Vraag me niet waarom ik dit logje zo'n naam geef .. Ach het kind moet een naam hebben zeker en toen ik deze week bezig was, verschoot ik zelf van de mierennest van flessen in de kast.. Even een greep in de flessen..
Mister propre, om o.a de keukenkasten te doen (of denk jij misschien dat dat manneke het zelf doet ). Nog een " Mister propre" voor de vloer. Sa va seul (daar heb je wéér zo een naam, alsof het vanzelf gebeurt) is een vernieuwer voor oa de kasten. Pledge om de meubelen terug een stralende glas te geven.
Glorix voor de WC.
Antical voor de badkamer.
Carolin met Marseillezeep voor de vloer.
" Detol" om te ontsmetten bij het reinigen van de vloer. En zo zijn er nog ..maar ik wil niet dat jullie in slaap vallen...
Maar nu komt het moeilijkste de wasmachine:
Dash voor de was (witte was op 90°; bonte was op 60°)
Dreft voor wol (30°) en schoner tuig. Lenor antikreuk voor dat schoner tuig. Persil black voor zwarte kleding. Vanish of ossegalzeep om op vlekken te doen.
AC délikaat voor nog andere vlekken Blanc voor de gordijnen. ......... Moet ik nog verder gaan want ik ben bijlange nog niet rond? Ik denk dat ik op al die flessen best een label plak met instructies voor het geval mijn slaapgenoot het ooit in zijn hoofd zou krijgen om één ervan te gebruiken ! !!
Waar is de tijd van sunlight zeep of gewone bruine zeep gebleven, de tijd toen het allemaal nog simpel was?
Met een klein beetje doordenken, kom je er wel uit:
[Aftrekken] Vind je het erg, als ik je... belastingaftrek.
[Bakken] Vind je het erg, als ik je... kattenbak.
[Balsemen] Vind je het erg, als ik je... tijgerbalsem.
[Baren] Vind je het erg, als ik je... vruchtbaar.
[Behangen] Vind je het erg, als ik je... bloemetjesbehang. [Bekken] Vind je het erg, als ik je... paardenbek.
[Bellen] Vind je het erg, als ik je... fietsbel. [Bergen] Vind je het erg, als ik je... afvalberg.
[Bezitten] Vind je het erg, als ik je... balbezit. [Blazen] Vind je het erg, als ik je... galblaas.
[Boeken] Vind je het erg, als ik je... gastenboek.
[Boeren] Vind je het erg, als ik je... patatboer.
[Dekken] Vind je het erg, als ik je... tafeldek. [Delen] Vind je het erg, als ik je... leeuwendeel.
[Dichten] Vind je het erg, als ik je... lofdicht.
[Doppen] Vind je het erg, als ik je... ventieldop. [Drinken] Vind je het erg, als ik je... longdrink.
[Droppen] Vind je het erg, als ik je... katjesdrop.
[Fietsen] Vind je het erg, als ik je... opoefiets. [Flessen] Vind je het erg, als ik je... gasfles.
[Graven] Vind je het erg, als ik je... loopgraaf.
[Grillen] Vind je het erg, als ik je... steengrill. [Hakken] Vind je het erg, als ik je... naaldhak.
[Kammen] Vind je het erg, als ik je... hanenkam.
[Kappen] Vind je het erg, als ik je... lampenkap. [Klappen] Vind je het erg, als ik je... handje-klap. [Kleden] Vind je het erg, als ik je... tafelkleed. [Kleuren] Vind je het erg, als ik je... vleeskleur.
[Klieren] Vind je het erg, als ik je... borstklier.
Ik kan er ook niets aan doen dat die poes van geen ophouden weet...
We naderen stilaan het einde van het alfabet met de letter W
De W van werken..
Ik ben geen workaholic maar ook niet zo goed in lui zijn en ik beleef er echt plezier aan als ik iets tot een goed einde kan brengen. Alleen de intensiteit van werken is wat verminderd. Voor ons kleinste kleinkind staat de W echter voor de "boze Wolf!" Dus even een gedichtje:
In een bos, stil en verlaten, lag een Wolf achter een struik. Hij wachtte op een stevig maaltje
voor zijn hongerige buik.
Er kwam een mollig meisje aan,
zo te zien een heerlijk hapje.
Ze zong over haar grootmoeder
en droeg een mand en een rood kapje.
De Wolf ging snel naar grootmoeder en vrat haar op met huid en haar.
Niet lang daarna verscheen Roodkapje.
Die schrok en zei: Oma, wat kijkt je raar".
"En waarom is je mond zo groot?" "Kom," zei de Wolf, "geef me liever een zoen." Dat had Roodkapje niet moeten doen
Maar voor mij staat vandaag de W voor wensen want vandaag is onze oudste kleinzoon 10. Proficiat lieve schat!
Ik vind het goed dat jullie aan de kant van de eenden staan maar teveel is teveel en hun tijd hier hebben ze in luxe doorgebracht dus...waar ze naar toegebracht werden gaf hen veel meer ruimte! Ik vond nog een foto van toen. Zie eens hoe " content " de kippen waren of was er meer aan de hand?
