We worden de laatste weken regelmatig met dramatische beelden en berichtgevingen over aardbevingen geconfronteerd. Het is niet verwonderlijk dat juist nu weer overal aardbevingen voorkomen. Als je het opvolgt dan zal je zien dat er twee periodes in het jaar zijn waarin aardbevingen " normaal" zijn nl rond mei en rond oktober. Omdat wij het ook meegemaakt hebben , zocht ik indertijd info op. Er zal wel een veel wetenschappelijker uitleg bestaan maar dit is wat ik mij nog herinner van school en de plaatselijke kranten. De aardkorst is geen vaste massa , hoewel je dat zou denken, maar eerder een elastische korst die drijft op de levende binnenkern van de aarde. In het midden van de Atlantische en de Stille oceaan loopt een breuk en daar komt de aarde omhoog met als gevolg dat de oceaanplaten aan het schuiven gaan , beetje bij beetje zoals een vinger die je over een tafelblad schuift. Op een bepaald moment zal je vinger opspringen door de kracht die je erop zet, wel hetzelfde gebeurt met die oceaanplaat. Daar is dan het episch centrum van een beving. Door de kracht van de schok, bots de schuivende plaat nu tegen de plaat van het vastenland ipv eronderdoor te schuiven. De hevigheid van die botsing wordt weergegeven door de schaal van Richter. Hoe hoger het cijfer, hoe erger de beving. Het gaat niet procentueel omhoog maar logaritmisch waardoor een beving van 5 op de schaal, schade betekent, 6 verwoesting en ravage maar 7 en meer totale vernieling Waarom in bepaalde periodes van het jaar meer aardbevingen voorkomen dan in andere periodes? Het zou te maken hebben met de maximale doorgang van de zon op dat moment. Aarde, zon en maan hebben wel degelijk een invloed op elkaar anders zouden we niet steeds op dezelfde afstand van mekaar blijven draaien. Als die zon nu wat dichter langskomt ( en dat gebeurt rond mei en oktober)dan heeft dat blijkbaar een invloed op de aarde en zouden alzo meer kansen op bevingen ontstaan. Dit als eenvoudige uitleg. We vinden het erg als we de beelden zien, maar je moet het meegemaakt hebben om je er een idee van te vormen en dat is ons overkomen!!!. We verbleven al een paar maanden in Lima, hoofdstad van Peru en woonden op de 7e verdieping van een appartementsgebouw. Wij, dat was mijn ventje, onze zoon van 2jaar en ikzelf. Peru ligt aan de Stille oceaan en heeft vaker te kampen met aardbevingen omdat het land op het breukvlak van continentale platen ligt. Het was de 3e oktober 1974 om 9.15u in de morgen. Mijn ventje was al vertrokken naar het werk.De zoon was rustig aan het spelen in een kamer naast de keuken en ikzelf was aan het opruimen. We hadden vast tapijt in de living. Ik had geen stofzuiger maar wel een rolletje waarmee je ook een tapijt kan schoonmaken, alleen vraagt het wat meer kracht en beweging. Terwijl ik bezig was, vond ik dat ik toch precies met nogal veel " zwier " bezig was. De deinende beweging van die tapijtreiniger werd heviger en heviger. Ik keek verwonderd naar ons groot raam dat aan het rammelen ging en hoorde ook een enorme bons in de kinderkamer en tot mijn ontzetting ging ons wandmeubel, dat nochtans groot was en zwaar geladen, aan het wandelen. . De schuifdeurtjes vlogen er uit en een rommelend geluid vulde de kamer.Het was precies alsof een warme tocht door de living trok. Ik wist niet wat me overkwam tot ik in de gang het woord " Terremoto" wat zoveel is als aardbeving hoorde roepen. We hadden in Venezuela al eens een lichte beving meegemaakt, maar voor we het beseften was het al voorbij . Het was maar een temblor geweest want amper 4 op de schaal van Richter. Toen ik dus het woord terremoto hoorde , wist ik meteen dat het serieus was. Je kan je niet voorstellen hoe snel een mens in een reflex handelt!! Hoewel ik 7maanden zwanger was van de dochter en ik in werkkledij stond en de zoon nog in pyjama rondliep, heb ik instinctmatig de kleine uit de kamer gesleurd, de sleutels van het appartement gepakt en met de zoon onder de armen gekneld, ben ik naar buiten gerend. Dat instinkt om leven in en rond je te beschermen geeft je een adrenalinestoot!!! Ik hoorde ramen naar beneden