Vrijdag is het de begrafenis van nog maar eens een lieve West Vlaamse vriendin. Dat is de tweede uit mijn/onze vriendenkring die in zo'n 3j tijd te vroeg uit dit leven gerukt is. Zij kwam om op Witte Donderdag in een auto-ongeluk ( aangereden op de fiets door een vrachtwagen, dode hoek accident!) en was amper 69 j oud! Nu schiet er nog ééntje over van de tijd van toen!
Je hebt vrienden en je hebt boezemvrienden, mensen die jouw hart raken. Zo ééntje was Rita. Na al die jaren buitenland en niettegenstaande we niet in elkaars buurt wonen, bleef de band heel close. Ze was mijn mateke waar ik zo gezellig kon mee praten en we konden alles aan mekaar kwijt "en direct" of via de telefoon. Zij was het die ons zo vaak opving na het zoveelste bezoekje aan ons ma in het ziekenhuis een paar jaar geleden. We lopen er hier beiden al een ganse week wat verloren bij. Wat moet het niet zijn voor haar man? T kent haar al van toen hij nog thuis woonde want ze is de vrouw van zijn vriend uit vroegere jaren. Ik heb haar leren kennen toen we verkeerden en het klikte meteen tussen ons. Niet dat we elkaars deur plat liepen, maar we wisten wat we aan elkaar hadden en de deur stond steeds langs beide kanten open! Nu is ze weg, zomaar zonder reden, het leven is niet eerlijk Ze vormden een " stevig, close koppel" zij en haar man. Ze waren in jan. verhuisd naar een prachtige villa in een ander dorp maar dichter in de buurt van één van de zonen. Ze hadden nog zoveel plannen want ze zouden het huis volledig moderniseren. We hebben nog geopperd: " Zouden jullie daar nu nog wel aan beginnen, trammeke 7 staat voor de deur en jullie eigen huis is nu volledig af, beantwoordt aan alle eisen en verwachtingen, jullie hebben een grote tuin, een rustige buurt.. waarom nog zo'n karwei op de schouders nemen"? Maar ze zijn beiden nog heel actief en zagen de uitdaging wel zitten want stilvallen staat niet in hun woordenschat! En zie, zomaar terwijl ze met de fiets naar de dansles ging waar ze elke donderdagnamiddag zo van genoot, werd haar lint doorgeknipt, zonder genade. Een gezonde, dynamische , joviale en optimistische vrouw, graag gezien en zo behulpzaam wordt zo maar uit het leven gerukt. Ik zal je missen maatje, jouw plaats zal leeg blijven want zo'n vriendschappen ontstaan niet meer op onze leeftijd, zoiets groeit jaar na jaar. Ik mag er niet aan denken wat er nu met haar man moet gebeuren! Momenteel is hij gebroken en weet hij ook niet hoe het nu verder moet. Ze zouden over 2 jaar hun 50 jaar huwelijk vieren en waren nu al iets speciaals aan het bedenken! Het is hen niet gegund!
Vrijdag nemen we dus definitief afscheid en daarna gaan we weer verder een stukje armer en leger want een echte vriend( in) verliezen dat is niet zomaar te vervangen. Onze dochter zei: " Ik kan het niet genoeg herhalen ma, geniet van elke dag, doe wat je graag doet, profiteer van het leven, nu kan het nog , wat morgen komt, weet je niet". Dat zullen we dan ook proberen te doen maar eerst moet ik toch even de tijd nemen om ook die bladzijde om te keren.... Het afscheid wordt geen vaarwel en tot weerzien ..want ik twijfel teveel aan wat er na dit leven volgt! Ik vrees voor het grote " niets" zoals met elk leven hier op aarde dat doodgaat. Maar ik ben wel dankbaar dat zij al die jaren in mijn leven was, mijn lieve ,West Vlaamse vriendin!
Reacties op bericht (9)
27-04-2011
Erg vind ik dit!
