vandaan..hij wil plassen...maar t lukt niet...al een tijdje niet, maar hij durfde het aan niemand te vertellen....maar ik ben niet ziek...ik kan niet ziek zijn, ik heb een afspraak...misschien kan een vriend van mij het wel voor mij regelen...hij belt op...hij krijgt zijn vriend aan de lijn....hij doet het niet!? Die vriend zei gewoon dat hij daar geen tijd voor had...en nu? Hij heeft al zijn vrienden gebeld, iedereen gevraagd...niemand die het doet voor hem, maar het zijn toch ZIJN vrienden? Wat is er? Twee ongeruste donkere ogen kijken hem....zijn vader is pas van zijn werk gekomen....hij ziet dat zijn vader er bezweet uit ziet....het lijkt wel alsof hij zich heeft gesneld....voor mij?...zijn moeder staat naast zijn vader....ze kijken ongerust...en die pijn! Hij houdt het niet meer....hij kan nog net zien dat zijn ouders snellen naar beneden....zijn ze werkelijk ongerust om mij?

Hij doet zijn ogen open....wat een felle licht! Alles wit....mensen om zich heen...witte lange jassen....hij vangt iets op van “tumor in zijn nieren” “niet meer te redden” ...hebben ze het over hem? Hij draait zich om....hij gilt het uit van de pijn...hoe lang lig ik hier?? ...hij voelt een hand over zijn hoofd glijden....heel teder raakt het zijn voorhoofd, in de hoop zijn pijn over te nemen.....het is een vrouwen hand....zijn moeder....van al die vrienden die hij dacht te hebben...niemand van hen is geweest om hem op te zoeken...niemand die om hem geeft...alleen diegene zijn gekomen waar hij het minste van had verwacht....van zijn moeder die hij altijd heeft ontweken...van zijn vader die hij nooit begreep....van hen kreeg hij nu alle warmte.....alle liefde die hij nodig heeft.....hij dacht gezond te zijn, terwijl al heel lang ziek was....niet lichamelijk, maar meer gevoelsmatig....iets ontbrak wat hij nu heeft gevonden.....lieve moeder, vergeef mij alle tijden dat ik u niet ‘zag’....vergeef mij elke seconde dat ik niet aan u dacht...ik wens u het hoogste paradijs en al het moois u het leven maar kan schenken inscha Allah....Vader...vergeef mij de tijden dat ik u niet begreep...vergeef mij de tijden die ik langs u heb geleefd.....moge Allah swt u alle geluk en liefde schenken...en inscha’ Allah het hoogste paradijs...met zijn moeders hand op zijn voorhoofd, glijdt hij weg...... “dokter...kom snel!....wat is er met mijn zoon” hoorde hij zijn moeder nog schreeuwen....hij hoorde een schelle piepgeluid dat aan bleef houden.....een traan als afscheid.........esch-hadoe ena la illaha illa Allah wa esch-hadoe enna Moehamaden rasoeloe Allah

Hebben jullie ooit zo'n vriend gehad?

Hij dacht steeds na. Hij zweeg meer dan hij sprak. Hij sprak nooit zomaar. Wanneer hij sprak, gebruikte hij nooit te veel of te weinig woorden.

Hij werd nooit kwaad omwille van wereldlijke aangelegenheden, noch omwille van persoonlijke zaken. Hij dacht nooit aan wraak nemen. Hij sprak nooit kwaad. Hij was van nature vergevingsgezind.

Niet alleen vergaf hij zijn vijanden, maar hij respecteerde en waardeerde hen tevens.

* Hij onthield zich van 3 dingen:

Hij discussieerde met niemand, hij sprak nooit veel, hij hield zich niet bezig met nutteloze dingen.

Hij brak nooit de hoop van hen die hoopten. Hij uitte nooit openlijk zijn afkeur.

Hij berispte niemand, noch in het bijzijn van die persoon, noch in diens afwezigheid. Hij onderzocht nooit de fouten van anderen. Hij luisterde zo aandachtig naar diegene die het laatst sprak, alsof deze de eerste was die het woord voerde.

Wanneer men lachte om iets, lachte hij mee en wanneer men zich verwonderde over iets, verwonderde hij zich mee.

Hij weigerde om lofbetuigingen aan zijn adres te aanvaarden, indien deze niet op waarheid berustten. Hij was steeds vastberaden en charismatisch. Wanneer hij sprak, luisterde iedereen. Zijn woorden waren zo helder en zo betoverend als parels en diamanten.

Wanneer hij een wandeling maakte met anderen, liep hij altijd in de achterhoede. Zijn stappen waren levendig en vastberaden. Hij wankelde niet bij het lopen. Zijn passen waren groot en krachtig. Hij boog zich een klein beetje naar voor, alsof hij een helling afdaalde. Hij liep rustig, met grote zelfzekerheid en harmonie.

Hij weigerde niemand die hem om hulp vroeg. Ooit had hij een vriend die jonger was dan hem bij diens schouders vastgepakt en gezegd: " wees nederig en bescheiden, zoals een reiziger".

Hij had steeds een rustige en glimlachende uitstraling. Hij gebruikte zelfs geen slechte woorden, hoewel die in het dagelijks taalgebruik van zijn tijd ingeburgerd waren. Zelfs op zeer woelige en stressvolle momenten bleef hij beleefd en verhief hij zijn stem niet.

Hij at samen met de armste mensen. Men kon hem zelfs niet onderscheiden van hen. Hij at wat hij kreeg. Hij maakte geen onderscheid. Hij droeg besheiden en onopvallende kledij. Hij onthield zich van opschepperij en van pracht en praal.

Hij wendde nooit zijn hoofd af wanneer hij sprak of aangesproken werd. Hij zat nooit op een geprivilegieerde plaats.

Wanneer hij zijn huis verliet, zei hij: "God, behoed mij ervoor de juiste weg te verlaten of gedwongen worden te verlaten, behoed mij ervoor onrecht aan te doen en aan onrecht te worden blootgesteld, behoed mij ervoor onrespectvol te zijn en onrespectvol behandeld te worden."
Hij was geen gewone mens, maar hij leefde wel als een gewone mens.


Hij was de profeet...."Mohammed"!!!!!

Dit is een heel mooi verhaal...moeite waard om ff te lezen

Dit is het verhaal van een gewone man
Die handelt in strijd met Allah's plan
Wanneer u uzelf hierin weerspiegelt ziet
Heb dan berouw en zondig verder niet

Het was eens midden in de nacht
Toen de dood een bezoekje bracht
De slapende riep: "Wie klopt daar aan?"
"Ik ben Israel, laat me binnengaan"

De man kreeg het koud en weer heet
Rilde, badend in het doodszweet
Schreeuwende tegen zijn slapende vrouw
"Laat hem weggaan...alsjeblieft...gauw!""

