De natuur heeft momenteel haar groenste kleed aangetrokken ( kan moeilijk anders na die regen) en de mode wil dat er ook af en toe een schoon motiefke opstaat. Nogal snel zullen de gele boterbloemen terug te zien zijn daar waar we ze een tijdje hebben moeten missen. Straks staan de weiden er weer vol van en zullen de koeien ervan grazen alsof het nooit anders is geweest. Maar ook de madeliefjes en de kamillebloemen zullen terug hun plaats innemen in het veld. Ja, zelfs de Flanders field poppies staan al een tijdje langs de berm. De enkele gele boterbloemen die er reeds staan, wiegen zacht heen en weer als herinneringen in de wind en het is alsof het gisteren was...
Ik zie mij daar nog liggen zo'n kleine zestig jaar geleden (:twisted:,) op mijn rug in het gras tussen de boterbloemen met een geplukt "margrietje" tussen de lippen. Zonder zorgen lag ik met mijn handen achter mijn hoofd in het zachte gras met de blauwe hemel als plafond af en toe druk zwaaiend naar een wesp of een strontvlieg die mijn jeugdige rust kwam verstoren. Boven mij vlogen de zwaluwen met de meest ongelooflijke capriolen, gevolgd door een veel tragere bosduif die op weg was naar haar nest. En ik ik droomde weg tussen het hoge gras omgeven door een wereld van fantasie. Ik ging zodanig op in al mijn fantasierijke avonturen dat de stengel van het madeliefje tussen mijn tanden gemalen werd. Telkens ik de stengel tussen mijn lippen had plat geknabbeld, werd hij vervangen door een grassprietje of iets anders met bittere smaak. Uren kon ik naar de hemel staren waar de wolken als grillige figuren figureerden in mijn verhalen. Goudgeel brandde de zon op mijn huid en af en toe scheen ze zo fel dat ik haar de rug moest toekeren en op mijn buik ging liggen met mijn hoofd steunend op mijn handen. Mijn ellebogen stonden dan als steunpalen in het gras en na enige tijd hadden de grassprietjes hun afdruk gezet in mijn schoon vel!! Soms keek ik ver voor mij uit met een dromerige blik en wel duizend vragen. Hoewel echt veel vragen hoefde ik mij niet te stellen op die jonge leeftijd. Ver weg van de schoolbanken waren er geen vragen en nog minder antwoorden.
Op een bed van zacht gras ontsnapte ik zo uit de realiteit om volledig weg te dromen in mijn eigen fantasie, een fantasie waar ik als "snotter" (zoals ik soms genoemd werd als ik teveel binnendrong in de wereld van de volwassenen) precies al een grote was. Je had mij daar moeten zien liggen met dat geplukt madeliefje waar ik één voor één de blaadjes afplukte met de woorden hij houdt van mij, hij houdt niet van mij, hij houdt van mij, hij houdt niet van mij .. en dat tot er maar een paar blaadjes meer over schoten en ik schrik begon te krijgen dat hij niet van mij zou houden en dat terwijl ik bij lange nog geen vriendje had of er zelfs nog niet aan dacht om er eentje te hebben. :oops: Dat spelletje deden we trouwens ook met de uitgebloeide paardenbloemen toen we de witte donszaadjes wegbliezen! Maar toen waren de magische woorden: " hemel, hel, vagevuur".. aan jullie om te raden waar ik meestal belandde haha!
Af en toe kwam er een vlieg op één van de bloemen zitten en het was dan de kunst om die te vangen en soms lukte mij dat aardig om ze dan met een pats naar de andere wereld te helpen.. Ja, toen lag die Van den Bossche van G.A.I.A nog niet op de loer want hoewel ik geen vlieg kwaad zou doen, had hij mij waarschijnlijk een proces aangedaan. Hoe schoon is het niet als een kind kan opgroeien in de schoot van moeder natuur? Het was niet alleen op avontuur trekken maar tevens een leerzame reis waar ik al vlug wist dat men geen klaprozen moest plukken om een boeket te maken want binnen de kortste keren waren ze verslenst. Toen wist ik nog niet dat ze van papavers opium maakten en dat drugs het slechtste was wat de mens te wachten stond omdat men na het innemen van drugs zelfs roze olifanten kon zien.
Ook de drinkbak voor de koeien was een plaats waar ik vaak vertoefde. De kikkerdril die ik in de grachten ging vangen, groeide in de drinkbak uit tot waardige dikkoppen. Minuten kon ik op de rand van die bak zitten met mijn blote voeten in het water terwijl dikkoppen gevolgd door een zwarte staart tussen mijn benen en tenen zwommen. De koeien gaapten mij dan wel aan maar wakker liggen van mijn zweetvoeten in hun water deden ze niet.:lol:
Het was een prachtige tijd waar ik onverstoord tussen het bloemenbehang van de natuur mocht lopen zonder regels of wetten. Maar meestal was er altijd wel een stem die mij terug naar huis riep waar er wel wetten golden voor "kleine snotters" zoals ik. Dan galmde mijn naam over de velden en weiden, in die vlakte was er geen echo om die stem te kopiëren. Meestal moesten die familieleden een paar keer hun keel open zetten om mij terug weg te halen bij moeder natuur om terug de realiteit binnen te stappen. Vlug plukte ik nog een boeket madeliefjes en boterbloemen dat ik schoon met wat grassprieten versierde als omkoopboeketje omdat ik niet direct geantwoord had op de stem aan het achterpoortje.
