De wrede vrouw en haar kat

Er was eens een vrouw die een kat had. Het was een wrede vrouw en ze behandelde haar kat slecht. Op een dag vertelde de Profeet (Allah's vrede en zegeningen zij met hem) zijn Metgezellen een verhaal over de slechte vrouw. "Zij zorgde niet goed voor haar kat," zei Hij. "Ze gaf hem niets te eten of te drinken," Hierdoor werd de kat erg mager en haar vacht begon uit te vallen. De vrouw had een slecht humeur.

Als ze boos was, schopte ze de kat of gooide haar de deur uit en moest ze de hele nacht buiten blijven. Het duurde niet lang of de kat werd bang voor de vrouw. Elke keer dat ze in de buurt kwam, schreeuwde de kat en kroop onder een tafel of een stoel. De buren van de vrouw waren boos op haar. Op een dag kwam een buurman haar opzoeken. "Je bent erg wreed voor je kat!" zei de buurman. "Een kat is ook een schepsel van Allah, net zoals wil dat zijn. Je maakt een grote fout!"

De vrouw werd erg boos toen ze dit hoorde. "Ga weg!" schreeuwde ze tegen de buurman. "Die kat is van mij. Als ik hem slecht wil behandelen dan doe ik dat! Ga weg en Iaat me met rust!" De buurman werd ongelukkig toen Hij hoorde. Toen bedacht Hij een plan om de kat te redden. Hij ging terug naar zijn huis en wachtte tot het donker werd. Naast hem hoorde Hij de wrede vrouw tegen haar kat schreeuwen. "Ga weg jij, jij smerig beest!" riep zij.

"Ik wil je vannacht niet in mijn huis hebben!" De buurman hoorde dat de wrede vrouw haar voordeur opende. Toen hoorde Hij de kat schreeuwen en jammeren alsof de vrouw haar op straat gooide. Toen, sloeg zij de deur dicht. De buurman wachtte even om er zeker van te zijn, dat de vrouw niet weer naar buiten zou komen. Toen ging Hij de straat op. Daar was de kat, die zielig voor de deur van de vrouw zat.

De kat was aan het schreeuwen en snuffelde bij de deur en hoopte dat de vrouw haar weer binnen zou laten. Het hart van de buurman was met medelijden voor de kat gevuld. "Jij arm beest," zei hij. "Kijk eens hoe dun je bent! Hij boog zich voorover en pakte de kat op. Hij aaide het.over zijn kop tot het stopte met huilen. "Ik neem je mee naar mijn huis," zei de buurman, "en ik geef je wat te eten."

Toen hij thuis was vulde hij een bord met wat eten en gaf dat aan de kat. De kat at dat hongerig. Het bord was al spoedig leeg. De buurman vulde het opnieuw. En weer at de kat alles vlug op. Maar tenslotte had de kat genoeg gegeten en ging op de grond liggen en viel in een diepe slaap. De volgende ochtend kon de wrede vrouw haar kat niet vinden. Ze keek overal. Ze zocht in de straat, ze zocht op de markt.

Ze sloeg op de deur en schreeuwde boos. De buurman opende de deur. "Ik weet wel, dat jij mijn kat gestolen hebt!" schreeuwde de vrouw naar hem. "Jij bent een dief. Geef het meteen aan mij terug!" "Nee," zei de buurman. "Je bent een wrede vrouw en je verdient het niet een kat te hebben!" "Ik wil die kat! Geef het terug" schreeuwde de vrouw. Ze werd al bozer en bozer. "Ik geef je de kat niet terug tot je belooft dat je hem vriendelijk zult behandelen" gaf de buurman als antwoord. Toen de vrouw dat hoorde, lachte zij in haar vuistje. "Domme man!" dacht ze. "Ik hoef alleen maar te beloven dat ik mijn kat goed zal behandelen en hij geeft hem aan mij terug!" De vrouw deed dus alsof ze niet meer boos was en glimlachte naar de buurman. "Natuurlijk zal ik mijn kat goed behandelen als je hem aan mij teruggeeft!" zei ze met vriendelijke stem. "Beloofd?" vroeg de buurman. "Ja, ja dat beloof ik" antwoordde de vrouw. "Je zult de kat genoeg te eten geven en hem 's nachts niet op straat gooien?" wilde de buurman weten. "Natuurlijk niet," zei de vrouw gedwee "ik zal de kat te eten geven en er van nu af aan goed voor zorgen. Ik zal de kat nooit meer wreed behandelen!" Hield de vrouw haar belofte?

Nee, dat deed ze niet Maar helaas had de buurman haar geloofd. Hij wist niet dat ze loog. Hij gaf de kat aan haar terug. De wrede vrouw nam de kat weer mee naar huis en behandelde haar slechter dan ze ooit gedaan had. Ze bond een touw om de nek van de kat en dat touw bond ze aan een stoel vast. En opnieuw gaf ze de arme kat niets te eten of te drinken. Het dier werd dunner en dunner en zwakker en zwakker en na een poosje stierf de arme kat.

"Wat is dat vreselijk wat ze gedaan heeft!" riep een van de Metgezellen van de Profeet (vrede en zegeningen zij met). "Wat een ontzettende wrede en slechte vrouw!" "De Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) was het hier mee eens. "Allah werd hierdoor ook erg boos op de wrede vrouw," vertelde hij de Metgezellen. De vrouw was niet alleen wreed. Ze had ook nog gelogen. Ze had een grote zonde begaan omdat ze en levend schepsel van Allah zo slecht behandeld had. De man die de dorstige hond te drinken had gegeven was al zijn zonden vergeven door de vriendelijke daad die hij voor een levend dier had verricht. Maar deze vrouw, die haar kat zo wreed had behandeld was niet vergeven en zo stuurde Allah haar naar de Hel.

Voor De Meiden!!!!!!!!!!!


Mijn lieve zuster,

Jij die nog niet ten prooi is gevallen aan de verleiding van
jongens, jij die door Allah bewaard is gebleven voor deze misstap,
wees Allah altijd dankbaar dat Hij jou heeft behoed voor datgene
waarmee anderen jonge meiden en zelfs getrouwde vrouwen zijn
beproefd.

Weet dat jongens in werkelijkheid niets anders zijn dan wolven in
schapenkleding. Zij weten niet eens wat liefde is. Het enige wat hen
bezig houdt is het bevredigen van hun dierlijke begeerten, op welke
wijze dan ook.

Toen de volgende vraag aan een aantal jongens werd gesteld: “Houden
jullie werkelijk van deze meisjes met wie jullie omgaan en hebben
jullie het voornemen om later met hen te trouwen?”,
antwoordden zij
kordaat: “Allah behoede! Deze meisjes met wie wij omgaan zijn niks anders dan sloeries en
bedriegsters. Hoe kan ik mij ooit binden aan >een meisje die zonder enige moeite de eer van haar
familie schendt?
Wie geeft mij de garantie dat zij later niet mijn eer schendt? Wij
gebruiken hen slechts voor vermaak en om de tijd te doden.”
Beste zuster, zie je niet in hoe laaghartig deze personen zijn. Pas dus op
en trap niet in hun mooie praatjes, loze beloftes en valsheid.

Toen ik een keer enkele meiden die een relatie hadden adviseerde
hiermee te stoppen en tegen hen zei: “Zij zijn niets dan hongerige
wolven in schapenkleding.”,
antwoordde één van hen geïrriteerd: “Ik
zweer dat hij van mij houdt. Hij is niet als die anderen, hij heeft
een goed karakter.” Een tweede meid sprak woorden van gelijke
strekking en voegde hieraan toe: “Hoe verklaar je anders al die
moeite die hij heeft gedaan om mij te krijgen? Hoe verklaar je de
tranen die hij omwille van mij heeft gelaten? Zeg me dan hoe?”
Ik antwoordde: “Deze jongens zijn allen afgestudeerd aan één en
dezelfde school: de school van Iblies. Zij worden in hun praktijken
bijgestaan door een bataljon vervloekte duivels die hen aansporen,
aanmoedigen en aanzetten tot het onteren van zoveel mogelijk
goedgelovige meisjes. Als zij daarin eenmaal zijn geslaagd, hoor je
de volgende bekende woorden uit hun monden komen: ,,Een meisje die
haar eer niet weet te bewaren, valt niet te vertrouwen. Daarna
dumpen ze haar, zoals de velen die haar zijn voorgegaan.”

Wat ik wil zeggen, is dat vele jongens één en dezelfde methode, toon
van spreken en aanpak hanteren. Ze overspoelen je met lieve
woordjes, zoals: “Toen ik je zag, viel ik als een blok voor je… Ik
verdrink in je ogen… Leven zonder jou is onmogelijk… Jij bent mijn
alles… Jij drijft mij tot waanzin.” Zij weten precies wat het zwakke
punt van een vrouw is: haar gevoelens en haar behoefte aan
complimenten. Op deze wijze proberen zij haar voor zich te winnen.
Wanneer zij haar dan hebben ingepalmd, komt hun ware aard naar boven
en zullen zij deze meiden misbruiken voor hun dierlijke begeerten.

Wees dus gewaarschuwd, moge Allah jou beschermen, en denk eens na
over je geloof, al is het maar voor deze ene keer. Laat je niet
beduvelen door een aantal ontspoorde meiden die hun mond vol hebben
van de goede bedoelingen van deze jongens en hoe leuk het is om met
hen te zijn. Er is immers geen plaats voor goede bedoelingen en
oprechte intenties in de harten van deze jongens, die het lef hebben om de bevelen van Allah, de
Almachtige te negeren.

Pas goed op jullie zelf..!

Kruipend naar het huis van Allah


Onderweg naar Dubai stopte ik bij een klein moskeetje om het namiddaggebed te verrichten. Toen ik in mijn auto zat zag ik iets uit de nabijgelegen huizen tevoorschijn komen. Het duurde even voordat ik door had dat het om een man ging die zich kruipend naar de moskee voortbewoog. Om zijn handen had hij plastic sandalen aangetrokken. Op deze wijze baande hij zich met grote inspanning een weg naar de moskee om daar het gezamenlijke namiddaggebed te verrichten. Deze man leek naar alle waarschijnlijkheid verlamd te zijn aan zijn onderlichaam en sleepte dit mee over de harde grond. Het zweet liep over zijn hele lichaam vanwege de grote inspanning die hij moest leveren en de ondragelijke hitte. Toen hij bij de omheining van de moskee kwam was het alsof hij verdronk in zijn eigen zweet en zijn gezicht was vuurrood. Vele mensen die ook naar het gezamenlijke gebed trokken liepen langs hem. Je kon zien dat zij dit beeld gewoon waren. Ineens kwam een man uit een nabijgelegen winkel met een koude fles drank die hij vervolgens aan de man gaf. Zij bleven enige ogenblikken met elkaar praten over een bepaald onderwerp. Ik kon horen hoe de winkelier de kruipende man aanbood hem te helpen de moskee te bereiken. Maar tevergeefs, de kruipende man wilde liever op eigen krachten verder. Om niet te laat te komen verontschuldigde hij zichzelf en ging verder. Ik zag hoe hij de trap opging en ik kon mij geen manier bedenken waarop ik hem van dienst kon zijn.

De tranen stroomden over mijn wangen bij het zien van deze man en ik herinnerde mij de overlevering van de Profeet (vrede zij met hem) waarin hij zei: De zwaarste gebeden voor de hypocrieten zijn het ochtendgebed (salaat-ul Fadjr) en het nachtgebed (salaat-ul cIshaa). Zouden zij echter weten wat de beloning hiervoor is, dan zouden zij zelfs kruipend komen

Deze man die werkelijk kruipend naar de moskee kwam had hier absoluut geen moeite mee. Sterker nog, hij ging naar de moskee alsof het iin van Allahs Tuinen was waar alle gunsten en bekoringen op hem stonden te wachten. Zo zijn er vele dienaren van de Meest Barmhartige die tussen ons leven en een verheven positie genieten bij Allah. Ik vraag Allah om eenieder die zich inspant op Zijn Pad te belonen. En laat de manier waarop deze man zonder enige schaamte naar de moskee kroop een les voor ons zijn en voornamelijk voor diegenen die zich ervoor schamen de moskee te betreden.