Zoals ik in mijn vorig logje zei, hadden we naast eenden ook kippen. Ik kan jullie verzekeren dat die ook "
van katoen" kunnen geven en dat was niet altijd naar de zin van de hond van de buren. Elke dag liep het beest zich de pleuris langs de afsluitdraad om die kakelende tweepoters het zwijgen op te leggen maar tot zijn grote frustratie kon hij er niet bij en onze kippen gingen dan ook vaak parmantig uitdagend tegen de afsluitingsdraad uitrusten zoals jullie zien. Het arme beest hield er een reuzegrote frustratie aan over en toen hij op een dag de kust vrij zag, ontsnapte hij en vloog via de straat onze tuin in en de afsluiting over op jacht naar de eerste kip die voor zijn poten liep. Onze arme buurman rende zich de benen van het lijf en riep zijn keel schor maar soms is instinct sterker dan de invloed van het baasje. De gevolgen lieten niet op zich wachten. De hennen en eenden vlogen in paniek rond, er was hier een cacafonie van gekakel en geroep ...helaas.. de kip heeft het niet gehaald. Eén hap volstond voor het baasje zijn zwart " krapulleke" onder controle had. Ontzetting bij de buurman, even een zucht om de mooie kip, één van de betere leghennen die naar de eeuwige jachtvelden vertrokken was bij ons en onder luide berispingen trokken buurman en hond beiden met de staart tussen de benen naar huis.
Je kan nu op twee manieren reageren : kwaad worden en een burenruzie riskeren of .. zoals ik deed hen het volgende toesturen...
We hebben dan ook met de buurman en zijn vrouw op een " ingetogen" manier hier het gebeuren herdacht bij een hapje en een drankje en pas na een paar flessen kregen we het verlies doorgespoeld! En de snoodaard.. die beleeft nu een heerlijke, rustige oude dag.
We hadden hier twee dagen kleinkinderen over de vloer en die vroegen ons waarom we geen eenden en kippen meer hadden. Toen vertelde ik hen het volgende verhaal....
Een partner verliezen laat een groot gemis achter dat ervaren we hier na het recentelijk afsterven van een vriendin. Het is niet eenvoudig voor haar man om de draad terug op te nemen en verder te gaan.
Maar ook in de dierenwereld heerst verdriet na het verliezen van een partner. En hier begint mijn verhaal... Luister.
Frieda en Freddy
Frieda en Freddy waren twee eenden. We kochten hen jaren geleden op een beestenmarkt, een koppeltje om te waken want ook eenden zijn net als ganzen goede wakers! Samen met een paar kippen kregen ze een mooi stukje ter beschikking, met vijvertje en al en met - volgens eenden/kippennormen - een halve villa erbij. Elke dag kregen ze voldoende voer op het menu, elkaars gezelschap, niets moeten doen, alleen maar hard kwaken als er onraad was, kortom een eendenparadijs. Maar het noodlot sloeg toe! Op een zonnige morgen werd Freddy niet meer wakker ... en Frieda moest alleen verder door het leven. Niet helemaal alleen echter, ze vond troost bij de haan en zijn kippen die er ook nog rondliepen. En stilletjes aan dacht ze dat ze ook een kip was. Niet dat ze iets had met de haan, dat niet, maar toch, wat eenzaamheid al niet doet met een eend. Ze kroop mee door het deurtje om samen met de avondzon, de haan en de kippetjes te gaan slapen in de halve villa. Ze at hetzelfde eten, ze kwaakte erop los als het diner opgediend werd, kortom ze werden één grote familie.
Maar het verlangen van Frieda was groot, zo groot dat ze op een dag een nest maakte, een paar grote eieren legde en erop ging zitten. Ze mijmerde over Freddy, wat had ze toch graag een paar kindertjes van hem gekregen. Dus ze nam een besluit. "Ik wil een gezin van mijn soort, die haan is toch maar niks, eigenlijk. Ik zet mij op die eieren en wacht en wacht en wacht. Ik eet en drink bijna niet meer, het enige wat ik wil is kinderen."
En zo zat Frieda daar weken en weken op haar nestje, ze luisterde niet als iemand vertelde dat kindjes krijgen niet gaat zonder één of andere Freddy. Ik durfde niet te denken aan de dag dat ze zich zou realiseren dat vrouwtjes toch soms wel een mannetje nodig hebben ... Toen hebben we er maar Fréderikske bijgekocht...Deze casanova overtrof zelfs onze Marie, een Engels hennetje dat op een dag de ren invloog, bleef hokken in de bomen en out of the blue in no time voor een horde Engelse hennetjes zorgde.... Fréderikse zorgde ervoor dat er twee jaar later zo'n 50tal eendjes kwaakten dat het de spuigaten uit liep . Niemand zat op hun lawaai te wachten vooral niet als ze er 's nachts ergens een licht opsprong of als ik 's morgens vroeg het licht in de keuken aanstak. Omdat we nog lang op goede voet wilden blijven met onze buren hebben we Frieda en co maar naar een vijver in de buurt gebracht. ( na een slopende eendenjacht!!)
Het is sinds dan dat - als het echt moet - ik zelf wel zal kwaken of kakelen en dat het hier gedaan is met kippen - en eendenweelde!!