Engel des Doods, neemt mijn leven niet
Ik ben nog niet klaar zoals je ziet
Mijn familie is afhankelijk van mij
Geef me toch nog wat tijd erbij

De Engel klopte, weer en weer
"Vriend, je leven nemen doet niet zeer
Het is je ziel waar Allah om vraagt
Het helpt niet als je nu nog klaagt

Hysterisch, huilend riep de man
"O Engel, de dood, ik ben zo bang ervan
Ik geef jou goud, ik word je slaaf
Maar zend me toch niet naar het graf"

"Laat me erin vriend", zei de Engel toen
"Kom uit je bed, ga de deur opendoen
Want, laat jij me nu niet zelf erin
Dan kom ik door de deur als een Djinn"

De man pakte een pistool om zich te beweren
Net alsof dat de Engel zou kunnen deren
"Ik schiet je hoofd eraf,
Dan ga jij wellicht naar je eigen graf"

Maar de Engel stond al naast zijn bed
"Vriend, je ondergang is al ingezet
Engelen sterven immers niet, dom mens
Leg je pistool neer, het is Allah's wens

Waarom ben je bang, vertel eens man
Om te sterven volgens Allah's plan?
Glimlach nu maar en laat geen traan
Wees blij dat je tot hem terug mag gaan

O Engel, ik schaam me dood en buig mijn hoofd
Vergeten was ik Allah, Zijn Naam zij geloofd
Werken voor geld, verdeed ik mijn tijd
Zelfs niet denkend aan eigen gezondheid

Allah's geboden gehoorzaamde ik niet
Vijf keer bidden? Dat deed ik niet
Ik zag de Ramadan komen en gaan
Maar had geen tijd vol berouw te staan

De plicht van de Hadj heb ik uitgesteld
Dat vond ik zonde van mijn tijd en geld
Alle liefdadigheid heb ik genegeerd
Wel heb ik steeds meer rente begeerd

Ik zag geen kwaad in een slokje wijn
Vond het gezellig met vrouwen te zijn
O Engel, neemt me Alsjeblieft niet mee
Spaar mijn leven nog een jaar of twee

Dan gehoorzaam ik de regels van de Koran

 Kijk keer bidden van nu af aan
Het vasten en Hadj zal ik volbrengen
En me niet in andermans zaken mengen

Ik zal aan anderen geen rente vragen
En liefdadigheid, alle dagen
Ik zal me niet over een wijnglas buigen
Maar van Allah's EENHEID getuigen

Wij Engelen doen alles op Allah's bevel
Wij kunnen niets doen tegen zijn Wil
De Dood is voorbeschikt voor iedereen
Man, vrouw of kind, uitgezonderd geen

Dit is je laatste moment, kom erbij
Je verleden trekt aan je voorbij
Hoewel ik je angsten begrijpen kan
Is het nu te laat voor tranen, man

Jarenlang heb je op aarde kunnen leven
Je hebt nooit geld aan armen gegeven
Je ouders heb je nooit gerespecteerd
En nooit iets van je fouten geleerd

Je negeerde dagelijks de roep van de Adhaan
Je las nooit een stuk uit de Koran
Beloften verbrak jij altijd, je leven lang
Voor jou waren zelf je vrienden bang

Goederen opgepot, gigantische winst
Jouw personeel verdiende het minst
Geld verdienen was je grootste plezier
Ontspannen deed je met gokken en bier

Met vitaminepillen hield jij je gezond
Terwijl je nooit aan iemands ziekbed stond
Ook heb je nooit aan iemand een liter bloed gegeven
Voor het redden van een andermans leven

O mens, je hebt zoveel verkeerd gedaan
En met hulpacties aan de kant gestaan
Jij hebt andere mensen nooit vergeven
Kijk maar zelf terug op je leven

Het Paradijs voor jou? Geen idee!!
Eerder de hel, een grote vlammenzee
Je kunt je zonden niet afbetalen
Ik ben hier om je ziel te halen

Er is een triest eind aan dit verhaal
De man had tot dan geen enkele kwaal
Sprong schreeuwend uit zijn bed, kwam ten val
En viel plotseling dood....Hartaanval????

O, lezer, wellicht heeft dit verhaal
Voor U een boodschap.
Als de dood komt, zijn we onvoorbereid
Dus gebruik iedere minuut van uw tijd en gedenk Allah die u
het leven heeft gegeven en tevens zal ie het van je ontnemen..
Verander uw leven nu het nog kan en toon berouw
Zodat u HET PARADIJS binnen kan gaan Insha Allah!!!

Denkend…

Helemaal alleen in mijn kamer keek ik uit het raam… ik keek om me heen en zag de mooie bomen, ik zag de maan zo mooi stralen, sterren die mooi in beeld waren…denkend zat ik voor het raam en dacht zoveel moois heeft ALLAH swt geschapen… denkend vlogen mijn gedachten heel ver… ik begon te huilen mijn tranen vielen een voor een weg… ik dacht hoe gemeen de wereld kon zijn…. Hoe gemeen de mensen konden zijn… denkend aan mijn zusters in deze wereld… hoe zei werden verleidt door het wereldse leven… ik zag ze een voor een wegvallen…. In plaats van noer licht zag ik hellevuur SUBHANALLAH!!!.... hoe konden mijn mooie lieve zusters afstand houden van de mooie en stap nemen naar de slechte… was het wereldse leven zo mooi??.... Ik vraag me af wat de wereld mijn zusters kon bieden… ik vroeg me af zouden zij leven voor deze wereld??... deze wereld is slechts een examen voor ons allen …denken keek naar buiten…. Ik hoorde de wind waaien alsof je stemmen kon horen van OW MOSLIMS KIJK UIT!!!....denkend zei ik tegen mezelf zouden al mijn zusters zich voorbereiden voor ALLAH swt of voor de reizigers van deze wereld…maar?? Kunnen ze dan niet denken zei zullen niet degene worden die hen kunnen helpen in het hiernamaals???... Ik kon het niet begrijpen… hoe konden ze ALLAH swt vergeten (stagfurallah) en al die andere die niks waard zijn niet kunnen vergeten… dan vraag ik me af wat ze tot nu toe hebben bereikt… hebben ze de mooiste dingen nu in handen..zoals kammen van goud, water van wijn, tuinen met de mooiste bloemen, bomen met de lekkerste fruiten wat noch een oog heeft gezien… hebben zei die al??? Gaan ze daarom nu achter het wereldse leven aan??... of denken ze nou dat ze niet ondervraagt zullen worden in hun graf…in een graf waar je in zal liggen ingepakt in het wit….
Denken ze dan niet dat ze dat plek ooit zullen binnentreden?? Denken ze niet dat ze dat zwarte gat ooit zullen zien??... waarom niet opdagen voor het oproepen van ALLAH swt maar voor het oproepen van je vrienden??... hoe belangrijk kan deze wereld wel niet zijn … een wereld die voorbij zal gaan… een wereld vol leugens … een wereld verleiding… ik zat te denken zal ik medelijden hebben met hem omdat de wereld zo verleidelijk is of?? Zal ik nou juist neerkijken van we hebben toch de edele koran waarin staat hoe een ideale moslima moet zijn?? We hebben toch genoeg plekken waar we terecht kunnen voor vragen en voor hulp…. Hoe en wat moest ik nou denken??... maar nee elke moslim (a) weet wat zijn taak is in deze wereld…
Hoe konden ze nou de mooiste momenten overslaan hoe konden ze het gebed negeren?? Hoe konden ze de dood vergeten…. Kunnen ze niet zien het einde is nabij?? Vragen ze zichzelf niet af waarom ze eigenlijk hier op aarde zijn?? Waarom ze eigenlijk leven?? Vragen ze zichzelf niet af als de wereld mij kon helpen waarom bestaat de dood dan??.... OW ZUSTER WORD WAKKER!!!
Denkend kon ik er niet meer tegen en veegde mijn tranen weg pakte ik mijn gebedskleed en smeekte ik tot ALLAH swt ….OW zuster bescherm jezelf als een waardevolle diamant… maak er geen misbruik van!!!!