Een mooi verhaal over de woedoe

Ergens in een westers land brak de tijd van het gebed aan.
Een moslim betrad een openbare wasruimte om daar de woedoe’ (rituele
wassing) te verrichten.
En tegelijkertijd was daar een niet-moslim man aanwezig die vreemd naar hem opkeek.
Toen onze broeder op het punt stond om zijn voeten te wassen, hief hij zijn voeten omhoog om deze in de wasbak te plaatsen.
Dit werd de man die toekeek teveel,
waarop hij in alle verontwaardiging tegen de moslim schreeuwde: “Wat
doe je nu weer!”
De moslim antwoordde met een glimlach op zijn gezicht: “Ik verricht de woedoe’.”
De man zei: “Jullie moslims zijn maar viezeriken. Jullie vervuilen altijd
openbare plaatsen. En nu probeer je mij wijs te maken dat je
jezelf aan het reinigen bent, terwijl je nu de wasbak met je smerige
voeten vies maakt?
Deze wasbak is bedoeld voor het wassen van je
handen en gezicht en moet dus schoon blijven.”
Hierop vroeg de moslim: “Mag ik je een vraag stellen die je mij in
alle eerlijkheid zult beantwoorden?”
De ongelovige antwoordde: “Ga je gang.”
De moslim vroeg: “Hoeveel keer per dag was je jouw gezicht?”
Waarop de ongelovige antwoordde: “Eén keer per dag, bij het opstaan
en soms nog eens als ik overmand wordt door vermoeidheid en stress.”
De moslim antwoordde glimlachend: “Wat mij betreft, ik was mijn
voeten vijf keer per dag. Vertel mij dan, wat is schoner: mijn
voeten of jouw gezicht…” Hierop was de ongelovige met stomheid
verslagen en vertrok.

Zijn doe’a voor de moeder van Aboe Hurayra om het rechte pad te volgen

Imam Moeslim vermeldde op gezag van Aboe Hurayrah die zei: “Ik nodigde mijn moeder, die een polytheïst was, uit tot de Islam. Ik nodigde haar op een dag uit en ze zei iets over Allah’s boodschapper tegen me dat ik haatte. Ik ging naar de Profeet En zei: “Allah’s boodschapper, ik nodigde mijn moeder tot de Islam uit, maar ze accepteerde (mijn uitnodiging) niet. Vandaag nodigde ik haar uit, maar ze zei iets tegen me,wat ik niet leuk vond. Smeek Allah (vriendelijk) dat Hij mijn moeder recht moge leiden.” Daarop zei Allah’s boodschapper : “O Allah! Leid de moeder van Aboe Hurayra op het rechte pad.” Ik ging geheel tevreden met de smeekbede van Allah’s boodschapper weg en toen ik bij de deur kwam, was die dicht. Mijn moeder hoorde het geluid van mijn voetstappen en ze zei: “Aboe Hurayrah, wacht even, en ik hoorde het geluid van vallend water. Ze nam een bad, trok een gewaad aan,bedekte snel haar hoofd met een hoofddoek,opende de deur En zei: Aboe Hurayrah, ik getuig over het feit dat er geen god is behalve Allah en dat Mohammed Zijn dienaar en Zijn boodschapper is.” Hij (Aboe Hurayrah) zei:”Ik ging terug naar Allah’s boodschapper en (dit keer) huilde ik tranen van blijdschap. Ik zei: “Allah’s boodschapper, wees blij, want Allah heeft op uw smeekbede gereageerd en Hij heeft de moeder van Aboe Hurayrah op het rechte pad geleid. Hij (de edele Profeet )prees Allah, verheerlijkte Hem en uitte goede woorden. Ik zei:”Allah’s boodschapper, smeek aan Allah dat Hij mijn liefde en dat van mijn moeder moge laten doordringen in de harten van de gelovige dienaren van dat Hij onze harten gevuld laat zijn met hun liefde” , waarop Allah’s boodschapper zei: “O Allah, laat er liefde van deze dienaren van U zijn (d.w.z. Aboe Hurayrah en zijn moeder) in de harten van de gelovige dienaren en laat hun harten gevuld zijn met liefde van de gelovige dienaren.” (Aboe Hurayrah zei: “Dit smeekbede was zo volledig gezegend door Allah, dat geen gelovige die van mij gehoord en gezien had, ooit was geboren zonder van me te houden).

Overgeleverd door Moeslim in het boek “The merits of the Companions”

Er was eens een Imam, genaamd Haselhoef.

Er was eens een Imam, genaamd Haselhoef. Op een morgen ging
hij naar de moskee met een oude, roestige vogelkooi en zette
deze op de een stoel. Vele wenkbrauwen werden gefronst.
Imam Haselhoef begon te vertellen. " Ik liep gisteren in de stad, toen ik een kleine jongen zag
met deze kooi in zijn handen. Op de bodem van de kooi zaten drie vogeltjes te bibberen van angst. Ik stopte en vroeg
hem:"Wat heb je daar bij je, jongen?"Een paar oude vogels", zei de jongen. "Wat ga je met ze doen?", vroeg ik.
"Ik neem ze mee naar huis en ga er plezier mee maken", antwoordde hij. "Ik trek ze de veren uit en laat ze met elkaar vechten. Daar heb ik plezier in". "En als je genoeg hebt van deze vogels, wat doe je dan met ze?", vroeg ik hem.
"O, we hebben een paar katten", zei de jongen, " en die houden wel van een vogeltje".
Ik was even sprakeloos en vroeg toen:"hoeveel wil je voor die vogels hebben?"
Hij vroeg:"Waarom wilt u deze vogels hebben, meneer?'Ze zijn oud en lelijk en zingen niet eens".
Opnieuw vroeg ik hem:"Hoeveel wil je er voor hebben?'
De jongen keek me aan en dacht vast:"Die is gek", en zei: "Vijf Euro". Ik betaalde hem vijf euro's en in minder dan geen tijd was
hij verdwenen. Ik ben toen naar het eind van de straat gewandeld, naar een plantsoen met bomen. Ik heb de kooi op de
grond gezet en de vogels vrijgelaten. Daarom die lege vogelkooi...
Op een dag waren satan en Mohammed (vzmh) aan het converseren. Satan was net terug van een bezoek aan de aarde
en pochte:"Ik heb net de aarde en alle mensen gekocht. Ik heb een valstrik gezet die ze niet konden weerstaan, en ik heb ze allemaal".
"Wat ben je van plan met ze te doen?", vroeg Mohammed (vzmh) Satan antwoordde:"O, ik ga plezier met ze maken! Ik ga ze
leren hoe ze kunnen trouwen en weer kunnen scheiden, hoe ze elkaar moeten haten, en hoe ze elkaar moeten misbruiken. Hoe ze kunnen roken en drinken, ik ga ze leren hoe ze wapens en bommen moeten maken en hoe ze elkaar moeten vermoorden. Dus ik heb echt veel plezier met ze!" "En wat ga je met ze doen als je klaar bent met hun?", vroeg Mohammed (vzmh) "Oh, ik vermoord ze allemaal", zei satan trots
"Hoeveel wil je voor hen hebben?", vroeg Mohammed (vzmh) "Wat wil je met deze mensen", vroeg satan. "Ze zijn slecht, waarom wil je ze hebben? Ze haten je en ze spugen je in het gezicht, ze vervloeken en vermoorden je! Je wilt deze mensen niet!". "Hoeveel", vroeg Mohammed (vzmh)weer. satan keek Mohammed (vzmh) aan en lachte."Al je tranen en je bloed", zei hij. Mohammed (vzmh) zei: "DEAL", en Hij betaalde
de prijs. Toen pakte de Imam de oude vogelkooi en liep.. Is het niet erg eenvoudig om Allah de schuld te geven dat de wereld ten onder gaat? Is het niet droevig dat wij alles geloven wat de kranten schrijven en kwesties in de kiem smoren die de Koran stelt? Is het niet droevig dat iedereen verwacht naar de hemel te gaan, terwijl ze niet eens in hun geloof geloven, nooit denken of spreken over hun geloof in ,
Allah of iets doen wat Allah van hen vraagt? Is het niet beangstigend hoe sommigen zeggen: "Ik geloof in Allah
", en toch satan volgen? Terwijl satan wel degelijk in Allah gelooft. Het is droevig dat je duizend grappen per e-mail kan versturen en iedereen neemt ze over, maar als je iets met betrekking tot Allah verstuurt, dan zullen maar weinig mensen het doorsturen.
Is het niet droevig hoe gemeenheid, grofheid, ordinaire dingen, onzedelijkheid en porno vrije doorgang krijgen, maar een gesprek over Mohammed (vzmh)op school en op het werk wordt afgehouden? Is het niet droevig dat iemand op Vrijdag in vuur en vlam kan
staan voor Allah , maar door de week een onzichtbare Moslim is? Lach je nu? Is het niet droevig, dat je dit verhaal niet naar Iedereen in je adresboek durft te sturen, omdat je niet weet of hij of zij geloven, of hoe ze over je zullen denken, als je ze deze e-mail toestuurt. Is het niet droevig dat je bezorgder bent over de vraag hoe mensen over je denken, dan hoe Allah over jou denkt

De videoband die mijn leven vernietigde



Het meisje van wie ik de naam wegens privacy niet kan noemen studeerde
psychologie aan de universiteit. Zij had drie zussen die allemaal het
voortgezet onderwijs volgden. Haar vader verdiende zijn kost in zijn
winkeltje. Onder haar studiegenoten was het meisje bekend om haar
integriteit en haar goede moraal en goed gedrag. Maar… Laat ons haar verhaal
aandachtig lezen:

'Toen ik op een dag onderweg was van de universiteit naar
huis, kwam ik een zeer verzorgde man tegen. Hij keek naar mij alsof hij mij
kende en sprak tegen mij met een zachte stem. Ik wilde hem absoluut geen
aandacht geven, maar hij bleef mij achtervolgen. Hij bleef herhalen dat hij
mij al een hele tijd had gevolgd en dat hij met mij wilde trouwen. Uit angst
begon ik sneller te lopen totdat ik bijna struikelde. Ik begon te zweten
toen hij mij bleef achtervolgen. Het was de eerste keer dat mij zoiets
overkwam. Ik was erg gefrustreerd toen ik thuis aankwam. Die middag had ik
niks kunnen doen. Ik bleef maar denken, ik was te bezorgd en kon die nacht
niet slapen. De volgende dag toen ik klaar was met colleges stond diezelfde
man bij de uitgang van de universiteit naar mij te glimlachen. Net als de
dag daarvoor volgde hij mij en probeerde hij mij tegen te houden. Een paar
dagen later vond ik een briefje dat hij blijkbaar kort voordat ik thuis
aankwam bij mijn voordeur had neergelegd. Ik wist niet wat ik met die
envelop moest, omdat ik niet wist wat erin stond. Ik raapte uiteindelijk met
trillende handen de envelop op. Ik maakte hem open... Het was een bericht
met liefdevolle woorden en verontschuldigingen. Hij had geschreven dat hij
spijt had van de achtervolgingen. Ik wist eerst niet wat ik met die brief
moest. Ik had de brief toch maar gescheurd... een paar minuten later ging de
telefoon af. Ik nam op en hoorde dezelfde jongen praten... Hij vroeg mij of
ik zijn brief al had gelezen. Ik vertelde hem dat problemen zou krijgen met
mijn familie als hij mij niet met rust liet. Een uur later belde hij weer
op. Hij smeekte mij om naar hem te luisteren. Hij vertelde mij dat hij een
goede intentie had en dat hij een gezin wilde stichten. Hij liet mij ook
weten dat hij rijk was en dat hij bereid was al mijn wensen te vervullen. Ik
begreep van hem dat bijna al zijn familieleden waren overleden. Ik moet
toegeven dat ik op dat moment medelijden met hem kreeg. Ik begon begrip voor
zijn situatie te tonen. Na dat telefoongesprek verwachtte ik elke dag een
telefoontje van hem. Dat laatste telefoongesprek bracht hem dichterbij. Ik
had de volgende dag les. Na mijn colleges liep ik naar buiten en bleef
rondkijken met de hoop dat hij buiten stond te wachten. Hij kwam dagen lang
niet opdagen. Na een tijdje kwam ik hem opeens wel tegen buiten de
universiteit... ik was dolblij. Wij gingen samen in zijn auto een rondje
rijden. Ik had een heel raar gevoel toen ik bij hem in de auto zat. Ik
voelde me alsof ik niet meer mezelf was. Ik kon opeens niet meer nadenken...
Het was alsof hij mij onder controle had... Ik geloofde opeens alles wat hij
mij vertelde, vooral wanneer hij mij vertelde dat wij voor altijd samen
zouden zijn... dat wij onder één dak als een gelukkig echtpaar zouden leven.
Het klonk zo mooi. Elke keer wanneer hij zei dat ik zijn vrouw was begon ik
al te fantaseren en begon ik mij dat gelukkige leven voor te stellen. Maar
niet lang daarna begon mijn nachtmerrie!