Bij gebrek aan tijd nu twee kapoentjes mijn dag vullen even een paar moppen van internet geplukt!
Een Belg krijgt vliegles in een helikopter. Belg: "Waarvoor zijn die wieken hierboven?"
Instructeur: "Voor de ventilatie."
Belg: "Dat geloof ik niet."
Instructeur: "Ik zal ze zo eens stilzetten. Moet je zien hoe snel je het benauwd krijgt!"
Een belastinginspecteur komt langs bij een synagoge. Terwijl hij de boeken controleert vraagt hij de Rabbijn: "Ik zie dat u veel kaarsen koopt, wat doet u eigenlijk met het overgebleven kaarsvet?" "Goede vraag ", zegt de Rabbijn, "Dat sparen we op en geven het terug aan de fabrikant. Eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een doos met gratis kaarsen toe." "Oh", zei de belastingsinspecteur, enigszins teleurgesteld dat zijn ongewone vraag een praktisch antwoord had. Maar onverstoorbaar ging hij door met zijn stuitende vraagstelling: "En hoe gaat dat dan met de Matzes? Wat doet u met de kruimels?" "Ah!" zei de Rabbijn, en realiseerde zich dat de inspecteur hem wilde pakken met een niet te beantwoorden vraag. "Wij verzamelen de kruimels en geven deze terug aan de fabrikant. Eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een doos met gratis Matzes toe."
"Ik begrijp het", antwoordde de inspecteur, snel denkend over hoe hij het deze betweterige Rabbijn verder moeilijk kon maken. "Nou Rabbijn, dan rest me nog een vraag, wat doet u met alle overblijfselen van de besnijdenissen?"
"Ook hierbij verspillen wij niets!" antwoordde de Rabbijn. "Wij verzamelen alle stukjes voorhuid en sturen deze naar de Belastingsdienst, eens in de zoveel tijd sturen ze ons dan een lul om de boeken te controleren."
Een jongen zit bij de kapper. Opeens begint de kapper uit het niets te schreeuwen en laat zijn tanden zien... ... Vampiertanden! De jongen wil wegrennen, maar de kapper lacht... en doet de tanden uit... Plastic tanden. "Ik schrok me dood," hijgt de jongen. "Waarom deed u dat?" "Nu staan je haren overeind." antwoordt de kapper, "dat knipt wat makkelijker."
De juffrouw vooraan in de klas zegt tegen de kinderen: "Vandaag gaan we het over een bepaald soort dieren hebben nl over torren. Wie kan mij een tor noemen?" Jantje steekt zijn vinger op: "De water-tor, juf." "Dat is goed," zegt de juf, "en weet je ook wat de water-tor eet?" "Ja juf, waterplantjes en watervlooien." Pietje weet er ook een en steekt zijn vinger op: "De boom-tor, juf." "Dat is goed," zegt de juf, "en weet je ook wat de boom-tor eet?" "Ja juf, boomschors en blaadjes." Dan steekt Moos zijn vinger op en zegt: "De vibra-tor, juf." "De vibra-tor?" zegt de juf, "ik denk niet dat dat goed is. Kun je ook zeggen wat die eet?" "Nou," zegt Moos, "volgens mijn zuster vreet ie batterijen."
Ja, ik draag het ook nog dagelijks als ik bezig ben in de keuken. Weliswaar een moderne versie van dat schortje van toen. . Lees mee en mijmer nostalgisch terug naar de tijd van grootmoeders schort.
Ik denk dat onze kinderen en kleinkinderen niet echt meer weten waartoe een schort diende.
Het voornaamste gebruik van grootmoeders schort was om haar jurk te beschermen omdat ze er maar een paar had, maar ook omdat het makkelijker was om een schort te wassen in plaats van een jurk.
Ze gebruikte de schort ook als pannenlap om de pannen van de kachel of uit de oven te halen.
De schort diende ook om de tranen en vuile neus van de kinderen af te vegen en als ze de eieren uit het kippenhok ging halen, was de schort ook heel handig om de eieren te dragen.
Als er visite kwam konden haar verlegen kinderen onder haar schort schuilen. Als het koud was kon ze haar armen er in draaien en opwarmen.
Die schort was ook heel geschikt om de zweetdruppeltjes af te vegen als moeder de vrouw gebukt stond over de kachel om te koken.
Hout voor de kachel werd ook in de schort binnengebracht en ook allerhande soorten groenten uit de tuin.
Als de erwten gedopt waren, gingen de schillen in de schort en daarna bij de afval.
In de herfst werd de schort gebruikt om de appels op te rapen die onder de bomen lagen.
Als grootmoeder onverwacht visite aan zag komen, stond je ervan te kijken hoeveel meubeltjes dat ouwe schortje nog kon stoffen in een paar seconden.
Als het eten klaar was, ging moeder de vrouw naar buiten en zwaaide met haar schort, dan wist iedereen dat het tijd was om binnen te komen.
Het zal nog lang duren voordat iemand iets anders uitvindt dat voor zoveel doelen gebruikt kan worden zoals het schortje! Alhoewel, in deze tijd zouden wij er gek van worden, te weten hoeveel bacteriën er in dat schortje zitten.
