Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
11-09-2010
Nieuwe piramides toegankelijk
Nieuwe piramides toegankelijk
Door Frijke Broos
Bij een reis naar Egypte bezoeken de meeste mensen de piramides van Gizeh en Saqqara. Er zijn echter nog vele andere koninklijke graven te zien in het land. Ten westen van Cairo bevindt zich bijvoorbeeld een groot gebied met deze bijzondere bouwwerken. Vanaf juli zijn er nog meer piramides open voor publiek.
Tussen Gizeh en Saqqara ligt de koninklijke begraafplaats Abusir. Hier bevinden zich veertien piramides die vanaf deze maand te bezichtigen zijn. Nadat de zesde dynastie Gizeh had volgebouwd, begon de vijfde dynastie (2495 vc. - 2345 vc.) aan het gebied rond Cairo. De piramides van Abusir zijn kleiner dan die van Gizeh en zijn trappiramides. Ook is er naast sommige graven een kleinere piramide gebouwd voor de koningin. Hoewel sommige de tand des tijds niet hebben doorstaan en inmiddels zijn verdwenen, is het nog steeds de moeite waard om Abusir te bezoeken.
Piramide van Neferefre
Als je geïnteresseerd bent in de techniek waarmee de piramides zijn gebouwd, is het interessant om de piramide van Neferefre te bezoeken. Zijn graf is namelijk nooit afgebouwd en geeft daarom inzicht in de manier waarop piramides werden geconstrueerd.
De sfinxen van Luxor en Karnak
Naast de piramides van Abusir zullen meer toeristische attracties dit jaar open gaan voor publiek. Vanaf deze maand kan bijvoorbeeld het pad van de sfinxen tussen Luxor en Karnak bezocht worden. Hier zijn ongeveer negenhonderd beelden te bewonderen. In de buurt bevindt zich ook een recent opgegraven dorp uit de Romeinse tijd.
CAIRO - Het hoofd van de Egyptische Koptische kerk heeft opgeroepen niet per telefoon te biechten, omdat die kan worden afgeluisterd door inlichtingendiensten.
Paus Shenuda III waarschuwde twee jaar geleden al dat een biecht via internet niet geldig was, omdat iedereen deze kon lezen. In het islamitische Egypte is ongeveer 10 procent van de tachtig miljoen inwoners koptisch christen. In Egypte is het bij wet verboden om zich af te keren van de islam. (ANP)
- Egypte en Soedan weigeren een verdrag te ondertekenen over de herverdeling van het rivierwater van de Nijl met de zeven andere landen waar de rivier doorstroomt.
Dinsdag kwamen in Sharm el-Sheikh, op het Egyptische schiereiland Sinaï, negen Afrikaanse landen samen om een nieuw verdrag te ondertekenen De Nijlstaten vroegen een herverdeling van het rivierwater om hun groeiend bevolkingsaantal en industrieel verbruik op te vangen. Maar Egypte en Soedan weigerden het verdrag te ondertekenen.
Egypte haalt 95 procent van zijn watervoorzieningen van de Nijl en is daarom niet bereid om het water te delen. Het land eiste op de bijeenkomst zelfs het vetorecht over alle nieuwe irrigatieprojecten van de andere acht landen.
De zeven Nijlstaten Kenia, Oeganda, Tanzania, Congo, Ethiopië, Rwanda en Burundi proberen al sinds 1997 een overeenkomst over het Nijlwater te bereiken. Maar het nieuwe verdrag gaat over meer dan alleen het verdelen van water. Er staat veel op het spel. Onder andere de conservatie van bossen en venen, die als reservoir dienen voor het water van de Nijl, zegt de Oegandese minister van Milieu op de website All Africa.
Verdragen
De zeven Afrikaanse landen delen de rivier met Egypte en Soedan, maar mogen het water van de Nijl niet vrij gebruiken. In 1929 werd onder druk van Groot-Brittannië een koloniaal verdrag afgesloten. Dit gaf Egypte de volledige controle over het water van s werelds langste rivier en verhinderde andere landen die langs de Nijl of bij het Victoriameer liggen om het water te gebruiken.
In 1959 bereikte Egypte wel een akkoord met Soedan. Soedan mag 18 miljard kubieke meter gebruiken van de 84 miljard kubieke meter water die jaarlijks door de Nijl stroomt, Egypte gebruikt de rest van het water.
