Nog het Jaar voor De Grote Revolte

      Ze hebben het nog niet begrepen

Ze kunnen de “Triangle” maar niet vergeten

Het aantal universitairen blijft maar groeien

Toen ik mij liet inschrijven nl in 1937 waren er te Leuven , alles samen zo een dikke 3.000 studenten ,de meerderheid Franstaligen.

Ik was een paar jaar ouder ,omdat het aanvankelijk niet voorzien was dat ik, na het verplicht lager onderwijs ,zou verder studeren .Alles was klaar om fabrieksarbeider te worden ,toen de onderpastoor en de dorpsonderwijzer mijn ouders en mijzelf konden  overtuigen om verder te studeren . Vandaar die twee jaar vertraging .

Daar ik , het jaar voor de poësis ,het slachtoffer werd van een zware schedelbreuk ,moest ik,mede op dokters advies, ietwat tegen mijn goesting ,ipv Rechten, een loopbaan kiezen die niet al te zwaar was ,en met regelmatig verlof ;want voor een al te belastende job , zou ik nooit meer voldoende weerstand kunnen opbouwen .

Vermits ik ,als gewezen hulpbibliothecaris, nogal veel literatuur verslonden had , waarom geen Germaanse ? Nooit van gehoord ,maar wie kan het beter weten dan uw leraar van retorica ,de latere Mgr. Daem ?

 Ik was trouwens niet de enige  die een paar jaar ouder was .Tot hetzelfde jaar behoorde ook Joos Florquin en José Aerts (Albert Westerlinck ) zo wordt ge dat sneller gewend .

Wij waren  met een dertigtal in ons jaar en daarbij vier meisjes- studenten,wat een luxe . Het jaar daarop

was het totaal iets groter en met zes meisjesstudenten ,waaronder mijn toekomstige echtgenote .
Tijdens de tweejarige cursussen waren er aldus tien vrouwelijke studenten en dat was een unicum in Leuven Vlaams.

In Leuven Frans waren ze ,de meisjes,iets talrijker .

En na de oorlog verhoogde het aantal studenten

Jaartal mannen  vrouwen  totaal  

1939/40   4.156     454           4.610 
                Frans 2.422   Vlaams 2.186

------------------------------------------------- 

1960/61  11358      2.817      14.175  
                 FRans    7.052   Vlaams 7.123

1967/68  17.846    6.519       24.365
              Frans 11.817        Vlaams 12.547
                                                               

En de theorie van toen was dat een ideale universitaire campus niet meer dan 15.000 studenten mocht bedragen.

En wat als de vooruitzichten er niet om liegen ,nl dat wij nog maar aan het begin staan van de demokratisatie van het universitair onderwijs .

Het gaat niet alleen om het toenemend volume van studenten ,maar ook om de herkomst .

Waar in het verleden,op een paar uitzonderingen na,de studenten kinderen waren van bemiddelde ouders ,waren in 1968 aan Vlaamse zijde, meer dan 40% beursstudenten . En men zal het maar geweten hebben wanneer men akte moest nemen van een totaal nieuwe mentaliteit ,als later ten overvloede zal blijken .

Een bijkomend fenomeen was de enorme toestroom van vrouwelijke studenten ,veel te veel om ze nog in paedas onder te kunnen brengen .

Hoe zich opstellen tegenover het vooruitzicht van zulk een massale toestroom ?

De Amerikaanse oplossing was,maak van Leuven een eerste klas universiteit en laat niemand meer toe die in de humaniora minder dan 75% behaalde (Dit volledigheidshalve)

Woitrin stelde voor Leuven Frans de “triangel”. Zulks was de oplossing geweest van alle grote universiteiten in de wereld en hij gaf als voorbeelden /Harvard, Yale, M.I.T , Oxford , Cambridge enz

Leuven moest het historisch centrum blijven ,de geneeskunde kon naar Woluwe en  derde campus zou ergens in het kanton Waver kunnen opgericht worden.