Maar wij hebben er nooit wat aan overgehouden ... of toch?..... Heel veel liefde!
Al van kindsbeen af ben ik gefascineerd door alles wat groeit en bloeit. Ik was en ben nog steeds een buitenkind . Die passie is er nog steeds en ik kan die uitleven in onze eigen tuin en af en toe laat ik me zelfs verleiden tot een fotootje dat natuurlijk moet bewerkt worden. Dat was genieten vandaag!
Twee sprinkhanen in één week...
En de vlinders zoeken ook de zon ..
Verwonderlijk hoe de zonnebloem met de zon meedraait en de biekes ook natuurlijk. Daarom vind ik de Franse naam tournesol zo schitterend gevonden.
Ik noem die bloem mijn gekleurde broccoli ( smile)
Nog snel snoepen van de laatste margrietjes denken de bijen.
Spijtig dat ik het geluid er niet kan bijplaatsen want op deze "geitenbaard" ( West Vlaamse naam, haha) zoemt het dat het geen naam heeft.
Misschien zien ze er niet uit maar ze zijn toch lekker onze appeltjes!
Eén van de vele....Dat wordt weer pompoenensoep voor gans de buurt!
Vorig jaar waren deze dahlia's geel... vraag me niet wat er gebeurd is. Spoken in de tuin?
Ben benieuwd of die volgend jaar ook nog zo kleurrijk zal zijn?
Op de groene heide,
door het mulle witte zand
Wandelt blijgezind een jeugdig paartje hand in hand .....
Wanneer de kleinkinderen hier logeren dan is het de gewoonte dat oma voor het slapengaan een verhaaltje voorleest. Meestal gebeurt dat samen op één bed, gezellig bij elkaar zodat oma maar 1 keer de " clown" moet "uithangen" . Maar als jullie nu denken dat daarmee de kous af is, vergeet het want dan pas komt het: "oma, ga je nog een liedje zingen?" Eén na één verdwijnen ze dan in hun kamer en volgt aan ieder bedje het ritueel van knuffels en kusjes bij een slaapliedje. "Slaap kindje slaap ( hoeveel schaapjes ik zo al heb zien lopen .. ik ben de tel kwijt ) of " slaap zacht mijn prinsje, slaap zacht " door oma omgetuned tot "prinsesje" als het zo beter past! Ik vraag mij af hoe lang ze dat zullen blijven vragen... ik voel nu al de weemoed als ik daaraan denk omdat ik weet dat ze dan stilaan aan " loslaten" toe zullen zijn... Ik herinner me niet dat ons ma of mijn grootmoeder ooit de tijd hadden om zoiets te doen, al hadden we bij ons thuis wel een ander ritueel. Al waren mijn ouders niet bepaald fanatiek katholiek, ze hadden ons wel geleerd om voor het slapen gaan een kruisje te vragen. Elke avond gingen we voor het slapengaan dan ook spontaan een kruisje vragen. Het was niet denkbaar dat we zouden gaan slapen zonder dat kruisje . Dan zegden mijn ouders : God zegent en bewaart u en als klein kind vroeg ik altijd om dat 'zegenwaardeke' . Vergaten we dat al eens dan werden we terug naar beneden geroepen om alsnog dat kruisje te vragen. Het was dan ook te begrijpen dat de ergste straf voor mijn kattenkwaad was dat één van mijn ouders me een kruisje weigerde te geven. Dan pas wist ik dat het goed fout zat en dat vond ik veel erger dan een lap tegen mijn oren of tegen mijn 3 letters!! Dat kruisje... Nu ik er over bezig ben, komen spontaan de eerste zinnen van een gedicht van Gezelle naar boven .We leerden het ergens in het 6 e leerjaar denk ik en droegen het meestal haast onder tranen voor...al begrepen we wellicht de helft niet. Oordeel zelf maar
'T KRUISKE
t Eerste dat mij moeder vragen leerde, in lang verleden dagen, als ik hakkelde, ongeriefd
nog van woorden, t was, te gader bei mijn' handtjes doende: "Vader,
geeft me 'en kruisken, als t u belieft!"
k Heb een kruiske dan gekregen,
menig keer, en wierd geslegen
op mijn' kake, zacht en zoet... Ach, ge zijt mij, bei te gader,
afgestorven, moeder, vader, t geen mij nu nog leedschap doet!
Maar, dat kruiske, t is geschreven
diep mij in den kop gebleven, teeken van mijn erfgebied: die den schedel mij aan scherven
sloege, en hiete t kruisken derven,
nog en hadd' hij t kruisken niet!
Dat kruiske is intussen al een hele tijd uit mijn leven verdwenen en toch denk ik er met een vage weemoed aan terug...want het stond tot ver in mijn puberteit, ja zelfs adolescentie voor liefde en geborgenheid ...
Een artikel " Het blauwe goud " trok onlangs mijn aandacht en inspireerde me tot dit logje.