‘’ YA RABBIE… barmhartige genadevolle!!!! U ziet alles en vergeeft iedereen…OW ALLAH help mijn zusters om niet te verdwalen OW ALLAH swt help ze tot de rechte pad…AMIN!! Ya rabbie mijn tranen zijn voor U… YA RABBIE ik kniel voor UW barmhartigheid!!!....Met mijn handen open smeek ik!!! OW ALLAH help mijn zusters… moge inshallah zei ook proeven van de islam… van het gebed.. Van de koran… moge zij weten wat ze missen YA RABBIE!! ‘’

Denkend dacht ik aan mijn broeders…aan mijn broeders die de wereld als een spel zien… is het echt zo dat ze leven voor auto’s, geld en meisjes??..Astagfirullah!!!
Vrezen ze ALLAH swt dan niet??.... waarom zie ik nou altijd broeders rondlopen die zichzelf niks waard vinden …eigenlijk denken ze wel dat ze wat waard zijn maar, dat is niet zo in de ogen van de waarheid… en wat anders telt dan dan de waarheid??... Een wereld vol leugens??.... waarom als ik telbare broeders naar de moskee toe zie lopen dat ik dan gelijk een licht zie schijnen??? Waarom zijn er broeders die onze zusters misleiden en zichzelf?? WAAROM WAAROM!!!...
Ow broeder is jou hart niet rustiger als je naar de oproep van ALLAH swt gaat?? Geeft het niet een goed gevoel als je aangekeken wordt en hoort MASHALLAH jongen!!! Is dat geen goed gevoel?? Of is het leuk als ze jou verklaren voor crimineel, werkloos, hopeloos jongen??? Denkend zat ik daar wat hebben ze nou bereikt??....
Zeg me eens broeders wat hebben al die meisjes jou gegeven?? Wat hebben al dat gerace met de auto jou gegeven… heb je geluk kunnen kopen met geld??
Denkend dacht ik volgens mij hebben ze de waarheid nog niet geproefd anders zouden ze nooit zo geweest zijn….Toch??? anders zouden al onze broeders knielen tot ALLAH swt en smeken voor vergiffenis…. OW broeder heb je echt gedacht dat je eeuwig zou leven, heb je echt gedacht dat je nog een kans zou krijgen om vergiffenis te vragen?? Heb je dan nooit gedacht dat de dood die elk moment kon komen?? OW BROEDER DENK DAN NA.!!!! ALLAH swt heeft ons genoeg hersenen gegeven om hem te kunnen aanbieden…. OW broeder weet in deze verleidelijke wereld kan je met elk smoes doorheen komen…maar??? Wat ga je zeggen als je dood bent ??? OW ik wist het niet?? OW mag ik opnieuw mijn leven verbeteren?? Nee, dat kan helaas niet meer bij een examen die geen herkansingen kent…..
Kijk eens om je heen sta is eens stil en denk eens na…. Wat en hoe kan je gelukkig worden?? Door iets te doen waar eeuwige leven op je zit te wachten met de mooiste dat je nooit hebt kunnen zien?? Of door iets te doen dat wat dan ook zal eindigen met iets slechts ??
En weet je eigenlijk denken wij dat dit onze leven is maar nee…. Het leven moet nog komen een leven zonder ziek te worden een leven zonder dood te gaan een leven waar je altijd gelukkig zal zijn…dan vraag ik me af … WAT DOE JIJ VOOR DIE LEVEN!!!
OW broeders mooi opgemaakte meisjes zijn slechts een verleiding voor jou…OW broeder heb jij graag een diamant die noch een hand heeft aangeraakt of een diamant die helemaal ingepakt is en op jou wacht …. DENK NA BROEDER!!! Kom naar de waarheid laat je tranen vallen voor ALLAH swt!!! Hij is degene die jou nooit is vergeten, degene die jou zal leiden, degene die jou zal vergeven…INSHALLAH!!

‘’ YA RABBIE… barmhartige genadevolle!!!! U ziet alles en vergeeft iedereen…OW ALLAH help mijn broeders om niet te verdwalen OW ALLAH swt help ze tot de rechte pad…AMIN!! Ya rabbie mijn tranen zijn voor U… YA RABBIE ik kniel voor UW barmhartigheid!!!....Met mijn handen open smeek ik!!! OW ALLAH help mijn broeders… moge inshallah zei ook proeven van de islam… van het gebed.. Van de koran… moge zij weten wat ze missen YA RABBIE!! ‘’

Denkend zat ik te smeken voor mijn broeders en zusters…. Tranen vielen weg…. Denkend vroeg ik me maar af hoe ze de waarheid niet konden zien….
Is het niet zo….
Wie ALLAH swt heeft gevonden zal niks verliezen….wie ALLAH swt niet vind wat zal diegene dan wel vinden?? Wat hij/zij ook vind zal het slechte vinden….
Waarom blijven we nou denken ik zal nog gezond en lang leven… denkend dacht aan al die mensen om me heen die nu niet meer op deze wereld zijn… zij waren ook oud, jong, gezond en ziek…. Wie heeft er ooit eeuwig kunnen leven…. Denkend dacht ik misschien weten ze zelf dat ze fout zitten en toch verdergaan…SUBHANALLAH!!
Dat kan toch niet waar zijn… heb je dan echt geen HART!!!
Kom mijn lieve zusters en broeders laat alles wat slecht voor je is achter en begin een leven met zonneschijn…geloof ALLAH swt’s deur staat altijd open… kies voor de eeuwige weg….
Denkend zat ik te denken zullen al mijn woorden nu dwingend overkomen?? Zullen de lezers nu denken dat ik ze dwing tot iets?? Astagfirullah!!!
Ik ben maar een dienaar van ALLAH swt wat kunnen mijn woorden beteken als we ALLAH swt zijn woorden kennen …als we de koran kennen… denkend voelde ik mijn hart in stukken breken… denken vielen de tranen opnieuw op mijn hidjaab…
Kon ik al deze woorden maar uitschreeuwen JA UITSCHREEUWEN!!!!
Ow mijn lieve broeders en zusters denk a.u.b. na wat jou te wachten staat… denk aan de mooie die je kunt krijgen denk aan de gemene wereld die jou niks te bieden heeft dan alleen het slechte…. DENK…. Met tranen ik mijn ogen heb ik dit zitten typen voor jullie…met kloppend hart hoop ik jullie Inshallah te zien in djennah AMIEN!!!
Het ligt in jullie handen welke weg het wordt voor jou???
Alles wat je doet doe je voor jezelf….
Ieder gaat zijn/haar eigen graf in ….. ieder heeft zijn/haar eigen boek….
Denkend opende ik mijn handen en smeekte ik tot ALLAH swt….YA RABBIE moge u ons leiden tot het paradijs!!!! Amien!!!
Met tranen in mijn ogen wil ik het afsluiten…
Moge ALLAH swt ons tot de winaars laten behoren Amien!!!

De beproeving van Abraham

Het offer van Abraham uit de heilige islamitische geschriften

Op een dag verwonderden de mensen van Abrahams stam zich over de grote hoeveelheden dieren die hij offerde aan Allah. Duizend rammen, driehonderd ossen en honderd kamelen. Hij zei tot het verbaasde volk: "Dat is niets bijzonders. We offeren een deel van onze goederen aan God, die ons het leven schonk. Aan mijn edelmoedige Heer zou ik mijn eigen zoon offeren, als Allah mij een zoon zou schenken!"

Een paar jaar later kreeg Abrahams vrouw Hagar een zoon. Zij noemden hem Ismaël. Abraham was zeer gesteld op dit zachtmoedige en wijze kind. Hij nam hem overal met zich mee op reis en dankte God iedere dag.