(In April 1965 , d.i.voor het Mandement , wilde hij in het kanton Waver al 600 hectaren aankopen voor de Franse sectie)

Men kan zich voorstellen dat het "Triangle" verhaal en het vooruitzicht van een très grand Bruxelles, voor een Francofoon , die met niets en niemand anders moet rekening houden,en die het ook nooit geleerd heeft, een droomoplossing lijkt . Overgiet dit alles met een Vaderlandse saus en dat is een oorlog waard .

Noteer zij verwarren  nogal onbewust“het” Vaderland met “hun” Vaderland .

Graaf du Monceau ,burgemeester van Ottignies ,zou het na jaren uiteindelijk halen ;de derde Campus zou naar Ottignies komen .
Sinds jaren droomde hij er luidop van om van Ottignies een satellietstad van Brussel te maken en daar hoorde een universiteit bij .Hij liet dit niet alleen weten aan de Francofonen ,maar veel Vlaamse parlementairen behoorden tot zijn vaste adressenlijst .Met zijn gemeentebestuur maakte hij zelfs een studiereis door Frankrijk en deed er verschillende universiteiten aan .

De ganse Universiteit van Leuven beschikte in het Leuvense over 120 hectaren en te Ottignies waren er 198 hectaren beschikbaar ?

.

Maar waar staan wij begin December 1967

Beschouw al wat voorgaat slechts als achtergrond ,naast vele andere gegevens .

Een haast onvermijdelijk ander probleem is de verdubbeling, een ander woord voor splitsing ,eigen structuren tot en met het zelfstandig initiatiefrecht , wat weer meebrengt eigen financies eigen begroting ,eigen planning , eigen investeringen .eigen expansieplannen.

En dat is niet hetzelfde als overheveling of inplanting in het eigen taalgebied

Halverwege 1967 was men zover met de splitsing ,onder voorbehoud , dat Leuven Frans geen nieuwe vestigingen zou uitbouwen te Leuven zelf ,wat hen niet belette dat zij de bestaande infrastructuur konden behouden en onderhouden , dus te Leuven konden blijven .

De "Triangle" bleef mogelijk ? 

De Gemengde Commissie van Curatoren

Hun eventuele investeringsplannen en expansieplannen moesten ze echter voorleggen aan “De  Gemengde Commissie van Curatoren”.

Aan Vlaamse zijde zijn er Gust Cool ,de voorman van het Christen Syndicaat ;Dries Dequae ,gewezen minister van Financies ;Louis Roppe,Gouverneur van Limburg      (maar uit een ander soort hout gesneden dan onze vriend Hubert Leynen) en Collin,de voorzitter van de Kredietbank.

Aan Francofone zijde zijn het Adam, Schot, Hallet en Godeaux .

Leuven Frans zal zijn eerste investeringsplannen voorleggen op 20 December .

 Zullen zij rekening houden met de Vlaamse gevoeligheden ? En hoe gevoelig zullen de Vlaamse curatoren zijn ?

De opening van het nieuwe academisch jaar in Oktober 1967 is rustig verlopen.
Daar was wel de 5 November betoging van Antwerpen ,maar zijn dat geen buitenstaanders ?
Daartegenover staan de handelaars van Leuven ,die het enorm verlies berekend hebben dat zij zouden ondergaan bij vertrek uit Leuven van Leuven Frans ? Dat zijn toch  ware problemen.
Voor hen hebben noch de campus theorie noch de culturele eigenheid enige andere dan een litteraire betekenis ,die voor niemand iets opbrengt .Dat zijn toch valse problemen ?

En bovenal is daar nog het Bisschoppelijk Mandement waar zij achter blijven  staan, desnoods tegen een paar Bisschoppen .
Daar is ook nog Vanaudenhove ,de voorzitter van de PVV ,(Door de VU ,de Pest Voor Vlaanderen genoemd) die bij de laatste verkiezingen een enorme vooruitgang heeft geboekt ten koste van de CVP.Als de regering opnieuw toegeeft aan de Vlaamse eisen , heeft hij berekend ,betekend dit een bijkomende winst van 20 zetels voor de PVV .

