Het kwam voor sommigen in de familie aan als een donderslag bij heldere hemel toen een nicht van T ons onlangs een mail stuurde met de melding: Ik ben aangenomen om een All Age DTS, Discipelship Training School te gaan volgen in Engeland. Deze opleiding wordt georganiseerd door Jeugd met een Opdracht (Youth with a Mission) die als slogan heeft: 'To know God and to make Him known' en daarmee is alles gezegd. De meningen in de familie zijn natuurlijk verschillend en de raad " navenant " maar de dame in kwestie is 36j oud en alleenstaande dus kan ze zelf wel beslissen welke weg ze gaat, denk ik! Alleen sta ik wat sceptisch tegenover dergelijke organisaties!!!Als ze maar niet in een sekte terecht komt......!!! Ik hoop dat ze daar de antwoorden vindt die ze er hoopt te vinden. Nochtans staan hier in 2 parabels 3 levensvragen zo eenvoudig uitgelegd. Maar soms moet het ietske meer zijn zeker??
I) De drie levensvragen van de Tsaar
Lang geleden leefde er in Rusland een tsaar, die alles bezat wat een mens zich maar wensen kon, maar hij wist niet waarvoor hij leefde. Wat zou er in dit leven van hem verlangd worden? Drie vragen kwelden hem, drie vragen over zin geven aan zijn leven: Wat moet ik doen? Met wie? Wanneer? Na alle wijzen, alle geleerden te hebben geraadpleegd, hoorde hij over een boer, ergens ver weg, die hem misschien een bevredigend antwoord zou kunnen geven. De tsaar ging meteen op reis en na vele weken kwam hij op het land van de boer aan. Deze keek nauwelijks op toen de tsaar zich tot hem richtte met zijn vragen. De boer gaf geen antwoord maar ging door met ploegen. De tsaar werd kwaad en zei: "Weet je wel tegen wie je spreekt? Ik ben de tsaar aller Russen." Maar ook dit maakte geen indruk op de boer, die doorging met zijn werk. Plotseling kwam een zwaargewonde man het veld op gewankeld. Voor de ploeg viel hij neer. De boer zei tegen de tsaar: "Help mij deze gewonde naar mijn hut te dragen." "Ik zal je helpen," antwoordde de tsaar. "Maar geef je me dan antwoord op mijn vragen?" "Straks," zei de boer, en samen brachten zij de man naar de hut en verbonden zijn wonden. "Zeg je het me nu?" vroeg de tsaar. "Je kunt naar huis," zei de boer. "Je hebt de antwoorden gehad op je vragen: Wat moet ik doen? Wat op mijn weg komt. Met wie moet ik het doen? Met degenen die aanwezig zijn. Wanneer moet ik het doen? Op het moment dat het zich voordoet."
II) De drie vragen van paard
Paard leefde op een enorme grasvlakte. Hij was de leider van een grote groep wilde paarden. Ze hadden gras om te grazen en voldoende water om te drinken. Eigenlijk was er niets meer te wensen. En toch paard miste iets. Paard miste de antwoorden op drie belangrijke vragen. Vragen, waarop de antwoorden hem zouden kunnen vertellen, dat het goed was, dat hij leefde, dat het belangrijk was. Maar waarvoor? Wat moet ik doen? Met wie? Wanneer?, zo piekerde paard. Hij vroeg het aan de oudere paarden, aan de hengsten met de grijze koppen, aan de merries met hun veulens, Maar hun antwoorden hielpen hem niet verder. Helemaal in gedachten dwaalde hij wat af van de kudde, totdat hij opeens alleen was. En daar, in de verte, zag hij een heel oud paard. Hij galoppeerde er naar toe. Dichtbij gekomen zag hij dat het oude paard niet alleen was. Er lag een heel jong veulentje bij hem op de grond. Een heel moe, verdwaald, dorstig, hongerig veulentje. Dag paard, zei paard tegen het oude paard. U bent al zo oud, al aan het einde van het leven. U heeft vast een antwoord op de drie belangrijkste vragen van mijn leven. Wat moet ik doen? Met wie? Wanneer? Zullen we eerst even dit jonkie helpen?, vroeg het oude paard. Ja, natuurlijk, zei paard en hij boog zijn kop naar het veulentje, sprak het bemoedigend toe, samen duwden ze het zachtjes overeind en paard leidde het terug naar de kudde, naar zijn moeder, waar het meteen mocht drinken. Toen liep hij terug naar het oude paard. Kunnen we het nu hebben over mijn vragen? vroeg hij. Je hebt de antwoorden net aan jezelf gegeven, zei het oude paard. Wat moet ik doen? Wat er nodig is. Het veulentje had jouw hulp nodig. Met wie? Met wie er is. Wanneer? Op het moment, dat je iets kan doen. Paard was er even stil van. Toen hinnikte hij, boog zijn kop voor het oude paard en draafde terug naar de kudde.