We gingen zoals gewoonlijk in zijn auto een rondje rijden... alleen deze
keer gingen we niet naar de stad. We reden samen naar een appartement. Ik
durfde niks te zeggen om niet preuts over te komen. Het appartement was
goed ingericht... ik was wel zenuwachtig. We gingen samen in de woonkamer
zitten. Ik was de volgende gezegde van de profeet Mohammed vrede zij met hem
helemaal vergeten: "Als een man en een vrouw zich in een (gesloten of
afgelegen) ruimte afzonderen is de shaytaan altijd de derde." (Overgeleverd
door Tirmidhi Z). Maar de shaytaan had mijn hart verdoofd met al die mooie
woorden van die jongen. Ik werd heel erg verleid toen hij dichterbij mij
kwam. Ik wil niet in details vertellen wat er daarna volgde. Daarna stond ik
op... maar het was gebeurd... het was te laat. Ik raakte kwijt wat elk
fatsoenlijk meisje probeert te beschermen. Ik schreeuwde huilend tegen hem
en zei: "Wat heb je met me gedaan!". Hij zei: "Maak je nou geen zorgen, je
bent mijn vrouw". Ik antwoordde: "Hoe kan ik in Allahs naam jouw vrouw zijn
als er nog geen huwelijkscontract is!". Hij beloofde mij dat er zo snel
mogelijk een huwelijkscontract zou komen. Ik ging huilend naar huis. Ik had
echt helemaal geen kracht in mijn benen... Ik kon amper lopen... Ik had het
gevoel dat ik van binnen brandde. "Oh mijn God, wat heb ik gedaan? Wat ben
ik stom geweest!, bleef ik herhalen. De hele wereld werd duister voor mij...
Ik bleef oneindig huilen in mijn kamertje. Ik volgde voor een tijdje geen
colleges meer en uiteindelijk stopte ik met mijn studie. Mijn situatie werd
alleen erger... Niemand thuis wist wat er met mij was gebeurd. Ik bleef
hopen dat die jongen zijn beloftes uiteindelijk nakomt. Dagen gingen
voorbij, maar voor mij waren het meer weken dan dagen. Ik had bijna de hoop
opgegeven dat alles ooit goed zou komen, toen uiteindelijk de telefoon
afging terwijl ik in mijn kamer zat. Ik nam gelijk op voordat iemand anders
thuis opnam. Alle hoop kwam naar boven toen ik de stem van die jongen door
de telefoon hoorde. Hij zei met een zachte stem: "Ik wil met je een afspraak
maken... het is erg belangrijk". Ik werd ontzettend blij, omdat ik mij niets
belangrijker kon voorstellen dan het huwelijk. Hij stond al te wachten toen
ik bij de plaats waar we hadden afgesproken aankwam. Hij had een sacherijnig
gezicht. Hij reed naar mij toe en ik stapte in. Het eerste wat hij zei was:
"Het huwelijk kun je vergeten!". Zonder er bewust van te zijn gaf ik hem een
klap in zijn gezicht... Ik zag de vlammen uit zijn ogen komen van woede. Ik
zei: "Ik dacht dat je mij had opgebeld om alles recht te zetten, maar zo te
zien ben jij iemand die nooit van normen en waarden heeft gehoord!". Toen ik
uit wilde stappen zei hij: "Wacht even" en liet mij een videoband zien. Hij
zei met een dreigende stem: "Je moet vooral zo doorgaan... met dit bandje
zal ik jouw leven kapot maken". Ik vroeg hem wat er op die videoband stond.
Hij zei spottend dat het een verassing was die hij niet wilde verklappen.
Hij wilde dat ik zelf zag wat er op die band stond. We gingen naar datzelfde
appartement... Ik moest wel mee... Ik moest weten wat er op die band stond.
Wallahi! Ik raakte bijna bewusteloos toen ik zag wat er op die band stond.
Die jongen had alles opgenomen wat we die ene avond in het appartement
hadden gedaan... Ik was even in een andere wereld toen ik mezelf op dat
bandje zag... Alles werd stil om me heen... Ik keek om naar die jongen en
zei: "Wat wil je mij nou aandoen, laffaard, rotzak! ". Hij antwoordde heel
koel: "Er is niks aan de hand..., een paar verborgen cameras hebben dit werk
gedaan..., als je meewerkt zal je echt niks overkomen..., maar als je koppig
en interessant gaat doen dan kan het fout lopen". Ik stortte in elkaar...
Niet alleen ik ging eraan, maar mijn hele familie. Ik kon niks doen... Om
mezelf en de reputatie van mijn familie te redden moest ik gewoon meewerken.
Met meewerken bedoelde hij dat ik voor hem moest gaan werken als prostituée.
Ik moest elke dag van de ene man naar de andere om geld voor hem te
verdienen. Mijn familieleden wisten nergens van, omdat zij mij altijd
vertrouwden. Die jongen had kopietjes van die videoband gemaakt, waarvan één
exemplaar in de handen van mijn neef terecht kwam. Kort nadat mijn neef mij
op die videoband zag, kwam mijn hele familie achter het verhaal. Ook de
mensen in onze buurt kregen uiteindelijk alles te horen. Ik verliet ons huis
voor goed. Later kwam ik er achter dat mijn vader en mijn zussen ook
verhuisd waren. Ik kwam ook later te weten dat ik niet het enige slachtoffer
van deze jongen ben geweest. Het enige waar ik op dat moment aan kon denken
was wraak. Ik ging op mezelf wonen in een kamer. Die jongen had op de ene of
andere manier mijn adres achterhaald en kwam dus op een dag dronken naar mij
toe. Ik maakte gebruik van het feit dat hij helemaal dronken was en stak hem
dood. Ik had een jongen gedood die eigenlijk een duivel in de gedaante van
een mens was. Ik heb andere meisjes verlost van deze jongen die ook hun
leven had kunnen vernietigen. Ondanks zijn dood heb ik mij nooit beter
gevoeld... Door de spijt die ik heb blijft mijn hart branden. Maar aan die
spijt heb ik niks. Ik heb mijn verhaal op papier gezet om alle meisjes die
liefdesbriefjes ontvangen of die mooie beloftes horen van jongens te
waarschuwen. Ik wil alle meisjes voor die valse romantische
telefoongesprekjes waarschuwen. Tegen elk meisje wil ik het volgende met
nadruk zeggen: als er een jongen naar je komt om je uit te vragen met wat
voor smoesje dan ook, plaats dan mijn verhaal voor je ogen. Denk aan mijn
verhaal dat mij en mijn familie heeft kapot gemaakt, denk aan mensen die om
jou geven, je familie en je ouders en denk aan de laatste woorden die mijn
vader op zijn sterfbed zei: “Ik zal haar tot op de Dag des Oordeels nooit
vergeven”. Oorverdovend en hartverscheurend!



Dit verhaal werd verteld door sheikh Ahmed Ben Abd al-Aziz al-Hosain.
Deze sheikh is bekend onder de moslims en is een vertrouwenspersoon.
Omwille van een goede vertaling hebben we enkele veranderingen moeten
aanbregen in enkele passages. De veranderingen zijn echter miniem!

Assalaamu'alaykum broeders en zusters,

Neem even de tijd om dit verhaal te lezen.


Op een dag, ontwaakte ik vroeg in de morgen om op de zonsopgang te letten.
Ah, de schoonheid van de schepping tart elke verbeelding , onbeschrijfbaar.
Terwijl ik oplette, prijsde ik Allah voor het mooie werk.
Terwijl ik daar zat, voelde ik de aanwezigheid van Allah met me. Hij vroeg me, "houdt je van me?" Ik antwoordde, "natuurlijk Ya Allah! U bent mijn
Rabb!" Dan vroeg hij me, "als je fysisch gehandicapt zou zijn, zou je nog
van me houden?" Ik was verward, Ik keek neer naar mijn armen, benen en de rest van mijn lichaam en vroeg me af hoeveel zaken ik niet zou kunnen doen, terwijl ik ze normaal vond. En ik antwoordde, "het zou hard zijn Ya Rabb, maar ik zou nog steeds van jouw houden."
Dan vroeg hij me,"als je blind zou zijn, zou je nog van mijn schepping houden?" Hoe kon ik van iets houden zonder het te kunnen zien ? Dan dacht ik aan alle blinde mensen in de wereld en hoeveel ze nog van Allah houden en zijn schepping. En ik antwoordde, "het zou moeilijk zijn Ya Rabb, maar ik zou nog steeds van jouw houden."
Dan vroeg hij me,"als je doof zou zijn, zou je dan nog luisteren naar
mijn woorden?" Hoe kon ik luisteren als ik doof was? Dan begreep ik het. Het luisteren naar het woord van Allah is niet slechts met onze oren maar ook met onze harten. En ik antwoordde, "het zou hard zijn Ya Rabb, maar ik zou nog steeds luisteren naar jouw woorden."
Dan vroeg hij me,"als je doofstom zou zijn, zou je dan mijn Naam prijzen?"
Hoe kon ik Allah prijzen zonder stem? Dan begreep ik het, Allah wil dat we hem prijzen vanuit ons hart en ziel. Het is niet van belang hoe wij
klinken.
En ik antwoordde, "hoewel ik phsysisch U niet kan prijzen, zou ik nog uw Naam prijzen."
Dan vroeg hij me, "houdt je werkelijk van me?" Met volle moed en sterke overtuiging, antwoordde ik dapper , "JA YA RABB!!" Ik houd van u omdat u de enige en de ware Allah bent!"
Ik dacht dat ik goed had geantwoord, maar dan vroeg hij me , "waarom zondig je dan?" Ik antwoordde, "omdat ik slechts een mens ben, en ik niet perfect ben."Waarom dwaal je dan in tijden van vrede het meest ? En waarom bidt je alleen in tijden wanneer je een probleem hebt?''
Geen antwoord. Alleen tranen.

Allah vervolgde :
Waarom bidt je slechts bij samenkomsten?
Waarom zoek je me alleen op in tijden van aanbidding?
Waarom vraag je altijd egoïstische zaken?
Waarom vraag je altijd zo onvertrouwelijk?
De tranen bleven over mijn wangen naar beneden rollen. Waarom ben je
beschaamd van me? Waarom spreidt je het goede nieuws niet ? Waarom huil je, in tijden van vervolging bij andere, Wanneer ik Mijn schouders aanbied?
Waarom gebruik je excuses, wanneer ik je kansen geef om in Mijn Naam te dienen?
Ik probeerde te antwoorden, maar ik kon geen antwoord geven. Je bent
gezegend met het leven. Ik schiep je om deze gift niet weg te werpen. Ik
heb jouw met talenten gezegend om me te dienen, maar je blijft je afwenden. Ik heb Mijn woord aan jouw geopenbaard, maar je wint niet in kennis bij. Ik heb je toegesproken, maar uw oren waren gesloten. Ik heb mijn zegen aan jouw getoond, maar uw ogen waren afgewend. Ik heb jouw dienaars gestuurd, maar jij zat nutteloos terwijl zij werden weggeduwd. Ik heb jouw gebeden gehoord en ik heb hen allen beantwoord.

Houdt je echt van me, écht? Ik kon niet antwoorden. Hoe kon ik? Ik was
beschaamd . Ik had geen verontschuldiging. Wat kon ik na dit zeggen?

Toen mijn hart had uitgehuild, en de tranen hadden gestroomd, zei ik, "Ya
Rabb vergeef me alstublieft. Ik ben het onwaardig uw dienaar te zijn."
Dan
antwoordde hij me,"dat is mijn gunst, Oh mijn dienaar" Ik vroeg, "waarom
blijft u me vergeven? Waarom houdt u zo van me? Dan antwoordde hij me,
"omdat je mijn schepping bent.
Ik zal jouw nooit verlaten.
Wanneer je huilt, zal ik medeleven hebben en met jouw meehuilen.
Wanneer je met vreugde schreeuwt, zal ik met je lachen.
Wanneer je triestig bent, zal ik je aanmoedigen.
Wanneer je valt, zal ik je omhoog heffen.
Wanneer je moe wordt , zal ik je dragen.
Ik zal met jouw tot het einde van de dagen zijn en ik zal altijd van jouw
houden." Nooit had ik zo hard gehuild. Hoe kon ik zo koud zijn geweest.
En voor het eerst, bad ik echt.

Wa'alaykum assalaam

Een van de grootste geleerden van de Islam

Een van de grootste geleerden van de Islam die vlak na de tijd van de metgezellen leefde was Sheikh en Imaam Ibrahim Adham. Die man had zoveel kennis dat zelfs geleerden uit de hele Islamitische wereld naar hem reisden om zijn lezingen bij te wonen; Het was een man met kennis en wijsheid (Hikmah).

Op een dag besloot hij de moskee van de profeet (vzmh) in Medina te bezoeken en hij woonde zelf in Irak en omstreken; een zeer lange reis voor die tijd.