Het standpunt van Vanaudenhove is zeer eenvoudig :De Universiteit van Leuven is een Vrije Universiteit en de politiek moet zich daar niet mee moeien; het is aan de Bisschoppen om te beslissen ,en wat zij beslissen daar staat hij achter .

En de eerste Minister VDB staat op hetzelfde standpunt ,temeer daar hij vreest dat een regeringsbeslissing of een parlementaire beslissing het einde zou kunnen betekenen van de CVP/PSC.

Wait and see

Het volgend bericht begint met de misrekening van 20 December

Tot en met de revolte van Januari 1968 om te eindigen met de val van de regering op 7 Februari 1968 ter gelegenheid van de braafste interpellatie die er, in het Belgisch Parlement, ooit gehouden werd sinds 1830.

Ik denk dat ik ,alleszins met de twee vorige berichten alle krachten heb gesitueerd die de lezer moeten toelaten,

zich een precies beeld te vormen over de gebeurtenissen

die volgen...

07-03-2007 om 00:00 geschreven door jan verroken  

Het Jaar voor De Grote Revolte

Leuven Vlaams mobiliseert

 op verscheidene Fronten

De intrede van het Pluralisme

Na het  verwerpen van ons voorstel schakelde het parlementaire front over naar de waakvlam

Iedereen kent het standpunt van onze parlementaire fraktie over de vestiging van Leuven Frans in het eigen taalgebied ,in het belang van dit gebied ,daar heeft de universiteit alles wat ze nodig heeft en meteen zijn alle conflicten opgelost . Hoe langer ge daarmee wacht hoe rotter de situatie wordt .

Wij kunnen er ook niet nevens kijken dat slogan “Walen buiten” het niet gemakkelijker maakt en haast normaal als reactie oproepen “Nous restons”

Maar een universitair corps bestaat normaal toch uit verstandige mensen, ook als dit corps uit Francofone bestaat,en die moeten op den duur toch tot bezinning komen ? Dus was ons standpunt “wait and see”

Buiten het parlement zijn er verscheidene fronten

Daar is het probleem bij de inrichtende macht ,met de levensernstige vraag ; hoe het probleem en het gezag terug in handen krijgen met de vraag :wie kan ons daarin helpen  . waarvan acte .

Daar is het probleem van de feitelijke Universitaire leiding .  Met alle respect,niet onze bevoegdheid

.

Het professorencorps  is aan Vlaamse zijde verenigd in VVP en aan Waalse zijde hoofdzakelijk in Acapsul , alletwee met ongeveer 500 leden ,alletwee nogal gesloten blokken .

Wel zal prof. Derine er in slagen een fraktie uit Acapsul nl Rénovation Wallonne overtuigen dat er een andere en betere weg bestaat dat de inplanting in het eigen taalgebied geen vals probleem is en met prof.Lagasse (later FDF) komt hij tot een akkoord .

Het gaat over zowat een goede 100 man ,de verhuizers,les déménageurs ,die het moeten ontgelden .

Ontstaan te Charleroi ,hebt ge ook Les Comités de Défense de l’Université de Louvain (ongeveer 20), die een actieve belangstelling  hebben voor de gebeurtenissen in Vlaanderen . Zij gingen ervan uit :de bisschoppen zijn verdeeld ,dus er is gen leiding meer.

Na een colloquium in Vlaanderen te hebben bijgewoond waren zij sterk onder de indruk van de constructieve geest in Vlaanderen

En wat met de studenten ?

Aan Vlaamse zijde worden constructies uitgevonden om agerende studenten tegen dreigende sancties te beschermen .Maar daar hangt zwaar onweer in de lucht ;

Bij de heropening van het studiejaar in Oktober 1966 ,wordt de stoet van de professoren met de rug bekeken

 en uitgejouwd tot en met de vulgairste antikerkelijke

slogans . Als men niet beter wist, zou men kunnen geloven dat Leuven de meest antiklerikale universiteit van de wereld was.

