" Hakuna Matata... " geen zorgen maar wees gelukkig!
Als je, zoals wij, zo lang meeleeft in de wereld van de Afrikaan, dan word je overspoeld door dat bruisende, zorgeloze en creatieve dat een Afrikaan uitstraalt. Zijn ontwapenende lach is er altijd, heel vaak begeleid door dans en muziek want muziek is een wezenlijk onderdeel van Afrika. Toen ik een kind was, betekende Afrika voor mij het knikkend negertje op de toonbank van de winkel van mijn grootouders, of de melige verhalen over "de zwartjes" die moesten bekeerd worden en voor wie we het zilverpapier van onze chocoladereepjes spaarden. Later leerde ik Afrika kennen van de oorlogen, de hongersnood , de dodelijke ziekte Aids. Maar Afrika is een continent dat voortdurend in beweging is. En ik bedenk dat niettegenstaande de vele problemen, de hitte, de moeilijke levensomstandigheden ook Nigeria zinvol en verrijkend geweest is.
Nu ik hier maanden op dit ei gebroed heb en de vele ervaringen herbeleefde, ebt het negatieve gevoel dat ik had bij de gedachte aan Nigeria voor een gedeelte weg want we hebben in Nigeria ook mooie, onvergetelijke momenten meegemaakt. T stond en staat nog steeds met een andere visie tegenover onze 8 jaren daar en nu kan ik dat al beter begrijpen. Hij werd opgeslorpt door een uitdagende, zware en soms confronterende job en juist daarom probeerde ik zoveel mogelijk om voor de logistieke ongemakken - die er schering en inslag waren - zelf een oplossing te zoeken. Dat was de voorbije jaren ook zo geweest maar hier was de frustratie veel groter omdat het land en de infrastructuur het niet toelieten om de problemen alleen aan te pakken. Voor alles moest je terugvallen op anderen omdat de problemen ook zo ongewoon waren en daar had ik het enorm moeilijk mee. Buitenstaanders die steeds over je schouder meekijken in je gezin, relatie, leefomstandigheden het niet meer in handen hebben van je eigen manier van leven, in een gezin met kinderen niet altijd zo simpel!
Juist die verantwoordelijkheid voor de kinderen - die hoofdzakelijk op mij rustte- vergemakkelijkte de situatie niet. Je wil ze afschermen van de problemen en toch laten genieten van zon enorme ervaring maar in een totaal andere cultuur dan je gewoon bent, is dat geen sinecure! Familie die eens kon bijspringen was er niet en de collegas/ vrienden zaten soms allemaal in hetzelfde schuitje te verzuipen! Maar ik geloof dat ik er toch in geslaagd ben dat de kinderen die jaren als iets positiefs herinneren en niet met de " frustraties" van mama opgezadeld zitten!
Zou ik er terug gaan om te wonen en te leven? Neen! Was het een ervaring die ik had willen missen? Neen! Is dat dan een contradictie? Neen! Wellicht was het een fase die we moesten doormaken om ons ten volle te laten beseffen hoe goed en rijkelijk we hier in het westen leven! Elke dag water, elektriciteit, transport, goede medische verzorging, overvloed aan levensmiddelen, voor ieder een eigen plekje en stekje, hygiëne . Moet ik nog verder gaan? Afrika blijft beklijvend met zijn kleuren en geuren, zijn volk en boeiende natuur. Het is een immens en prachtig continent dat helaas zijn eigen ondergang tekent als er geen kentering komt. Wij hebben er geleefd , we (ik) hebben het gehaat en verwenst maar ook genoten en ervan gehouden.We kregen de unieke kans om mee te draaien in een totaal andere cultuur en dat alleen al loonde de moeite. Het was ons eindstation na 13 jaar exodus We waren even aan rust en een vast stekje toe. Daar genieten we nu nog na van zo'n enorme levenservaring.
Met de 4 boeken die ik voor de kinderen en kleinkinderen maakte over onze 13 jaren buitenland heb ik geprobeerd een beeld te scheppen van hoe een leven kan verlopen als je bepaalde keuzes maakt, met zijn ups en downs, zijn schone en moeilijke momenten. Ik hoop dat ze die niet zomaar opzij leggen maar er af en toe toch eens in kijken ( maar dat zal wellicht eerder gebeuren als we er niet meer zijn als een laatste herinnering van hoe we samen waren). Met die boeken wilde ik aantonen dat het leven niet altijd verloopt zoals je het je voorstelt en niet altijd over rozen loopt maar van de blaadjes kan je ook genieten en een mooi parcours maken en ons parcours samen was (is) - na alles nog eens herbeleefd te hebben - de moeite waard!
Bedankt aan die trouwe bloggers die mij elke dag zijn blijven volgen. Bedankt ook voor jullie reacties, het doet deugd te zien dat sommigen ook de moeite doen om op onze belevenissen te reageren. Ik hoop dat iets daarvan is blijven hangen en dit "verhaal" toch de moeite loonde?
Reacties op bericht (11)
31-03-2011
CHEERY neemt met dit blog afscheid Natoken , bedankt daarom een bloemmetje voor jou.
31-03-2011 om 17:10
geschreven door CHEERY
...
Voor de kinderen is het beslist de moeite waard om te lezen wat hun ouders ooit voor belevenissen hadden. Ook ik heb van onze reizen hele verslagen gemaakt en nu zoek ikzelf regelmatig troost bij al die belevenissen van ons samen.
