Dat ik de laatste dagen met " een zotte kop" rondliep, heeft niets met mezelf te maken maar met die hangende verkoudheid. :evil: Maar het leven gaat door en de dagtaken moeten nog steeds gedaan worden en " hulp vragen" is niet mijn beste eigenschap dus.. biebie moddert maar voort!
Maar toch kreeg ik gisteren een enge ervaring... Ik kwam buiten bij de bank en wilde naar de auto stappen toen ik mij plots niet meer herinnerde waar ik die gelaten had! Ik sakkerde wat op mezelf en keek de straat in maar langs beide kanten was mijn auto niet te zien. Er waren twee mogelijkheden of de auto was weg of ik wist niet meer waar ik die gelaten had? Dat eerste was geen optie want daarvoor was het bezoekje aan de bank te kort; bleef dus het tweede open... Terwijl ik daar stond te dralen, maakte zich geleidelijk een onbehaaglijk gevoel van mij meester. Het kan toch niet dat ik niet meer weet waar ik een kwartier geleden de auto achterliet...
Alle demonen van dementie en Alzheimer begonnen door mijn koppeke te spoken en even ging mijn tikkertje toch over want als er iets is waar ik niet wil doorgaan dan is het de wereld van " niet meer weten"... Ik heb mij toen in een bushokje teruggetrokken en op de bank eens alles rustig overlopen. Ik wilde nog niet direct naar T bellen en zeggen dat ik niet meer wist waar de auto stond en dat hij mij maar moest komen halen!! Hoe was ik naar de bank gekomen? Waar had ik overgestoken? Dan moet mijn auto aan de overkant staan? Maar geen auto te zien!
Van waar kwam ik dan? .. Ha, bij de schoenmaker binnen geweest! Tiens ,dat is bij het begin van de baan.... Tot daar gestapt, maar geen auto te zien. Ik werd behoorlijk pissig op mezelf en precies op dat moment " sprong het licht op"!!
Oef, zucht, opluchting.. Natuurlijk de auto staat op de parking van een dichtbijgelegen supermarkt. Omdat ik door die verkoudheid de laatste dagen teveel stil zat en te weinig bewoog naar mijn zin, had ik voor een korte wandeling gekozen.. Probleem opgelost, eind van lichte paniek, ademhaling terug op normaal en ikke met stapjes licht naar de auto..
Kunnen jullie je dat gevoel van .. " Hé, ik weet het terug " voorstellen? Nog geen Alzheimer of dementie, gewoon even een moment van verstrooidheid. Daar ben ik nu mezelf mee aan het paaien.:oops:
Toen ik het thuis aan T vertelde, zei dat laconiek..." Het is niet moeilijk dat je dat even niet meer wist, zoals jij de laatste dagen met een zotte kop rondloopt"! Bedankt lieve slaapgenoot, dat waren precies de woorden die ik nodig had .:roll:
Reacties op bericht (11)
28-11-2011
..
En ik kan enkel beamen wat al de anderen hier voor mij geschreven hebben. Ook mijn korte termijn geheugen is echt niet meer wat het was. Ik heb het nu ook heel moeilijk met namen onthouden, een echte ramp. De enige methode om iets terug te vinden wanneer ik vergeten ben wat ik ging halen is terug naar af... en wonderbaarlijk komt het dan meestal terug. Hopelijk zien we elkaar vrijdag, want ik hoorde al van B. dat Paz vrijdag niet mee komt (toneel). Dikke knuffel.
28-11-2011 om 13:14
geschreven door BOJAKO
27-11-2011
Goeie deugd
ik kan me die paniek levendig voorstellen! IK raak al in paniek als ik even niet op een naam kom, die natuurlijk vijf minuten later ook tebinnen schiet maar toch. Gelukkig was het alleen maar die verkoudheid!;-)) Warme groet. Michelly
27-11-2011 om 23:53
geschreven door Michelly
met teveel dingen gelijk bezig zijn en ?? na enige pijnstillers of zo die je de laatste dagen al genomen had;...kan allemaal gebeuren, maar je hoefde dus niet te voet naar huis.... goeie hersenoefening had je alleszins Natoken....smile
Amor Fati wenst je een aangename avond toe!
Je bent niet in het leven om vrienden te maken, je bent in het leven om een vriend te zijn. "
"Durven is tijdelijk de grond onder je voeten verliezen. Maar niet durven is jezelf verliezen."