Met de zesdaagse Meredith-mars van Oostende naar  Leuven komt een nieuwe geest mee nl het partijpolitiek en het mentaal pluralisme en nieuwe slogans voor democratisatie , voor inspraak van de studenten voor studentensyndicaten .In sommige geledingen riekt het al naar het bekende internationale Mei 68 .

Het jaar 1967 is dan ook goed gevuld met allerlei nieuwsoortige problemen

Aan het hoofd van de studente revolte een nieuwe naam Pol Goossens.

 Ik wijd daar niet verder over uit ,maar men moet het weten .

Naast al wat voorgaat is er nog een conflictfront ,nl dat van de pers.

Aan Vlaamse zijde heeft DeStandaard een hoofdzaak gemaakt van de strijd voor Leuven Vlaams ,

Praktisch alle andere bladen staan positief tegenover het thema van de ontdubbelingen  van de twee vrije universiteiten Leuven en Brussel , tot en met De Volksgazet (SOC.)

 Alleen De Nieuwe Gids  en Het Belang van Limburg ,weten niet war ze staan en spelen zedenmeester ,met als hoofdredacteurs  Tenax (Hubert Leynen) en Van Haeverbeke (Toon Breyne)

Ook de ganse georganiseerde  Vlaamse gemeenschap wordt gemobiliseerd

.

Het begint met Het Coördinatie Comité ,met als Voorzitter M. Van Hagendoren , die het geheel stevig bijeen weet te houden ,als een grote paraplu waar alle anderen zich terugvinden ; Later in 1967 al dit alles nog ruimer worden en zal men van uit alle politieke horizonten aantreden achter Het 5 November Comité .

Alle mogelijke Syndicaten ontbreken niet op het appel .

Haast nooit tevoren stond men in Vlaanderen zo samen om aan hetzelfde zeel te trekken en bovendien aan dezelfde kant van het zeel

Op 15 April1967 had een groot Colloquium plaats en op 22 April verscheen, daarbij aansluitend ,het zogeheten manifest van de 31 ;Ik heb het document, tot mijn groot spijt, niet bij de hand ,maar bij de studie “Leuven Vlaams” van Willy Jonckheere en Todts vind ik er enkele terug die u al iets moeten vertellen.

Zij citeren: Piet De Somer ,de prorector , Lode Craeybeckx ,K. Poma (LIB) en prof. A.Verhulst (Willemsfonds, Gent) K.Van Cauwelaert ,de professoren J.Vandenbroucke, Z. Van Hee en Windekens . Nog uit Gent.  Prof C. Hooft ;

 En verder nog H. Fayat , L. D’Haeseleer(LIB) , J.Verroken , De drie oorspronkelijk bedoelde ondertekenaars van” Het Voorstel”

Van de Liberalen zal vooral K.Poma het in La Libre moeten ontgelden .

.E.Leemans,de Commissaris Generaal van de ganse Universiteit Leuven gaf op voormeld Colloquium en uiteenzetting over de universiteiten in Nederland ,wat eveneens wrevel verwekte in het Francofone Kamp

Naar het einde van het jaar,ging er te Antwerpen nog de grote 5 November betoging door waar duizenden manifestanten uit alle politieke geledingen aan deelnamen en waaraan ik niet kon deelnemen.

Het ging niet alleen over Leuven ,maar evenzeer over de splitsing van de ULB en voor een zelfstandige Vlaamse Universiteit, de latere VUB .

Men had het eindelijk begrepen .

Nu moest men alleen noch begrijpen alleen nog begrijpen dat de inplanting van Leuven Frans in het eigen taalgebied , goed was voor voor de Universiteit,

Voor het eigen taalgebied , dat dit lag in de logica van de eentalige landsdelen die en in 1932 en in 1952 en in 1962 op verzoek van de Walen werd ingevoerd

.

Nu moest men alleen nog begrijpen dat men aan de Vlamingen meer dan 100jaar lang twee eigen vrije universteiten hadden onthouden waar de Francofonie al sinds 1834 kon over beschikken en dat het alleen de vrede en de goede verstandhouding

Kon bevorderen indien ieder baas was in eigen huis en niet voor een of ander de toelating moest vragen aan de andere enz.