Misschien kan ik haar die 2 parabels doorsturen, maar ik betwijfel of dat zou volstaan, nochtans zou T.'s zus maar al te graag hebben dat haar dochter die stap niet zet zeker niet in de huidige economische crisis, want om haar" droom " te realiseren neemt haar dochter loopbaanonderbreking en draagt ze ook nog eens de kosten van haar verblijf in Engeland.!
Reacties op bericht (10)
27-03-2009
Reakties
Einde van de week, vrijdagavond... ik denk: ik ga dienen blog van mijn schoonmoeder eens lezen aangaande het DTS blogje (waarmee we deze week een goeie mop beleefd hebben).
Blijkbaar heeft dat hier al "heftige" reakties los geweekt - dus, ik ga mijn eigen mening er ook nog niet eens bij opgooien :) :) :) :) :) :)
Anyway, hierbij mijn eerste stapjes in de wondere wereld van het bloggen en nu ga ik verder op zoek in de blogteksten of mijn "moe" het ook in haar hoofd gehaald heeft om over mij iets te schrijven... o wee!
27-03-2009 om 20:57
geschreven door Stefan
26-03-2009
op goed bezig
Ik was aanvankelijk niet van plan om te reageren op Feverish Agony omdat die persoon blijkbaar niet goed mijn logje gelezen heeft. Ik en diegenen die reageerden laten aan iedereen de vrije keuze maar we leven toch in een open wereld dus iedereen mag zijn mening zeggen en als je bedenkingen hebt dan mag je die toch uiten.!? Zou het niet kunnen dat men op 60 al heel wat gehoord en gezien heeft dat tot nadenken stemt en dat men enig voorbehoud inbouwt???. Laat dat familielid nu maar bewijzen dat we het allemaal fout hebben door sceptisch te zijn. Dan zullen we volledig achter haar staan , tot zolang blijf ik sceptisch! Mag dat?!!
26-03-2009 om 08:39
geschreven door Natoken
veroordelen ? begrip of onbegrip.....
denk dat Feverish Agony de boodschap niet goed begrepen heeft waarover het echt gaat.
wanneer het vermoeden bestaat dat het een sekte zou kunnen zijn en daarbij de nodige gevolgen waarvan genoeg voorbeelden......dan mag men toch de nodige bedenkingen maken en gaat het hoegenaamd niet over vooroordelen of veroordelen en gemis aan begrip dacht ik zo
26-03-2009 om 00:54
geschreven door Amor Fati
25-03-2009
Goed bezig!
Amaaaai... ze zijn hier allemaal goed bezig. Ooit al gehoord van vrije keuzes in het leven?
Deze dame DOET tenminste wat haar hart haar verteld... ze zal later niet in de zetel zitten als ze 60 is en zich ergeren aan het feit "had ik maar".
Jullie zijn allemaal heel snel en goed in het veroordelen, maar ik durf wedden dat het vooral door onwetendheid en/of onbegrip komt. Ik vermoed dat de dame net hetzelfde zal kunnen zeggen over verschillende van jullie keuzes.