Ismaël was nu zeven jaar oud. Op een nacht, het was de achtste van de maand dzu-al-hijja, kreeg Abraham in een droom de opdracht van God om zijn belofte gestand te doen en zijn zoon te offeren. Abraham besloot om honderd kamelen te offeren en smeekte Allah om dit offer in plaats van zijn kind te nemen. Maar de volgende nacht kreeg hij dezelfde droom: "Doe je belofte gestand!" Opnieuw offerde hij honderd kamelen, maar weer kreeg hij dezelfde droom: "Doe je belofte gestand!" Abraham wist nu zeker dat hij Ismaël moest offeren. Toen hij 's morgens opstond, het was nu de tiende van de maand dzu-al-hijja, zei Abraham tegen zijn vrouw Hagar:

"Kom, trek Ismaël zijn beste kleren aan en parfumeer hem met de beste parfum, want ik ga bij mijn Vriend op bezoek en ik neem Ismaël mee." Abraham nam Ismaël bij de hand, ook nam hij een stuk touw en een mes mee. Ze gingen op weg naar Mina, zeseneenhalve kilometer buiten Mekka. Het kind holde en sprong vrolijk voor zijn vader uit. Daar kwam de duivel naar hem toe en zei: "Abraham, wat ben jij voor een vader, dat je je eigen zoon gaat doden?" Maar Abraham antwoordde: "Ik heb dit bevel van de Almachtige God gekregen, die alles weet."

De duivel probeerde toen Hagar aan het twijfelen te brengen door haar de ware reden van de reis te vertellen. Maar het lukte hem niet. Toen vertelde hij Ismaël zelf wat er ging gebeuren, maar ook het kind antwoordde hem, dat wat God beval gedaan moest worden. Abraham en Ismaël zaten nu samen aan de kant van de weg en Abraham vertelde de reden van hun tocht. Ismaël antwoordde: "O vader, volg het bevel van Allah. Ik zal gehoorzamen. Bind mijn handen en voeten vast, opdat ik u in mijn doodsstrijd geen pijn kan doen. Als u jongens van mijn leeftijd tegenkomt, huil dan niet, wees niet bedroefd, want uw verdriet zou mijn ziel kwetsen."

Droevig luisterde Abraham naar de woorden van zijn zoon. Hij bedankte en omhelsde hem en kon zijn tranen niet langer bedwingen.

"Kom, vader," zei Ismaël, "laat ons niet langer wachten om het bevel van Allah te gehoorzamen."

Toen nam Abraham het mes in zijn handen en drukte het op de keel van Ismaël om hem te offeren, maar... o wonder, het mes weigerde te snijden. Verbaasd sleep Abraham het mes opnieuw, maar het liet geen krasje achter op de huid van zijn zoon. Hoe was dit mogelijk? Abraham verloor zijn geduld en smeet het mes op de rots. De rots brak in stukken...

Op wonderbaarlijke wijze begon het mes te praten: "Jij wilt snijden, maar het is de Almachtige, die messen laat snijden. Zelfs niet het kleinste haartje van je zoon zou ik kunnen krenken zonder zijn toestemming."

Ismaël zei: "O vader, laat ons samen de naam van Allah aanroepen, als u het mes op mijn keel zet."

Abraham drukte nogmaals het mes op de keel van zijn zoon en beiden riepen: "Allahu Akbar (God is machtig)," en dezelfde woorden weerklonken uit de hemel: "Allahu Akbar, Allahu Akbar." Het was de stem van de aartsengel Gabriël. Hij verscheen aan Abraham met de woorden: "Abraham, ik breng u de vredesgroet van de Heer van hemel en aarde. Hij schenkt u deze ram om te offeren in plaats van uw zoon."

Vader en zoon waren overgelukkig en begrepen dat er aan hun beproeving een einde was gekomen.

George en het Offerfeest


George is een Amerikaanse man ronde de vijftig die een gezond en gelukkig leven lijdt. Hij leeft in een klein dorpje ten noorden van de stad Washington. Ondanks alle financiële verleidingen van de grote stad, kiest hij er bewust voor om in zijn eigen dorpje te blijven wonen en te genieten van de uitzicht op de rivier en de rust die het dorpje uitstraalt. Hij werkt als handelaar overdag en 's avonds keert hij terug naar zijn huisje waar hij in alle rust de avond doorbrengt met zijn vrouw, twee dochtertjes en zoon die net klaar is met zijn middelbare school en aan zijn toekomst in de universiteit denkt.



De maand Dhzul-Hiddja nadert George en zijn gezin beginnen de islamitische zenders te volgen om te weten wanneer de nieuwe maan van de maand wordt gesignaleerd, zodat ze kunnen weten wanneer de dag Arafah en de dag van het offerfeest aanbreekt. George volgt de islamitische radiozenders, zijn vrouw volgt de satellietkanalen en zijn zoon volgt de islamitische internetpagina's.



George hoort het nieuws als eerst en vertelt zijn gezin dat de maand is aangebroken en samen luisteren ze op de radio en tv naar de islamitische kreten in mekka en de hele wereld

Allahoe-Akbar..Allahoe-Akbar…..

Nu haast George zich om het spaargeld op te halen dat hij apart heeft gelegd voor het offerschaap en hij vertrekt naar het oosten van de stad om zijn bestelling te bevestigen en vooruit te betalen. Hij ziet dat het bedrag toch iets tekort komt voor het gewicht van het schaap en gaat extra geld bijpinnen om het schaap toch te halen, want hij wil het ook zelf slachten zoals het volgens de rituelen hoort. Hij betaalt het geld en aait het schaap en met behulp van zijn zoon tilt hij het schaap de auto in. Het hele gezin is meegegaan om het vreugde te delen en het schaap te zien. Zijn vijfjarige dochter begint van blijheid te zingen met haar mooie stem en zegt tegen haar vader: "Pappa wat is het offerfeest toch een mooi feest omdat ik dan met mijn vriendinnen kan spelen zonder jongens erbij en met een trommel islamitische lofliederen kan zingen. Ik zal ook met jullie het feest gebed verrichten en mijn nieuwe jurk dragen; pappa vanaf dit feest wil ik een hoofddoek gaan dragen en een gezichtsluier want ik ben nu een grote meid….oh wat is een mooi feest; we gaan het schaapsvlees zelf snijden en onze buren ervan laten eten en we zullen onze familieleden bezoeken, mijn tante en haar dochters; pappa waren alle dagen maar zoals het offerfeest." Iedereen is blij om naar "het vogeltje" te luisteren , zoals haar noemen.



De vader kijkt zeer verheugd nog eenmaal naar het offerschaap en ziet dat het aan alle voorwaarden voldoet, want het schaap is niet verminkt, niet ziek en niet oud. Eenmaal thuis aangekomen roept zijn vrouw: "O mijn lieve man weet je dat het offervlees volgens offerrituelen in drieën verdeeld moet worden; eenderde voor de armen en behoeftigen, eenderde voor onze buren, David, Elisebeth en Monica en eenderde houden we voor onszelf?



Bij het voorbereiden van het offer twijfelen George en zijn vrouw over de richting van de Qiblah (gebedsrichting naar Mekka). Ze gaan er vanuit dat de richting naar Saudië Arabië moet wijzen en leggen het schaap in die richting en slachten het volgens de rituelen. Zijn vrouw begint snel aan het werk om het vlees te snijden en te verdelen in drieeën. Terwijl ze druk bezig is kom George zenuwachtig en boos binnen en verheft zijn stem: "Schiet op het is zondag en we moeten naar de Kerk, zijn de kinderen al klaar? ", want George is gewend om elke zondag naar de kerk te gaan met het hele gezin.



De verteller is klaar met het voorlezen van zijn verhaal en wordt meteen door een van de aanwezigen gevraagd: "Je hebt ons echt in de war gebracht door je verhaal! Is die George nu een moslim of niet? Waarop de verteller zegt: "Nee hoor, George en zijn gezin zijn ongelovige die niet in Allah en Zijn profeet(vzmh) geloven en beweren dat Allah in drieën is opgedeeld (Verheven is Hij boven hetgeen wat ze beweren) " De drukte en remour nemen toe in de zaal; er wordt heftig gelachen uit verbazing. Maar een van de nuchtere aanwezigen zegt: "Wat je ons zojuist hebt verteld kan niet waar zijn, want welke niet-moslim houdt zich zo intensief bezig met islamitische rituelen en wil ze zo correct mogelijk uitvoeren, door zijn tijd en geld te verspillen in zaken waarin hij toch niet gelooft??!