Ethiopië
De voorbije jaren draaiden de onderhandelingen altijd uit op dezelfde afloop. Dit jaar was er wel een opmerkelijk verandering: Egypte en Ethiopië, die jarenlang recht tegenover elkaar stonden, benaderden elkaar de voorbije maanden. Ethiopië zorgt voor de toevoer van 85 procent water aan Egypte. De interesse hierin werd echter bedreigd toen bekend werd dat Ethiopië waterkrachtcentrales wou bouwen.
Op 30 december 2009 richtten beide landen uiteindelijk een handelsraad op . De Egyptische krant Almasry Alyoum schrijft dat Egypte miljoenen wil investeren in Ethiopië als economische hefboom om grote projecten in het land te stoppen.
Ethiopië haalt dan weer een financieel voordeel uit de overeenkomst omdat internationale instituties zoals het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank Ethiopië onlangs financiële hulp weigerden De Amerikaanse overheid gaf het land sinds 1950 wel drie miljoen euro, maar dat is niets in vergelijking met de 45 miljoen bijstand die Egypte van de Amerikanen kreeg.
Handelaars drijven voedselprijzen omhoog tijdens ramadan
Handelaars drijven voedselprijzen omhoog tijdens ramadan
Opportunistische handelaren in etenswaren zorgen in het Midden-Oosten voor stijgende voedselprijzen tijdens de islamitische vastenmaand ramadan.
"Het is elk jaar hetzelfde verhaal", klaagt Abeer Salem, een Egyptische weduwe die voor twee kinderen moet zorgen. "De handelaren weten dat we de plicht hebben onze familie en de armen eten te geven tijdens de ramadan. Daar maken ze misbruik van door de prijzen te verhogen."
Voedselinflatie is inmiddels net zo sterk met de ramadan verbonden als de dagelijkse iftarmaaltijd met familie en vrienden aan het einde van het dagelijkse vasten. Tijdens de vastenmaand neemt de consumptie van bepaalde voeding, vooral vlees, toe.
25 procent stijging Consumentengroepen constateren een scherpe stijging van de groentenprijzen sinds het begin van de ramadan, afgelopen woensdag, ondanks de belofte van de overheid om de prijsstijging te beperken en winkels te controleren. In Abu Dhabi zouden de prijzen van fruit en groenten in een week tijd met 25 procent gestegen zijn. Libanese consumenten klagen over de prijzen van groenten en vlees.
De stijgende prijzen komen bovenop de al hoge voedselinflatie in de regio. In Egypte stegen de prijzen van producten zoals suiker, rijst en eieren in het afgelopen jaar met 43 procent. De escalerende kosten van voedsel hebben ertoe geleid dat sommige detailhandelaren betalingsregelingen hanteren die vroeger alleen bij de koop van auto's en huishoudelijke apparaten werden aangeboden.
In termijnen betalen "Koop nu je ramadanvoedsel en betaal in termijnen in de komende vier maanden", staat op een bord in een supermarkt in Cairo.
In Jemen, waar 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens leeft, legt de voedselinflatie een zware druk op arme gezinnen. Uit een onderzoek dat het Studies and Economic Media Centre vorig jaar hield, bleek dat de huishouduitgaven tijdens de ramadan met 35 procent stijgen. Bijna 30 procent van ondervraagde Jemenieten gaf aan tijdens de ramadan geld te lenen om de kosten te kunnen betalen. Vijftien procent zei persoonlijke bezittingen te verkopen om extra geld te verkrijgen.
Tekorten door extra vraag Handelaren ontkennen dat ze de voedselprijzen opdrijven. Volgens hen zijn het de consumenten die met hun plotselinge extra vraag naar voedsel ervoor zorgen dat er tekorten ontstaan bij de bevoorrading. Daardoor zouden de prijzen stijgen.
De Jordaanse econoom Yusuf Mansour verwerpt het argument van de handelaren. De meeste landen in het Midden-Oosten importeren hun voedsel, zegt hij. "Importeurs zijn geen producenten. Ze kennen geen capaciteitsbeperkingen, ze kunnen elke hoeveelheid die ze willen importeren tegen één prijs. Bij een grotere hoeveelheid zouden de kosten juist moeten dalen. Bij een goed functionerende concurrentie zouden die lagere prijzen doorberekend worden aan de koper." (ips/adb)
Klein Egyptisch museum in hartje Londen - Londen, Groot-Brittannië
Klein Egyptisch museum in hartje Londen - Londen, Groot-Brittannië
Ondanks dat Londen erg bekend is en dus weinig tips nodig heeft, wil ik Egypte liefhebbers die naar Londen gaan deze tip niet onthouden: Aan de Malet street, een zijstraat van Torrington Place en niet ver van Tottenham Court Road (metrostation) ligt het Petrie Musuem of Egyptian Archeology van de UCL University. Er liggen veel mooie en veelal door het massatoerisme onontdekte vondsten uit de Faraonische, Ptolemaeïsche en Romeinse tijd, maar ook uit het Koptisch en Islamitisch Egypte.