Een maal daar aangekomen ging hij de moskee binnen en het was vlak na het isha-gebed. Hij besloot om daar te slapen en de volgende ochtend de mensen les te geven.

De schoonmakers van de moskee waren net van plan om de moskee een grote schoonmaakbeurt te geven en wilden iedereen eruit hebben en dus ook Sheikh Ibrahim Adham. Ze wisten immers niet wie hij was en noch wilde hij bekend maken wie hij was, daar was hij te bescheiden voor.

Hij smeekte ze om ergens in een hoek te mogen blijven omdat hij nergens heen kon, maar ze waren vastberaden en hij moest gaan.

Tegenover de moskee was een bakkerij en de bakker die daar werkte zag de sheikh buiten de moskee zitten dus besloot hij hem binnen te halen zodat hij hem gezelschap kon houden tot het Fadjr-gebed.

Een maal binnen het bakkerij merkte sheikh Ibrahim dat de bakker met een bepaalde handeling bezig was. Namelijk iedere keer wanneer hij het brood binnen de oven deed zei hij: "Bismillah" en wanneer hij het weer eruit haalde zei hij: "Alhamdulillah". En zo ging het een tijdje door.

Sheikh Ibrahim dacht bij zichzelf: "Zal ik deze man eens wat bijleren tot het fadjr-gebed om de tijd nuttig te besteden" Hij vroeg de man: "Jouw constante handeling die je verricht (bismillah, alhamdulillah) wat voor positieve invloed heeft dat in jouw leven?"

De man antwoordde: "Het positieve eraan is dat elke keer wanneer ik een smeekgebed (Dou3a) verricht dat het meteen door Allah in vervulling wordt gebracht zodra ik klaar ben met het smeek-gebed."

Sheikh Ibrahim riep meteen: " Masha Allah"
De man vervolgde: "Behalve één smeek-gebed "
Sheikh Ibrahim vroeg: "Welke?"
De man zei: "Ik heb gehoord dat er een groot geleerde in de beurt van (Al-shaam= Irak) woonde zijn naam is Ibrahim Adham en mijn smeek-gebed was of ik ooit les van hem zou kunnen krijgen. en dat smeek-gebed heb ik al een tijd geleden gedaan en is nog steeds niet vervuld"

Sheikh Ibrahim zei toen: "Wallahi jij bent bij Allah beter dan Ibrahim Adham..........Het is jouw smeek-gebed geweest die mij sleurend naar jou toe bracht"

Een geleerde vroeg eens aan één van zijn studenten: “Je hebt een lange tijd
met me doorgebracht, wat heb je geleerd?”

Hij zei: “Ik heb acht dingen geleerd:

1. Ik keek naar de schepping. Iedereen heeft een geliefde. Wanneer hij het
graf in gaat, laat hij zijn geliefde achter. Daarom heb ik mijn goede daden
tot mijn geliefde gemaakt; op die manier zullen ze bij me zijn in het graf.

2. Ik keek naar het vers ‘Doch voor hem die vreesde voor zijn Heer te staan, en die zijn ziel van begeerten onthield,’ (79:40) en worstelde daarom tegen
mijn verlangens zodat ik Allah kon blijven gehoorzamen.

3. Ik zag dat als iemand iets waardevols bij zich heeft, hij het zal
beschermen. Toen dacht ik aan het vers ‘Hetgeen gij hebt, zal voorbijgaan
maar hetgeen bij Allah is, is blijvend.’ (16:96) Daarom wijdde ik alles wat
me iets waard was toe aan Hem zodat het bij Hem zou zijn voor mij.

4. Ik zag de mensen zoeken naar rijkdom, eer en posities en het was me niets
waard. Toen dacht ik aan Allah’s woorden ‘Voorwaar, de meest edele van
jullie is bij Allah degene die het meest (Allah) vreest’ (49:13) dus deed ik
mijn best om bewust te worden van Allah om edel te zijn in Zijn ogen.

5. Ik zag de mensen jaloers zijn op elkaar en ik keek naar het vers ‘Wij
zijn het, Die in het tegenwoordige leven middelen van bestaan onder hen uitdelen,’ (43:32) dus verliet ik jaloezie.

6. Ik zag de mensen vijandigheid hebben en ik dacht aan het vers ‘Voorwaar,
Satan is een vijand van u, behandelt hem daarom als vijand’ (35:6) dus
verliet ik vijandigheid en nam de Satan als mijn enige vijand.

7. Ik zag dat ze zichzelf verlaagden op zoek naar voorzieningen en ik dacht
aan het vers ‘En er is geen schepsel dat op aarde kruipt, of zijn
voorziening berust bij Allah,’ (11:6) dus hield ik mezelf bezig met mijn
verantwoordelijkheden tegenover Hem en ik liet mijn eigendom bij Hem.

8. Ik zag dat ze vertrouwden op hun zaken, gebouwen en gezondheid en ik
dacht aan het vers ‘En voor hem, die zijn vertrouwen in Allah stelt, is
Allah toereikend,’ (65:3) en daarom plaats ik mijn vertrouwen alleen in
Allah.”

De huilende kameel

Word wakker mensen! Lees dit! Insha´Allah!

Ik werd wakker, tot mijn schrik zag ik dat ik getild werd door een paar mannen....
Ik wou ze vragen waar ze mij naartoe brachten, maar mijn tong werkte niet mee...
Ik wilde ze tegenhouden van mij te verplaatsen, maar mijn lichaam werkte niet mee...
Langzaam maar zeker werd het met me duidelijk dat ik naar de moskee werd gebracht...
Ik kende de weg omdat ik er soms was tijdens de ramadan...
Omdat me vrienden altijd gingen...
Toen zag ik dat men het dodengebed verrichtten, toen drong het tot me door!...
Is dit voor mij?...
Ben ik nu werkelijk dood?...
Dat kan toch niet?...
Ik had nog zo veel in gedachte om te doen, NEE!...
Ik wilde nog naar Hajj...
Ik ben niet bereid, ik had niet eens de mooie eigenschap om het gebed te verrichten...
O nee, nu is het te laat...
Ik ga voor mijn heer staan!...
En mijn handen zullen getuigen!
Ya Rabbi, had ik maar een goede vader, die mij van kleins af aan naar de moskee bracht, die mij van de
moskee liet houden!...
Die mij de qur'aan leerde lezen, die mij sura's uitlegde en samen met mij uit onze hoofden leerde...
Maar toen besefte ik, dat ik dit ook niet deed voor mijn kinderen...
Maar nu is het te laat...
O Allah nu is het te laat...
Toen ik de imaam hoorde reciteren hoopte ik dat hij ietjes langer door zou gaan, dat hij ietsjes meer
smeekbedes voor mij zou doen...
Ik zag de vrienden met wie ik slechte zaken pleegde...
Ik wist hoe zij waren, maar ja zo was ik ook...
Toen ik naar de wasruimte werd gedragen, zag ik dat de imaam mij aan het wassen was, wat een aardige
man dacht ik toen...
Hij sloeg onwetend een plekje op mijn rug over, hij moest dat stukje nog wassen...
Ik schreeuwde het uit, maar er kwam niets uit mijn mond...
Moet ik ZO naar mijn heer!?...
Maar tevergeefs...
Vervolgens werd ik omwikkelt in 3 witte doeken....
Ik wilde ze waarschuwen om het niet te strak om mij te binden, maar ik kon alweer niets zeggen...
Toen was ik op het begraafplaats...
Mijn ouders over mij buigend, huilend smekend...
Wat een verschrikkelijk gevoel...
Toen werd er een gat gegraven in de grond...
Toen de mannen mij in het graf wilden leggen, wilde ik het uitschreeuwen...
Dat is toch veel te smal?...
Daar kan ik me toch niet in bewegen?...
En hoe moet ik daar ademen?...
Ik werd met de seconde nerveuzer en banger...
Toen werd ik er tot mijn grote schrik ingelegd, en ze gooide het zand over mij heen...
Toen ik in mijn graf lag, zag ik aan mijn rechterkant een Prachtig paleis, omringd met zeeën die ik nog
nooit zo heb gezien, prachtig gewoon!...
En aan mijn linkerkant zag ik een verschrikkelijk hellevuur waardoor ik ging zweten...
Ik was door en door nat van het zweet...
Bang, nee DOODSbang!...
Ik was zo bang om in dat hellevuur te belanden, YA ALLAH, Ya Rabbi!...
Geef mij nog een kans o Allah...
Geef mij 1 minuut...
1 minuut om 1 gebed te verrichten voor U Ya Rabbi...
Maar jammer genoeg zijn er dan geen herkansingen!...
Ya Rabbi geef mij nog een kans en ik zal mijn leven knielend doorgaan!...
En toen hoorde hij de Athaan...
Hij opende zijn ogen en zag dat dit alles slechts een droom was...
Hij sloeg zijn bezweette deken van hem af en rende naar de badkamer om al Woedhoe te verrichten en
rende toen naar de moskee om Salaat-ul-Fadjr met hen mee te bidden...
Deze man is geliefd bij Allah swt, net als wij...
Deze man heeft een teken gekregen, een verduidelijking van hoe belangrijk het is om je tijd goed te benutten...
Beste broeders en zusters, Insha allah zullen wij hier lering uit trekken en ons zo snel mogelijk
voorbereiden voor de dood...
Want wij zullen sterven, jong en oud, ziek en gezond, voorbereid of niet voorbereid...
En dan zijn er geen 2e kansen meer...
Het is of nu of nooit!...
Grijp je kans!...
Sla die nieuwe bladzijde in je leven om!...
Verricht dat gebed!...
Voorwaar, we zullen spijt krijgen voor elke minuut die we niet in de vorm van aanbidding jegens Allah swt hebben besteed.
Dus begin opnieuw, moge Allah swt tevreden zijn met ons en ons begeleiden naar de poorten van Djenna, en ons de plaats van eeuwige zaligheid laten binnentreden.

Ameen!

BRIEF AAN DEGENE DIE HET GEBED NIET VERRICHT.

Deze brief is aan een dienaar die zich van Allah heeft afgewend. Ik zal proberen om zijn hart aan te trekken tot Allah, omdat ik van Allah houd, en ik houd ervan dat alle schepsels van Allah houden. Want als zij van Allah houden, zal Hij hen leiden, en wanneer Hij hen leidt, zal Hij hen bij de handen nemen en hen het Paradijs doen binnentreden.

O, jij die het gebed niet verricht...

Ik weet niet hoe ik je moet aanspreken. Het is moeilijk voor mij om van je te houden, terwijl jij een hekel hebt aan Allah. Nu zul je vast zeggen: "Waarom? Waarom zeg je dat ik een hekel heb aan Allah?! Ik houd van Allah!" Dan vraag ik je: Als je van Allah houdt, waarom weiger je dan om Zijn huis te betreden? Als je van Allah houdt, waarom gehoorzaam je Hem dan niet? Als je van Allah hield, zou je voor Hem staan om je gezicht voor Zijn Gezicht te plaatsen. Je zegt dat je van Allah houdt, en ik wil je graag geloven. Maar ik wil je 1 vraag stellen. Een duidelijke en directe vraag die een stellig antwoord vereist: "Waarom bid je niet?"

Antwoord mij, zodat ik van jou kan houden, zodat ik jou kan helpen. Ik wil niet dat je dit antwoord aan mij richt, maar dat je bij jezelf stil blijft staan en jezelf afvraagt: "Inderdaad, waarom bid ik niet? Deze mensen die het gebed verrichten en de moskeeën vullen, in welk opzicht zijn zij beter dan ik? Waarom bidden zij wel en ik niet?"

Kan het zijn dat je hooghartig bent? Dat je je voorhoofd niet op de grond wil leggen voor Allah? Dat je niet voor Allah wil staan en je handen op je borst wil plaatsen? Stel je je hooghartig op tegenover Allah? Nee! Nee! Ik zoek toevlucht voor je bij Allah hiertegen. Als dit het geval is, dan is het een groot probleem! Wees nederig, je bent immers een dienaar van Allah.

En zeg niet: "Ik ben geen dienaar, ik ben een vrij mens!" Nee, jij bent de dienaar van Allah, en jij - mijn zuster die het gebed niet verricht - bent de dienares van Allah. Denk niet dat het gebed alleen voor de mannen verplicht is. Het gebed is verplicht voor de mannen én de vrouwen. Het gebed is verplicht voor elk schepsel dat zuurstof in en uitademt, voor ieder schepsel dat een ziel in zich heeft.

O jij die het gebed niet verricht! Lees deze woorden van mij en word niet boos, want ik zal mijn best doen om je niet boos te maken in deze brief. Integendeel, ik wil graag dat je van mij houdt en dat ik van jou houd, opdat we samen het Paradijs kunnen bereiken. Of wil je het Paradijs niet betreden? Jawel toch?