31-03-2011 om 16:56
geschreven door thea
..
Natuurlijk zullen de kinderen en kleinkinderen die boeken koesteren als een zeldzame schat. Weinig ouders kunnen zo iets wonderbaars aan hun kinderen nalaten. Wij hebben hier vol bewondering mogen mee lezen en een beetje mee beleven. Vele van ons hebben wel eens mogen kennis maken met een ander werelddeel, meestal op toeristische wijze. Maar weinigen tegelijk met Zuid Amerika en Afrika samen en er dan ook nog kinderen gebaard hebben en laten opgroeien, er geleefd hebben als inboorling en toch altijd voor de inboorlingen de vreemdeling gebleven. Blij dat je weer naar huis bent gekomen, anders hadden wij je nooit gekend. Heerlijke eerlijke mensen met hun hart op de juiste plaats. Kuskes en tot morgen.
31-03-2011 om 15:43
geschreven door ludovikus
Middag groeteke uit het natte Retie
Met warme groetjes en een dikke knuf Kom ik bloggenland binnen gewandelt Om je fijne dag te wensen... Ja mateke voor u een vraag en ik weet het niet ... waarom maar één lijntje... als je nog moet eten smakelijk hier is alles al aan het verteren ! Puree, thaise kip en rauwkost ... geen doetje ...zo ik wel willen maar men buikje groeit te hard ! en nu men pcke rust geven en wij gaan zorgen dat er weer wat in de kast komt ...er is zelfs geen muisje meer te speuren !
Als je s'morgens helemaal in de kreukels ligt, heb je overdag veel ontplooiingskansen.
warme groetjes en knufffffff van ikke voor jou
31-03-2011 om 12:42
geschreven door Jeske
30-03-2011
;-))))
Ik kan hier terug komen lezen, want het is niet meer zo breed!! En dat heb ik dus gedaan! Het is een heerlijkheid om die herinneringen te hebben, met alle tegenstrijdige gevoelens , die daarbij horen. Maar dat die boeken een schat zullen zijn voor jullie nakomelingen, dat staat buiten kijf. Voor de een misschien wat meer dan voor de ander, maar door de jaren heen, zal het steeds meer aan waarde winnen, omdat ook die wereld daarginds verandert en jij een tijdsbeeld hebt geschapen, gebed in persoonlijke emoties, om naar terug te kijken.
Warme knuf.
Michelly
30-03-2011 om 20:57
geschreven door Michelly
De belangrijkste stap in je leven is misschien die waarmee je mensen tegemoet komt Natoken.... boeiende ervaring maar wellicht waren jullie wel blij dat het over was daar....
Een aangename avond toegewenst vanwege Amor Fati !
Wie het heden beoordeelt moet over voldoende verleden beschikken.
Verleden en toekomst bestaan slechts voor zover wij eraan denken
30-03-2011 om 18:08
geschreven door Amor Fati
Nanneke een fijn woensdaggroetje uit Retie
Mateke ik heb alvast bewondering voor jullie ! En nen dikke chapeau voor u schrijfsels... jullie nakommers mogen heel trots zijn op jullie ! Het weer viel best mee ik ben buiten en binnen bezig geweest De laatste locatie heb ik met de franse slag onderhanden genomen Het dagje wacht, met misschien een zonnetje dat lacht. Maar hoe dan ook, de zon komt van binnen, dus laten we daar maar meebeginnen
kus & knuffie van ikke
30-03-2011 om 17:43
geschreven door Jeske
CHEERY
Iets blijven hangen ... neen ik heb het gewoon verslonden. Ja zoals in de reaties staat nu de lieve oma dat wordt een krachtige en prachtige oma. Je had het moeilijk in Nigeria, maar tussen de regels door lees je ook jullie liefde. Wat ik jullie beiden wens is oud en gezond samen te worden hihi en dat ik binnen 40 jaar nog kan komen een reactie geven op al wat je op je blog schrijft . CHEERY
30-03-2011 om 17:35
geschreven door CHEERY
ik weet wel zeker
dat zowel kinderen als kleinkinderen met heel veel liefde en aandacht op zeker ogenblik zullen genieten van je boeken ( dagboeken ?) zo'n schat aan informatie die je hen nalaat , samen met de foto's . ze gaan je ( later ) dus zeker herinneren als een krachtige oma , naast de lieve van nu !
30-03-2011 om 14:42
geschreven door ani
Wel
Ik heb het al gezegd en doe het nog maar eens... ik moet je bewonderen want het is niet iedereen gegeven er zich doorheen te slaan... en... alhoewel ik het veilige thuisland nooit verlaten heb... kan ik best begrijpen wat een moeilijkheden er op je pad lagen en zeker met kleine kinderen... nog maar eens : CHAPEAU!!!
30-03-2011 om 11:38
geschreven door Myette
Hallookes Ik heb het allemaal gelezen en er van genoten
Ik begrijp je frustraties op bepaalde momenten maar een verrijking is het zeker geweest. Heb zelf 6 maanden in Mexico gewoond met mijn dochtertje,toen mijn man indertijd daar woonde voor zijn werk. Daar ik niet meer verlof zonder wedde kon krijgen ,ben ik met ons kind terug naar België gekomen Ik begrijp je dus best..alleen was de periode voor mij in vergelijking met u een peulschil.
Heel knap geschreven en zeer boeiend.
Alle dagen een nieuwe fotoreportage over mijn Turkije reis op mijn blog. Altijd welkom
)