De collectie zit vol met `eersten`. Zoals een van de eerste stukken linnen uit Egypte, 2 leeuwen van de Min Tempel, een fragment van de eerste kalender, een de oudste gynaecologie en dierenartspapyrussen en veel meer. Daarnaast zijn kostuums een onderdeel van de collectie. Hier vind je bijvoorbeeld de oudste jurk die toebehoorde aan een danser uit 2400 vC, twee jurken uit diezelfde periode en sokken en sandalen (Romeinse periode). Ook zijn er veel vondsten uit Amarna, de `stad van Akhnaton`.
Al met al krijg je hier een mooi, volledig overzicht van vele vondsten uit Egypte. Het grootste voordeel van dit museum is nog wel dat het vrij onbekend is en dat je er dus maar heel weinig bezoekers zult aantreffen. Op deze manier kun je op je gemak alles bekijken. Tot 21 september 2010 is het museum wegens renovatie gesloten.
Net als vele andere musea in Londen is ook dit museum gratis. Een gift wordt natuurlijk altijd op prijs gesteld. Meer weten? Kijk op http://www.ucl.ac.uk/museums/petrie
CAIRO (AFP) - Na acht jaar is het grootste Museum van Islamitische Kunst ter wereld zaterdag heropend.
Het Museum voor Islamitische Kunst in Caïro werd oorspronkelijk gebouwd om dit deel van het rijke Egyptische erfgoed te beschermen tegen kunstdieven. In 25 zalen bewaarde het zowat 2.500 kunstwerken. In 2003 sloot het museum voor een grondige restauratie. Zaterdag werd het gebouw door president Mubarak plechtig heropend; het publiek moet nog wachten tot september.
Het museum wil de islamitische cultuur en geschiedenis van het land meer op de voorgrond plaatsen. Het islamitische erfgoed wordt immers minder naar waarde geschat dan de monumenten van het oude Egypte, die elk jaar miljoenen toeristen lokken.
Tot de meest opvallende stukken van het museum behoren een met goud ingelegde sleutel van de Kaäba, het centrale gebouw van de grote moskee in Mekka, en de oudste islamitische dinar, die uit 697 dateert.
Andere toppers zijn zeldzame manuscripten van de Koran, maar ook Perzische tapijten, Ottomaanse keramiek en wetenschappelijke instrumenten die onder meer werden gebruikt in de astronomie en de chemie.
HURGHADA, 9 augustus 2010 (IPS) - In de Rode Zee werden vorige maand zes Jeminitische vissersboten aangehouden, met als opvallende lading kilometers lange vislijnen en meer dan twintig ton dode haaien. Een zoveelste bewijs dat de haaienvissers steeds meer de Rode Zee als werkterrein kiezen.
"De aanhouding van die schepen is een nieuw bewijs dat er commerciële haaienvisserij plaatsheeft in de Rode Zee", zegt Amr Ali van de Hurghada Environmental Protection and Conservation Association (HEPCA). "Het is alarmerend dat boten helemaal van Jemen komen om in onze wateren te vissen. Die boten hebben geen gewoon vissersmaterieel aan boord, ze zijn enkel geïnteresseerd in haaien."
De haaienjacht is wereldwijd big business. Elk jaar worden wereldwijd tot 73 miljoen haaien gedood om een wereldwijde markt te voeden die de soort met uitsterven bedreigt. Vissers hechten nauwelijks waarde aan het vlees van de dieren, maar de haaien zijn erg gegeerd om soep van te maken, een delicatesse in Azië die makkelijk 70 euro per kop oplevert in Hong Kong.
