Iedereen zal het wel al eens ondervonden hebben hoe moeilijk het soms is om jezelf te zijn?
Wanneer we buiten gaan, zetten we zo vaak een masker op. Zo durven we de wereld aan en tonen ons zelfstandig en eigengereid. We heffen trots ons hoofd in de lucht en doen alsof niets ons kan deren. We babbelen en lachen, werken, leven en niemand ziet wie er achter dat masker schuilt.
Of soms toch....
Een bijzonder iemand, die ons kent zoals we zijn. Iemand, die met ons lacht en weent, die ons steunt, ondanks alles, die ons lief blijft hebben, ondanks alles. Zo iemand is kostbaarder dan al het geld ter wereld, want zo iemand is je enige toeverlaat Zo makkelijk, comfortabel en veilig als het is om jezelf te verstoppen achter een façade, zo moeilijk is het jezelf te tonen zoals je bent, want dan moet je eerst zelf weten wie je bent.
Ben ik die ijdele vrouw, die 's morgens opstaat en bezorgd in de spiegel kijk naar een nieuw rimpeltje of een grijs haartje? Ben ik dat jaloers kreng, dat grimmig kijkt naar die slanke, jonge vrouw die de aandacht van mijn man trekt? Ben ik die onderhoudende vrouw, die altijd haar woordje weet te plaatsen? Ben ik die lieverd, die zo empathisch weet te luisteren? Ben ik die driftkop, die soms moeilijk haar temperament kan beheersen? Wie ben ik?
Het duurt een hele tijd eer je dat weet en wanneer je dat weet, durf je dan jezelf te zijn? Dat is juist het moeilijke want jezelf zijn, is je kwetsbaar opstellen, en ga je dat wel riskeren? Maar dat is het leven met zijn wisselvalligheden.
Zo denk je als je jong bent en je vindt dat iedereen je maar moet nemen zoals je bent. Maar inderdaad
Mus,( zie reactie vandaar mijn aanpassing) de " wereld" kan je soms hard aanpakken en daar leer je dat masker te gebruiken want niemand wil steeds gekwetst worden. Toch heb ik het gevoel dat er in de herfst van je leven een moment komt dat je veel minder belang hecht aan dat masker..Je hebt uiteindelijk een groot deel van je leven achter de rug en je weet dat diegenen die belangrijk zijn uiteindelijk je echte ik kennen. Je hoeft hen niets meer te bewijzen en aan hen kan je je tonen zoals je bent en het werkt bevrijdend jezelf te zijn! Niet doen alsof, maar open en natuurlijk zijn wie je bent. En wat de buitenwereld betreft...daar heb je toch zelf al een selectie gemaakt in de loop der jaren, zover heb je jezelf toch al ontdekt en weet je waar je staat? Voor de schone schijn zal je wellicht in de omgang af en toe dat masker gebruiken maar als het op de essentie aankomt nl datgene waarvoor je staat, dan hoeft nu toch dat masker niet meer? Je wordt nu toch niet meer omvergeblazen zoals in je jonge jaren? Naief?? Ik denk het niet, eerder realistisch want je hebt toch stilaan ontdekt dat zelfs met dat masker je nooit voor iedereen ok bent, dus waarom niet jezelf zijn? Het leven is soms al vermoeiend genoeg en dan wil je wel eens de last van dat masker afgooien en hopen dat wat er achter zit toch ook de moeite loont! Ik heb mijn vorige versie wat aangepast na de reactie van Mus want ik begrijp wat zij bedoelt en ik bedoelde meer dan wat ik eerst schreef!! Volge wie volgen kan!!:-?
ps. Ja dat komt ervan als je toegeeft aan die " avondnostalgie " dan wil je zoveel meer zeggen dan wat je neergeschreven krijgt .... Toch een stukje masker??:twisted:
Reacties op bericht (10)
12-11-2008
WYSIWIG...................
WYSIWIG ..<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
What You See Is What You Get ; misschien een mooie samenvatting van Bojako.
Maar jezelf zijn?
Blijkt toch dat het merendeel van de mensen zich toch meestal anders gedragen:
mensen zijn het meest extravert in de rol als vriend(in), het meest consciëntieus op hun werk, het ontvankelijkst als geliefde en het onaardigst als kind en student. Het belangrijkste is denk ik zichzelf te aanvaarden zoals men is, mits door ervaring wat aanpassing op sommige punten wat dus bijna automatisch komt door precies de ervaring en leeftijd.
Authenticiteit zou wel eens de sleutel tot geluk kunnen zijn of gelukkiger dan met een masker rond te lopen.
12-11-2008 om 23:43
geschreven door Amor Fati
Maskerade
om het mooie meisje te behagen
begon hij een masker te dragen
speelde een galante rol
en lokte haar in zijn hol
toen ze zijn ware aard ontdekte
omdat plots het geheim uitlekte
deed ook zij haar masker af
hij wist niet wat hij zag
en weg was zijn lach
toen ze hem de rekening gaf
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik ben al lang gestopt met me daar druk over te maken. Wanneer ben je eigenlijk jezelf. Je bent soms zoveel personen tegelijk, naargelang de omstandigheden. Je kan niet altijd jezelf zijn. Zelfs tegenover je beste vrienden of familie is het soms aards moeilijk om jezelf te blijven. "Blijven" zeg ik. Stel dat je stinkrijk geboren bent, en je blijft jezelf. Of je bent straat arm, en je blijft jezelf. Daar zit een universum van verschil tussen. Als je geboren bent met een rotkarakter, blijf dan maar jezelf, een rotvent. Beter je wat aanpassen denk ik.