De verteller gaat direct in de verdediging en zegt: "Mijn lieve broeders, waarom geloven jullie mijn verhaal niet? Waarom verwachten jullie zo'n gedrag niet van een ongelovige?
Bestaan er geen Abdullah en Abdurrahman, Khadija en Aisha die feesten van ongelovigen meevieren? Waarom is het dan onwaarschijnlijk dat ongelovigen onze feesten meevieren? Waarom de verbazing? De realiteit bewijst dat! Is het niet zo dat sommigen van ons bloemen versturen met Valentijnsdag en anderen van ons nieuwjaar vieren, verjaardagen, carnaval enz enz.. en het zijn allemaal niet-islamitische feesten! Waarom is het dan onbegrijpelijk en onwaarschijnlijk en zelfs van het gekke dat George zo iets doet, terwijl wij en onze kinderen dat wel doen?



De verteller, Ahmed, wordt emotioneel en zegt: "Ik leef al meer dan tien jaar in Amerika en bij Allah ik heb nooit een ongelovige een van onze feesten zien meevieren, erger nog ik zie meer en meer moslims hun uiterst best doen om niet-islamitische feesten zo goed mogelijk te vieren terwijl ze op islamitische feesten niet eens het feestgebed bijwonen!!

Hij probeert zijn tranen in te houden en zegt tegen de aanwezigen in een droevige toon: "Geef me een antwoord! Heeft George nu uiteindelijk al deze rituelen werkelijk uitgevoerd of is dit allemaal fictie?"………..

Qiyaam-al-lail

04.45 uur ‘s nachts.

"Mam, mammie", klonk het uit het kamertje van één van onze kinderen. Het bleek dat ons zoontje zich nat had geplast. Samen (mijn man was ook wakker geworden, al-hamdoe-lillaah: Allah zij geprezen) verschoonden wij hem en zijn bed. Even later lag hij innig tevreden weer onder de schone lakens en viel prompt in slaap.

Wij waren echter klaarwakker en al-hamdoe-lillaah (alle lof zij Alllah) herinnerden wij ons een vers uit de heilige Qor'aan: "En aanbid Hem gedurende een deel van de nacht en verheerlijk Hem gedurende een lang deel van de nacht."

Al-hamdoe-lillaah, uit ons zelf wakker worden en opstaan zou minder snel gebeuren; doordat ons kind en dus Allah (zo ervaar ik dat) ons riep, konden we van de gelegendheid gebruik maken om ‘s nachts te bidden (salaat tahaasjoed, 73:1-4/51:17-18). Van de nood een deugd maken dus.

Zusters en broeders zonder kinderen voelen zich door het bovenstaande misschien minder aangesproken. Maar wat dacht je van ‘s nachts wakker worden door bijvoorbeeld burengerucht, een hard optrekkende auto? Als je in een stad woont, is dit wellicht eerder regel dan uitzondering. Zo nu en dan vind ik de kracht om gebruik te maken van de verstoorde nachtrust.

Het lijkt zo ideaal als je nachtrust niet wordt verstoord, althans ik kan me, sinds wij kinderen (drie en vier jaar) hebben, nauwelijks meer herinneren van bijvoorbeeld 22.30 tot 07.00 uur aan een stuk geslapen te hebben. Ik ben naar aanleiding van ons "nachtleven" op zoek gegaan naar Qor'aan-teksten (een voorbeeld is al genoemd) en hadieth (overleveringen) hierover. De drie volgende hadieths geven insha'-Allah (met Allah's Welbehagen) inzicht (Bron: sahieh Moslim, Engelse vertaling van Abdul Hamid Siddiqi):

1. Abdullah (b. Murud, radia Aallahoe anhoe) overleverde dat er een opmerking was gemaakt over iemand die de hele nacht tot de ochtend doorsliep. De profeet (salla Aallahu alaihi wa salaam: moge Allah's vrede en zegeningen met hem zijn) merkte toen op: "Dit is iemand in wiens oor de duivel geplast heeft."

Uitleg van de vertaler: Via de oren horen we onze stem en die van anderen en lawaai waardoor we ontwaken uit onze slaap. Degene die ‘s nachts niet kan opstaan, is zo door de aantrekkingskracht van de slaap overmand, dat hij doof wordt voor het spirituele verlangen van zijn ziel. Zijn nafs (ego) heeft hem in de klem.

2. Aboe Hoeraira (radia Aallahoe anhoe) overleverde de volgende woorden van de profeet (s.a.w.): "Als wij mensen gaan slapen, maakt shaitaan (de duivel) drie knopen achter in onze nek. Iedere knoop die wordt gemaakt, wordt bekrachtigd met: "Je zult lang slapen, dus slaap." Als je nu wakker wordt en je herinnnert je Allah, dan zal hiermee de eerste knoop zijn losgemaakt. Als je dan opstaat en woedhoe (kleine wassing, de staat van reinheid die nodig is om onder andere het gebed te kunnen doen) neemt, komt de tweede knoop los. Als je dan gaat bidden, zullen alle knopen zijn losgeraakt. In de daaropvolgende ochtend zal je actief zijn en een goede stemming hebben. Andersom zal je humeurig zijn, traag en lui."

Uitleg van de vertaler: Deze hadieth (overlevering) geeft inzicht in de taktiek van de shaitaan. Hij roept ons mensen niet openlijk op om het slechte pad te bewandelen, maar hij zet ons op dwaalsporen onder valse voorwendselen en door middel van ‘verleidingen'. De shaitaan kan ons niet tegenhouden om ‘s nachts te bidden, maar hij fluistert onze nafs (eigen ik) in: "Je hebt best nog wel tijd genoeg om op te staan en te bidden"; onze nafs maakt ons dan traag en lui. Insha'-Allah (met Allah's Wil) worden wij moslims ‘s nachts regelmatig wakker, gewenst of ongewenst en weten wij de kracht van Allah te gebruiken om Hem te aanbidden.

3. Aboe Hoeraira (radia Aallahoe anhoe) overleverde dat de profeet (salla Aallahu alaihi wa salaam) heeft gezegd: "Allah's Genade en Barmhartigheid daalt in het laatste deel van de nacht af naar de laagste hemel en Allah zegt dan: "Wie smeekt tot Mij, opdat Ik hem zal antwoorden? Wie vraagt aan Mij, opdat Ik hem zal geven? Wie vraagt aan Mij om vergeving, opdat Ik hem zal vergeven?"

El Hassan Basrie heeft gezegd: "Ik heb nooit een zwaardere ibadah (aanbidding) gezien dan qiyaam-al-lail (salaat in het midden van de nacht)." Er werd tegen hem gezegd: "Wat een mooi gezicht hebben de mensen die qiyaam al-lail verrichten!" Daarop zei hij: "Dit is vanwege het feit dat zij alleen waren met De meest Barmhartige. Hij heeft hen gekleed met Zijn Licht."

Allah, de Verhevene, heeft gezegd: "Gedurende de nacht sliepen zij weinig. En in de uren voorafgaand aan het aanbreken van het fadjr-gebed (ochtendgebed) zochten zij vergiffenis met behulp van salaat (islamitisch gebed)." (Qor'aan 51:17-18)

‘s Nachts bidden (salaat tahaasjoed ofwel qiyaam-al-lail) is moeilijk behalve voor diegene waarvoor Allah, Subhana wa Ta'ala, het hen vergemakkelijkt.