Twee maand later brak te Leuven de grote revolte uit en op 7 Februari 1968 viel de Regering ,

Niet door  maar ter gelegenheid van onze interpellatie ;

06-03-2007 om 22:50 geschreven door jan verroken  

En toch was er nog zon

Na het verworpen wetsvoorstel

Voor mij ging langzaam maar zeker een nieuwe wereld open

Het zag er allemaal niet zo zwart-wit uit,als het verbaal geweld en ander geweld liet veronderstellen ?

Zelfs niet aan francofone  zijde .

Natuurlijk was niet iedereen gelukkig in de CVP/PSC,en dit het allerminst aan PSCzijde ,maar ik mocht toch noteren dat alle Vlaamse leden van het Nationaal Comité pal achter het initiatief bleven staan .

Aan Francofone zijde hadden ze nooit begrepen dat het niet om een strikt persoonlijk initiatief ging, maar dat ik mijn voorstel had neergelegd als voorzitter van de CVPfraktie van de Kamer , met het akkoord met en in naam van de Fraktie. Niemand moet het mij leren: "in de politiek kan men niets alleen " .

Over de reacties van de Vlaamse pers mocht ik zeker niet klagen ,een paar uitzonderingen niet te na gesproken o.a.Het Belang van Limburg die me haast zwaarder aanpakte als "La Libre". Maar ja : "zonder tegenstrevers bestaat men in de politiek ook niet ,als het maar de juiste zijn" .

Aan Vlaams Socialistische zijde zouden Craeybeckx en Fayat blijkbaar ook niet alleen blijven .

Tijdens het debat had Craeybeckx verklaard:"De culturele zelfstandigheid voor het Vlaamse Land kan niets anders betekenen dan het gebruik van de Nederlandse taal in alle onderwijs instellingen die zich in het Vlaamse Land bevinden en dit van de lagere school tot en met de hogeschool" .

En hij kreeg hievoor ruggesteun  van de socialistische bladen Voor Allen, Socialistische Stanpunten, en Links .

Uit Socialistische Standputen :Wanneer zij (de Vlaamse socialisten)de taalgrens heben aanvaard,was het zeker niet om het arrondissement Leuven administratief en Politiek aan de verfransing over te Leveren .
Uit Links stelde :, als zij er democratische hervormingen zou aan toevoegen, dat de Partij op de meest entoesiaste steun van de Vlaamse studenten evenals van alle democratische bewegingen in Vlaanderen zou kunnen rekenen
Maar tikt al een tikje te electoralistisch .

In Leuven zelf weerklonk aanVlaamse  kant een nieuw geluid :”We shall overcome”

Dat klonk aanvankelijk naar mijn zin.

Prof. Raymond Derine werd gekozen voorzitter vande VVP (Vereniging Vlaamse Profesoren) Met die vond ik mij politiek 100% verwant .

Piet De Somer werd Pro-Rector (in afwachting  van Rector ?)

De autonomie van de beide taalafdelingen werd erkend .

Op een bepaald ogenblik was er zelfs een akkoord tussen Vlaamse en Waalse Wetenschappelijke Vorsers

(Lovan en Ocal) .

Op de vooravond van het ,sinds zo verfoeide Mandement ,had zelfs AGL,de grootste Francofone studentenbeweging onder leiding van Guy Jonard,de man vanHout-si-Plout , erbij aangesloten dat ,onder bepaalde genoemde voorwaarden ,Leuven Frans best diende ingeplant te worden in zijn eigen Taalgebied.

Zij (de studenten) werden wel binnen de 24 u. weggedreigd door de onverbiddelijke Prorector Mgr Massaux ,  voor wie elk verzet tegen een unitaire regeling een zonde was tegen de H. Geest en daarvoor bestond er geen vergiffenis .
 Bleef , dat door dit kort akkoordde mogelijkheid tot dialoog  bewezen bleef.