Weet je dat er vele mensen zijn die wensen dat zij zouden bidden? Maar zij zijn ongelovig. De ongelovigen benijden jou - o Moslim - omwille van het gebed, terwijl jij niet bidt!


Hoezeer wensen degenen die ongelovig zijn dat zij Moslims waren
[ Soerah al-Hidjr 15: 2 ].

Vele mensen zijn tot de Islaam gekomen door middel van het gebed, toen zij de Moslims zagen bidden! Lees wat deze Franse filosoof, genaamd Renan, zegt:


"Ik ben geen enkele keer een moskee binnengaan, zonder dat een vurig gevoel mij overstelpte, of anders uitgedrukt: zonder dat ik overmand werd door een enorme spijt dat ik geen Moslim ben."

Een ongelovige die spijt heeft dat hij geen Moslim is, wanneer hij de Moslims ziet bidden! Terwijl jij een Moslim bent, en weigert de moskee binnen te gaan, weigert om te bidden. De vraag staat nog steeds. Antwoord mij: Waarom? Waarom bid je niet?

Geef me antwoord. Bij Allah, ik zal naar je luisteren, en proberen je te helpen. Maar antwoord me: Waarom bid jij niet?

Zal ik je over een andere ongelovige vertellen die wenst dat hij zou bidden? Zijn naam is Thomas Arnold. Wat zegt hij?


"Niemand die zich voor de eerste keer onder de Moslims mengt, is in staat om niet overweldigd en geraakt te worden door de manifestatie van hun geloofsleer. Want waar je je ook begeeft, of het nu op straat is of op het station, is datgene wat je oog het meeste ziet, een man op wie geen vleugje hoogmoed of liefde voor aandacht te bekennen is, die zijn werk laat - wat voor werk het ook moge zijn - en in alle kalmte en nederigheid vertrekt om het gebed te verrichten op zijn voorgeschreven tijdstip."

Het is voor hem iets zeer speciaals dat iemand bidt. Waarom wil jij niet gerespecteerd worden in de ogen van de mensen, wanneer zij jou zien bidden, staand voor de Heer der Werelden? Lees wat de volgende bekende Joodse man zegt, genaamd Zaki Aribi, die als geheim agent voor de Joden werkte in Egypte:


"Er was een vraag die zich altijd aandrong in mijn ziel en zichzelf telkens opnieuw stelde in mijn hoofd: Waarom omarm ik de Islaam niet? Deze stem verhief zich in mijn innerlijk en schudde mij in mijn binnenste wanneer ik een nederige man zag die het land bewerkte, die voor Allah zou staan en zijn gebed dan verrichtte in zijn kleine gebedsplaats aan de oever van een kanaal, waarop ik wenste dat ik een gebed zoals de zijne kon verrichten en een intiem gesprek (met Allah) zoals de zijne kon voeren. Daarna leidde Allah mij tot de Islaam, maar nadat ik 65 jaar het gebed had moeten missen..."

Hij werd Moslim op 65-jarige leeftijd, als gevolg van zijn liefde om te bidden! Waarom vertel ik jou dit? Omdat ik bang ben dat de Joden en Christenen wensen dat zij zouden bidden, en jij - als Moslim - niet bidt, waardoor Allah de Islaam van jou wegneemt en jou verandert in een Jood of Christen. Ik maak me zorgen om jou! Ik ben verdrietig over jou! Red jezelf! Red jezelf en ga tegenover jouw Heer staan. Verricht het gebed!

Misschien zal je zeggen: "Ik heb geen tijd! Ik wil graag bidden, maar ik heb het te druk."

In dat geval zeg ik tegen jou: Allah - de Majesteitelijke - heeft ons bericht dat het geld moet dienen en de religie gediend moet worden. De Profeet Mohammad - vrede en gebeden over hem - heeft gezegd:


"Allah heeft gezegd: Voorwaar, Wij hebben de bezittingen neergezonden, opdat het gebed wordt onderhouden en de zakaah wordt gegeven."(1)

Weet je nu waarom Allah je geld heeft geschonken? Je zegt: "Omdat Hij van mij houdt!" Goed, mijn broeder en zuster, als dat het geval is, waarom heb je dan een hekel aan Hem? Dan zeg je: "Maar ik zei toch dat ik geen hekel aan Hem heb!" Goed, je hebt geen hekel aan Hem, maar de vraag staat nog steeds: Waarom bid je niet?

"Ik heb geen tijd!" Hoe bedoel je, geen tijd? Ben je bang dat als je gaat bidden, je minder geld verdient? Nee! Degene die door dit wereldse leven bezig wordt gehouden van de verplichtingen tegenover Allah, komt in aanmerking voor de Woorden van Allah:


Neen, jullie geven de voorkeur aan het wereldse leven * Maar het Hiernamaals is beter en blijvender
[ Soerah al-A'laa 87: 16-17 ].

En ik herinner jou aan de Woorden van Allah:


Voorwaar, zij houden van het vergankelijke en laten een zware Dag achter zich
[ Soerah al-Insaan 76: 27 ].

En ik stel je gerust met de Woorden van Allah, overgeleverd door de Profeet Mohammad - vrede en gebeden over hem:


"O zoon van Aadam, wijd je toe aan Mijn aanbidding; dan zal Ik je borst vullen met rijkdom en je armoede wegnemen. En als je dat niet doet; dan zal Ik je handen vullen met bezigheden en je armoede niet wegnemen."(2)

Degene Die jou voorziet is Allah. Degene Die jou rijkdom geeft, is Allah. En Degene Die jouw rijkdom wegneemt, is Allah. Het is vreemd dat wanneer degenen die niet bidden en vervallen zijn in het wereldse leven geadviseerd worden en eraan herinnerd worden dat de voorzieningen van Allah komen, je een zeer vreemd antwoord krijgt. Dit bekende gezegde dat wijdverspreid is onder de mensen, de jongere is ermee opgegroeid en de oudere is ermee oud geworden. Het is geen Qor-aanvers, noch is het een profetische overlevering: "Werken is ook aanbidding!"

Wat voor werk? En wat voor aanbidding?! Het werk dat jou weghoudt van jouw verplichtingen tegenover Allah, is een aanbidding van de duivel! De Boodschapper van Allah - vrede en gebeden over hem - heeft gezegd:


"Ellendig is de dienaar van de dirham en de dinar."(3)

O jij die niet eens enkele minuten wil missen! Ben je bang dat je 50 cent verliest? Ben je bang dat je 50 euro verliest? Dat je 1000 euro verliest? Wanneer je je werk niet wil verlaten, om even het gebed te verrichten... word je een dienaar van het geld! Dan zul je ellendig zijn, zoals de Profeet - vrede en gebeden over hem - gezegd heeft:


"Ellendig is de dienaar van de dirham en de dinar."

Zeg jij tegen me: "Ik heb geen tijd"? Als er iemand was die het gebed zou mogen laten, dan was het wel de moedjaahid(4), degene die djihaad voert op de weg van Allah. Degene die zich op het slagveld bevindt, terwijl de zwaarden van de vijanden hem bestormen. Maar toch is deze persoon verplicht om het gebed te verrichten: de eerste groep gaat bidden, terwijl de andere groep hen bewaakt en andersom. Als er dus iemand zou zijn die geen tijd heeft en het gebed zou mogen verlaten, dan was het wel de moedjaahid. Of de zieke. Toch is ook hij verplicht om het gebed te verrichten. Als hij niet kan staan, mag hij het zittend verrichten, en als hij niet kan zitten, mag hij liggen. Of degene die zich in een angstige situatie bevindt. Maar nee, voor hem is salaat al-khawf (het gebed van de angst) voorgeschreven. Het is dus absoluut niet voor te stellen dat een Moslim niet bidt! Behalve de menstruerende vrouw en de vrouw die postnatale bloedingen heeft. Tot welke van deze twee behoor jij?!

Jij bent toch een Moslim? "Natuurlijk ben ik een Moslim!" zeg je dan. O. k., waarom bid je dan niet?

Een ander zal zeggen: "Ik wil graag bidden, en het is niet dat ik geen tijd heb, maar het gebed is te zwaar voor mij. Telkens wanneer ik wil gaan bidden, voel ik alsof ik door iets word tegengehouden."

Dan zeg ik: het antwoord hierop is heel simpel. Deze kwaal waaraan jij leidt is geen ziekte, noch is het een nierontsteking. Het is geen dodelijke ziekte, maar het is heel simpel. Al is het gevaar ervan groter dan nierontsteking en ziekte. Want het laten van het gebed, leidt tot het de Hel - en wij zoeken onze toevlucht bij Allah!

Je zegt dat het gebed te zwaar voor je is. Het wordt lichter voor je, wanneer je weet wiens dienaar jij bent. Je zegt: "Zeg je nu weer dat ik een dienaar ben? Ik ben geen dienaar, ik ben een vrij mens!" Nee, jij bent geen vrij mens. Jij bent een dienaar, en een kind van een dienaar! Dienaar van wie? Van Allah, en niemand anders. En je zult nooit vrij zijn, behalve wanneer je begint te bidden! Je zult vrij zijn, van alles en iedereen buiten Allah. Je zult een dienaar zijn van wie? Van Allah alleen.

Maar zolang jij bang bent voor de directeur, ben jij een dienaar van de directeur. Ben je bang over het geld, dan ben jij een dienaar van het geld. Al datgene waarvoor en waarover jij bang bent, word jij een dienaar van. Maar de dag dat jij gaat bidden en je overgeeft tot Allah, zul je de dienaar van Allah alleen zijn en zul je vrij zijn van al het andere!

Zal ik jou vertellen waarom het gebed zwaar voor je is? Het gebed is in feite niet zwaar, het is juist heel gemakkelijk. Maar aangezien jij zolang bevriend was met de duivel en zijn voetstappen volgde, heeft hij jou bediend, jou tevreden gesteld, jou sterk gemaakt en de zonden gemakkelijk voor je gemaakt. Maar zodra jij hem wil verlaten en het pad van Allah wil volgen, zal hij jou tegenhouden en je niet laten gaan. Allah zegt:


Als de gelijkenis van de Shaytaan (Duivel), wanneer hij tegen de mens zegt: "Wees ongelovig." En wanneer hij (de mens) dan ongelovig is, zegt hij (Shaytaan): "Ik neem afstand van jou, ik ben bang voor de Heer der Werelden!" [ Soerah al-Hashr 59: 16 ]

Neem afstand van hem, voordat hij afstand neemt van jou! Verlaat hem, voordat hij jou ruïneert! Vlucht van hem, voordat hij jou naar het ongeloof leidt! Je zegt dat het gebed zwaar voor je is, en dat telkens wanneer je het gebed wil verrichten, het lijkt alsof iemand je tegenhoudt? Strijd tegen jezelf. Je hebt vast wel eens meegemaakt dat je ging slapen, maar geen slaap kreeg. Wat heb je toen gedaan? Je stopte watjes in je oren, bedekte je ogen, deed de deur op slot, en stilde je broertjes. Het was een strijd omwille van de slaap. Ik wil dat je tegen jezelf strijdt omwille van het gebed.

Treed het gebed binnen, zoek toenadering tot Allah, en zeg tegen Hem: "Mijn Heer, Meester en Schepper! Uw dienaren buiten mij zijn er velen, en ik heb niemand dan U. Mijn Heer, ik wil U gehoorzamen, maar ben niet in staat. Ik houd van U, maar ik ben zwak. Mijn ziel verleidt me, de duivel grist mij weg, de begeerte misleidt me en het wereldse leven houdt mij van U weg. Neem dus mijn hand en help me tegen alle zaken die mij van U afleiden."

Kniel je neer en huil. Deze tranen die wij verspillen aan de meest nutteloze dingen, zijn zeer kostbaar bij Allah. Ga de moskee binnen en geef je over aan Allah. Hij is de Meest Barmhartige. Hij zegt:


"Wie een handbreedte dichter tot Mij komt; Ik kom een armlengte dichter tot hem."(5)

Neem de eerste stap, en Hij zal jouw hand nemen en jou steunen.

Weer een ander zal zeggen: "Dat is het probleem niet. Degene die zegt dat hij geen tijd heeft, liegt. Het gebed duurt maar een paar minuten! En degene die zegt dat het gebed te zwaar is, dat is helemaal niet waar. Wij verrichten zaken die vele malen zwaarder zijn!" Wat is dan het probleem? "Elke keer als ik ga bidden, gebeurt er iets slechts! Op een dag ging ik in de moskee bidden en deed een dutje. Toen ik wakker werd, was mijn portemonnee gestolen! En een andere keer kwam ik van de moskee af en werd aangereden door een auto, waardoor ik mijn been brak! Etc., etc."