En het treft me zoveel te meer omdat een maatje uit het forum; waar ik elke dag kom, schreef dat een dansvriendin plots gestorven was door een ongeval met een vrachtwagen. Dat is dus jouw vriendin. Ik kan nogal opstandig worden als die dingen gebeuren, maar daar help ik natuurljk geen mens mee, maar word er alleen maar nog verdrietiger door. Wens je veel sterkte en hoop dat je het een plaats kunt geven, wat dat dan ook maar mag betekenen! Warme knuffel. Michelly
27-04-2011 om 23:30
geschreven door Michelly
heel veel sterkte Natoken
het is allemaal niet eerlijk he en dat kunnen we blijven herhalen, maar daarmee komt jouw vriendin niet terug. Het rouwen moet een plaats én tijd krijgen, want mensen die diep in je hart zitten kan je niet zomaar uitwissen. Onmogelijk! Je dochter heeft gelijk Natoken...we moeten van het leven genieten, elke dag opnieuw en meenemen wat we kunnen...want niemand van ons weet wat de dag van morgen brengt...wij hebben het hier thuis ervaren met onze zoon...'s morgens vroeg riep ie nog...tot vanavond he make...die "vanavond" is er geweest ja...maar hoe!! Na zo'n diepe ingrijpende gebeurtenissen gaat een mens intenser leven...althans men probeert het zoveel mogelijk, want in deze moderne tijd wordt hieraan spijtig genoeg niet veel kans gegeven. Dikke steunknuff Natoken...onze gedachten zullen vrijdag bij jou en bij de familie van jouw vriendin zijn...
27-04-2011 om 19:53
geschreven door klaproosje1
Heel erg wanneer een "close" vriend(in) je ontnomen wordt Natoken.... je kan maar de mooie herinneringen koesteren !
Een aangename avond toegewenst vanwege Amor Fati !
Het verleden bestaat niet meer, de toekomst kan je niet voorspellen, vandaag is een cadeau
In het leven is het niet belangrijk het mooiste spel te hebben... maar met dat te spelen dat men heeft
27-04-2011 om 19:16
geschreven door Amor Fati
..
We leven nu eenmaal in de tijd van de elektronica, gsm, i-pod's, i-pads. Ik vermoed dat onze kleindochter met haar laptop op het toilet zit. Een gezellige babbel over jarretelles en kousenbroeken zit er niet in, of het moet tussen ons oudjes zijn. Hopelijk worden zij ook zo oud, en komt die babbel van zelf. Het leven gaat zijn gangetje. We genieten van het uitzonderlijke goede weer. Planten nog een bloemeke bij, en plots als een donderslag uit een klare hemel, "een goede vriendin wordt uit het leven gerukt, een banaal ongeluk". We voelen hoe nietig we eigenlijk zijn. Hoe snel het voorbij is. Gisteren praatten we nog samen, vandaag denken we er aan met een krop in de keel. Kom laten we vasthouden wat we hebben en er dankbaar voor zijn. Van Ludovikus en Lea.
27-04-2011 om 16:38
geschreven door ludovikus
Natoken,
Je dochter heeft gelijk , nu profiteren want wat staat ons nog te wachten. Vandaag is het 15 jaar dat onze Marc overleden is , de zoon van de mijn schoonzuster, hij was maar 27 jaar maar hij zit voor altijd in mijn hart, maar we zijn hem kwijt ook een ongeluk op de weg. Grtjes Vif
27-04-2011 om 10:23
geschreven door Fjak@
..
mijn innige, innige deelneming lieve Natoken, ik voel mee je pijn. Ik heb ook al enkele goede vriendinnen en nichtjes moeten afgeven die nog jonger waren dan ik. Vrouwen waarvan ik dacht : als ons leven wat minder druk wordt, dan zullen we eens wat meer tijd al elkaar besteden.... zoals je schrijft : het is nu dat we het allemaal moeten doen, want we weten niet wat ons morgen te wachten staat. Heel dikke knuffel.
27-04-2011 om 09:30
geschreven door bojako
Goedemorgen Natoken
Hier ben ik weer na mijn blogpauze die langer duurde dan de bedoeling was geweest. En overal weer ellende en droevigheid.Ook dat behoort bij het leven. Ik heb nog een heleboel bij te lezen en kom terug. Lieve groetjes van mij.
27-04-2011 om 08:55
geschreven door Loewiesa
Mateke sterkte ...'t is zwaar
weeral is het weekje doormidden !
laat het niet aan je hartje komen geniet er gewoon van
herinner je gisteren
droom over morgen maar leef vandaag ...maar zo simpel is het niet !...weet ik uit ervaring...
lieve groetjes en knuff. van ons voor jou7" name=GENERATOR>
)