De uiterlijk waarneembare redenen hiertoe zijn:
- hij moet niet (te) veel eten
- hij moet zichzelf overdag niet nodeloos vermoeid maken
- hij moet ‘s middags slapen (qayloelah) toepassen, omdat dit hem helpt qiyaam-al-lail te verrichten
- hij moet het maken van fouten en zonden vermijden

De innerlijke redenen hiertoe zijn:
- het hart moet rein zijn ten opzichte van moslims
- het hart moet altijd liefde en ontzag voor Allah tonen
- hij moet zich bewust zijn van het goede dat voorkomt uit tahaasjoed

Een van de voordelen van salaat tahaasjoed is ichlaas. Degene die uitnodigt tot de Islam (da'awah) doet dit puur alleen voor Allah (ichlaas). Om een zuivere ichlaas op te bouwen, is het goed om veel verborgen werken te verrichten (die niemand ziet). Als je deze werken met veel inspanning verricht, wordt de bescherming tegen huichelarij en opschepperij groter, en de ichlaas hechter. Aldus is huichelen en opscheppen heel dichtbij iemand die niet verborgen werken verricht, maar niet bij degene die deze werken in het verborgene doet. Een van deze werken die niemand ziet is salaat tahaasjoed.


Fi Amaani Allah

Salaam wa3alaikom warahmatolah wabarakatoh..
Oegtiekoem Fi Dien..

De oude man en zijn drie zonen

Er was eens een oude man met drie zonen.
De man was erg gelukkig met zijn drie dappere jongens. Hij had niet veel meer te leven, maar was er zeker van dat hij kon vertrouwen op zijn familie. De jongens waren ieder erg intelligent en hadden alles over voor hun oude vader. Ze schonken hem liefde, gaven hem rust en hielpen hem met alles dat mogelijk was. Naar de traditie van deze familie was het zo dat als een vader niet lang meer te leven had, hij zijn zonen op pad zou sturen naar een ver land, met de opdracht goede daden te verrichten. En zo zij het. De vader riep zijn zoons bij hem en gaf hen de opdracht om naar het land van de wijsheid te gaan. Het was de bedoeling dat degene die het meest goede daden zou verrichten en terug zou komen met de grootste wijsheid, een ring zou krijgen. Een ring, dat al vele jaren, keer op keer word doorgegeven van vader op+ zoon. De jongens, hun vader zeer bewonderend en elkaar het geluk toewensend, gingen allen op pad. Na precies een jaar was het tijd om weer terug te keren naar huis. Aangezien de vader de toekomst een beetje kon voorspellen, had hij al een vermoeden wie de zoon zou zijn met de meeste wijsheid en het meest goede daden zou verrichten. Helaas overleed de vader kort voordat zijn zoons arriveerden, hij gaf de familie de opdracht de ring te geven aan de meest wijze zoon en natuurlijk met het meeste verrichte goede daden. De familie vond het toch zeer triest. Hun oom wist dat de jongens een zeer goede band hadden met elkaar, en was bang dat als een van hen de ring zou krijgen, deze band zou verslechteren. Hij kwam met een idee; de ring bracht hij mee naar een goudsmid en vroeg of de ring misschien twee keer kon worden nagemaakt. De goudsmid zei hem dat het mogelijk was. Waarop de oom vroeg of ook zelfs de krassen identiek gemaakt zouden konden worden, zodat ze identiek aan elkaar zouden zijn. De goudsmid vroeg er een grote som geld voor en beloofde dat de volgende morgen alles gereed zou zijn. Zo gezegd, zo gedaan. De volgende morgen haalde de oom de ring op en riep de jongens, ieder afzonderlijk bij zich. Hij gaf elke jongen een ring en vertrok naar zijn eigen huis. Ze waren ieder erg blij, maar schaamden zich voor het feit dat hij de enige was die een ring kreeg. Ieder schaamde zich om de ring te dragen. Zo bleef elke zoon de ring verborgen houden.
De vader is Allah sawt en de drie zoons zijn de drie wereldgodsdiensten; Islaam, Christendom en Jodendom. Allah sawt was zeer gesteld op alle drie de profeten die de boodschap kwamen brengen aan de mensen. Maar natuurlijk was er zoals er maar een echte ring was, ook maar een laatste profeet met de juiste boodschap. De profeet die de Koran geopenbaard kreeg, was Mohammed vrede zij met hem. Helaas is het voor sommigen (masha Allah) maar moeilijk om te geloven dat Islam de ware godsdienst is. Zoals de oom het aan de jongens overliet om de ring wel of niet te dragen, zo laat Allah sawt het ook aan ons over om het ware geloof te volgen......Insja Allah
Geloof dat er een God is en dat Mohammed de profeet is.

Hij die in God en de Laatste Dag gelooft behoort zijn buurman geen ongemak te bezorgen; hij die in God en de Laatste Dag gelooft behoort zijn gast te eren; hij die in God en de Laatste Dag gelooft behoort het goede te spreken of te zwijgen.
(Al-Bukhari en Muslim)

De druiven

Er leefde heel lang geleden een kluizenaar in het bos die erg vroom was en die zijn leven wijde aan vroomheid d.m.v vroomheid, bidden en zich rein mogelijk hield door onthouding van alles wat maar enigszins aards was. Allah apprecieerde dit en bedankt de vromen man door hem een tros blauwe druiven een volkoren brood te geven die de oude man bij elk dageraad vond voor de ingang waar hij woonde. Op een dag kwam een pelgrim langs doe op onderzoekstocht was naar een antwoord op zijn vraag. ‘zou hij na zijn sterven in de hemel of in de hel belanden’.
De oude man nodigde de pelgrim uit om samen met hem in zijn grot te overnachten. Toen de oude man bij de dageraad wakker werd zag hij twee trossen druiven en twee broden liggen; een extra tros witte druiven en een extra witte brood. Gedreven door hebzucht en gierigheid behield de oude man de witte tros druiven en het witte brood voor zich zelf en gaf het andere aan de pelgrim.
Op de terugreis stopte de pelgrim weer bij de grot van de oude man. De oude man vol zelfverzekerdheid was zeker van zijn zaak……… maar voor de zekerheid vroeg hij de pelgrim of hij nu in de hemel of in de hel zou komen, waarop de pelgrim antwoordde ‘… Gij die een goed, bezit tot zich neemt wat niet van u is, is gelijk aan een kefir van de hoogste orde, vroomheid moet vanuit het hart komen en niet alleen maar belijden voor het vooruitzicht…”

De kinderjaren van onze profeet Mohammed Vrede zijn met hem..

Wel lezen het is de moeite waard

Het was traditie bij de Arabieren om op het platteland op zoek te gaan, voor hun pas-geboren kinderen, naar vrouwen die borstvoeding willen geven met als bedoeling deze kinderen voor de stedelijke ziektes te beschermen. Zodoende zouden zij sterk opgroeien en de Arabische taal vanaf hun kinderjaren beheersen.

Door de voorbeschikking van Allah, de Verhevene, kwam een aantal vrouwen uit Beni Sa'd op zoek naar babies om borstvoeding te geven. De profeet werd aan hen allen aangeboden maar zij weigerden omdat hij een weeskind was. Onder de vrouwen bevond zich ook Halima, de dochter van Abou Thouayb. Zij kon geen ander kind meer vinden en nam de profeet mee waarna zij zo gelukkig was, dat de anderen jaloers werden.

