Het zeventiende deel van mijn reisverhaal.
De avondsnorkel van maandag 20 november 2006.
Mondjes of poepekes?
Na onze picknick, die ik elke dag toch gevariëerder weet te maken god zij dank voor dat tupperware-dooske dat zo perfect in mijn smokkelzak past! is Paul de foto-oogst gaan saven zodat we klaar stonden om bij super-laag water terug op snorkeltocht te vertrekken.
Diverse soorten koralen met visjes.
Het was dan al tegen de avond dus de nachtbewoners werden wakker en kwamen stillekesaan al geeuwend te voorschijn. Tenminste ik denk al geeuwend, er van uit gaande dat die opening hun mond is. Anders staan ze al kakkend op. Dat kan ook natuurlijk.
De zwarte zeeëgels gingen op pad, maar ook grijze, en zwarte met witte streepkes. Middenin hun nest van lange, scherpe stekels die als levende mikado-stokskes in alle richtingen heen en weer priemen, groeit een klein zacht bolletje. s Avonds ziet dat eruit als een lantaarntje dat licht geeft. Oranje licht! Betoverend! Op dat lantaarnbollletje van nog geen centimeter groot staan dan ook nog stipjes en boebeltjes en precies enkele oogjes. Maar dat kunt ge pas thuis tegoei bekijken als ge er in geslaagd zijt om een echt scherpe foto te maken. En te bedenken dat vanop t strand zoiets er uit ziet als een stomme zwarte zeeëgel. Een mens mag toch nooit van iets aannemen dat iets eenvoudig of lelijk is zonder het eerst eens echt heel fijn en langdurig te bekijken.
Er waren ook zeeëgels met een blauw lantaarntje waarop kleine zwarte stippen zaten rond een beweeglijk mondje. Zo complex en zo fijn allemaal!
Ik heb dus verrukkelijke macro-opnames kunnen maken van de mond (of de poep?) van een zeeëgel en de lichaamsopeningen van een featherstar.
Moeilijk te fotograferen wel. De stekels van de egels zijn scherp en breken rap af. Eens ze in uw huid zitten zijn ze moeilijk te verwijderen. En ik denk echt niet dat ze in 't hotel een pincetjes hebben 
Het "lantaarntje" van een zwarte zeeëgel.
"Lantaarntje" van gestreepte zeeëgel.
Een sneeuwwitte featherstar zet zicht uiterst langzaam op de bovenkant
van een rots.
Deze foto was ook een kanshebber voor mijn kerstkaart.
Maar ik denk dat dat mijn nieuwjaarskaart gaat worden want ze lijkt
een beetje op vuurwerk.
Een gekleurde featherstar.
Het fijne hartje van de gekleurde featherstar.
Dit gedeelte is amper een duimtop groot!
Er zaten hier ook weer van die lange platte schelpen in de rotsen ingebed waarvan ge alleen een 3cm lang spleetje ziet. Als ze de vriendelijkheid willen hebben om te poseren en hun spleetje te openen tenminste.
Die rand is fluoblauw met een gelijkmatig patroon van karteltjes en blaasjes en tentakeltjes, precies een versiering van een kroonlijst van een Griekse tempel! Of een biezeke van een schilderijkader op Kreta. Op t eerste zicht lijkt dat blauw gewoon blauw, maar als ge t van heel dichtbij ziet is dat maar een idee. Dat blauw wordt gevormd door tientallen andere kleurtjes. Om dat echt goed te zien probeer ik mijn fotos zo scherp mogelijk te maken zodat ik ze flink kan uitvergroten.
Maar ik hoef ze zelfs niet uit te vergroten,
zelfs zo ziet ge hoe fijn ze getekend is!
Anemoonvissen bestaan in vele kleuren.
Het zijn niet allemaal oranje-witte Nemo's.
Deze woont aan een gevlekte anemoon.
Tja, niet iedereen zijn huisstijl is 't zelfde.
"Weg gij papparazzi! Ik wil enkel tegen betaling op de foto!"
Een koffervisje van 4 cm groot verschuilt zich onder een rots.
"Toch eens even komen kijken naar die reuze witte vis
die hier voor mijn hol ligt te flitsen..."
"Help! Ik ben de weg kwijt! Wie helpt me uit dit doolhof?!"
Nemo wentelt lekker met zijn poepeke in zijn anemoon.
"Vindt gij uzelf niet een beetje indiscreet?!
Mij zo ongevraagd in mijn slaapkamer komen fotograferen!"
Paul tracht in het soms troebele water toch nog een foto te nemen.
Toen kregen we de dagelijkse regenbui over ons heen. Zalig die harde, koele druppels op uw rug terwijl uw buik in een zachte, lauwe zee bengelt. Enfin, zacht, zolang ge uw buik niet tegen zon zeeëgel laat bengelen natuurlijk. Een mens moet al zijn kwabben hier goed onder controle houden.
