Ik schreef jouw naam in het zand
Maar de zee spoelde hem weg. Ik schreef jouw naam in de kruimels Maar de vogels aten ze op. Ik schreef jouw naam in mijn hart
En daar zit hij nog steeds.
Bij Ani gelezen "Als je denkt dat alles tegenzit, denk dan opnieuw." Omdat het hier de laatste weken stilaan weer van alles wat teveel wordt, vind ik het volgende zo toepasselijk. Je kan dit "belerend" vinden of er je gewoon aan optrekken.... aan jou de keuze. Je kan het natuurlijk ook als neutrale lezer naast je neerleggen!
Laat de wind op de golven drijven volg de schommelingen zoals ze gaan. De wind zal je de weg wel wijzen ook als je niet stevig kunt staan.
Vertrouw je gevoel en vertrouw je hart vertrouw de natuur in kolkend water. Laat je afdrijven ook als die wind je tart sta niet te lang stil bij later.
De ups en downs in ons korte leven staan voor golven groot en klein. Hoe erg die golven ook zullen beven weet dat er ook nog sterren zijn.
Wees niet eenzaam in het inktzwarte water weet dat het vol leven is daarin. Zorg voor je eigen golven in je leven geef je hart vrijheid en je vindt weer zin .
Zeil dus weg op je eigen gedachten laat de wind tegenslagen wegblazen. Geef toe aan je hart dat je wilt volgen geniet van stilte in plaats van razen..
De bomen in onze tuin wiegen mee met een zachte bries. Elk blad, elke bloesem staat te dringen. Nog even, nog een beetje zon, nog eventjes.
Moeder natuur lijkt niet langer te kunnen wachten, het hoogtepunt nadert. Straks barst elke knop open in een groen kleurenpalet, teder, fris en zacht. Net een meisje, nog half kind, maar straks een parel ... vol verwachting, vol verlangen , vol leven en dromen.
Nog even, nog eventjes , schoonheid , nog een beetje geduld .
s Ochtends
Als de nacht de dag ontwaart.
Als grijze nevels
handen zijn die naar elkaar grijpen
maar elkaar missen op een haar
voor de zon
dit alles doet verdwijnen.
Dan voel je de stilte
van het oneindig verlangen.
Dag en nacht.
Ze zien elkaar
maar zullen nooit
samengaan.
Tussen nacht en dag
zijn er nevels
die beide nooit hebben verdrongen.
Dit kreeg ik toegestuurd en omdat ik vandaag geen tijd zin had om iets anders te bedenken, vond ik het heel geschikt om hier te zetten!
Je krijgt mailtjes of nieuwtjes van verschillende mensen. De een uit zijn verdriet,
terwijl de andere van gezelschap geniet. Zo vangen we elkaar op
met een pps-je of een goede mop.
Het is een klein gebaar, vrienden zijn onder elkaar.
Allen mensen met een hart,
dat is toch wel heel apart.
Eénieder verdient respect, want wees eens eerlijk, niemand is perfect.
De één heeft het gemakkelijk,de andere heeft het zwaar,
maar vrienden ben je om er te zijn voor elkaar.
We laten een traan, of hebben pret,
dat zijn mijn vrienden die ik vond.......op 't INTERNET.
Verlangen naar zon, verlangen naar warmte, verlangen naar een goed gesprek, verlangen naar liefde, verlangen naar een ijsje, verlangen naar een vrijpartij, verlangen naar een stevige wandeling, verlangen naar een lekkere maaltijd, verlangen naar een goed boek, verlangen naar een mooie lied, verlangen naar verlangen, verlangen naar tederheid, verlangen naar een glas wijn, verlangen naar vriendschap, verlangen naar intensiteit, verlangen naar een lege geest, verlangen naar zekerheid, verlangen naar vrijheid, verlangen naar waardering, verlangen naar een goede film, verlangen naar moe zijn, verlangen naar fit zijn, verlangen naar jou, verlangen naar een spinnende poes op schoot, verlangen naar kinderen, verlangen naar harmonie, verlangen naar vreugde, verlangen naar een schaterlach..
Verlangen... tsja een mensenleven is er vol van!
Maar mijn grootste verlangen nu is snel van die duizeligheid af geraken !
Na die testen gisteren moet ik het nu even terug rustig laten worden in mijn hoofd!! Daarom grijp ik terug naar iets wat ik gelezen heb en dat mij geraakt heeft omdat ik het ook zo aanvoel!
Als ik oud ben en versleten en ik voor mijn raampje sta
of in mijn rolstoel neergezeten nauwelijks weet da'k nog besta.
Als ik oud ben en versleten jou moet vragen wie ik ben,
al jouw liefde ben vergeten en mijn vrienden niet meer ken.
Geef me dan alsjeblief een spuitje of een duwtje door het raam.
Ik schrijf vooraf wel een briefje dat het per ongeluk is gegaan.