De zegeningen stroomden binnen bij deze familie en werden voor iedereen zichtbaar tijdens het verblijf van de profeet bij hen . In dit verband is overgeleverd dat toen Halima naar Mekka kwam, het een droogteperiode was. De ezelin waarmee zij kwam, was het traagste dier van de karavaan doordat het zwak en mager was. Zij had ook een kameel die geen druppel melk voortbracht en zij had een kind dat gedurende de hele nacht van honger huilde, hij kon niet slapen en zijn ouders daardoor ook niet.

Toen Halima de profeet met zich meebracht naar haar onderkomen en hem borstvoeding begon te geven kwam alle melk die hij nodig had. Hij dronk samen met haar eigen kindje totdat zij hun dorst hadden gelest en vielen daarna in slaap.

De man van Halima ging naar de kameel en vond haar vol met melk. Hij melkte haar zodat zij genoeg te drinken hadden en die nacht goed konden slapen. Toen zij de terugweg naar Beni Sa'd ondernamen, stapte Halima op haar ezelin en nam de profeet ook mee. De ezelin ging zo snel dat deze de karavaan voorbij ging en geen van de dieren kon haar meer in kon halen.

Toen zij in Beni Sa'd thuiskwamen, dat toen een heel erg uitgedroogd landschap was, keerden de schapen aan het einde van de dag echter met volle buiken en volle uiers terug. Zij melkten de dieren en dronken terwijl geen ander een druppel kon melken in dezelfde tijd.
De zegeningen en voorspoed van Allah hielden twee jaar lang aan totdat de borstvoedingsperiode voorbij was. Deze periode was bepalend voor zijn ontwikkeling.

Halima kwam elke zes maanden en nam de profeet mee naar zijn moeder en familie en bracht hem weer terug naar het platteland in Beni Sa'd.

Na afloop van de borstvoedingsperiode en zijn ontwenning daarvan, bracht zij hem terug bij zijn moeder. Doordat zij alle zegeningen en voorspoed had gemerkt, wilde ze graag dat hij bij haar zou blijven. Ze vroeg vervolgens aan zijn moeder of dat mogelijk was totdat hij groter zou worden en zodoende de ziektes in Mekka zou vermijden. Aangezien zijn moeder er geen bezwaren tegen had, nam Halima hem mee terug en was daardoor heel gelukkig. De profeet verbleef daarna nog ongeveer twee jaar bij haar. Daarna vond een vreemde gebeurtenis plaats waarna Halima en haar man angst kregen en besloten om de profeet terug te brengen naar zijn moeder. Deze gebeurtenis is het openscheuren van zijn borst. Het vond als volgt plaats.

Het bezoek van de twee Engelen
Anas Ibn Maalik, moge Allah met hem tevreden zijn, heeft verteld: 'De engel Jibriel kwam naar de profeet toen deze samen met andere kinderen aan het spelen was.

Jibriel legde hem op de grond en opende zijn borst, pakte zijn hart, haalde een bloedprop eruit en zei: dit was het aandeel van de duivel in je. De engel Jibriel waste het hart met zamzam-water in een gouden kom. Hij herstelde het hart en plaatste het weer terug op zijn plek.

De kinderen renden naar zijn moeder, dat wil zeggen degene die hem borstvoeding gaf, en zeiden: 'Mohammed is vermoord'. Daarna kwam hij aangelopen met een bleek gezicht. Anas voegde hieraan toe: ik kon de littekens in zijn borst zien. Hierover is het volgende vers uit de Koran bekend:

"Hebben Wij uw borst niet voor u verruimd? En uw last niet van u weggenomen? Die uw rug bezwaarde?" (Surah 94: Ayah 1/tm 3)

Het overlijden van Amina

De profeet ging na deze gebeurtenis terug naar Mekka en verbleef ongeveer twee jaar lang bij zijn moeder en familie. Daarna ging hij samen met zijn moeder naar Medina, waar zijn vader en ooms van zijn opa, de zoons van Uday Ibn An-nadjaar, begraven lagen. De schoonvader van zijn moeder, Abdulmuttalib, en haar bediende, Oum Ayman, gingen ook mee. Zij verbleven daar gedurende een maand en keerden terug. Onderweg werd Amina (de natuurlijke moeder van de profeet) erg ziek en overleed in Al'abwaa' dat gelegen is tussen Mekka en Medina. Aldaar werd zij begraven.
Naar zijn genadige opa
Zijn opa Abdulmuttalib bracht hem daarna mee terug naar Mekka.
Deze gebeurtenis was pijnlijk en had veel invloed op hem. Dit leidde ertoe dat hij veel zorg besteedde aan de profeet . Hij behandelde hem beter dan zijn eigen kinderen. Hij had veel respect voor hem en trok hem daarom voor op zijn eigen kinderen. Hij was vrijgevig voor hem, hij mocht op zijn eigen bed gaan zitten terwijl andere kinderen het niet mochten. Hij aaide zijn rug en wat de profeet ook deed, het maakte zijn opa blij. Hij was er van overtuigd dat hij een bijzondere positie zou hebben in de toekomst. Abdulmuttalib overleed echter twee jaar later toen de profeet acht jaar, twee maanden en tien dagen oud was.

Naar zijn meedogende oom

Na het overlijden van zijn opa is de voogdij over hem op zich genomen door zijn oom Abutalib, de broer van zijn vader, die hem barmhartig en vriendelijk behandelde. Aangezien hij financieel niet erg ruim zat, heeft Allah zijn kleine vermogen vergroot en gezegend zodat het eten van een persoon voldoende zou zijn voor het gehele gezin. De profeet was ook het voorbeeld van volharding en tevredenheid en hij nam genoegen met wat Allah had voorbestemd.

Allah ziet alles



Hasan had 3 zoons: Faroeq, Abdoellah en Qasim. Hij hield veel van ze. Hij wilde graag dat ze goede moslims zouden worden. Hasan was zelf een goede moslim. Hij deed zijn best om alle bevelen van Allah te volgen.

Op een dag wilde Hasan zijn 3 zonen testen. Hij gaf ze elk een beetje snoep en zei: “Eet jullie snoep op een plaats waar je denkt dat niemand je kan zien, en als je dat hebt gedaan moet je terugkomen”.

Faroeq nam zijn snoepjes en ging naar zijn kamer. Hij deed zijn kamer van binnen op slot en ging zijn snoepjes opeten, terwijl hij dacht dat niemand hem daar kon zien.

Abdoellah ging naar de kelder van het huis en hij was zeker dat niemand daar was. Hij at zijn snoepjes in het donker.

Qasim dacht steeds over een plek waar hij zijn snoepjes kon eten zonder dat iemand hem kon zien. Hij kon niet zo’n plek bedenken. Elke keer als hij een plek had bedacht, herinnerde hij zich dat Allah hem kon zien. Qasim at zijn snoepjes dus niet op.

Faroeq en Abdoellah gingen terug naar hun vader en vertelden wat ze hadden gedaan. Qasim kwam ook terug en gaf de snoepjes terug aan zijn vader. Hij zei: “Er is geen plaats die geheim is voor Allah, dus ik heb de snoepjes niet opgegeten”.

Hasan was erg blij met Qasim. Hij zei tegen Faroeq en Abdoellah dat ze van hun broer Qasim moesten leren. Hasan zei ook: “Lieve zoons van me, bedenk altijd dat Allah alles weet en dat Hij alles ziet. Hij is altijd met ons. Dus we mogen nooit iets slechts doen, ook niet stiekem!”

INTERVIEW MET DE TELEVISIE


Hierbij een exclusief interview met een televisie......