12-11-2008 om 16:27
geschreven door Ludovikus
..
Goed ik ben nu mee Natoken!
Ik heb altijd de indruk gehad dat ik door veel mensen een masker opgedrongen kreeg, een masker dat ik met heel veel moeite probeerde te weigeren.
Vader wou een brave, gehoorzame, klassiek geklede dochter. Ventje wou een blitse, slanke toffe vrouw. De kinderen hadden liever een onopvallende mama en nu een èchte bomma.
Wat ik wil lijkt echter niemand te willen weten.
Wel, ik wil mezelf zijn en ik wil graag dat mensen me nemen zoals ik ben, met alles erop en eraan en dat heb ik altijd zo gewild. Ik heb altijd geprobeerd om me nooit anders voor te doen dan ik ben.
Ik erger me dus al sinds mijn jeugd dat anderen mij steeds willen veranderen naar hun smaak. Daarom doe ik mijn uiterste best om geen masker op te zetten: "what you see is what you get! " en staat het hen niet aan, 't ja dan is dat hun probleem en niet dat van mij.
Wat absoluut niet wil zeggen dat ik tactloos door het leven ga. Integedeel, ik voel heel sterk de emoties van anderen aan en daarom is de persoonlijkheid van iemand voor mij veel belangrijker dan al het andere.
Laat de persoon arm of rijk, mooi of minder mooi, slank of dun zijn - dat maakt mij niets uit: als ze maar zichzelf zijn en er eerlijk voor durven uitkomen. Zeggen ze iets waar ik niet mee akkoord ga, dan vind ik dat juist boeiend, want ofwel kunnen zij mij overtuigen van mijn ongelijk, ofwel het omgekeerde. Meestal levert het een boeiend gesprek op.
Personen met een masker op, of heel oppervlakkige personen, vallen na heel korte tijd door de mand.
In de herfst van mijn leven wil ik enkel nog tijd maken voor oprechte, lieve, vriendelijke, maskerloze mensen.
Dikke knuffel!
12-11-2008 om 12:05
geschreven door bojako
eerlijk
helemaal zonder masker zijn we slechts zeer zelden, denk ik, natoken. natuurlijk zal ik hier weer heel onvolledig zijn, maar zelf denk ik in die zin meer aan een aantal sluiers, die naargelang de situatie of de relatie(in de breedste zin van het woord)laag per laag kunnen worden afgelegd. er zijn idd mensen die een masker dragen, dat soms ineens valt en hun ware aard toont en er zijn er die zich slechts laagje per laagje blootgeven. masker of sluiers : het is allebei een manier om onszelf te beschermen,maar toch denk ik dat het masker een misleiding, een leugen is en de sluiers elk een stukje van de waarheid, die slechts de intimi in haar volheid kunnen kennen.pfft...als ik het hier zo zie staan, klinkt nogal zweverig, maar 't is gemeend en ik weet niet hoe ik t anders moet zeggen. dikke kus,
12-11-2008 om 11:50
geschreven door paz
..
Omdat het hier zo hectisch is geweest de laatste tijd denk ik dat ik iets gemist heb, want je hebt hier blijkbaar voordien al over geschreven.
Ik zou dat eerst graag even herlezen Natoken vooraleer hierop te reageren. Laat je me iets weten?
Have a nice day!
12-11-2008 om 10:29
geschreven door bojako
niet verkeerd begrepen enkel een andere aanpak
Voor Mus en Thea. Ik kan jullie best volgen en heb dat in mijn stukje wat proberen aan te tonen. Maar er is een verschil tussen assertiviteit en een masker opzetten. Je mag nog 10 maskers opzetten je zal nooit van een mak iemand een weerbare persoon maken en omgekeerd!.Een masker is maar schijn maar je eigen ik blijft en die kan je niet blijven verloochenen, desnoods aan werken. Volgen we mekaar een beetje? ( smile)
12-11-2008 om 09:51
geschreven door Natoken
...
Ik kan toch wel heel ver in de mening van Mus meegaan. Het kan nu eenmaal behoorlijk link zijn om aan vreenden meteen het achterste van je tong te laten zien. Ik heb daarom het idee dat heel wat mensen toch min of meer een masker kragen zelfs zonder dat nu precies te willen. Zelfbescherming denk ik! Zonder dat dunne laagje masker is een mens zo kwetsbaar
12-11-2008 om 08:13
geschreven door thea
Goede morgen Natoken
Het leven is als muziek, het heeft hoge en lage noten.
Volgens mij is dit ook weer een kwestie van de gulden middenweg zoeken en te vinden. Natuurlijk is het niet de bedoeling dat je door het leven gaat met een masker op, maar een gezonde dosis terughoudendheid tegenover de grote boze wereld is toch raadzaam m.i. Stel dat je een doetje bent dat nooit een nee over de lippen krijgt en je laat dit duidelijk blijken. Wel Natoken, binnen de kortste keren lopen ze over je heen, en ik denk niet dat je daar gelukkig van word. Je kwetsbaar opstellen naar je dierbaren en je vrienden, ok. Maar naar wildvreemden toe is gelijk aan Russische Roulette spelen. Maar dat is natuurlijk mijn mening en daar hoeft niemand het mee eens te zijn. Dikke knuffels.
)