>
27-11-2011 om 22:43
geschreven door Amor Fati
Ach
Maar schatteke toch, dat overkomt mij heel vaak, trek het me al niet meer aan, ik troost me met de gedachte dat ik altijd al een "zotte kop" heb gehad en van verstrooid zijn weet ik alles af... haha... tot vrijdag... dikke kus.
27-11-2011 om 20:40
geschreven door Myette
..
Een dikke gelukkige verjaardag voor je "Prutsemieke", beter laat dan nooit. Het doet goed om eens iets positiefs te horen, daarmee bedoel ik dat het glutenvrije dieet best meevalt. En dan een zelfgebakken taart waar je zeker van bent dat de ingrediënten kloppen. Niet een van de valse bakker of van de slimme boer. Kisses. Van Ludovikus&Lea.
27-11-2011 om 17:14
geschreven door Ludovikus
jaja...
dat heeft iedereen wel eens voor hé buurtje! het bewijs dat het met mijn geheugen nog goed zit krijg ik door de ellenlange theaterteksten die ik momenteel voor de kiezen krijg. Langs de andere kant : als ik de laatste tijd een cash bedrag vraag aan de supermarktkassa bij het afrekenen met mijn kaart, zou ik het geld vergeten mee te nemen indien men het mij niet duidelijk zou overhandigen, ook al moet je die kassabon nog eens ondertekenen. Nu moet ik daar altijd heel speciaal op letten. Het geheugen is een raar ding en je kan nooit voorspellen waar je een volgende keer "een steek laat vallen", dat ondervinden mijn theatercollega's en ik bij elke voorstelling. Dikke kus
27-11-2011 om 11:53
geschreven door paz
no panic
Lieve Nancy, Gene paniek , (voor) tekens van dementie zijn dat niet hoor, dat heb ik helaas met mijn mama meegemaakt gedurende 10 jaar. Je hebt momenteel te veel aan je hoofd meiske enne we worden er niet jonger op he. Beetje gas terugnemen en wat meer quality time voor jezelf. Bij jou was het de auto maar ik heb dat met sleutels, ben daar specialist in , verloren leggen van sleutels op de meest gekke plaatsen. Heb ze ooit eens teruggevonden in de diepvries na dagen zoeken! We genieten momenteel lekker binnen van de stevige wind buiten, de laatste blaadjes aan de bomen gaan eraan. Christiane
27-11-2011 om 11:09
geschreven door CHRISTIANE
Ja ...
Herkenbaar! Dat komt ervan wanneer je met teveel dingen tegelijk bezig wilt zijn. Dat zeg ik tenminste maar altijd tegen mezelf, want aan dementie willen we toch zeker niet denken! Beetje 'light', zegt mijn vriendin dan steeds en dat klinkt veel aardiger, want een beetje 'light' zijn we allemaal op z'n tijd.
27-11-2011 om 10:47
geschreven door thea
Een fijne zondag kom ik je wensen lieve vriendin
Natoken mijn man heeft eens een half uur gezocht achter de wagen in gent,Gelukkig heb je die dan terug gevonden ,een mens toch zo verstrooid zijn he
Er is zoveel om voor te leven En je best voor te doen Het is het allemaal waard Ik weet het zeker Nikki
27-11-2011 om 10:18
geschreven door nikki
niet paniekeren hé
rustig blijven is de boodschap natoken ! dat zijn geen tekens van dementie , maar ... van IETSJE ouder worden (smile )
27-11-2011 om 08:19
geschreven door ani
*
Ja ik ken dat gevoel. En dat "vergeten"komt heel waarschijnlijk doordat we altijd met zoveel dingen tegelijk bezig zijn en al aan het zoveelste denken voordat we het voorgaande hebben afgehandeld. Zo kwam ik op een keer bij bij de bakker buiten en stapte naar huis, onderweg steeds maar denkend dat ik iets vergeten was maar me begot niet kon indenken wat dan wel. Toen ik bijna aan mijn voordeur was viel mijne frank, ik was er naartoe gefietst! Je kunt je misschien inbeelden hoe ik me voelde toen ik de terugweg aanvatte om mijn fiets te gaan ophalen. En ik had toen geen snotvalling! Momenteel ben ik dan weer op zoek naar iets dat ik goed heb weggelegd omdat ik het niet kwijt zou raken!!! Je ziet, je bent niet alleen. Dikke kus x 2 en tot in den draai!
27-11-2011 om 03:57
geschreven door Huismusje/Petra
)
