Terwijl we vandaag even gingen uitwaaien met het hondje van de dochter zag ik op de zijgevel van een huis de driepuntige bladeren van de begroeiing alweer geel, fel- en donkerrood kleuren. Een groot pak bladeren is al gevallen en de bezige vogels verloren hun beschutting. Misschien wel hun thuis. Ik vraag me af waar ze hun toevlucht nu zoeken en of ze weemoed voelen over hun verloren plek. Ach die tussenseizoenen, ze hebben steeds iets weemoedigs omdat ze getuigen van de onstuitbare voortgang der dingen, van de voortdurende overgang van het ene in het andere. Van de winter in de zomer langs fleurig ontluikende blaadjes. En omgekeerd van de zomer naar de winter met een krullende, knisperende dwarreling. Een boom in volle bloesem tegen de wazigheid van een aarzelende avondschemering of het kleurenpalet van een herfsttafereel kan pijnlijk mooi zijn, omdat je weet dat het er morgen alweer anders uitziet. Je kan het beeld niet vasthouden en het volgende jaar is het misschien wel eender maar jijzelf niet helemaal. Daarom is herfst gewoon blues, pure blues. Melancholie, van dat soort dingen weet je wel. Dagen waarop je je een scheurende sax voelt of een gierende gitaar. Maar ook dagen, dat je denkt een bas-drum te zijn, zo hard en zo veelvuldig zijn de klappen, die op je worden uitgedeeld. Voor de gelukkigen onder ons is weemoed de weg terug naar een bekende plek, voor de minder fortuinlijken doet het denken aan wat zou kunnen, zou moeten en toch niet is. Het gevoel is daarom niemand volkomen onbekend en niemand kan het van je wegnemen. We kregen daar pas het bericht door dat een ex collega van T -die jaren met ons in Nigeria gewoond heeft- vandaag overleden is op 62 jaar.. Te vroeg en nog zoveel onuitgevoerde plannen nu er eindelijk tijd is...... Voor mij was vandaag, gewoon een weemoedige dag want we gaan stilaan naar vrijdag toe en ik ben wel wat ongerust hoor, maar het gaat wel over. Ik heb nog een flinke dosis positieve energie over van zondag!! Weemoed doet het hart een beetje krimpen en toch is het niet helemaal een triest gevoel. Het verwijst immers naar iets moois, alleen kunnen we er net niet bij of dreigt het ons al snel te ontglippen. Weemoed is als Schubert die van de ene maat op de andere verdriet naar vreugde voert en terug.
Reacties op bericht (15)
19-11-2009
Jeske een dag verlof hé....ja...ja.... ik denk dat het schuim goe zal rondgevlogen hebben uit frustratie... smile
Ons maatje Jeske vandaag Miss Proper gaan spelen....??? Dat zal wel zijn......het is min of meer Chinese Vrijwilligster spelen met andere doeleinden !!!!
Zij had daar namelijk tijdens de voorbereidingen voor de verjaardagsfuif een koppel bezig gezien die soms in de brasserie van Aldatje " In 't Bospiepertje " af en toe eens komen poetsen...... Moet ik nog verder een tekeningske er bij maken......
Jeske had geen spacecake nodig om al te beginnen zweven hoor..... we beginnen haar intussen al een beetje te kennen..... maar toch doet ze nog maar een poging om ons iets wijs te maken .....
ik ben maar efkes gaan piepen en dit is wat ik zag waar die vrouwen mee bezig waren... zo te zien hebben ze daar blijkbaar hun werk en Mr Proper ? Die heb ik absoluut daar niet gezien hoor !!! Zal dat Balen worden vandaag voor maatje Jeske... en Emmy ??? hiiiiiiiiiiiii..... die is bezig met haar PC-breimachientje.... wat gaat daar van komen ? zeker geen frakske voor ons Jufke met Koperen knoopjes denk ik zo
19-11-2009 om 21:00
geschreven door Amor Fati
Nog een fijne avond vrienden
dikke knuffel
19-11-2009 om 19:43
geschreven door Brigitta
hallo
en vooral nog proficiat met jullie huwelijks verjaardag ! , ik kreeg er weemoed van , van je mooie woorden voor HEM !
19-11-2009 om 18:25
geschreven door ani
OEPS!!!!
Stupid me! Die laatste zin plakte nog en die moest hier helemaal niet staan dus. Sorry!