Dat is al eeuwen zo, maar de economische ontwikkeling van Azië heeft de vraag enorm doen stijgen. Het aantal consumenten is gestegen van enkele miljoenen in de jaren tachtig tot meer dan driehonderd miljoen vandaag. "In de voorbije 25-30 jaar heeft die stijgende rijkdom geleid tot een stijgende vraag waardoor een derde van de haaiensoorten wereldwijd bedreigd wordt", zegt Matt Rand van Global Shark Conservation voor de Pew Environment Group. Nochtans zijn haaien erg belangrijk om marine populaties te reguleren, zegt hij. Zo blijkt uit onderzoek dat een gebrek aan haaien kan leiden tot meer kwallenzwermen.
Wreed
Dierenrechtenorganisaties klagen ook de wreedheid van de haaienvangst aan. Om plaats op de boot te besparen, hakken de vissers de vinnen van de haaien af en werpen ze de dieren nog levend terug in zee. "Zonder hun vinnen sterven de haaien langzaam aan verstikking of bloeden ze dood", zegt Elizabeth Wilson, mariene bioloog. "De praktijk lijkt op de ivoorjacht: dieren worden gedood voor één enkel lichaamsdeel dat tegen hoge prijzen verkocht wordt op de internationale markt."
Net als olifanten planten haaien zich ook niet snel genoeg voort om die commerciële druk het hoofd te bieden. "Haaien hebben eenvoudigweg het biologische potentieel niet", zegt Rand. "Andere vissoorten leggen duizenden eitjes waardoor ze zich snel voortplanten, maar haaien doen dat erg traag."
In de Middellandse Zee heeft de haaienvangst de haaienpopulatie al gedecimeerd De helft van de gekende haaiensoorten is er nu bedreigd. Uit een onderzoek in 2008 blijkt dat de populaties van de vijf grootste haaiensoorten met 97 procent verminderd zijn in de voorbije tweehonderd jaar. Soorten zoals de hamerhaai zijn vrijwel volledig verdwenen.
Daardoor gaan de vissers op zoek naar nieuwe visgronden, zoals de rode zee. "Onze lokale vissers waren nooit geïnteresseerd in haaien omdat niemand van het vlees houdt", zegt Ali van HEPCA. "Maar ongeveer tien jaar geleden kwamen de Chinezen hier aan. Ze leerden onze vissers dat er goed geld te verdienen was met de vinnen."
In 2005 vaardigde Egypte een verbod uit op de haaienvangst, maar in de voorbije maanden werden steeds meer illegale vissers in de territoriale wateren onderschept. "Onze strenge wetten hebben ervoor gezorgd dat de haaien zich hier in veiligheid kunnen voortplanten, maar het heeft ons ook een doelwit gemaakt voor elke haaienvisser in de regio", zegt Ali.
Bontmantels
Internationale instellingen proberen de vangst aan banden te leggen, maar de controle is erg moeilijk. Natuurverenigingen denken dan ook dat vooral de vraag aangepakt moet worden. Ze geven het voorbeeld van bontmantels, die vroeger in de mode waren maar nu vooral als teken van slechte smaak gezien worden.
Eenzelfde aanpak zou ook de vraag naar haaienvinsoep kunnen verminderen. "We proberen de consumenten uit te leggen waar de soep vandaan komt en dat de haaien in moeilijkheden verkeren", zegt Wilson. "Vooral de jongere generaties hebben daar oren naar. Maar het is een oefening die nog veel inspanningen zal kosten."
20/08 De Egyptische overheid is niet te spreken over een studie die vorige week waarschuwde voor een "epidemische verspreiding" van hepatitis-C met een half miljoen nieuwe besmettingen per jaar.
De studie verscheen in Proceedings of the National Academy of Sciences, en de cijfers liggen ver boven de officiële schattingen van de overheid.
Maar Egypte doet de alarmerende cijfers af als "sterk overdreven". "Volgens ons meest recente onderzoek zijn er maar honderdduizend nieuwe gevallen per jaar", zegt Wahid Doss, directeur van de Egyptische Nationale Commissie voor Virale Hepatitis in de krant Al-Masry Al-Youm.
Volgens Doss ligt ook het totale aantal patiënten lager dan wat de onderzoekers aannemen, en lijdt maar een vijfde van de patiënten aan de complicaties van de ziekte, zoals levercirrose of leverfalen.
Inenting
Volgens de onderzoekers is de verspreiding voor een groot deel te wijten aan onhygiënisch medisch materiaal. Zo liet de regering tussen 1964 en 1982 plattelandsbewoners intraveneus inenten tegen schistosomiasis (bilharzia), een ziekte die wordt overgedragen door wormen die in het water leven.