Blauw is de kleur van water, het meest noodzakelijke om te leven, dat hebben we de voorbije hete dagen mogen ervaren! Omdat water zich stilaan tot een zeer lucratieve grondstof ontwikkelt, heeft het de bijnaam "blue gold" of blauw goud gekregen. Ons lichaam bestaat voor 75 procent uit water, daarom is het nodig om elke dag minstens een liter te drinken. Onze aardbol is ook voor ongeveer twee derde bedekt met water, maar jammer genoeg wordt het steeds een groter probleem om nog zuiver water te vinden.
We hebben amper een paar warme dagen achter de rug of er werd al weer kwistig met water omgegaan om op te frissen of te sproeien of om ermee te spelen.
Als kind woonde ik op de buiten, er was daar toen nog geen leidingwater we moesten ons behelpen met regenwater. In de zomer (toen er nog veel hete zomers waren!) gebeurde het wel eens dat die put bijna leeg was en we heel zuinig moesten zijn, iedere druppel werd gebruikt en het afvalwater werd opgevangen en in de tuin gegoten. We hadden nog een wc zo eentje met een plank met gat in, daar werd er dus ook geen water aan verspild. Om de was te doen moest ons ma water oppompen. Kan je je dat nu voorstellen... Ik moet zo'n jaar of 10/12 geweest zijn, denk ik, toen we eindelijk leidingwater kregen? Gedaan met pompen! Ik weet nog dat het fantastisch was, je draaide aan het kraantje en daar kwam water uit, altijd, zomer of winter. Maar het werd ons met handen en voeten duidelijk gemaakt dat iedere druppel die uit dat kraantje kwam ook betaald moest worden! Dat kraantjeswater mocht enkel gebruikt worden om te koken en koffie te maken, voor al de rest bleef het pompen!
Misschien komt het daardoor en ook de ervaring in Afrika dat ik nog altijd een lichte kraantjesfobie heb. Ik kan er gewoon niet tegen dat de kraan nodeloos loopt! Ik word er wat kribbig van als iemand de kraan helemaal opendraait en minutenlang laat openstaan enkel en alleen maar om de handen te wassen, of de kinderen met het kraantje laat spelen. LITERS gaan dan gewoon verloren. Ik blijf ervan overtuigd dat we onze kinderen en kleinkinderen moeten bijbrengen dat ze zuinig met water moeten omgaan want het is vijf voor twaalf voor onze planeet en zijn Blauwe Goud.
Deze poes haalt ook het laatste druppeltje uit de kraan.
Gefascineerd zat ik ernaar te kijken. Zó vaak kom je dat niet van zo dichtbij tegen een sprinkhaan. Toen ik de was wilde ophangen zat ie daar, op een knijper te wachten tot ik hem zag. Wat een beauty! Ragfijne pootjes, een soort van angel aan zijn achterlijf (kan zo'n beestje eigenlijk steken?) en voelsprieten die minstens zo lang zijn als z'n hele lijf. Prachtig!!
Ik bleef even staan om hem te bekijken en van hem te genieten, vraag me niet waarom ik dacht dat het een hij was! Wat een gaaf beestje!!!! Zo maar op mijn waslijn. Ik voelde een enorme bewondering net zoals ik onlangs vol bewondering naar de sterrenhemel heb staan kijken. Wat is het leven in al zijn verschijningsvormen toch fantastisch! En dan...drong het tot me door.... : Waarom.....
....kijk ik eigenlijk niet zo naar mezelf, zo vol ontzag voor het lichaam dat ik bewoon? Neen niet omwille van een fysiek opvallende verschijning maar wel omwille van de enorme mogelijkheden die ik heb. Velen moeten het met minder doen! Ik kan lopen, ik kan zingen, ik kan lachen, ik kan vrijen, ik kan luisteren naar mijn kleinkinderen als die aan het zingen zijn, ik kan koken, ik kan aandachtig zijn, ik kan genieten, ik kan creëren, ik kan bloggen....maar bovenal ik ben redelijk gezond!! De lijst is eindeloos! Werkelijk eindeloos!
Wat een mogelijkheden heb ik niet
door in dit lichaam te wonen! En ik probeerde om met eenzelfde ontzag
waarmee ik naar deze sprinkhaan keek, naar mezelf te kijken door de
rimpeltjes heen en over de kleine ongemakken die nu eenmaal bij het
leeftijdskaartje horen!. En ik was perplex, ik kijk altijd met ontzag naar buiten, naar de schoonheid in anderen, naar de natuur, maar meestal niet naar mezelf! Want hebben we niet geleerd dat je eigen ik niet zo belangrijk is en niemand je opmerkt tenzij je een echte vamp bent of er qua creativiteit torenhoog boven uit steekt? Ik ben even geraakt geweest en dat door een sprinkhaan.... Dank je wel lief beest, want je hebt me aan iets herinnerd waarvoor ik dankbaar ben: gezondheid!
De vorige dagen leed ik bijna aan brain cooking en ik had het ook druk vandaag daarom even elders inspiratie gezocht..
- Waarom gebruiken ambtenaren geen papieren zakdoekjes? Omdat er TEMPO op staat!
- Paniek op het gemeentehuis! Melding van de postkamer: "De bestelformulieren voor de bestelformulieren zijn op!"
- Weet je waarom 21 maart is uitgeroepen tot de dag van de ambtenaar? Op 21 maart is de winterslaap voorbij en begint de voorjaarsmoeheid.