Ook Andre Oleffe , de voorzitter van de MOC (de Christelijke Arbeiders Beweging),opteerde voorzichtig voor een inplanting in Wallonie,liever naar het centrum toe.
 Dit in tegenstelling met de seccretaris Victor Michel ; maar dat is een ander verhaal voor later ...

En in Ottignies werd de onteigeningsprocedure ingezet van 198 hectaren voor de ontdubbeling van de kandidaturen ? Een terrein precies zo groot als de ganse oude stad Oudenaarde. Daar was dus meer dan plaats genoeg voor een mooie eigentijdse universiteit .

AndreRoyer , de man van  La Renovation Wallonne, was al sinds 1963 een stap verder (te ver ) .

Zijn credo klonk ongeveer als volgt:" De vraag naar een Katholieke Unniversiteit in Wallonie naast een Rijks-Universitei is een verantwoorde vraag ,zeker als men aanneemt dat het Land evolueert in de richting van een ferderale staat ".

 Geen enkel volk kan er zich mee vezoenen,dat zijn elites niet kunnen gevormd binnen de grenzen van zijn eigen grondgebied . vermits er naast de reeds bestaande universiteiten in Luik en Henegouwen,in Wallonie ,nog geen Katholieke Universiteit bestaat ,kan men vragen : of dit geen grote leemte schept en of het  evenwicht hierdoor niet wordt verbroken ?

Tenzij de Waalse Katholieken een Katholieke Univversiteit in Wallonie niet nodig vinden ?

Dat , in de hoogste regionen van de macht en bij hun dienaars , niets ziet of niets durft of wil zien ,dat er geen weg terug meer is , dat is klassiek !

Het is zo in alle tijden en in alle regimes:"de groten zijn vaak kleiner dan men denkt en de kleinen vaak groter dan men denkt" .
" De eersten zitten al teveel met hun hoofd boven de wolken,om nog te   weten of te zien  wat er daar beneden op de aarde echt gebeurt" .

Maar ook in  de rest van het land mochten wij iets nieuws ervaren .

Waren wij in zekere Francofone kringen wellicht nog zwarter dan de duivel ,
 in Wallonie zelf was dit niet helemaal zo.Ge moet er maar eens  Le Courier de l’Escaut en de andere Waalse kranten op na te slaan ; zijn meestal gelijkluidend ; Ik kon er steeds mijn gedachten kwijt . Ik bleef er min of meer de man van de dialoog .

Zo mochten wij in Charleroi ,tegenover een Perin onze argumentatie gaan ontwikkelen,gevolgd door een lange verwonderde nababbel in een verwonderd gezelschap .

(In Wallonië komen ook magistraten ambtenaren naar politieke bijeenkomsten )

Later hebben wij voor de CVP-mensen van Oudenaarde

Perin ook eens naar Oudenaarde laten uitnodigen ,waarop hij is ingegaan in gezelschap van Jean Gol en Robert Moreau uit Charleroi ,de man die me destijds naar Charleroi had uitgenodigd .( Wonder fenomeen , ook te Oudenaarde waren de mensen aanwezig die anders nooit en nergens op een politieke meeting te zien zijn ?) .

Zelfs op het Kabinet VDB was de Kabinetschef Joris Aelgoet (die men historisch lelijk onderschat) hard.Waarom in de weer om mij eens met een Francofoon of een ander Brussels publiek te confronteren . Waarschijnlijk uit de achterban van VDB ?Waaom?

 Slechts een paar voorbeelden .

a) Een vergadering van een min of meer Vlaams begrijpende Francofone burgerij .

Of was dit bedoeld om mij met de voeten op de grond te zetten?

Op die vergadering was ook de heer Daloze, van mijn hartsvriendin La Libre, aanwezig om mij en de vergadering bij te staan, als   kritische referentie  ? Ik weet het niet meer.