komen en de paniek in het gebouw was enorm. Instinctmatig vloog ik langs de trap naar de beneden. Iemand riep nog dat ik de lift niet mocht gebruiken want dat is het eerste wat uitvalt bij een aardbeving.Sommige mensen riepen me toe om bij hen te schuilen onder de deurpost. Blijkt dat dit het stevigste gedeelte van een gebouw is .Maar ik dacht maar aan éen ding : " Mijn zoontje en de baby in mijn buik te beschermen en daarom zo snel mogelijk buiten te geraken"!! Ik donderde de trap af , vloog af en toe tegen de leuning of de muur zodanig stond het gebouw te trillen. Ik was juist de laatste treden aan het afrennen , stenen vlogen uit de muur, toen de aardbeving ophield. Precies 3 min en 12 sec en met een hevigheid van 6,3 op de schaal van Richter had die beving geduurd. Dat was precies de tijd geweest die ik nodig had om met de zoon onder mijn armen gekneld en met mijn tonnetje via de trappen van 7 hoog beneden te geraken. Je kan je niet voorstellen hoe lang 3min in zon omstandigheden duren.!! Beneden was de paniek enorm. Mensen stonden te huilen en te roepen, sommigen half naakt anderen kwamen juist uit het bad of het bed. Er volgden nogal snel naschokken en ik was ten einde raad. Daar stond ik met een huilende kleine zonder warme kleren aan en op blote voetjes.( oktober is mistig en fris in Lima). Ik durfde niet meer naar binnen te gaan en vroeg me angstig af hoe het met Tony zou zijn? Ik wist dat zijn kantoor ook in een hoog gebouw lag . Was hij veilig, zou hij ons kunnen bereiken.? Ik wilde enkel maar dat hij bij ons was. Geen 8 min later kwam hij er al aan. Toen de aardbeving begon, hadden zijn Peruaanse collegas geroepen dat hij direct naar huis moest vertrekken want dat hij er anders niet meer zou geraken. Ze wisten dat ik zwanger was en dat in veel gevallen vrouwen vroeger bevallen na zon ervaring vandaar..Tony is dan wellicht even snel als ik naar beneden gedonderd, in de auto gesprongen en naar huis geracet . Hoewel van dat racen zal niet veel in huis zijn gekomen !. Omdat de electriciteit in zon geval uitvalt, was het verkeer binnen de kortste keren een chaos. Iedereen wilde naar huis, de verkeerslichten werkten niet meer, brokstokken vielen naar beneden. Hij vertelde achteraf dat hij zoiets nog nooit gezien had. De bussen en autos dansten over het wegdek dat in een brede sinusbeweging voortbewoog. Kan je je voorstellen een betonnen weg die govend beweegt!! Maar dat was niet het enige onnatuurlijke fenomeen. Mijn eerste verwondering boven in ons appartement was ook dat alle wetten en alles wat we geleerd hadden nu tegengesproken werd. Normaal bewegen wij tov de dingen maar nu was alles in beweging tov mij Een beangstigende ervaring. Toen Tony aankwam, zijn we huilend van opluchting in mekaars armen gevlogen , blij dat we alle 4 ongedeerd waren maar met de angst hoe het nu verder moest. Niemand waagde het om direct terug binnen te gaan. De naschokken volgden mekaar op en we hadden alleen maar ons armen om mekaar te steunen. Na zon uur werd het relatief kalm en is Tony dan toch snel naar boven gelopen om wat kleren voor mij en de kleine te halen zodat we de rest van de dag buiten konden doorbrengen. Normaal is oktober een kille, mistige periode in Lima dus konden we onmogelijk een ganse dag rondlopen met de schaarse kleren die we aan hadden. Wij waren niet de enigen die buiten bleven. De mensen die éen verdieping onder ons woonden, waren Peruanen die een paar jaar ervoor hun hebben en houden verloren hadden bij een grote aardbeving in het binnenland ( het gebergte). Ze waren uit schrik naar Lima gekomen en maakten nu een tweede keer zoiets traumatisch mee. Het was een familie met 3 kinderen en die hebben een ganse week van pure schrik buiten geleefd, overdag in het park en s nachts in de auto. Zo diep zat de angst erin. Wij hebben die dag wat rondgekeken naar de ravage alom Het meest beangstigende was het feit dat de zee zich zon 100m teruggetrokken had en er van dan af aan een groter strand was. Duizenden kwamen kijken naar die gril van de natuur. Het kwam omdat het episch centrum zon 80 km ver in zee lag!. Naderhand