|
De wind en de regen hebben het leven in hun greep,
zij trekken mij over de streep
van haasten, lopen, rennen en vliegen
tot stilstand en rust
naar een wiegen in mezelf.
Zo-even stond ik roerloos naast een regenplas
zonder muts, zonder sjaal of jas,
zonder haasten, lopen, rennen, vliegen
koos ik heel bewust
mee te wiegen met mezelf.
De wind streek door mijn haar en de regen streelde mijn huid,
Ik was hun prooi , hun zachte buit
zonder haasten, lopen, rennen, vliegen
werd ik stil gekust
bij het wiegen in mezelf.
De wolken vol van regen wegen zwaar op de daken
zij en ik we wachten
zonder haasten, lopen, rennen, vliegen
op het stil ontwaken
van de zon die ergens ligt te wiegen
in een bed van rozen.
Ik vluchtte het huis in en ik lachte
naar mijn spiegelbeeld waarin ik stond te blozen....
|
)