Een vriendelijke vraag die ik nooit vergeet :" Maar Mr. Verroken , indien de Francofone Universiteit Leuven verlaat dan blijft de Vlaamse Universiteit alleen achter "
a)dat is toch een groot prestige verlies ook voor de Vlaamse
b)een Vlaamse Universiteit alleen ,ge moet toch toegeven, dat kan toch niet veel meer zijn dan voorgezet M.O. ?
c) Kunt gij u echt voorstellen dat er aan Vlaamse universiteit ooit een Nobelprijs kan gevormd worden?

Dat was het : "puur Kard. Mercier van 1906 ".

Mijn antwoord:kunt gij u voorstellen 
a) dat honderden niet-Franse universiteiten bestaan en zeer veel Fransonkundige Nobelprijswinnaars
b) waaronder enkele,ik beperk mij tot de Scandinavische landen als Denemarken ,Noorwegen,Zweden ,met universiteiten in hun eigen taal ?

c)E n weet ge dat de laatste Belgische Nobelprijswinnaar een Vlaming is nl Heymans Corneel (1938) ,prof. aan de Vlaamse Universiteit. Gent ?

Was Daloze daar niet geweest,ze hadden mij nooit geloofd.

b)Te gast bij allerhande Service Clubs

Tot hiertoe had ik buiten mijn arrondissement en buiten de CVP slechts het woord gevoerd in alle soorten van Vlaamse parapolitieke kringen, als de Landsbond en zijn kortstondige opvolger deVlaamse Volksbond en daarna in tegensprekelijke debatten voor de VVB.
Ook de congressen van KVOHV.uit het begin van de jaren vijftig heb ik meegemaakt en de discutie's aldaar over de waarde van het Harmelcentrum die stellig mede Minister Moyersoen op het verkeerde been hebben gezet .Ik heb er toen zelfs deel uitgemaakt van een illustere commissie onder leiding van Dr Goossenaerts , met als secretaris Wim Jorissen . De andere leden waren J.Clottens, E.Amter, F.Grammens, E.Wouters , F.Van der Elst, (?)Aelvoet en J.Verroken . Ik heb daar veel historische annekdoten geleerd .
 

 De Lodewijk De Raedtstichting heb ik meegemaakt van in den beginne en ik heb daar vooral enkele interessante vrijzinnige Vlaamsgezinden leren kennen .

Maar sinds het beruchte wetsvoorstel kon ik ook van de ene Service Club naar de andere.

Ik heb  in de maanden die volgden ze allemaal gedaan : van Rotary (eenmaal) over De Lyons , De Prince en Marnix (eenmaal)

En dat is heel wat anders,buiten de laatste twee, dan voor organisaties uit de klassieke Vlaamse beweging .Daar zitten ook de mensen die ge,in Vlaanderen, niet te zien  krijgt op politieke en parapolitieke vergaderingen

Niet alleen de sfeer maar ook de vragen zijn anders en  de randdiscuties . Daar leert men zelf het meest bij ,en was voor mij meestal het belangrijkste van de avond .

De uitnodiging voor de Rotary kreeg ik van de Zoon van Leo Delwaide (of  zou het ook de Lyons geweest zijn,)

De vergadering die het langst is blijven nazinderen was deze voor De Prince, in de lokalen van de verzekeringsmaatschappij JOSI ,(nabij het Centraal Station)  en weer op initiatief van Joris Algoet .

Hoewel ik er meer dan eens was , heb ik slechts twee namen onthouden nl die van de Josi en die van Maurits Naessens van “Parisbas “.

a)Josi ,had naast de verzekeringsmaatschappij ook nog de Brusselse taximaatschappij “Oranje Taxi “

Men kon te dien tijde geen straat in Brusssel vinden of men botste op een Oranje taxi.

Aan de rechter kant was de naam “Taxi Orange” aangebracht ,

aan de linker kant “Oranje Taxi”

De letters waren vrij groot ,en hij stond erbij te glunderen als hij het vertelde.Men zag ,in het straatbeeld alleen de Vlaamse naam.,daar de Franse aan de kant van het voetpad stond .Een andere manier om de Vlaamse aanwezigheid in Brussel aan te tonen .