Als ik oud ben en versleten mijn hersenen al gestorven zijn
maar mijn lijf het nog niet wil weten en blijft leven voor de schijn.
Als ik oud ben en versleten
enkel mensen werk verschaf
als ik niet meer alleen kan eten
meer dan één been al in t graf.
Geef me dan alsjeblief een spuitje of een duwtje door het raam. Ik schrijf vooral wel een briefje dat het per ongeluk is gegaan.
Ik ben geboren zonder luier en zo wil ik ook graag dood. Zo kan ik uren zitten kauwen op een stukje brood.
Zo blijf ik nog wel bezig maar het hoeft niet meer voor mij
want laat ons eerlijk wezen, ja het is dan al lang voorbij
Ik schrijf vooraf wel een briefje dat het per ongeluk is gegaan
Zo was het de voorbije week maar nu nemen we voorlopig afscheid van de witte pracht.
Een dik pak sneeuw, knisperend onder je schoenen. Capuchon op of hoofd verscholen in een warme muts alleen de ogen zichtbaar.
Stilte, sneeuw dempt alle geluid. Sneeuwkristallen zetten zich vast op takken en struiken. Een wondere wereld ontstaan door de hand van moeder natuur. Sprookjesachtig, alles onder een wit deken verborgen. Dezelfde wereld, maar anders, voor even!
Melancholisch staar ik voor mij uit,
genietend van de kleurenpracht .
Een paddenstoel die aan de grond ontspruit, bladeren, de grond bedekkend, zacht.
Beukennoten overal, knarsen onder schoenen.
Kastanjes in hun vrije val
en kleurrijke pompoenen.
Nog even genieten van de kleuren, voor die gaan vervagen, nog even mijzelf opbeuren
voor alles verdwijnt met de dagen.
De natuur die overgaat in rust, de bomen kaal, de lucht grauw, krachten opdoen na te zijn uitgeblust. Wachten op het voorjaar, het helder geel en blauw.
Al word ik zachtjes aan wat ouder,
Met hier en daar een rimpeltje erbij. Als ik aandachtig kijk in de spiegel.
voel ik mij nog altijd blij.
Ik hoef mij niet blind te staren, op het mode beeld vandaag. Die paar grijze haren
zorgen niet voor geklaag.
Want kijk ik in de spiegel zie ik een leven voorbij gegaan.
Dat is toch nog altijd beter
dan een vreemde te zien staan met weggewerkte rimpels een mond zo strak als glas. Geen mogelijkheid meer om te lachen want meelopend in de Botox pas.
Met iedere dag die zorgen
is mijn buikje niet te dik?
Voldoe ik wel aan de normen? Of moet ik nog een prik?
Niet meer oud worden is de slogan
maar daar doe ik niet aan mee. Ik eet heel smakelijk nog mijn koekje of een chocolaatje bij de thee.
Ik probeer nog te genieten
van mijn extra time op aard.
In plaats van me zorgen te maken
of dat badpak mij nog staat.
Velen zijn me reeds ontvallen.
Veel te jong zijn ze gegaan. Dus sta ik hier voor de spiegel
en neem de ouderdom graag aan.
Dat herfstweer laat niet met zich sollen en weet wat het wil, meer moeten we er ook niet van verwachten. Ik kan dat wel hebben zo'n seizoen dat brengt wat je verwacht of het nu goed of slecht is, geen onverwachte verrassingen. Die gedachte bracht ook iets anders mee , lees maar.....
Het is ieder jaar weer raak wanneer de zomer er is: vliegen in huis. Je ziet ze overal, op het raam, op de koekjes op de salontafel, in de keuken en daar vooral op het eten en dan laat ik het constante gezoem rond het hoofd en het gekriebel op armen en benen nog maar even buiten beschouwing. De vliegenmepper ligt altijd klaar, maar die irritante vliegen hebben toch wel erg vaak ingenieuze schijnbewegingen in huis. En als de vlieg éénmaal doodgemept is, neemt zijn neefje wel de plaats in.
We hebben er allemaal mee te maken: er zoemt een irritante vlieg door de kamer en alle pogingen om de indringer onschadelijk te maken met een opgerolde krant of een ander slagwapen mislukt omdat de vlieg ons te vlug af is. "You know from nothing?" laat me niet lachen. Zal ik jou eens een voorbeeld geven?
Stel je voor. Een heerlijke zomerdag, de zon schijnt en er is een licht briesje dat ervoor zorgt dat je lekker in de tuin kan gaan liggen. Heerlijk zo'n dag!
Je pakt er een glas frisdrank bij met ijsklontjes om toch een beetje af te koelen. Nadat je een slok nam, zet je het naast je neer en droom je weer lekker verder.