Ik zeg: al deze zaken gebeuren, omdat Allah van jou houdt en jou wil leiden. Hij treft jou met deze rampen, zodat je Hem aanroept en zegt: "Yaa Rabb (O Heer)!" Wanneer je alleen maar voorspoed kent, zul je nooit zeggen: "Yaa Rabb!" Allah beproeft jou dus, opdat jij Hem aanroept. De Profeet Mohammad - vrede en gebeden over hem - zegt:


"Degene die Allah niet vraagt, Hij wordt boos op hem."[6]

Deze zaken zijn om jou te beproeven. Want Allah zegt:


Denken de mensen dat zij met rust gelaten worden, wanneer zij zeggen: "Wij geloven," en dat zij niet beproefd worden?
[ Soerah al-?Ankaboet 29: 2 ]

Wees dus geduldig tijdens de beproevingen en zeg: "Alle lof is aan U, o Heer." Wanneer je dat doet, zal Allah van je houden, je beschermen tegen elk onheil en jou overstelpen met Zijn gunsten.

Dan hebben we nog een andere persoon, wanneer je hem vraagt: "Waarom bid je niet?" zegt hij: "Het gaat niet om het bidden of niet bidden. Het belangrijkste is het hart. Zolang het hart goed is, is alles in orde. Bidden is niet belangrijk. Het belangrijkste is dat ik niemand kwaad doe. Ik dank mijn Heer en houd ook veel van Hem. Het laten van het gebed is niet zo'n probleem!"

Dan zeg ik: Degene Die op de hoogte is van wat in de harten zit, is Allah. Het kan zijn dat jij een goed hart hebt, maar dat weet ik niet. Datgene wat bevestigt dat jij een goed hart hebt, is dat je het gebed verricht. Maar degene die niet bidt... De Profeet - vrede en gebeden over hem - heeft over hem gesproken. Wie spreekt er dus de waarheid, jij of de Profeet? Hij - vrede en gebeden over hem - heeft gezegd:


"Voorwaar, tussen een persoon en tussen ongeloof en afgoderij is het laten van het gebed."(7)

Het is onmogelijk dat iemand zich op ongeloof bevindt en een zuiver hart heeft. Als jij tegen mij zegt dat jij een goed hart hebt, niemand kwaad doet en van Allah houdt: waarom bid je dan niet?

"Morgen ga ik beginnen!" Dat is weer een ander excuus dat gebruikt wordt. Wanneer je iemand aanspoort om te bidden, zegt hij: "Aanstaande vrijdag ga ik beginnen! De eerste dag van Ramadaan ga ik beginnen!" En wat als je voor vrijdag sterft? Dan zegt hij: "Dan sterf ik met een goede intentie. Allah weet dat ik de intentie had om te bidden."

Ik zeg: een goede intentie zet een slechte daad niet recht, terwijl een slechte intentie een goede daad wel verderft. Bijvoorbeeld: iemand staart naar een onbedekte vrouw, en zegt: "Ik bewonder de schoonheid van de schepping van Allah!" Is dit toegestaan? Nee, dit is niet toegestaan, en deze persoon wordt beschouwd als een ontuchtpleger! Zeg dus niet dat je de intentie hebt, want dit is geen intentie, maar ijdele hoop. De intentie dient opgevolgd te worden door de daden.

Wanneer je een ander vraagt om te bidden, antwoordt hij: "Ik verricht vele grote zonden. Wanneer ik deze zonden laat, zal ik beginnen met bidden."

Tegen hem zeg ik: begin met bidden, en Allah zal jou helpen deze zonden te laten. Als je denkt dat je uit jezelf in staat bent om berouw te tonen voor deze zonden, heb je het mis. Jij zult nooit in staat zijn om berouw te tonen, totdat Allah jou bij de handen neemt om berouw te tonen!

Let hier dus goed op! Je zegt: "Ik doe vele slechte zaken!" Toon berouw hiervoor, en begin met bidden. "Ik ben niet in staat om berouw te tonen!" Begin met bidden, en Allah zal je helpen om berouw te tonen.


Voorwaar, het gebed weerhoudt van de gruweldaad en het verwerpelijke
[ Soerah al-?Ankaboet 29: 45 ].

Een ander zal zeggen: "Waarom pak je ons zo hard aan? Rustig aan! Allah is Vergevend en Genadevol. Zijn Barmhartigheid is uitgestrekt. Heb geduld met ons!"

Ik ben bang dat ik geduld met je heb, maar dat de dood geen geduld met je zal hebben. Ik ben bang dat je in deze situatie sterft, en dat zal een ramp zijn! Je zult sterven terwijl je je op het ongeloof bevindt. Inderdaad, onze Heer is Vergevend en Genadevol. Maar luister naar wat één van onze Vrome Voorgangers gezegd heeft:


"Het hopen op de barmhartigheid van iemand, terwijl je hem niet gehoorzaamt, is krankzinnigheid."

Je hoopt op de Barmhartigheid van Allah, terwijl je Hem niet gehoorzaamt. Gehoorzaam Zijn geboden, volg Zijn rechte pad, en zeg daarna: "Ik hoop op de Barmhartigheid van Allah!" Dan ben je in staat om te hopen op Zijn Barmhartigheid.

Ik denk dat wij zowat alle excuses hebben gehad die iemand kan gebruiken om het gebed te laten. Het laatste wat ik kan verzinnen, is dat iemand zegt: "Ik bid, maar heb het gevoel dat mijn gebed niet aanvaard wordt!"

Ik zeg: integendeel, Allah zegt juist:


"Ik ben (voor Mijn dienaar) zoals hij denkt dat Ik ben. Laat Mijn dienaar dus denken wat hij wil."(8)

Het enige wat je moet doen is de eerste stap zetten en bidden, en Allah zal je bij de handen nemen. Begin met bidden, en Allah zal je succes schenken. Begin met bidden, en Allah zal je steunen. Begin met bidden, en Allah zal je de overwinning geven tegen jezelf. Begin met bidden, en Allah zal je daden aanvaarden. Heb het goede vermoeden over Allah, en Allah zal tevreden met jou zijn. Ik vraag Allah om tevreden te zijn met mij en jullie...

Geselecteerd en vertaald door: Aboe ?Abdir-Rahmaan Harkaatie

Er leefde een jonge man in de tijd van de profeet, die Al-qamah heette.

Hij bracht veel tijd met aanbidding door, hij verrichtte de salaat, vastte en gaf sadaqa. Toen hij ernstig ziek werd, werd zijn vrouw wanhopig. Zij ging naar de profeten zei:
"Mijn man is heel erg ziek en ik wil u over zijn toestand vertellen, o boodschapper van Allah."
De profeet riep drie van zijn betrouwbaarste metgezellen bij zich; Bilaal, soehayb en 'ammar,(Radia Allahu 3anhum) en hij zei hen:
"Ga naar Al-qamah en laat hem de shahada reciteren."
Ze gingen naar hem toe en vonden hem in een zeer kritische toestand. Ze probeerden om hem de shahada - "Laa ilaaha illa Allah" - te laten zeggen, maar de woorden wilden maar niet uit zijn mond komen. Zij vertelden dit aan de profeten die vroeg hen:
"leeft er nog èèn van zijn ouders?" Hem werd verteld dat zijn moeder nog leefde, maar heel oud was. De profeet stuurde iemand om te vragen of zij niet bij hem kon komen, maar als zij daartoe niet in staat was, zou hij wel naar haar toe gaan. Zij antwoordde onmiddellijk, en dit liet zien hoeveel respect zij wel voor de profeet had:
"Wel allemachtig, ik ben degene die naar hem toe moet gaan." langzaam, met haar stok lopend, naderde zij de profeet. Zij groette hem en hij gaf haar de vredesgroet terug en zei tegen haar:
"vertel mij de waarheid. Hoe is jou zoon Al-qamah?"
"boodschapper van God," zei ze, "hij verricht veel salaat, hij vast en geeft veel sadaqa."
"En hoe ben jij nu met hem?" vroeg de Profeet

"Boodschapper van God, ik ben boos op hem."

"Waarom?" vroeg de Profeet


"O boodschapper van God, hij vindt zijn vrouw belangrijker dan mij en is mij ongehoorzaam."
Toen zei de profeet: "De woede van Al-qamah´s moeder heeft vast en zeker Al-qamah's tong tegen gehouden om de shahada uit te spreken." Toen vroeg hij Bilal om een grote bundel brandhout te halen.
"Boodschapper van God, wat ga je daar mee doen?" vroeg Al-qamah´s moeder.
"Ik zal hem voor jou ogen in het vuur verbranden." zei de Profeet

"O boodschapper van God! Mijn zoon! Mijn hart kan het niet verdragen als hij voor mijn ogen verbrand wordt." zei de moeder van Alqamah


"Moeder van Al-qamah! God´s (straf) is veel zwaarder en duurt veel langer.
Als je echt wilt, dat God hem vergeeft, dan moet je laten zien dat je tevreden over hem bent".
"Bij degene in wiens hand mijn ziel is, Al-qamah zal niets goeds uit zijn gebed, zijn vasten en zijn sadaqah, krijgen als jij boos op hem blijft." zei de Profeet



"O boodschapper van God. Zei de Moeder van Alqamah.." Ik roep God, de engelen en de Moslims, die hier aanwezig zijn, op als getuige, dat ik tevreden met mijn zoon Al-qamah ben."

Daarna kon Al-qamah zijn tong weer bewegen en hij herhaalde de woorden van de shahada - "ik getuig dat er geen God is dan Allah en ik getuig dat Mohammed de boodschapper van Allah is." Die dag overleed hij. De profeet zelf verrichte het janaazah(begrafenis) gebed en herinnerde de Moslims aan de zwaarste van de zonde om een moeder boos te maken en aan de beloning om haar tevreden en verheugd te maken.

Zij is mijn zuster

Een waar gebeurd verhaal, vertaald vanuit het Arabisch.

Haar wangen waren slap en ingevallen en haar huid zat tegen haar botten aan.
Toch hield dat haar niet tegen. Je kon haar er nooit op betrappen dat ze de Koran niet reciteerde. Altijd biddend in haar eigen gebedskamer die vader voor haar gemaakt had. Buigend, zich ter aarde werpend, en haar handen verheven in gebed. Dat was hoe zij was, van zonsopgang tot zonsondergang en andersom.

Als het op mij aankomt, ik las niets anders dan modebladen en romans. Ik trakteerde mezelf altijd maar op video's. Zo veel, dat mijn wandelingetjes naar de videotheek mijn karakteriserend kenmerk werd.

Zoals men zegt; als iets een gewoonte wordt, neigt men ertoe om jou er niet meer van te onderscheiden.

Ik verwaarloosde mijn verantwoordelijkheden,luiheid was het kenmerk voor mijn Salaat.

Op een nacht, nadat ik een marathon had gehouden van 3 uur lang video's kijken, deed ik de video uit. De adhan rees zacht in die stille nacht. Vredig glipte ik mijn bed in.

Haar stem klonk uit haar gebedskamer. "Ja? Kan ik iets voor je doen, Nora?"vroeg ik. Alsof ze met een scherpe naald door mijn plannen prikte. "ga niet slapen, voor je de Fadjr hebt gebeden!!" Och, dat duurt nog een uur, het was nog maar de eerste adhan.

Ze haalde me dichter bij haar met haar liefdevolle kneepjes. Ze was altijd al zo, zelfs vóórdat de ziekte beslag op haar nam en haar in bed opsloot.

"Hanan, kun je even bij me komen zitten?" Ik kon nooit haar verzoeken weigeren. De puurheid en eerlijkheid was voelbaar. "ja, Nora?"
"Kom alsjeblieft hier zitten."
"Ok, hier ben ik. Wat is er?"

Met de liefste monotone stem reciteerde ze: "Elke ziel zal de dood proeven, en voorwaar: pas op de Dag der Opstanding zullen jullie je beloning (volledig) ontvangen." (Koran 3: 185)

Ze stopte, doordacht. Toen vroeg ze: "Geloof jij in de dood?"
"Natuurlijk doe ik dat."

"Geloof je dat je verantwoordelijk zult zijn voor alles wat je doet,

ongeacht hoe klein of groot?"

"Ja, maar Allah is Vergevingsgezind en Genadevol en ik heb nog een lang leven te gaan."

"Houd op Hanan! ben je niet bang voor de dood en de abruptheid ervan? Kijk nou naar Hind. Zij was jonger dan jij, maar zij overleed in een auto- ongeluk. En kijk naar die en die, en naar die en die..... De dood kent geen leeftijd en je leeftijd kan nooit bepalend zijn voor wanneer je zult overlijden."