Door het hergebruik van naalden werden ongemerkt miljoenen mensen besmet met het toen nog onbekende hepatitisvirus. In sommige streken op het platteland is de helft van de bevolking in contact gekomen met het virus.
Bij opgravingen in Tel Kadesh, in het noorden van Isräel, hebben Amerikaanse archeologen een bijzonder oude gouden munt gevonden.
Die zou in het jaar 191 voor Christus geslagen zijn geweest, meer bepaald in Alexandrië. Destijds was ene Ptolemaeus V Epiphanes nog koning van Egypte. De munt is nog altijd in goede staat.
Opmerkelijk is dat de vondst 27,71 gram zwaar is. De meeste gouden munten uit de oudheid wegen amper 4,5 gram. De munt van Tel Kedesh is de zwaarste gouden munt die ooit werd opgegraven in Israël.
De munt zou eerder een symbolische functie gehad hebben en dus niet als betaalmiddel zijn gebruikt.
CAIRO/GIZA - Het schilderij 'Klaprozen' van Vincent van Gogh dat zaterdag is Egypte is gestolen, is nog steeds zoek. Eerdere berichten dat het doek van de beroemde Nederlandse meester al weer is teruggevonden, kloppen niet. Dit stelt het Egyptische ministerie van Cultuur in een zondagochtend uitgegeven verklaring.
Het departement wijt de foutief verstrekte informatie aan een communicatiefout. De politie van het Arabische land zoekt met man een macht naar het waardevolle schilderij. Alle grensposten zijn in verhoogde staat van paraatheid gebracht.
Het doek van Vincent van Gogh (1853-1890) is op klaarlichte dag gestolen uit een museum in Giza, een westelijke voorstad van de Egyptische hoofdstad Caïro. De waarde van het kunstwerk is moeilijk te schatten; de Egyptische politie noemt een bedrag rond de 40 miljoen euro. (ANP)
21/08 In Caïro, de hoofdstad van Egypte, is zaterdag een beroemd schilderij van Vincent Van Gogh ontvreemd. Dat meldt de Egyptische minister van Cultuur.
Dieven slaagden er in om met het kunstwerk, waarvan de waarde op zo'n 39 miljoen euro wordt geschat, op klaarlichte dag aan de haal te gaan. Hoe dat net kon gebeuren, is voorlopig een raadsel.
Het personeel van het Mahmoed Khalil-museum, dat onderdak biedt aan een van de belangrijkste collecties van Europese kunst uit de 19de en 20ste eeuw in het Midden-Oosten, werd al ondervraagd. In Egyptische havens en luchthavens waren er meteen strenge maatregelen van kracht waardoor het kunstwerk het land niet zomaar zou kunnen verlaten. Met succes zo leek. Twee Italianen werden op de luchthaven gevat met een werk, maar dat bleek achteraf niet te kloppen.
'Klaprozen' werd in 1978 ook al eens gestolen, maar kort daarna teruggevonden.
Egypte wil de eerste grootschalige zonne-energie centrale sneller operationeel hebben. Oorspronkelijk zou de centrale eind van het jaar ten zuiden van Cairo geopend worden met een capaciteit van 140 MW.
Maar het land is bezig de stroomvoorziening te diversificeren en alternatieve bronnen te ontwikkelen. Egypte kampt elk jaar in de zomer met tekort aan elektriciteit. Reden waarom Hassan Younis, de Egyptische Minister van Elektriciteitszaken, de stroombedrijven gesommeerd heeft om export van elektriciteit te staken en zich te concentreren op interne levering van stroom.
Naast zonne-energie wordt ook een windpark ontwikkeld bij Zaafarana met een capaciteit van 120 MW en wordt de capaciteit van de High Dam Turbines bij Aswan met 175 MW uitgebreid. Al met al breidt Egypte haar opwekkingscapaciteit uit met 2660 MW.
(Novum/AP) - Ongeveer tweehonderd woedende Egyptenaren hebben nabij de Egyptische hoofdstad Caïro woensdag een belangrijke snelweg geblokkeerd door autobanden in brand te steken. Zij zijn boos over de dagelijkse stroomstoringen die grote delen van het land treffen. Dat heeft een medewerker van de Egyptische veiligheidsdienst gemeld.
De autoriteiten sloeg de demonstratie na een uur uiteen.
De stroomstoringen begonnen begin augustus en zijn extra vervelend voor Egyptische moslims, omdat zij deelnemen aan de ramadan. Zij onthouden zich gedurende de dag van water, terwijl de temperaturen zonder airconditioning oplopen tot 38 graden Celsius.