Ge moet er maar aan denken, een truc van “De Prince----van Oranje” waardig .

b)Maurits Naessens wou Oudenaarde helpen valoriseren en er het heel nederlands centrum van de Bank Paribas laten oprichten.

Hij liet er de Refuge van Elsegem aankopen ,die

tot dan als dekenij dienst deed , liet een nieuwe dekenij bouwen en uniek prestige- plannen  en maquette opmaken voor het toekomstig “Centrum voor de Bank van Parijs en de Nederlanden”

Zowel de monumentendienst dienst uit Nederland als de Belgisch werden naar Oudenaarde gehaald , om het project te bekeuren en te bewonderen .

Daarna werd de maquette op het stadhuis tentoongesteld voor de bevolking . Helaas ,voor de stad , is er van de realisatie niets meer in huis kunnen  komen .

Het gebouw is thans eigendom van een andere Naessens ,  uit Elsegem die om andere gevoelsredenen dit historisch gebouw heeft laten renoveren ..

En wat met VDB in afwachting van 1968 ?

Eigenlijk heb ik VDB privaat weinig gesproken, tenzij in vergaderingen, ook ten zijnen huize samen met de Acht .

 Op een bepaald ogenblik heb die laatste bijeenkomsten laten varen zonder meer ;de anderen waren mans genoeg.
Hij had een hond die ook “Jan”heette  en plots vond ik dat hij het wel met één Jan kon stellen .

Ik herinner me wel, dat hij mij eenmaal heel charmant is komen vragen om dringend een artikel te schrijven voor “De Stem van het Volk”. Het was na Hertoginnedal . Ik stemde er mee in op voorwaarde dat ik ook melding mocht maken van en paar persoonlijke pijnpunten . En hij stemde daar mee in, en mijn bijdrage is correct verschenen .

Voor de rest deel ik over VDB  zona dezelfde mening over hem als oud-minister Willy De Clercq (Zie bericht “Leuven Vlaams gezien door Oud-Minister Willy De Clercq )

Ik was wel in de beste termen , en dat wist hij, met zijn onontwijkbare schaduw Joris Aelgoet en die laatste was één van de enigen , die op de hoogte was van de miserie en de schurkerijen ,na het wegstemmen van mijn voorstel , en dat zal VDB dan ook wel geweten hebben .

 Een ander gevolg van de in vorig bericht  beschreven schurkerijen was immers, dat ik mijn avondlijke vergaderingen iets moest beperken, hoe kranig mijn vrouw zich ook wist te houden .

En toen zorgde Joris Aelgoet (Ik stel ,met medeweten van  VDB) ervoor ,dat wij ,met mijn ganse troep ,tijdens het daarop volgend verlof ,gratis en voor en dikke maand , konden beschikken over twee villa's in Tenbel (Canarische Eilanden) dat toen pas in opbouw was .

De reis en de andere kosten ten onzen laste .Wij waren daar toen ongeveer de enige toeristen .
 Met nog een drietal vriendinnen van de dochters erbij, waren we precies met dertien ?

(Zou het vanwege de 13 zijn , dat een technische noodlanding moesten maken in volle woestijn,in El Aoun,en dit voor een volle nacht en een volle dag ? ---een lachertje;)

 Voor de rest was het  in Tenbel nog een open bouwwerf en moesten we ons bij nacht met kaarslicht bedienen .
 Voor de rest waren  wij haast volledig aangewezen  op het oorspronkelijke vissersdorpje “Las Galletas” enz  , zodat wij aan het einde van ons verblijf volledig geïntegreerd in het dorpje, maar  uitgerust en ontspannen naar ons politiek toneel konden terugkeren ?

Toen het busje ons kwam ophalen,stond zona de ganse bevolking buiten om ons uit te wuiven .

Waarom deze private noot erbij ?

Om  aldus straks (d.i. over twee jaar in 1968 ) ook  het ganse verhaal rond de even beruchte interpellatie  en de val van de Regering VDB beter te kunnen verstaan .

Voorzover de mensen en de waarheid in de geschiedenis nog enig belang hebben.

28-02-2007 om 20:24 geschreven door jan verroken