De duisternis van de kamer vervulde mij met angst. "Ik ben bang van het donker en nu heb je me bang gemaakt voor de dood. Hoe moet ik nou gaan slapen? Nora, ik dacht dat je ons beloofd had om met ons op reis te gaan, in de zomervakantie."
Wat een uitwerking. Haar stem brak en haar hart beefde. "Ik zou dit jaar wel eens een hele lange reis kunnen gaan maken, Hanan, maar dan ergens anders naar toe. Heel misschien. Al onze levens zijn in de handen van Allah en tot Hem behoren wij allen."

Mijn ogen zwelden op en de tranen vielen langs beide wangen naar beneden. Ik dacht aan de griezelige ziekte van mijn zus, hoe doktoren mijn vader hadden verteld dat er niet veel hoop meer was dat Nora deze ziekte zou overleven.

Maar háár was niets verteld. Wie had het haar laten weten? Of kon ze gewoon de waarheid voelen?

"Waar denk je aan Hanan?" Haar stem was scherp. "Denk je dat ik dit alleen zeg omdat ik ziek ben? Uh- uh. Ik zou mogelijk nog langer leven dan de mensen die niet ziek zijn. En jij Hanan? Hoe lang denk jij nog te leven?

Twintig jaar misschien? Veertig? En dan?" In het donker reikte ze uit naar mijn hand en kneep er zachtjes in. "Er is geen verschil tussen ons; we zullen allemaal deze wereld verlaten om in het Paradijs te leven of in de Hel te verdoemen. Luister naar de woorden van Allah: "En wie van de Hel weggehouden wordt en het Paradijs binnengeleid wordt heeft waarlijk succes"(Koran 3: 185) "

Ik verliet de kamer van mijn zus verward, haar woorden suisden nog in mijn oren: Moge Allah je leiden Hanan - vergeet je gebed niet.

Acht uur 's morgens. Geklop op mijn deur. Normaalgesproken word ik dit om deze tijd wakker. Gehuil. Verwarring. O Allah, wat is er gebeurd?

Nora's toestand is na el Fadjr kritiek geworden. Ze hebben haar meteen naar het ziekenhuis gebracht.
Er zullen geen reizen worden gemaakt deze zomer. Het stond geschreven dat ik deze zomer thuis zou doorbrengen.

Na een eeuwigheid...

Het was één uur in de middag. Moeder belde het ziekenhuis. "Ja, je kunt haar nu komen zien." Vaders stem was omgeslagen, moeder merkte dat er iets vreselijk verkeerd was gegaan. We vertrokken gelijk.

Waar was die korte weg waar ik altijd over wandelde? Waarom was die nu zo lang, zo vreselijk lang? Waar was de geliefde drukte en het verkeer dat me altijd de tijd gunde om links en rechts te kijken? Ga nou uit de weg, allemaal! Mijn moeder schudde huilend haar hoofd in haar handen, terwijl ze dua'a maakte voor haar Nora.

We arriveerden bij de hoofdingang van het ziekenhuis. Zij was op de
intensive care.De zuster kwam naar ons toe. "Laat mij jullie naar haar toe brengen."
Terwijl we door de gangen liepen, ging de zuster maar door over wat een lieve meid Nora was. Ze stelde moeder ietwat gerust dat Nora's toestand beter was dan het die morgen was geweest.
"Sorry. Niet meer dan één bezoeker tegelijk." Dit was de intensive care-afdeling. Door het smalle raampje in de deur en langs de rij witte gordijnen ving ik een glimp op van haar ogen. Moeder stond naast haar. Na 2 minuten kwam moeder naar buiten. Ze had haar tranen niet meer in bedwang.
"Je mag naar binnen en haar groeten, onder de voorwaarde dat je niet te lang met haar spreekt.", zeiden ze me. "twee minuten zou genoeg moeten zijn"

"Hoe is het Nora? Gisteren ging het nog goed, wat is er gebeurd?"
We hielden elkaars hand vast, ze kneep argeloos. "Zelfs nu, Alhamdulilah gaat het prima."
"Alhamdulilah...... maar...... je handen zijn zo koud."

Ik zat op haar bed en legde mijn vingers op haar knie. Ze duwde het weg.
"Sorry...... heb ik je pijn gedaan?"

"Nee, maar ik herinnerde me de woorden van Allah: "Waltaffatul saaqu bil saaq" (en de benen (in doodsangst) zullen over elkaar liggen) (Koran 75: 29)

"Hanan, bid voor mij. De eerste dag van het Hiernamaals zal ik misschien erg snel tegemoet komen. Het is een lange reis en ik heb niet genoeg goede daden voorbereid in mijn koffer"

Een traan ontsnapte uit mijn oog en liep langs mijn wang naar beneden door haar woorden. Ik huilde en zij huilde mee. De kamer verdween en liet ons, twee zussen alleen - om samen te huilen.
Stromende tranen sprongen op mijn zus haar handpalm die ik met beide handen vasthield. Vader werd nu bezorgder om mij. Ik had nooit eerder zo gehuild.

Thuis en boven, in mijn kamer, keek ik naar de zon die verdween met een sobere dag. Stilte vermengde zich met onze gangen. Een familielid kwam mijn kamer binnen, en nog één. De bezoekers, het waren er vele en alle stemmen van beneden stokten samen. Er was één ding duidelijk op dat moment...... Nora was overleden!

Ik stopte met het onderscheiden van wie er binnenkwamen en wie er wegging.

Ik kan me niet meer herinneren wat ze zeiden. O Allah, waar was ik? Wat was er aan de hand? Ik kon zelfs niet meer huilen.
Inna lilahi wa inna ilayhi raji'un. (Tot Allah behoren wij en tot Allah zullen wij wederkeren.)

Later die week, vertelden ze me wat er was gebeurd. Vader had mijn hand genomen om vaarwel te zeggen tegen Nora, voor de laatste keer. Ik had Nora's hoofd gekust. Ik kan me enkel één ding herinneren, dat ze daar lag op dat bed, het bed waar ze op zou gaan overlijden. Ik herinnerde me het vers dat ze gereciteerd had: "en de benen zullen (in doodsangst) over elkaar liggen."
En ik besefte me de waarheid van het volgende vers maar al te goed: "Naar jouw Heer worden zij Die Dag gesleept." (Koran 75: 29-30)

Ik liep op mijn tenen haar gebedskamer in, die nacht. Starend naar de stille kasten en verstarde spiegels, waardeerde ik wie het was die met mij mijn moeders buik met mij had gedeeld. Nora was mijn tweelingzuster. Ik herinnerde me met wie ik mijn leed had gedeeld. Degene die mij geruststelde in mijn mindere dagen. Degene die mijn sombere dagen verlicht had.

Vannacht de eerste nacht die Nora in haar graf zal doorbrengen. O Allah, Wees Genadevol voor haar en verlicht haar graf. Dit was háár Koran, haar gebed en dit was de lichtroze jurk, waarvan ze zei dat ze die zou bewaren tot ze zou trouwen. De jurk die ze wilde bewaren, alleen voor haar echtgenoot.

Dus, beste Moslim...... waar is Nora nu? Ze brengt haar eerste nacht door in een plaats waar jij en ik dat ook zullen doen..we zijn hier niet allemaal tegelijk in dit leven gekomen en we zullen ook niet tegelijk vertrekken... we zullen één voor één gaan...... en kijk om u heen...hoeveel van de mensen die u kent, zijn er al overleden......denk er aan wie de volgende kan zijn... wie degene zal zijn wiens " benen (in doodsangst) over elkaar zullen liggen: en naar jouw Heer (Allah) zullen zij die dag gesleept worden! Hij geloofde (de Koran en de Boodschapper) niet, en hij verrichtte de salaat niet! Maar hij loochende en hij wendde zich af.

Daarna ging hij naar zijn verwanten, hoogmoedig! Wee jou, wee! Nogmaals wee jou, wee! Denkt de mens dat hij ongemoeid zal worden gelaten? (Dus geen bestraffing of beloning voor de verplichte diensten bij zijn Heer (Allah) zal krijgen?

Moge de Genade van Allah met ons zijn en ons moment van de dood verzachten en ons verzekeren van onze Shahada "La Ilah Ila Allah - Mohammed Rasoel Allah

De vrouw en de leeuw

In een gegeven dorp kwam er een vrouw bij een geleerde waarvan de vrouw dacht dat hij een tovenaar was. Zij vroeg hem om een behekst iets voor haar te maken zodat zij daarmee haar echtgenoot van haar zou laten houden en zodat hij voor geen enkele andere vrouw op aarde nog oog zou hebben.

Omdat de geleerde opvoedkundig was ingesteld zei hij haar: Je vraagt iets wat niet gemakkelijk is. Het is zelfs enorm, ben je bereid om je de benodigdheden uit te voeren?

Ja zei de vrouw.

De geleerde: Ik kan wat je vraagt alleen afronden wanneer je mij een haar van de nek van een leeuw hebt gebracht.

De vrouw: Een leeuw?

De geleerde: Ja

De vrouw: Hoe krijg ik dat voor elkaar? Leeuwen zijn roofzuchtige dieren, ik kan niet garanderen dat hij mij niet zal doden. Is er geen makkelijkere en veiligere manier?

De geleerde: De liefde van je echtgenoot kun je enkel hiermee bereiken. Als je goed nadenkt, zul je een geschikte manier vinden om je doel te bereiken.

De vrouw vertrok diep denkend over hoe ze het gevraagde haar zou kunnen bemachtigen. Ze vroeg iemand van wie ze van diens wijsheid overtuigd was. Haar werd gezegd dat een leeuw pas roofzuchtig wordt als hij honger heeft, ze diende er dus voor te zorgen dat de leeuw een volle maag had waarna ze een haar kon bemachtigen.

Ze volgde het advies op en vertrok naar het woud wat dicht in de buurt was. Ze begon stukken vlees naar een leeuw te gooien en ging daarna op veilige afstand staan. Ze ging door met dit gooien van vlees totdat na verloop van tijd ze aan de leeuw gewend raakte en de leeuw aan haar.

Elke keer dat ze dit deed kwam ze een beetje dichterbij dan de vorige keer. Totdat de dag kwam dat de leeuw naast haar kwam liggen. De leeuw twijfelde niet aan haar liefde voor hem. De vrouw plaatste haar hand op het hoofd van de leeuw en aaide zacht zijn haren en zijn nek, terwijl de leeuw hier rustig van lag te genieten was het niet moeilijk meer voor de vrouw om een haar te bemachtigen. Nadat zij dit gedaan had ging zij snel naar de geleerde van wie zij dacht dat hij een tovenaar was om hem het haartje te overhandigen. Ze was vol vreugde dat omdat nu de engel zou worden die voor altijd het hart van haar echtgenoot zou krijgen.

Na het zien van het leeuwenhaartje vroeg de geleerde haar: Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?

De vrouw legde uit wat ze gedaan had om de leeuw aan haar te laten wennen en dat het er op aankwam dat ze moest weten wat de ingang was naar het hart van de leeuw, dit is zijn buik (eten). Daarna was het zaak om geduld te hebben en te herhalen wat ze deed totdat ze de vruchten van haar werk kon plukken.

Hierna zei de geleerde haar: Dienares van Allah, je echtgenoot is niet wreder dan een leeuw. Doe met je echtgenoot wat je met de leeuw hebt gedaan en je zult zijn liefde krijgen. Zoek de ingang naar zijn hart en stil de honger die hij heeft en hij zal voor jou zijn.. En voer je plan uit met geduld.

O moeder, wees blij uw bruidschat is geaccepteerd



De geschiedschrijvers vermeldden het volgende verhaal:

Toen de vijanden oprukten tegen de moslims stond de prediker van Basra, cAbd ul-Waahid ibnoe Zayd, op. Hij sprak de mensen toe en moedigde hen aan om geld uit te geven en te strijden op de Weg van Allah. Hij beschreef hen de gunsten van het Paradijs en daarna sprak hij over de gezellinnen van het Paradijs, zeggende:

“Zij is de wens waarnaar de minnenden smachten

Vrij van alle tekortkomingen en bestaande uit al het goede

Dringt het nog niet door tot de koesteraar dat zij vol verlangen zit te wachten…”

Hierop begonnen de mensen vurig naar het Paradijs te verlangen en konden ze hun tranen niet bedwingen. Uit de menigte dook een vrouw op, genaamd Oem Ibrahiem al-Basriy. Ze zei: “O Aboe cOebayd, ken je mijn zoon Ibrahiem die door alle welgestelde families van Basra wordt gevraagd om te huwen met hun dochters, en zijn moeder die steeds blijft weigeren?” Hij antwoordde: “Ja, die ken ik.” Zij zei: “Bij Allah, ik ben onder de indruk van de schoonheid van deze gezellin en ik wens haar als bruid voor mijn zoon Ibrahiem. Beschrijf haar daarom nogmaals eens aan mij.” Aboe cOebayd zei:

“Haar verschijning doet het maanlicht verbleken

Wanneer zij lacht dan ontsluiert haar gebit als een verborgen parel zo wit

Waar zij langskomt gaan bloemen spontaan in bloei staan

Als het zeewater in aanraking komt met haar speeksel dan verzoet dit

Smachtend verlangen naar haar drijft mij tot waan.”