Elke keer ik mijn kop boven water stak zag ik een prachtige regenboog die uit Koh Ma leek op te stijgen! Magnifiek zicht! Koh Cheuk zag eruit als de paddestoelwolk van een atoomontploffing. Dreigend in een grijze lucht. Indrukwekkend.
Die blaaskes op de turqouise zee, die donkere lucht en dan die kleuren van de regenboog!!!
Zoiets zegt op foto spijtiggenoeg heel weinig. Dat is een sensatie die ge moet zien en voelen tegelijk, zelfs een beetje ruiken, want zee en regen hebben een andere geur. Maar ja, eigenlijk is dat niet meer als eerlijk, want anders konden jullie daar allemaal thuis in een gemakkelijke zetel zittend, met een colake mét een schijf citroen, het volledige reisgevoel hebben zonder alle nadelen én nog eens met alle voordelen ook. Dat kan niet hé! Diegenen die voor de reisverhalen moeten afzien die mogen al eens een onbeschrijfelijk extraatje krijgen ook vind ik.
Tijdens het onweer aan land gesukkeld tussen al die half boven water uitstekende rotsen en koralen en toch een foto kunnen maken van de opspattende regendruppels die het zeeoppervlak herscheppen in een poel van kristallen parels. Ge ligt precies in een grote grijsblauwe oesterschelp die boordevol glinsterende, bewegende parels ligt!
"Pandora" is vandaag in Hat Yai geland, een luchthaven op een hondertal kilometer van ons eiland, en per wagen naar Trang gevoerd, Jacky heeft haar in ontvangst mogen nemen en toen hij vroeg wat hij nog moest betalen (die 5200 baht dus) zei die kerel dat er niets meer bij te betalen was
Vreemd, waarom hebben wij dan vrijdag al die uren verloren met faxen te versturen waarin we ons akkoord moesten verklaren met dat bedrag? Wat een flauwekul toch allemaal.
Jammergenoeg kwam "Pandorake" pas op Jackys bureau aan om 4 uur zodat hij haar niet meer naar de pier kon brengen want de boot naar Koh Ngai was al vertrokken. Ze zal hier dus morgenmiddag met de boot van 1 uur aankomen. Gelukkig weet ik nu al dat ze in de goede handen van Jacky is.
Toen Tavorn, de hoofdreceptioniste, ons het goede nieuws meldde kirde ze heel lief : Oh nice! Your face suddenly different! You look happy! All smiling! Hope Jacky will pack box very carefully! Me so afraid of boattrip! Hope all goes well! Ik was ontroerd door haar bezorgdheid en heel blij dat die spanning er nu af gaat zijn, dat mijn laptopke terecht is en die helletocht overleefd heeft.
Naar omstandigheden hebben we vorstelijk ge-"dineerd".
We hadden nog eens geprobeerd om weer t zelfde ontbijtnoedelgerecht te bestellen en hebben vanzelfsprekend weer iets totaal anders gekregen. Noedels met tofu en groentjes in citroensap. OK, dat klinkt misschien wat bangelijk maar dat valt best mee. Ofwel zijn onze smaakpappillen zich stillekesaan aan t harden. Dat zou ook kunnen. Trouwens aan vreemde combinaties geraakt een mens ook wel gewoon, het helpt al veel als ge er de humor van inziet, dan begint het alvast beter te smaken. Qua vertering helpt het niet veel, maar op gebied van smaak dan toch al.
Ik bestelde een colaatje en toen vroeg de kelner heel voorkomend : Teekoedááá?
Nu had hij me toch weer liggen. Ik ben er al heel goed in om voor Paul een grote pint te bestellen Wa láááá bi, no móóóó bi! ("I want a large beer, not a small beer").
Thais-Engels is zo moeilijk niet, eens ge door hebt dat ge alle laatste lettergrepen over boord moet gooien en alles lieflijk zingend moet uitspreken. Maar dit vond ik toch weer een moeilijke en daar heb ik toch wel enkele minuten over gedaan eer ik mee was.
t Bleek anders heel simpel, als steeds. Teekoedááá? is gewoon : Take with ice?
Natuurlijk wil ik ijs in mijn cola schat, ik heb hem hier toch nog nooit anders gedronken?
En ooit word ik dapper genoeg om ook te proberen een schijfke citroen te bestellen
Maar voor die onderneming voelen mijn zenuwen zich nog niet sterk genoeg.
Naar onze hut gewandeld in een koor van kikkers. Er zitten nu ook al enkele baritons en bassen bij. De Fransmannekes in t puitenkwartier zullen weer goed slapen vannacht
Lees verder : 18. "De offergaven voor 'God Stofnest'"
Klik hier.
17-01-1995 om 00:00
geschreven door Laathi
|