De regering legt de schuld bij de burgers, die ervan worden beschuldigd teveel energie te gebruiken.
Reis over de aardbol naar de belangrijkste archeologische vindplaatsen uit de geschiedenis, waar generaties wetenschappers de artefacten, architectuur en landschappen van voorbije beschavingen hebben blootgelegd, en zo licht hebben geworpen op de mensheid en de ontwikkeling van moderne culturen.
Verken de mysterieuze monolieten van Stonehenge en Newgrange, de majestueuze ruïnes van de Akropolis, het Romeinse Forum en andere schatten uit het Klassieke tijdperk; bezoek het bijbelse Petra, Egyptische tempels en graftombes van meerdere verdiepingen, en andere Afrikaanse vindplaatsen zoals Olduvai, dat als de bakermat van de mensheid wordt beschouwd.
Samen met de minder bekende vondsten in Noord-, Midden- en Zuid- Amerika en Australië omspant dit boek zes continenten voor een grondige introductie tot oeroude samenlevingen en de overblijfselen en schuilplaatsen die hun bestaan bevestigden.
Indrukwekkende fotografie en informatieve, beknopte tekst vormen een betrouwbare gids voor de belangrijkste ontdekkingen in de geschiedenis van de archeologie.
CAÏRO- Vissers aan de benedenloop van de Nijl halen nauwelijks nog iets boven. De rivier is te zwaar vervuild, klagen ze. Maar volgens de autoriteiten is het probleem alleen dat er meer vissers zijn dan vroeger.
Hussein Abdel Malek bekijkt zijn vangst van de ochtend: twee plastic flessen, een handvol zakjes en twee kleine tilapia's. Samen met zijn twee zoons was hij daarvoor vier uur onderweg op de Nijl. Abdel Malek van jongs af aan meer uren doorgebracht op zijn zes meter lange roeiboot dan aan land, maar al die ervaring helpt niet meer.
Toen hij jong was, haalden vissers op enkele uren een hele mand vis binnen. "De rivier was vroeger veel schoner", zegt Abdel Malek. "Er dreef geen afval rond, en dicht bij de oever kon je veel vissen zien zwemmen. Nu zijn er dagen waarop we helemaal niets vangen".
Aanvaardbaar vuil
Bij Aswan, in het zuiden van Egypte, kan je het water van de Nijl nog drinken, maar in Caïro is dat water zwaar vervuild", zegt Sherif Sadek, een voormalige ambtenaar van het ministerie van Visserij. "Sommige vissoorten zijn helemaal verdwenen uit de rivier".
De Egyptische regering geeft toe dat de Nijl veel huishoudelijk afvalwater, landbouwchemicaliën en lozingen van bedrijven en schepen te verwerken krijgt. Het leeuwendeel van de tachtig miljoen Egyptenaren leeft in de buurt van de Nijl, en een groot deel van de 12 miljoen kubieke meter afvalwater die ze elke dag produceren, verdwijnt onbehandeld in de machtige stroom. Bedrijven lozen nog eens 4 miljard kubieke meter afvalwater per jaar.
Volgens de autoriteiten blijft de vervuiling binnen aanvaardbare grenzen, maar daar geloven veel Egyptenaren niets van. "De Nijl is de riool van Egypte ik zou niets eten wat uit die rivier komt", zegt Mona Radwan, een marketingverantwoordelijke die in een rijke buurt in Caïro woont. "Veel mensen eten vis uit de Nijl, maar dat doen ze omdat ze geen vlees of kip kunnen betalen".
Experts maken zich vooral zorgen over de aanwezigheid van zware metalen en pesticiden in het water. Het risico is het grootst voor de pakweg 15.000 kleine vissers die van de rivier leven. Ze baden in de rivier, drinken onbehandeld rivierwater en eten veel vis. Veel vissers lijden aan nierproblemen, huidirritaties en schistosomiasis (bilharzia), een parasiet die via besmet water wordt overgedragen.
Meer vis
Maar Abdel Malek zit meer in met zijn dalend inkomen dan met zijn nieren. Hij verdient anderhalve tot zes euro per dag, afhankelijk van de grootte van zijn vangst. Net als veel andere vissers is Abdel Malek ervan overtuigd dat de visbestanden in de rivier teruglopen.
De autoriteiten zeggen dat de rivier meer vis voortbrengt dan ooit. De indruk dat er minder vis in de Nijl zit zou samenhangen met het toenemende aantal vissers, en met overbevissing in bepaalde zones dicht bij de steden.