viel de schade relatief mee als je rekening hield met de hevigheid en de duur van de beving omdat in Lima de gebouwen gebouwd zijn om zware aarbevingen te doorstaan. Tegen de avond keerden we doodop terug naar ons appartement. We zagen daar dat stoelen omver lagen, boeken uit de verplaatste boekenkast gevallen waren en dat de bons die ik gehoord had, veroorzaakt was door een bed dat naar beneden gevallen was. In de kinderkamer hadden wij twee éenpersoonbedjes die in een kast omhoog geklapt konden worden. Omdat de zoon nog te klein was voor zon bed, waren ze niet opengesteld maar door de schok was 1 bed losgekomen en neergedonderd. Wat een geluk dat de kleine op dat moment daar niet aan het spelen was !!!! Onze eerste nacht sliepen we niet goed. Bij de minste beving , zaten we recht in bed en als het wat erger werd, sprong Tony het bed uit om de kleine te halen en stonden we onder de deurpost te wachten tot het over was. Nog veel dagen daarna waren er af en toe natrillingen. Wij wisten nu wat het betekende en dat het nodig was om zo een tweede zware beving te voorkomen. De aarde moest terug in evenwicht geraken!.We herkenden nu ook al de voortekenen zoals een soort gerommel dat opstijgt voorafgegaan door een warmtegevoel. In onze living stond ook een heel grote plant, zeker 1,5m hoog en telkens als die begon te trillen , wisten we hoever het was. Dat die aardbeving een serieuze impakt gehad had, bleek maanden later. We kwamen rond juni in verlof en sliepen bij mijn schoonouders. Die woonden langs een grote baan waar veel zwaar transport voorbij kwam dat naar de autostrade reed. Toen we daar de eerste nacht sliepen en het huis wat daverde van de camions, zaten we weer rechtop en was onze eerste reactie temblor tot we beseften dat we in België waren .. Juist rond die periode draaide men de film Earthquake een kaskraker. Of we mee gingen zien , vroegen onze vrienden?? Voor geen geld ter wereld!! Wij moesten die kick niet , de ervaring lag nog te dichtbij!! Bij mijn eerste bezoek aan de genecoloog zei hij dat hij mij min of meer vroeger verwacht had na die aardbeving omdat veel vrouwen vroeger bevallen door de schrik of emotie of Blijkbaar zat ons dochtertje goed vastgemets in mijn buikje. Twee maanden na de beving werd ze geboren. Goddank had ze er niets aan overgehouden!! Dus als wij die beelden zien en de berichten van de recente aardbevingen lezen of horen , dan komen al die ervaringen en angsten van toen weer boven. Je krijgt dat blijkbaar nooit meer uit je systeem.!!
ZO ZAG DE KUST ERUIT VOOR DE AARDBEVING Stel je die waterlijn nu eens voor zo'n .100m.. verder in zee en die bleef daar permanent!!!! Niet te verwonderen dat duizenden mensen kwamen zien!!
En nu ons spreekwoord. Amor Fati, Lipske en Thea zijn het er mee eens: Haastige spoed , is zelden goed of Haast en spoed , is zelden goed, het doet et niet toe hoor Lipske!!
En wat vinden jullie van het volgende?: O P . E . E . O . . N . I . T E .!!
Reacties op bericht (11)
05-06-2008
Dat is het altijd weer
met natuurelementen: je bent er totaal machteloos tegenover en je kan niet anders dan ze ondergaan. Het is steeds fascinerend maar heel dikwijls ook heel beangstigend.En inderdaad , die ervaringen gaan nooit meer uit je systeem, net zoals alles wat een grote inpact op je heeft gehad. Bedankt voor de extra uitleg. Had dat lang geleden ook wel eens gelezen of geleerd maar was ergens in een verborgen hoekje van mijn geheugen verzeild geraakt. Nu benik daarboven weer up-to-date! Groetjes van
05-06-2008 om 00:02
geschreven door Michelly
04-06-2008
..
Hallo, kwam hier eindelijk eens een tegenbezoekje brengen en ben hier serieus blijven plakken om je verhaal te lezen...echt bangelijk het is zoals musje schrijft we zien het op tv en het is "ver van m'n bed" ik kan gerust geloven dat zoiets je hele leven lang je zal bijblijven, groetjes en tot de volgende, Nicole (bedankt voor de woordjes van troost toen m'n hondje doodging)
04-06-2008 om 22:14
geschreven door Nida
hallo
Joehoe...zit jij nog altijd op die hete kolen soms...ja..wie zijn g.. verbrand moet op de blaren zitten he,hihi!