Toen de mensen dit alles hoorden, konden ze zich niet meer inhouden en begonnen ze Allah te verheerlijken. Oem Ibrahiem stond op en zei: “Bij Allah, ik wens haar werkelijk als bruid voor mijn zoon Ibrahiem. Kun jij haar nog dit moment aan mijn zoon huwen en van mij een bruidschat van tienduizend goudstukken in ontvangst nemen. Wellicht dat Allah hem het martelaarschap zal schenken waardoor hij voor mij en zijn vader voorspraak zal mogen doen op de Dag des Oordeels.” Aboe cOebayd zei toen: “Als je dit doet, dan hoop ik dat Allah je rijkelijk zal belonen.” De oude vrouw riep vervolgens: “O Ibrahiem, O Ibrahiem.” Waarna een aantrekkelijke jonge man naar voren kwam en zei: “Hier ben ik moeder.” Zij vroeg: “O mijn lieve zoon, zou je niet tevreden zijn met zo een bruid? Dit betekent wel dat jij je zult moeten opofferen op de Weg van Allah.” Hij antwoordde: “Bij Allah O moeder, natuurlijk wil ik dit.”

De oude vrouw vertrok snel naar huis en kwam terug met tienduizend goudstukken die ze vervolgens in de schoot van Aboe cAbd ul-Waahid ibnoe Zayd wierp. Daarna richtte zij haar blik naar de hemel en zei: “O Allah, ik getuig U dat ik mijn zoon heb gehuwd aan deze gezellin onder de voorwaarde dat hij zichzelf voor u opoffert. Accepteer dit dan van mij, O Meest Barmhartige.” Vervolgens zei ze: “O Aboe cOebayd, dit is de bruidschat voor de bruid. Gebruik het om jezelf en anderen klaar te maken voor de strijd. Vervolgens vertrok ze en kocht ze voor ha.ar zoon het beste paard en meest geavanceerde uitrusting.” Toen de tijd was aangebroken voor haar zoon om ten strijde te trekken, rukte hij op terwijl de mensen om hem heen het volgende vers reciteerden:

“Waarlijk, Allah heeft van de gelovigen hun levens en bezittingen gekocht, daartegenover is hen het Paradijs beloofd. Zij strijden op de Weg van Allah, zodat zij doden en gedood worden als een belofte waar Hij Zich aan heeft verbonden.” (Soerat at-Tauwbah: 111)



Toen Ibrahiem op het punt stond om te vertrekken, keek zijn moeder hem aan, gaf hem een lijkengewaad en wat parfum en zei: “O mijn lieve zoon, als je op het punt staat om de vijand te treffen, trek dan dit lijkengewaad aan en doe dit parfum op. En zorg ervoor dat je Allah niet teleurstelt in deze kwestie. Vervolgens omhelsde zij hem en nam afscheid.” Haar laatste woorden waren: “Ga mijn lieve zoon. Ik vraag Allah om ons niet eerder te herenigen voor de Dag des Oordeels.” Langzaam verdween Ibrahiem uit het zicht van zijn moeder.

Toen het gevecht uitbrak en de twee strijdende partijen elkaar ontmoetten, snelde Ibrahiem zich naar de voorste linies en vocht als een leeuw en slaagde erin om meer dan dertig man van de vijand te doden. Toen de vijand dit opmerkte, trok een groep van hen erop uit om hem aan te vallen. De ene stak hem met een speer. De andere weer verwondde hem met het zwaard, totdat hij het begaf en van zijn paard viel.

Toen de strijd was afgelopen en de moslims de overwinning hadden behaald keerde het moslimleger terug naar Basra. Eenmaal daar aangekomen werden zij door de mensen als helden onthaald. Tussen de menigte stond Oem Ibrahiem om haar heen te kijken. Toen zij Aboe cOebayd zag, vroeg ze hem: “Heeft Allah mijn geschenk geaccepteerd en kan ik gerust zijn? Of is het afgewezen en wacht mij niets anders dan droefenis.” Waarop hij antwoordde: “Bij Allah, jouw geschenk is geaccepteerd.”

“Alle lof zij Allah, Degene Die mijn niet heeft teleurgesteld in mijn verwachting en mijn geschenk heeft geaccepteerd,” riep ze uit. Hierna vertrok zij alleen naar huis en zoals gewoonlijk maakte ze haar klaar om naar bed te gaan.

De volgende dag toen ze wakker werd vertrok Oem Ibrahiem naar Aboe cOebayd. Ze zei: “As-Salaamoe calaykoem, O Aboe cOebayd. Ik kom met een blijde tijding.” Hij zei: “Moge Allah jou altijd blijde tijdingen brengen. Wat heb je me te vertellen?” Waarop zij antwoordde: “O Aboe cOebayd, gisteren terwijl ik sliep, zag ik mijn zoon Ibrahiem in een droom terwijl hij in een oogverblindende tuin was met daarboven een groene koepel. Hij lag op een bed van parels en op zijn hoofd droeg hij een schitterende kroon. Hij zei: ,,O mijn lieve moeder, wees blij, de bruidschat is geaccepteerd en het huwelijk is reeds ingezegend.”

Op weg naar Dubai

Op weg naar Dubai, stopte mijn man om het Asr gebed te verrichten. Terwijl ik in de auto wachtte zag ik, uit de buurt van een kleine groep huizen, een persoon naderen. Het duurde even voordat ik realiseerde dat het een man was die richting de moskee kroop.

Hij droeg rubberen sandalen aan zijn handen. Zijn onder lichaam sleurde over de harde en rotsachtige grond. Vanwege de hoge temperaturen die rond de 45 á 50°C waren, was zijn lichaam besweet. Tegen de tijd dat hij de binnenplaats van de moskee betrad, zag ik dat zijn gehele lichaam was doordrenkt met zweet en dat zijn gezicht rood was aangelopen vanwege de inspanning en hitte.

Vele personen passeerde hem op weg naar het gebed, waarschijnlijk gewend om hem onderweg te zien. Eén man kwam uit een winkel en bleef een tijdje kijken. Hij ging de winkel weer binnen en kwam terug met een koud flesje frisdrank. Hij opende het flesje voor de kruipende man en ze bleven even samen zitten. Ik hoorde hen praten, de man van de winkel bood aan de kruipende man te helpen maar deze stond erop dat hij zelf in staat was de trap van de moskee te bestijgen. Hij was bezorgd dat hij niet op tijd zou komen, dus verontschuldigde hij zich en zette zijn langzame en moeizame reis, naar het gebed voort.

Ik wende mijn blik af terwijl hij de trap opklom. Ik kon mij niet bedenken hoe ik hem moest helpen. Op dat punt begon ik te huilen, denkend aan de hadith van de Profeet (interpretatie ervan): “De Hypocrieten vinden het verrichten van het gezamenlijke, Fadjr en 'Asr gebed een zware opgave. Als zij de waarde van deze twee gebeden wisten, dan zouden zij het zeker hebben verricht, zelfs als ze (daarvoor) moesten kruipen.” (Al-Bucharie & Muslim).

Deze man, die letterlijk kruipend, in de hitte van de dag, het gebed wilde verrichten, vond het gezamenlijke gebed helemaal niet zwaar.

Dat Allah al diegene zal belonen die zich inspannen om Hem te behagen en dat Hij ons altijd bewust laat zijn van onze zwakheden via dit soort mensen die zich inspannen hun Schepper te behagen.

Ik getuig jullie dat ik mijn plaats in de Hel zie


Ergens in een Islamitisch land was een docente tijdens een damescollege het volgende verhaal van de kapster van Fircauwn’s dochters aan het vertellen, ze zei: “Op een dag toen de kapster de haren van één van de dochters van Fircauwn aan het kammen was, viel de kam op de grond. Ze boog zich voorover om haar kam op te rapen en zei: “Bismillah.”

De dochter vroeg haar: “Bedoel je mijn vader?”

Zij antwoordde: “Nee! Hij is de Heer van mij, van jou en van jouw vader.”

De dochter meldde dit vervolgens aan haar vader die onmiddellijk de kapster liet komen. Hij vroeg haar: “Heb jij een Heer buiten mij?”

“Jazeker! Mijn en jouw Heer is Allah, Die in de hemel is,” antwoordde zij dapper.

Hierop liet Fircauwn een grote koperen pan met olie halen. De pan werd vervolgens aan de kook gebracht totdat de olie begon te borrelen. De Fircauwn gaf opdracht om de vrouw en haar kinderen in deze hete pan te gooien.

De vrouw deed haar laatste verzoek en vroeg: “Zou je misschien één ding voor me kunnen doen?”

De Fircauwn vroeg: “En dat is?”

De kapster vroeg: “Zou je mijn botten samen met die van mijn kinderen in een gewaad willen wikkelen en vervolgens kunnen begraven?”

Hij antwoordde: “Dat gun ik jou als laatste wens.”

Fircauwn gaf opdracht om eerst haar kinderen in de pan te gooien. De kapster moest toezien hoe haar kinderen één voor één in de grote pan werden gegooid en hoe hun botten even later naar boven kwamen drijven. Geen moment wankelde ze in haar geloof en zij bleef standvastig, totdat het haar beurt en die van haar kleine baby was. Op het moment dat de moeder het niet over haar hart kon krijgen om haar laatste kind af te staan, sprak de baby, en zei: “O moeder, wees standvastig want u bent op het Ware Pad.” De foltering in dit leven is namelijk veel milder dan die in het Hiernamaals. Uiteindelijk werd zij samen met haar baby in de hete olie gegooid.

Het verhaal greep de leerlingen zo aan dat zij allen door emoties werden overweldigd. Geschrokken draaiden zij zich om toen bleek dat één van de leerlingen, die mede opviel door het feit dat zij zich niet hield aan de Islamitische kledingvoorschriften, zo geëmotioneerd raakte dat zij flauwviel. De leerlingen snelden zich naar haar toe om haar te helpen en brachten haar naar buiten voor wat frisse lucht en even later kwam de jongedame ondersteund door haar medestudenten weer binnen.

De docente ging verder met haar verhaal en vertelde over de beloningen die de gelovige vrouw te wachten staan in het Paradijs. Zoals de kapster van Fircauwn. Zij bleef standvastig en het verliezen van haar eigen leven en dat van haar vijf kinderen konden haar niet van haar geloof doen wankelen. De hete olie verscheurde haar vlees terwijl zij zich in haar lot had berust. Nog steeds waren de leerlingen aangedaan door dit verhaal. Het gehuil in de klas werd overtroffen door luid geschreeuw. Het bleek afkomstig te zijn van de jongedame die zojuist was flauwgevallen. Opnieuw werd zij door haar medeleerlingen naar buiten genomen om op adem te komen. Even later kwam ze enigszins gekalmeerd de les binnen.

De docente vervolgde haar verhaal. Ze begon verder te vertellen over de gunsten van het Paradijs en over de bestraffing die de ongelovigen te wachten staat in de Hel. Nu weer werd de les verstoord door de jongedame die hevig begon te weeklagen en enkele momenten later viel zij op de grond neer. Haar klasgenoten en de docente verzamelden zich om haar heen en riepen haar bij haar naam, maar zij reageerde niet. De jongedame richtte haar ogen naar de hemel en het besef begon door te dringen dat de jongedame dit wereldse leven aan het verlaten was.

De docente en de klasgenoten begonnen haar aan te sporen de geloofsgetuigenis uit te spreken en zeiden: “Zeg: ,,Laa ilaaha ill-Allah. Getuig dat niets of niemand het recht heeft aanbeden te worden, behalve Allah. Getuig dat er geen ware god is, behalve Allah.” Maar de jongedame reageerde niet terwijl haar blik zich verscherpte. Nog steeds bleven de aanwezigen haar aansporen de geloofsgetuigenis uit te spreken: “Getuig dat er geen ware god is, behalve Allah. Getuig dat er geen ware god is, behalve Allah.” Tenslotte keek zij naar hen en haar laatste woorden voordat ze deze wereld verliet waren: “Ik getuig… Ik getuig… Ik getuig jullie dat ik mijn plaats in de Hel zie. Ik getuig jullie dat ik mijn plaats in de Hel zie. Ik getuig jullie dat ik mijn plaats in de hel zie.”

De dagdief en de nachtdief