Malcolm Beveridge, een expert van het WorldFish Centre in Maleisië, beaamt dat. Volgens hem groeien de visbestanden in de Nijl aan sinds de jaren tachtig. Door de massa's afvalwater en meststoffen die in de rivier gekieperd worden, groeien de algen waarvan veel vissen leven.
Volgens een studie van Egyptische en Amerikaanse onderzoekers die vorig jaar gepubliceerd werd, zou er nu drie keer meer vis worden gevangen in de Nijl dan in de jaren zestig. Maar de auteurs waarschuwen dat er een grens is die niet mag worden overschreden. "De toenemende concentratie van voedingsstoffen in het water kan de vangst vergroten, maar op een bepaald moment zal die weer teruglopen als gevolg van de slechte waterkwaliteit en overbevissing", staat er in het rapport.
De koptische kathedraal van Sint-Markus in Alexandrië
CAÏRO De vastenmaand ramadan, die woensdag is begonnen, is voor christenen in Egypte een moeilijke tijd. Het is niet mogelijk overdag in het openbaar te eten en te drinken. Vorig jaar zijn zelfs meer dan 150 christenen opgepakt omdat zij het islamitische vasten zouden hebben verstoord.
Tijdens de ramadan mogen islamitische gelovigen gedurende een maand tussen zonsopgang en zonsondergang niet eten, drinken en roken. Voor het ochtendgloren eten moslims de sahoor, een ontbijt. Na zonsondergang is het tijd voor de iftar, het avondmaal dat families en vrienden vaak samen nuttigen.
De ramadan is een van de vijf zogeheten zuilen van de islam, naast de getuigenis, het gebed, de bedevaart en het geven van aalmoezen.
Opgave
De ramadan valt in Egypte midden in de zomer, met temperaturen van rond de 40 graden. Het niet mogen drinken is voor moslims een hele zware opgave, want er moet wel gewerkt worden overdag. Wel korter dan normaal . Om halfdrie sluiten overheidsinstanties en bedrijven. Dan spoedt men zich massaal naar huis om het eten te bereiden.
Naast moskeeën staan tenten met daarin lange tafels, waaraan de armen dagelijks gratis van eten en drinken worden voorzien. Een oude en goede gewoonte.
Arrestaties
Vorige jaar werden christenen door de Egyptische politie gearresteerd omdat zij op straat iets aten. Sommigen werden vrijgelaten na een borg van omgerekend bijna honderd euro te hebben betaald. Anderen verdwenen voor enkele dagen in de cel.
Dit soort arrestaties is in Egypte ongrondwettig. De grondwet garandeert immers volledige godsdienstvrijheid en in de Egyptische strafwet staat nergens dat mensen die zich niet aan het vasten houden een overtreding begaan.
Steeds meer aanwijzingen duiden op een gecoördineerde campagne van de Egyptische regering om de naleving van de ramadan af te dwingen. Van overheidswege wordt zelfs bevestigd dat er in verscheidene provincies een politiecampagne is opgezet om mensen ervan af te brengen het vasten in het openbaar te breken.
Mensenrechtenorganisaties vinden dat een dergelijke campagne in strijd is met de persoonlijke vrijheden en het recht op godsdienstvrijheid. Ze maken zich dan ook grote zorgen over het lot van de koptische christenen, die zon 10 procent van de bevolking in Egypte uitmaken.
Veel mensen vragen zich bovendien openlijk af of de regering probeert vromer te zijn dan de gewone islamiet. Toch ziet Egypte over het algemeen veel door de vingers. Dat heeft zonder twijfel met het toerisme te maken. Strengere regels zouden de jaarlijkse inkomstenstroom van 7,5 miljard euro in gevaar brengen.
Belijdenis
Niet alleen de moslims in Egypte onthouden zich van eten en drinken. Egyptische christenen vasten ook. Veel meer dagen per jaar en op een geheel andere manier.
Koptische christenen onthouden zich ongeveer 200 tot 210 dagen per jaar van bepaald voedsel: voor Kerst, voor Pasen, voor de apostelen, voor de heilige maagd. Daarnaast vast men iedere woensdag en vrijdag, behalve tijdens de vijftig dagen tussen Pasen en Pinksteren. Op woensdag herdenken de kopten de samenzwering tegen Jezus en op vrijdag Zijn kruisiging.