Dat komt door die regen ik kan daar niet tegen
(of ben je nog naar Wagner aan 't luisteren?)
04-06-2008 om 11:17
geschreven door hotlips
03-06-2008
BANGELIJK!
LIEFS VAN CIENTJE
03-06-2008 om 19:37
geschreven door Cientje
02-06-2008
..
Dat zijn toestanden die je hele leven bijblijven, en dan met je kindjes, je hebt wel veel geluk gehad. In 1969 was ik juist de stad uit Banja Luka, Joegoslavië, toen de auto over de weg begon te zweven en een vloedgolf van water achter me aan kwam. Gelukkig lag de weg hoger dan de velden die onder liepen. Zes weken later op de terug weg naar huis zag ik eerst wat de aardbeving aan gericht had. De halve stad was vernietigd. Bangelijk.
02-06-2008 om 16:58
geschreven door Ludovikus
earthquake
kan me voorstellen dat je die film voor geen geld wilde zien, Natoken. Ik herinner me dit verhaal als onderdeel van jouw voordracht over jullie buitenlandse tijd, toen je dit enkele jaren geleden kwam vertellen in de Spaanse les. 'k Vond het toen vreselijk spannend en dit friste het weer helemaal op. Jij bent toch wel uit stevig spul gemaakt hoor, velen zouden voor minder definitief naar het eigen veilige land terugkeren. Liefs,
02-06-2008 om 15:40
geschreven door paz
hallo
Bij mijn dochter in Californië zijn er ook regelmatig aardbevingen(je weet wel..de breuk van Andreas)Ik zou er in ieder geval niet voor op hete kolen zitten zenne Natoken!
Lipske wenst jullie een fijn begin van de week met een dikke kus en knuffel!
Veel is schoner in de maneschijn der herinnering,
dan in het zonlicht der werkelijkheid.
(Sirius)
02-06-2008 om 13:56
geschreven door hotlips
hallokes
Brr...aardbeviingen ,wij zitten echt wel in het beloofde land op dat punt,zou het trouwens komen omdat ik op hete kolen zit dat het zo warm is ...of is het gewoon zwoel
Kom je mij na het weekeinde tegen, dan kun je mij het beste maar opvegen. kus en knuffel!
02-06-2008 om 13:04
geschreven door stupido
toestanden die niet meer uit het geheugen gewist worden Natoken....
Op hete kolen zitten ..... <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Maar je kan ook op hete kolen lopen
02-06-2008 om 08:26
geschreven door Amor Fati
...
Wat een angstig avontuur moet dat geweest zijn. Ik kan me levendig voorstellen dat bij jou herrineringen nog heel snel naar boven komen wanneer je iets hoort of leest over een aardbeving.
En wanneer er hier zoiets zou gebeuren (wat hopelijk nooit zal zijn) ... zul jij waarschijnlijk meteen
"OP HETE KOLEN ZITTEN!"
02-06-2008 om 07:31
geschreven door thea
*
Allereerst bedankt voor de les juf. Mijn lagere school geheugen is weer volledig opgefrist.
Tja, wij zien die beelden, wij zien de slachtoffers, de doden en het verdriet van de overlevenden, maar het is zo ver van ons bed.Als je dat zelf nooit hebt meegemaakt dan kan je je er geen echte voorstelling van maken. Hier heeft ook eens een bevinkje plaatsgehad enkele jaren terug. Het bed daverde, en al wat ik kon bedenken was dat er een vliegtuig naar beneden gekomen was. Ik woon dan ook niet ver van de luchthaven af. Maar het was wel schrikken, dus wat moeten die mensen ginderver dan niet voelen bij een echte aardebeving.
Gelukkig zijn jullie kunnen ontsnappen, maar ik kan me voorstellen dat er soms gewoon geen ontsnappen mogelijk is. Het is een hele ervaring die je hebt opgedaan, maar één die je liever niet had meegemaakt denk ik.
De spreuk leunt mooi aan op je item. Op hete kolen zitten.
Ik denk dat ik ook op hele hete kolen zou zitten moest ik weten dat een aardbeving hier vaste prik is.
Dikke knuffs en tot de volgende.
02-06-2008 om 00:37
geschreven door huismusje/troubadoerke
)
Groetjes van