- Een ambtenaar komt te laat op zijn werk. "Sorry, chef" zegt de man, "maar ik stond in de file." " Oh", zegt zijn chef, "was het een lange file?" Ambtenaar : "Geen idee, ik stond helemaal vooraan .."
- Hoe heet het sperma van een ambtenaar? Kruipolie.
- Er komt een man een werkkamer met ambtenaren binnenstappen en zegt: "Goh, wat hebben jullie veel vliegen op kantoor!" De ambtenaar antwoordt: "Ja, 89 meneer."
Wat hebben de mensen toch tegen ambtenaren? Die mensen doen toch niets.
Te warm om mijn grijze massa te forceren dus hou ik het kort Waar waren we? Bij de letter V!
De V van vergeven
en vergeten
Dat is een moeilijke, misschien mijn minder mooie kant! . Als iemand mij of iemand van mijn dierbaren gekwetst heeft, dan zal ik op termijn die persoon wel vergeven maar vergeten dat is moeilijker. Ik zal vanaf dan steeds op mijn hoede zijn bij die persoon en onze relatie zal nooit meer dezelfde zijn. Als je mijn vertrouwen schaadt of mij kwetst, dan blijft dat voor altijd hangen.
Ik denk dat er meer te zeggen valt over de V van vriendschap
Deze poes hier heeft het ook even nood aan afkoeling
Tot wat zomerweer leiden kan! Maar....Zou ik mij wagen in dat wespennest? Ik niet maar ik vond het volgende artikel wel de moeite waard..
"Een jonge vrouw wordt wel eens vergeleken met een bloem in de knop, een roos in de knop, beeldschoon, vol geheimen en vol beloften. Nog wat stijfjes en onhandig koestert zij zich in de eerste zonnestralen van de mannelijke belangstelling. Vol verwondering heeft ze meegemaakt hoe haar kinderlijfje veranderde. De aankoop van haar eerste bh met bijpassend slipje is waarschijnlijk het eerste mode-attribuut dat ze zich zal aanschaffen. Onzeker en ietwat schuw treedt zij de wereld van de volwassenen binnen en daarmee ook de wereld van de mode. Soms luistert ze nog naar haar moeder, maar meestal zet ze zelf de eerste wankele schreden op het modepad. ( dat ondervinden we al met onze 4 kleindochtertjes hoe jong ze ook zijn! ) Als ze wat ouder is, gaat ze alleen, of samen met een troep giechelende vriendinnen op stap . Het modepad is zoals een pad door de bergen en dalen, het kronkelt langs lage velden of door hoge bossen. De weg is lang, er komt geen eind aan het is bezaaid met valkuilen, greppels en struikgewas met af en toe een vredig plekje om uit te rusten. Soms lijkt de einder in zicht te komen, maar iedere keer verschijnt er weer een nieuw vergezicht. Moeizaam zoekt het jonge meisje zich een weg naar de volwassenheid en ja hoor, zo rond haar 25ste levensjaar heeft de bloemknop zich tot een mooie, geurende roos ontwikkeld die trots haar kelkblaadjes ontvouwt en haar omgeving betovert door haar schoonheid. En zij doet wat de natuur haar gebiedt, zij verleidt. Zij geniet van haar vrouwelijkheid. De mode die aan haar zijde huppelt is haar partner in de verleidingsdans.
Met alle mogelijke middelen probeert zij de mannelijke belangstelling te trekken. Bewust of onbewust, iedere vrouw in de bloei van haar leven, zal haar vrouwelijkheid onderstrepen. Het instinct tot vrucht dragen, drijft haar voort. En de man .ach ja, die is altijd op jacht naar veroveringen. Zijn instinct drijft hem naar de vrouw. Hij wil zaaien; hij wil planten. Hij is eeuwig en altijd op zoek naar de meest begeerlijke vrouw, naar de ideale vrouw, naar de mooiste vrouw. Het is zijn taak om de bloemen te bevruchten.
"
Dit stukje vond ik passend na ons uitstapje naar zee vrijdag. Ik heb ze gezien die verleidelijke meisjesfiguren naast volslanke dames die onze stranden verleiden op warme zomerdagen. Een mens zijn/haar ogen worden daar bij de zomerse hitte " overbelast" en je krijgt er zelfs af en toe een gratis " piepshow" bij! Maar dat buiten beschouwing gelaten, eigenlijk is het heerlijk om nu in deze tijd vrouw te zijn, geen sombere badpakken die de meest vrouwelijke rondingen verbergen of zedige jurken die preuts tegen de hielen kletsen. Neen, de warme zomerdagen vragen en krijgen diep uitgesneden decolletés.
De meer sportief aangelegde vrouw heeft het broekpak vaarwel gezegd. Zij paradeert nu in een kort rokje of short en toont haar lange, gebruinde benen en ook daarheen richt zich met welbehagen het mannelijk oog .