Vervolgens.. 10 minuten later, zie je tot zwaar ongenoegen dat er een vlieg in je drinken is gevallen. Geweldig. TOP, daar zat je net op te wachten. Het zijn die irritantelingen die ik dagelijks probeer naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Vliegenramen? Ach s zomers staat de keukendeur hier dagelijks open en dat is zoveel als entrez sans sonner. Ik kan dus twee kanten uit met mijn vliegenfrustratie.. het pad van de killer bewandelen of het van mij afschrijven. Zie wat ik gekozen heb ( nadat ik er twee naar de eeuwige jachtvelden gestuurd heb)!
Ik kreeg dit doorgestuurd en dat kan wellicht op de één of ander manier van iedere moeder gezegd worden...
Overpeinzingen van een moeder. (Schrijver onbekend)
Het valt me zwaar, mijn kinderen los te laten
die ik gedragen heb, onder en in mijn hart. Ik heb ze leren praten en genieten van de schepping, iets zo apart.
Ik mocht hen koesteren in mijn liefde, veilig warm en groot.
Ik mocht ze wijzen op de mooie dingen en als ze verdrietig waren nam ik ze op schoot
Ik wist dat ook voor hen de tijd zou komen dat ze op eigen benen zouden staan.
Vergeten zouden zijn hun kinderdromen, ze zouden los van mij een andere kant opgaan.
Och ja, ik heb het steeds geweten ik had me, dacht ik, er goed op voorbereid
Maar waarom wil een moeder liefst vergeten: "Dat ieder kind zijn eigen leven leidt"?
Voor die mensen die hier de laatste dagen een knuffel, een woord van steun of een blijk van meevoelen en respect nalieten. Kortom voor jij met het hart op de juiste plaats ....
Heeft iemand je wel eens verteld dat je helemaal goed genoeg bent? Dat je mooi genoeg, lief genoeg, wijs genoeg, sterk en slim genoeg leeft?
Heeft iemand gezien hoe je je best doet om te roeien met de riemen die je hebt en om te gaan met alles dat het leven je biedt en dat je met alles dat je nu weet en kunt het best mogelijke doet?
Heeft iemand je al eens gezegd dat je wel even pauze mag nemen, even rusten, even voldaan zijn omdat je voldoende doet om te voldoen?
Fluistert iemand je steun en bemoediging toe zoals:" Goed zo, Toe maar,
Dat moet je doen, Je mag nee zeggen, Kom op, je kan het, Volhouden, Je moet niks, Laat maar los. t Is goed, Je durft het wel, Wat je ook doet, ik sta achter je.
"?
Strijkt er iemand heel zacht langs je wangen als je slaapt?
En blijft diegene een tijdje glimlachend van bewondering trots
bij je bed naar je kijken?
Zingt iemand slaapliedjes wanneer je niet kunt slapen
en kust iemand je wakker als je akelig droomt?
Is er iemand blij als je thuiskomt en die je succes wenst als je weg gaat? Is er iemand die het gefluister van je dromen hoort
en je aanmoedigt ze achterna te gaan
? Is er iemand die je aanmoedigt wanneer je onderweg obstakels tegen komt?
Is er iemand om je geluk mee te vieren, onbedaarlijk mee te lachen
en ook het zwartste zwart van je depressie mee tegemoet te treden?
Zegt iemand dat ieder gevoel dat je ervaart er mag zijn en dat alles
ook weer voorbij gaat? Dat het na iedere winter ook weer lente wordt? Houdt er iemand van elke centimeter van je lijf, van ieder vetrolletje
en ieder mager plekje, van alles dat heel en stuk en gezond en ziek is?
Is er iemand die vindt dat je mag luieren, soezen, hangen, lanterfanten,
lummelen, rotzooien, flierefluiten en rommelen zonder dat "het
iets moet worden"?
Is er iemand die je toejuicht en zegt dat je vals mag zingen,
Gekker dan gek mag dansen, rare kleren mag dragen;
glitters op mag als het jou uitkomt en je eigen stijl en smaak mag volgen?
Is er iemand die zegt dat je niet mee hoeft in het gareel, dat je mag gillen en keihard mag lachen, dat je luidruchtig, kleurrijk en ongewoon mag zijn?
Is er iemand die zeker weet dat jouw intuïtie altijd het beste met
je voorheeft en dat dit het kompas is waar je wel op vaart?
Is er iemand die blij is dat je bestaat en je nooit zou willen missen
omdat er niemand is zoals jij?
Weet iemand dat je altijd het beste doet dat je (op dat moment) kunt
en is er iemand die dat goed genoeg vindt, ook al kan het morgen
misschien beter?
Is er iemand bij wie je tegelijk thuis bent en op avontuur, iemand
op wie je kunt bouwen zonder gevangen te zijn?
Is er iemand die teder fluistert dat je net zo perfect bent als een musje, een sneeuwvlok, een regendruppel in de lente, een kusje van een kind?
Is er iemand die echt van je houdt?
Ik wens nu dat jij zelf diegene bent
Ik wens je de ontdekking:
Je was het zelf op wie je wachtte.
Uit: Schrijvend tot jezelf komen van Saskia de Bruin
)