25-03-2009 om 21:43
geschreven door Feverish Agony
... je zou enkel maar kunnen hopen dat de jonge dame in kwestie weet wat ze doet... maar ik denk, en dat zou zij ook moeten weten dat er genoeg voorbeelden zijn waar het serieus verkeerd is afgelopen met dat soort organisaties. Ik neem aan Natoken dat je over deze bepaalde organisatie ook al één en ander gelezen hebt.
Hopelijk bedenkt ze zich nog... ik vind het echt niet zo fijn....mocht het mijn dochter zijn, er zou een aardig woordje gesproken worden .....
20-03-2009 om 23:37
geschreven door Amor Fati
..
Tussen sommige vragen ligt een universum van verschil. Wij vragen:"Wat eten we vandaag". Niet zo heel ver van ons bed vragen ze: "Is er eten vandaag". Wat geloven betreft, of het nu waar is of niet, zalig zijn de armen van geest.
Kuskes.
20-03-2009 om 17:03
geschreven door Ludovikus
nog vergeten
Je kan lezen bij : -Verkondiging - dat ze inderdaad in de scholen jongeren gingen ronselen!
Toen onze jongste zoon 15 was kwam hij thuis van school en zei dat er een man was geweest 'aan de poort van de school' die jonge mensen vroeg om andere jonge mensen te helpen en te begeleiden met hun huiswerk na school in arme wijken. Ik keek verbaasd naar onze zoon en vroeg of dit wel een goed idee was. Hij is tenslotte dyslectisch en had bovendien heel veel werk om zelf zijn huiswerk gemaakte te krijgen.
Hij ging toch helpen en beetje per beetje werd er meer van hem geëist, tot zelfs een volledig weekend meegaan met de groep, zonder enig bericht van de groep om onze toestemming te vragen.
Ik stond erop om kennis te maken met iemand van die groep vooraleer hij mee op weekend mocht gaan.
Zeer tegen z'n zin kwam er eindelijk een vrij onsympathieke man kennismaken en hij legde me uit dat hij bij de Sint Egidius gemeenschap was.
Toen zoon terugkwam van het weekend en zich weer na schooltijd elke dag wou inzetten voor die groep was ik niet akkoord omdat hij zelf heel veel werk had.
De rare manier waarop hij vervolgens antwoordde dat ze hem en de anderen gezegd hadden tijdens het weekend dat ze zich moesten verzetten tegen ouders die onwillig waren deed me zo schrikken dat ik even moest gaan zitten. Alle alarmbellen in mijn hoofd gingen af want naar mijn mening doet geen enkele serieuze groep dat, kinderen van vijftien opzetten om te rebelleren tegen hun ouders.
Zelfs de leiding van de scouts kwam elk jaar kennismaken bij ons thuis om uitleg te verschaffen over de werking.
Toen zette ik zoon voor de keuze : het was ofwel de scouts ofwel sint Egidius maar niet beiden.
Mijn en ook zijn geluk is geweest dat hij ongelooflijk graag naar de scouts ging en hij daar uiteindelijk voor gekozen heeft.
Naar mijn mening is deze vereniging ook niet kosher en neigt het naar of is het een sekte.
De wijze waarop, op zeer korte tijd, de jonge mensen geronseld en gehersenspoeld werden was schokkend en dit alles zonder zelfs ook maar een keer de ouders te contacteren of een bericht of informatie over de vereniging te zenden.
Het is nu natuurlijk bijna twintig jaar geleden en nu vindt men uitleg op het Internet, maar dat bestond toen nog niet.
Een jonge geest is snel gehersenspoeld. We hoeven zelf niet ver terug te gaan. De nonnekes hebben bij mij ook hun best gedaan, maar gelukkig had ik thuis een vader die met zijn twee voeten stevig op de grond stond om ons terug uit die hogere sferen terug te trekken.
Dikke knuffel!
20-03-2009 om 14:40
geschreven door bojako
...
Soms ligt het antwoord op de vragen heel dichtbij. Een mens of zelfs een paard, moet het alleen maar even willen zien, niet waar. Groetjes en een fijne dag.
)
.