De taille die in vroegere jaren hardvochtig door korsetten werd ingesnoerd tot de zogenaamde wespentaille, mag nu vrij en onbelemmerd het daglicht zien. Een piercing in de navel is vaak de kers op de taart
Ook modeattributen maken de vrouw op een doodgewone dag mooi denk maar eens aan de modieuze zonnebrillen, de hooggehakte schoentjes, de extravagante sieraden, de verrassende handtasjes, de geraffineerde make-up artikelen en we mogen zeker de kap-en schoonheidssalons niet vergeten waar de eerste grijze haartjes en de eerste fijne rimpeltjes gecamoufleerd worden, waardoor de vrouw zich nog heel lang, heel jong kan voelen.
Mooi gezegd hé? Ja, schoonheid in zijn ruimste vorm is 's zomers in de mode al wordt het soms wel eens een beetje te veel overroepen .
Ware schoonheid zit nog steeds van binnen, vind ik. Maar het is zomer dus laat maar zien!!!
Over enkele weken blaast de herfstwind weer over onze hoofden, daar twijfelt niemand aan. De dagen worden dan korter, de lange, donkere avonden brengen dan terug melancholie en zullen weer eens tot introspectie dwingen. Weemoed zal in de lucht hangen.
Misschien brengt een simpele wintermode een vleugje vreugde mee?
Mode en vreugde, gaan zij niet hand in hand? Dat heb ik vrijdag toch aan het strand gezien!
Ani vraagt in haar logje van 15/08 : Waar is mijn jeugd gebleven?
Ik wil daar even op reageren want dat is wat ik bedoel met bloggen: interactie, durven inspelen op wat een ander schrijft... Maar nu Ani's vraag!
Sommigen (zoals Biebie hier!) hebben die jeugd in een kartonnen doos verstopt, goed vol met op de zijkanten in rode alcoholstift ( want toen nog pre-digitaal tijdperk)JEUGD op geschreven.
Wat steekt daar allemaal in? Kaartjes met wijze spreuken , fotos van de tijd van toen, van schooloptredens, van uitstapjes met de familie. Brieven van schoolvriendinnen, pennenvrienden, vriendjes en liefjes. Liefdesbrieven met smachtende ontboezemingen (die moeten toch ooit eens langs de censuur passeren, hoewel.. we waren nog braaf toen ), dagboeken..of waren dat bloggen avant la lettre (?), allemaal handgeschreven echt antiek met hier en daar een krantenknipsel, kattenbelletjes, namen en gebeurtenissen en zoveel vergeten emoties. Tienduizenden herinneringen, zitten er in en alle folders vliegen open elke file passeert de revue als die doos het daglicht ziet
En dan gaat die deur van het verleden weer op een kier staan, die mooie onbezorgde tijd met al het kattenkwaad en de kleine verdrietjes en frustraties omdat ( volgens mij toch ) toen mijn ouders zo vol onbegrip waren! Ik was geen stout kind maar dreef hen wel af en toe eens tot wanhoop al was ik ervan overtuigd dat ze mij graag zagen Ik haalde bij momenten halsbrekende toeren uit en toch overleefde ik dat allemaal. Ik denk dat er in deze moderne tijd speciale verzekeringen zouden afgesloten worden als kinderen zon spelletjes zouden willen spelen.
En dan lees ik bij Ani van die mooie gebruiken van toen en vraag ik me af of ik ze mis of ze wil overdoen? Dan bedenk ik dat het mooi was maar voorbij, ik mis ze niet echt die jaren, ik heb mijn jeugd gehad ik voel me zelfs nog jeugdig, tot ik mijn grote kinderen en kleinkinderen zie en mijn leeftijd in cijfers mij onder de neus geduwd wordt. Dat is toch altijd even schrikken want al reiken de herinneringen ver terug, toch lijken ze nog zo dichtbij die jaren van dat rood dagboek, verborgen in een doos of achtergelaten in mijn geheugen, in de ogen van mijn kleinkinderen waar ik soms mezelf in terugvind ... Mijn jeugd van toen vervangen door mijn extra tijd van nu ... Ik geniet ervan zoals ik dat toen deed met het laatste stukje kind in mij dat blijkbaar nooit uitgeleefd geraakt en de uitdaging van de moderne tijd aandurft en dat zal doen zolang mijn body en soul het toelaten want het leven is te kort om te blijven teren op wat voorbij is.. lieve Ani. Wij zijn bij de gelukkigen dat we mooie herinneringen aan die jaren over houden!
Waar is jouw jeugd gebleven? Ook in dozen ergens op zolder , in jouw geheugen of simpelweg weggegooid?
Familie en vrienden zeggen mij dat regelmatig omdat ik het toch maar getroffen heb met zon man. Ik weet het, ik ben een bofkont want T bezit zoals de volksmond dat zegt, twee rechtse handen. Stielmannen zullen hier niet rijk worden want meestal lost mijn halfbedde de problemen op. Ook wordt hier niets weggegooid voor het door de kritische ogen van mijn ventje gekeurd is om te zien of hij daar ooit iets mee kan doen Dat maakt dat mijn handige Harry maar blijft verzamelen terwijl deze oma probeert om stilaan de boel wat uit te mesten voor het geval er ons ooit iets overkomt!! Maar wat ik dan opzij leg om naar het stort te brengen, wordt al snel terug gehalveerd. De ervaring dwingt me om te zeggen dat er inderdaad af en toe een moment komt dat juist dat wat ik wilde weggooien, van pas kwam om iets te repareren of in mekaar te steken.