Vraag:
Je staat bekend onder de naam beeldbuis, kijkdoos, TV en nog vele
andere namen, maar wat is nu eigenlijk je volledige naam?
Antwoord:
Televisie Ibn Iblis.
Vraag:
Je bent in het begin van deze eeuw geboren, kun je me iets over je
familie vertellen?
Antwoord:
Mijn vader is erg beroemd. Hij is dezelfde Iblis die door Allah de
Hemel uit werd gestuurd omdat hij weigerde te buigen voor de eerste man op
aarde, Adam (AS). Sinds die tijd heeft hij de taak jullie soort (de mens)
van de Islam weg te houden op zich genomen. Ik kan zeggen dat hij vrij
succesvol is geweest en ik ben trots dat ik zijn werk mag voort zetten.
Vraag:
Wat is precies je werk?
Antwoord:
Om mensen te vermaken natuurlijk! Ik laat toe dat de mensen
relaxen en in een soort zombieachtige toestand terechtkomen. Op zo'n moment
staan ze overal voor open, dus laat ik veel geweld zien en dan doe ik net
alsof dat heel gewoon is en daardoor beïnvloed ik het gedrag van mensen. Ik
ben echt van de meest succesvolle "brain-washers" op deze wereld. Mijn
grootste uitdaging en hetgeen waar ik het meest trots op ben, is toch wel de
aandacht van de mensen weg te houden van hun Schepper, Allah. Hij is degene
geweest die mijn vader uit de hemel weg heeft gestuurd, wat kan voor mij dan
meer voldoening geven dan Zijn schepping van hem weg te houden?
Vraag:
Denk je dat je succesvol bent?
Antwoord:
Wat? Hoe durf je dat te vragen? Ik heb toch alle hoeken van de
aarde bereikt? Kijk eens naar het gedrag van mensen, in het bijzonder van
kinderen. Kijk eens naar de maatschappij, zoveel slechte dingen worden
geaccepteerd. Ik ben trots dat ik kan zeggen dat ik daar ook aan meegeholpen
heb, omdat ik reclame heb gemaakt voor een aantal van die slechte dingen. Ik
kan er zelf voor zorgen dat het lijkt of het om goede dingen gaat. Kijk eens
hoe mooi ik dingen kan verbloemen, bijvoorbeeld geweld, moord en haram
relaties. En denk eens na, in welk huishouden staat geen televisie? Een
paar… En in welk tijdschrift of krant worden mijn programma’s niet
geadverteerd? Mensen kijken dag en nacht naar mij. Voor sommige ben ik een
verslaving geworden. Wie kan tegenwoordig eigenlijk nog zonder me? Mensen
volgen veel van mijn ideeën zoals geweld, vloeken, stelen, liegen,
onfatsoenlijke kleding en veel andere dingen. Eigenlijk heb ik alle hoeken
van de markt bereikt. Ik ben het meest succesvolle ding wat ooit is
uitgevonden.
Vraag:
Denk je niet dat je een beetje oneerlijk bent om mensen eigenlijk te
dwingen om te geloven wat jij zegt terwijl we leven in een wereld van
“Vrijheid om te doen wat je wilt wanneer je wilt”?
Antwoord:
Dwingen? Ik dwing niemand ergens toe. Mensen kiezen er voor om
naar mij te kijken en alle narigheid die op mij vertoont wordt. Mensen
kiezen ervoor om mij in hun bezit te hebben. Ik heb een AAN en UIT knop die
mensen kunnen gebruiken, maar ze kiezen ervoor om me niet uit te zetten. Het
is overduidelijk dat ik de mensen geef wat ze willen.
Vraag:
Hoe zie je de toekomst?
Antwoord: Ooh… Heel rooskleurig! Ik ga nog steeds vooruit. Vroeger was ik
zwart-wit en nu ben ik in kleur. En mijn mogelijkheden breiden zich nog
steeds uit, mijn vrienden helpen me daar erg bij.
Vraag:
Wie zijn je vrienden?
Antwoord:
Ik heb veel vrienden, een paar van mijn beste vrienden zijn
Bioscoop, Video en Kabel.
Vraag:
In jouw soort werk ben je vast wel wat vijanden tegengekomen. Wie
zijn je grootste vijanden?
Antwoord:
Oh, natuurlijk diegenen die een vast geloof in hun Schepper
hebben.
Dat zijn degenen die vaak aan Hem denken en Hem prijzen. Zij zijn diegenen
die niet alles geloven en volgen wat ik laat zien. Eigenlijk zijn het de
mensen die de Quran en de Sunnah oprecht en nauwkeurig volgen. Ik probeer ze
wel te pakken, maar ze laten zich niet zo makkelijk voor de gek houden.
Vraag:
Nu je al zoveel bereikt hebt, wat zou dan nog je grootste wens zijn?
Antwoord:
Nou, om het werk van mijn vader Iblis op de beste manier voort te
zetten. Het is zijn taak de mensen van het Rechte Pad af te houden en te
zorgen dat de mensen Allah vergeten en hem niet prijzen.

Dit was het exclusieve interview met een televisie. Nu is de waarheid aan
het licht gekomen.
Denk na, ben je in deze val terechtgekomen? Hoe vaak vergeet jij Allah (SWT)
als je naar de “beeldbuis” kijkt?

Drie vragen,

Er was een jongenman, die in een ander land voor een lange tijd is gaan studeren. Toen hij terugkwam vroeg hij zijn ouders of ze een Geleerde of een wijs iemand konden vinden die antwoord kon geven op 3 vragen. Na een tijdje hadden zijn ouders een Moslim Geleerde gevonden.

Jongenman: Wie ben je? Kun je mijn vragen beantwoorden?
Geleerde: Ik ben een van Allah Soebahanoe Wa Ta3ala's dienaren, en Insha Allah zal ik antwoord op je vragen kunnen geven.

Jongeman: Weet je het zeker? Een hoop Professoren en Doktoren is het niet gelukt..
Geleerde: Ik zal mijn best doen, met de Hulp van Allah Soebhanahoe Wa Ta3ala.

Jongeman: Ik heb 3 vragen:
1. Bestaat Allah? Zo Ja, wat is zijn vorm?
2. Wat is Taqdir(het Lot)?
3. Als de Shaitaan was geschapen van het Vuur, waarom zal hij aan het einde gegooid worden in het Vuur? Het zal het zeker geen pijn doen, aangezien hij ervan geschapen is! Dacht Allah hier niet over na?

Plotseling, geeft de Geleerde de jongenman een klap!

Jongeman: Waarom werd je boos op me?!
Geleerde: Ik ben niet boos op jou, dit is mijn antwoord op je drie vragen.

Jongeman: Huh? Ik snap er niets van...
Geleerde: Hoe voelde je je na de klap?

Jongeman: Ik voelde pijn natuurlijk!
Geleerde: Dus je gelooft dat pijn bestaat?

Jongeman: Ja...
Geleerde: Laat me de vorm van pijn zien!

Jongeman: Dat kan ik toch niet!
Geleerde: Dat is mijn eerste antwoord, wij allen voelen het bestaan van Allah Soebahanoe wa ta3ala zonder Zijn Vorm te zien.

Geleerde: Gisternacht, heb je gedroomd dat ik jou een klap zou geven?
Jongeman: Nee.

Geleerde: Heb je ooit gedacht dat ik je een klap zou geven?
Jongeman: Nee
Geleerde: Dat is Taqdir(het lot).

Geleerde: Mijn hand, waarmee ik je een klap gaf, waarvan is die gemaakt?
Jongeman: Het is gemaakt uit huid.

Geleerde: En hoe zit het met je gezicht, waar is die van gemaakt?
Jongeman: Ook van huid.

Geleerde: Hoe voelde je je na de klap?
Jongeman: Het voelde pijnlijk...

Geleerde: Zelfs al is Shaitaan van het Vuur gemaakt, en bestaat de Hel uit Vuur. Het zal Insha Allah een pijnlijke straf voor hem zijn!