Het verschil met wat eraan voorafging, was groot! Nadat het boeket uit mijn handen gesnokt werd omdat er geen tijd te verliezen was om aan tafel te gaan ,werd ik geïnspecteerd van onder tot boven. Ik moest naar de pomp lopen om mijn groene handen en voeten te wassen en met hetzelfde washandje werden ook nog eens mijn oren, neus en mond rood gewreven om zeker geen restanten van mijn avontuurlijke uitstap mee aan tafel te brengen. In een glas met helder pompwater plaatste ma dan mijn boeketje boterbloemen en in haar ogen kon ik lezen dat het toch wel goed was. Maar er waren altijd wel anderen die de wetten lieten gelden: -" Natoken ,zet u eens schoon aan tafel, hoe hangt ge daar weer! Doe eens je elleboog van tafel en zwijg en eet"! - " Natoken, t is naar je bord dat je moet kijken, buiten is er niks te zien"! Niets te zien, dacht ik dan bij mezelf ze moesten het eens weten hoe schoon het buiten is onder een blauwe hemel tussen de boterbloemen. Af en toe keek ik ma dan aan en hoopte dat zij mij wel begreep.
Ma is er niet meer om de herinneringen te delen maar de boterbloemen staan er straks terug. Ja en dan leg ik er mij misschien nog eens tussen met een madeliefje tussen de lippen op weg naar vroeger en lekker genietend van de zon die eindelijk terug is!
Reacties op bericht (11)
28-06-2011
Een zonnige namiddag lieverd
dit is me toch iets te warm,ik kom niet buiten
Zijn wie je bent, vrij en ongeremd dansen in het licht tot niets verplicht. Het leven is je geven te worden die je bent, Zoveel nog te beleven, te ontekken wat je nog niet kent. Je bent welkom,het is aan jou. Wees daarom jezelf en anderen trouw. Groetjes Nikki
28-06-2011 om 16:58
geschreven door Nikki
Hoi Na
Hier ook nog een, en het gaat door van generatie op generatie precies. Met Camille zit ik dikwijls in het gras, om een kettig te rijgen van bloemetjes. Tussen mijn groen, groeien ze weelderig, madeliefjes en boterbloempjes en sinds een paar dagen groeien er wilde viooltjes, zomaar gartis en voor niets! Mooi! inclusief bijbehorende dromen!
Lieve groetjes van mij
Loes
28-06-2011 om 16:07
geschreven door Loewiesa
even weg ? of wee je van de hite ?
verdorie hier weer 31 en meer graden ,ik wil het niet meer , geef mi maar een buitje geenonweer .....
,
28-06-2011 om 15:24
geschreven door ani
Ik kom er nog duren zunne ...veel pitstoppen gedaan raakte anders uitgedroogt
In Retie vollenbak zonneschijn ...
een temperatuurke om flauw te vallen...
hopelijk verzuipen de boterbloemekes strakskes niet
want als men het weerbericht hoord ...bangelijk Naneke !
ik kom je door het kabeltje
Een fijne dag wensen
Met wat ook je planning mag zijn geniet ervan ...
warme groetjes en knufffffff van ikke voor jou
28-06-2011 om 15:00
geschreven door Jeske
27-06-2011
het groenste kleed.... ni ter over hé Natoken....is nog ver van mooi groen na de droogte.....
Een aangename week toegewenst vanwege Amor Fati !
Reizen is de kunst zich thuis te blijven voelen.
Wij maken grote reizen om dingen te zien waarop wij in onze woonplaats geen acht slaan.
27-06-2011 om 23:43
geschreven door Amor Fati
Groetjes van Fjak@ en een fijne avond Natoken, als ik dat lees voel ik me terug in mijn kindertijd
27-06-2011 om 19:45
geschreven door Fjak@
mooi , die herinneringen !
en de boterbloemen staan er al , en ... de koeien eten die niet ! maar dat rugliggen en dromen en grassprieten kauwen , kent elk buitenkind van TOEN wel nu ...? ik betwijfel het !! en als extra : hier een grote button , omdat je zou weten dat ik er weer ben , hahaha
27-06-2011 om 13:36
geschreven door ani
mooi verhaal!
...en herkenbaar! ik ga onze Jade toch eens vragen of ze wel eens tussen de madeliefjes en boterbloemen is gaan liggen. Tegenwoordig zijn ouders ook veel bezorgder voor alles en nog wat. Ik had voor mijn 16de nog nooit van een teek gehoord bv. Nu is 't hier elke avond tekeninspectie als de kleintjes hier zijn :). dikke kus
27-06-2011 om 12:50
geschreven door paz
*
Maakte jij ook kransjes van doe boterbloemen om dan om je hals, pols, of op je hoofd te dragen? Wanneer ik nu door mijn oude buurt dwaal, dan is het net of ik heb het allemaal gedroomd. De velden en weiden zijn allemaal verdwenen en vervangen door huizen en straten. Jammer, heel jammer voor de kinderen van nu. Dikke kus x 2.
27-06-2011 om 08:19
geschreven door Huismusje/Petra
...
Lap...ik zit terug precies in 't verleden,dat deed ik nou ook zo graag sé...op het gras ..de boterbloempjes..korenbloemen,Turnhout was indertijd nog ECHT groen,niks dan weiden en velden,en ik was toen een echt natuurkind,met dikwijls de aarde en de modder erbij ..o heerlijke nostalgie..
een nieuwe week,een nieuw begin voor je 't weet zitten we er weer middenin! en kijk niet zo pips je krijgt een kus van tante Lips
)
geef mi maar een buitje geenonweer .....
en als extra : hier een grote button , omdat je zou weten dat ik er weer ben , hahaha
..o heerlijke nostalgie..