Morgen hebben we de jaarlijkse BBQ met de familie van T en ik ben nu al zeker dat de gedachte van mijn startzinnetje weer in zal zijn. Ik kijk dan de schoonbroers even onschuldig aan want negen op de tien keer volgt dan een hele litanie van dingen die nog moeten gebeuren in en rond hun huis. Gelukkig heeft T het stilaan afgeleerd om dan spontaan te zeggen.." Oh , ik zal dat wel even oplossen"... Als diegenen die niet kunnen klussen me dan vertellen wat die handigerd van mij ons heeft bespaard aan geld, dan zou onze bankrekening gigantisch moeten zijn...Tiens nog niets van gemerkt! Ik ben al heel content dat er niet teveel stielmannen moeten langskomen en klussen daardoor sneller en inderdaad goedkoper afgewerkt zijn! Maar morgen zal ik dat maar niet verdedigen want tegen T's 4 zussen kan zelfs ik niet op!!
Als je op de openbare weg rijdt, heb je 4 ogen nodig want ze maken het een automobilist niet gemakkelijk! Vind jij ook dat er te veel verkeersborden langs de weg staan en vind je die verkeersborden bovendien ook soms onduidelijk? Van de ondervraagde automobilisten vindt zestig procent dat de verkeersborden onduidelijk zijn. Dat komt omdat de boodschap niet duidelijk is, omdat ze niet voldoende zichtbaar zijn, omdat er te veel borden staan of nog omdat er te veel info op het verkeersbord staat, aldus Touring.
Vlaams minister van Openbare Werken Hilde Crevits is het eens met de kritiek op de wildgroei aan verkeersborden. "We moeten de situatie grondig herbekijken. Er staan te veel verkeersborden langs de Vlaamse wegen", zegt Crevtis. "We moeten het oerwoud van verkeersborden aanpakken en in de toekomst komen tot minder borden die logischer zijn."
Zowat 85 procent van de automobilisten pleit ook voor éénvormige verkeersborden, ook in andere landen. Velen willen dus ook de borden herkennen op vakantie in het buitenland.
Ik hoop echt dat ze er iets aan doen want soms is het inderdaad gevaarlijk rijden omdat je niet alleen de weg maar ook al de verkeersborden moet in de gaten houden
Wat denk jij?
En als het dan toch een pollutie is waarom dat bord dan ook niet erbij
Indien je niet wordt zoals de minsten der mijnen zult ge het rijk der hemelen niet binnengaan...
Denk nu niet dat ik hier de bijbel wil promoten maar aan die ene zin heb ik vandaag vaak gedacht toen we met de tweeling de zolen van de schoenen liepen in het pretpark Bobbejaanland. Je moet als oma en opa knettergek zijn om in de vakantieperiode met twee 7jarigen naar een pretpark te gaan. We hebben aangeschoven en aangeschoven en aangeschoven om telkens na een paar minuten pret terug naar de volgende attractie te schuiven. De ene attractie was eng, de andere zalig nog een andere een bis waard volgens onze twee kapoenen en wij lieten ons leiden ofte lijden door de voorkeuren van die twee al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat het kind in ons af en toe ook de kop opstak. Als er een hemel bestaat dan hebben we er vandaag een optie op genomen, hoop ik!! Ik zie de zoon en schoondochter met hun 4 schavuiten onze dag niet snel overdoen want als je conditie al top is , je portemonnee is na 1 dag serieus gehavend!!( inkomst, verteer en parking ze weten er van wanten ) Als ik bekijk wat een massa volk er rondliep terwijl de prijzen toch niet meer zo democratisch zijn.. dan vraag ik mij af waar die crisis is? Soit, we zullen alle 4 goed slapen en de tweeling vond hun dag heel top, en daar doen oma en opa het toch voor!
Er was er maar eentje dat bij opa op de snelle rups wilde
Gezellig samen rondzwieren... toppie oma!
En de ene botste al meer dan de andere
Die foto's en nog heel wat andere zijn het antwoord op de advertentie die ons lokte: "Bobbejaanland iswerkelijk het plezantste land voor alle leeftijden. Senioren kunnen hun hart ophalen op de kettingmolen, zich weer jong voelen op de wildste attracties of genieten van het plezier dat de kleinkinderen beleven. Resultaat, een brede glimlach op ieders gezicht". Die glimlach was er in ieder geval al is die stilaan veranderd in een grimas als ik mag voortgaan op mijn rug en voeten!! Moraal van het verhaal.. vergeet die belofte van één of ander rijk maar geniet van de kleinkinderen zolang je kan en dat hebben we deze week gedaan. Morgen is weeral de laatste dag van een heerlijke week samen en gaan onze schatten 's avonds naar huis ... De rust is hier "even" terug maar de intensiteit blijft nazinderen.
)
).
!! 
.
), dagboeken..of waren dat bloggen avant la lettre (?), allemaal handgeschreven echt antiek met hier en daar een krantenknipsel, kattenbelletjes, namen en gebeurtenissen en zoveel vergeten emoties. 