19-11-2009 om 14:57
geschreven door Petra
*
Elk seizoen heeft zijn schoonheid, maar de heerfst doet je toch even stilstaan bij de vergankelijkheid van alles. Daarom is de lente mijn favoriete seizoen. Heerlijk om alles weer tot leven te zien komen. Krijg je vanzelf een boost. Mijn gedachten vergezellen jullie morgen. Dikke knuffels Wel even een sof om te merken dat je verwarming het begeven heeft.
19-11-2009 om 14:54
geschreven door Petra
Dag Natoken
Vandaag schijnt de zon weer in Huize Loewiesa. "Mijn Blues" periode is alweer voor bij, die heb ik aan het begin van het seizoen al doorgebeten.
Knuffel
19-11-2009 om 13:43
geschreven door Loewiesa
...
Wat heb je dat weer prachtig verwoord Natoken! Ik voel hetzelfde tijdens deze periode...ach..die gevoelens van ons he!
Geluk is een goede gezondheid en een slecht geheugen. knuffel uit Deurne van Nestje & Lipske
19-11-2009 om 11:40
geschreven door lipske
Piepelou
Ik heb me een verlofdag toegekend wacht af wat ik vandaag over men rugje krijg
in Adakes Brasserie samen met
.ik verklap lekker niet waar mister proper nog goed in is warme groetjes en knufffffff van ikke voor jou
19-11-2009 om 07:18
geschreven door Jeske
Oei
Ik had beter niks gezegt van afscheid nemen ...want er staat morgen een zware dag voor jullie deur meen ik te lezen ...ik wens jullie het beste toe voor morgen natoken
19-11-2009 om 07:17
geschreven door Jeske
18-11-2009
de Blues ......
..... het zal wel verschillend zijn voor ieder van ons Natoken..... misschien was jij nu net op dat moment al met je gedachten verzonken bij aanstaande vrijdag en de vragen die het allemaal oproept voor jou....
Maar geef nu toe.....als na de ingreep bij je echtgenoot alles goed is verlopen ? denk je dan ook niet dat die Blues vrij snel over zullen zijn..... Denk het wel hé.... Wat nu niet wil zeggen dat ik ook niet bezorgd zou zijn.... het is eigen aan ieder of toch de meesten onder ons ?
Duimen maar voor wat komen zal.... Na regen komt zonneschijn....behalve in het woordenboek !
18-11-2009 om 23:36
geschreven door Amor Fati
Hier sé..... de tuinvrouw hier op mijn kap zitten....dat ze eens in de spiegel kijkt...... ik voeg er even een beeld bij van haar hoe ze bezig was....die Chippendales komen wellicht nooit terug....
Wat was me dat allemaal gisteren met die verjaardagsfuif.......
HOT HOT HOT
Amai....wat was me dat allemaal gisteren met die vrouwen.... dat is echt niet voor herhaling vatbaar die Chippendales nog eens uit te nodigen... Na enkele glaasjes van Aldatje haar Limburgse likeurtjes "Oterke" ........ dan waren die vrouwen niet meer in toom te houden... Ik heb dan maar voor ijsblokjes als alternatief gezorgd.... maar moet je zien wat ze daar mee aanvangen..... shame shame shame.........en dat in zo een respectabele Brasserie " In 't Bospiepertje " Aldatje heeft zelfs haar stofzuiger boven gehaald De meeste foto's heb ik hier maar niet geplaatst want ik denk dat onze rakkertjes hier anders de eerste dagen niet meer zouden verschijnen..... Ik heb wel geen Oterkes gedronken.... maar die vrouwen hé....direct wat anders op gevonden...die glazen werden hoe meer de tijd verstreek hoe groter....niet te doen.....
18-11-2009 om 23:32
geschreven door Amor Fati
Groetjes Brigitta
Een zachte blik. Een blij gelaat. Een vriendelijk woord. Een goede daad. Al lijkt het weinig wat je schenkt. Je geeft veel meer dan je denkt Dikke knuffel
18-11-2009 om 16:26
geschreven door Brigitta
De dag na de party !!!
Een beeld van ons Emmyke en Fatike op de dansvloer bij de ingang van de avond !!!
en bij het krieken van de dag vond ik juist fatike zo in zen beddeke ammai die weet nog niet meer met wie of hoe hij is thuis gekomen
oei oei maar naar ons Emmeke & jufke zijn we nog steeds op zoek
nadat ze met dit manneke en zijn broer mee gingen om een handtekeningik denk dat ze nog om nen balpen moesten
warme groetjes en knufffffff van ikke voor jou
18-11-2009 om 06:24
geschreven door Jeske
Piepelou maatje
Doet raar maar hoe ouder men wordt hoe meer afscheid men moet nemen Natoken
)
.
.