Voor de koptische christenen in Egypte betekent vasten een tijdelijke onthouding van het nemen van voedsel. Ze eten uitsluitend mager voedsel, dat wil zeggen zonder dierlijke producten, dus geen vlees, kip, vis, boter, kaas en eieren. Vastendagen zijn voor hen geen dagen van moeite en verdrukking, maar dagen van blijdschap tot eer van God. Vasten als een vorm van belijdenis.
Tot dertig procent van de toeristen die hun vakantie in een tropisch of subtropisch gebied doorbrengen, krijgen last van reizigersdiarree of turista. In de meeste gevallen blijft de aandoening vrij onschuldig, maar ze kan een vakantie wel behoorlijk vergallen. Een aantal hygiënische maatregelen kunnen het risico van op reizigersdiarree doen afnemen, maar nooit helemaal bannen.
De beste voorzorgsmaatregel tegen reizigersdiarree is het vermijden van een infectie via besmet water of voedsel, door de hygiënische maatregelen zo strikt mogelijk te respecteren.
Vermijd dus rauwe groenten, ongeschild fruit, rauwe of onvoldoende gekookte vis en zeevruchten, rauw of onvoldoende gebakken vlees, melkproducten, een restaurant of verkooppunt met veel vliegen, water uit de kraan, ijsblokjes, ijsjes...
2. Zonnesteek
Een zonnesteek is een uitgesproken vorm van verbranding door een te langdurige zonneblootstelling, vooral van nek en hoofd.
3. Zonneslag of hitteslag
Een hitteslag of zonneslag is een ergere aandoening dan een zonnesteek en kan voorkomen ook zonder sprankeltje zon. Arbeiders aan hoogovens of in serres, marathonlopers, renners enz zijn kandidaten voor een hitteslag. Ook slecht ventilerende kleding kan vermijden dat warmte uit het lichaam verdampt bijvoorbeeld bij een bejaarde die te warm aangekleed in de zon zit. Maar het kan ook voorkomen bij iemand die in volle zon op het strand in slaap valt, of bij een baby in een oververhitte wagen...
Meestal kan je zelf een zonnesteek of een milde hitteslag verzorgen. Zolang de patient bewust blijft, voldoende zweet en de lichaamstemperatuur lager blijft dan 38 graden C kan je zelf het slachtoffer verzorgen. Anders neemt u best zo snel mogelijk contact op met een arts.
4. Hoogteziekte
U bent net toegekomen op uw vakantiebestemming in de bergen. Maar als u 's morgens opstaat, hebt u barstende hoofdpijn en voelt u zich misselijk. De kans is groot dat u kampt met hoogteziekte.
De eerste uren van het verblijf op hoogte voelt men niets, maar tegen het einde van de dag voelt men zich futloos en moe. Velen schrijven dit toe aan de (lange) vermoeidende reis en kruipen daarom vroeg onder de dekens. Door de hoogte en de verandering van omgeving slaapt men echter de eerste nacht barslecht. De volgende ochtend staat men op met barstende hoofdpijn. Andere symptomen zijn misselijkheid, duizeligheid en soms lichtschuwheid en geïrriteerdheid. Meestal blijven de symptomen mild, maar op zeer grote hoogte (boven 3500 m) kan de aandoening levensbedreigende vormen aannemen. Enkel het toedienen van geneesmiddelen en zuurstof of - bij voorkeur - het zo snel mogelijk afdalen naar lager gelegen gebieden, brengt bij de zwaarste gevallen soelaas.
5. Teken
Tijdens een wandeltocht of vakantie zul je van een tekenbeet weinig merken. De symptomen van de ziekte van Lyme - die overigens lang niet na elke tekenbeet optreden - merk je doorgaans pas enkele weken tot maanden later. Dat neemt niet weg dat je een teek zo snel mogelijk moet verwijderen.
6. Rugklachten
Rugklachten hebben vaak dezelfde oorzaken als schouderklachten: een te zware rugzak, een verkeerd afgestelde rugzak en slapen op een dun matje. Wandelen met wandelstokken, slapen op dikkere matjes en een deel van je rugzak overhevelen naar een medewandelaar kunnen verlichting bieden. Bij ernstige pijn zit er helaas maar één ding op: de wandelvakantie afbreken.
7. Onderkoeling
Bergwandelaars die bij slechte weersomstandigheden verdwalen en gedwongen zijn de nacht buiten door te brengen, lopen het gevaar onderkoeld te raken. Onderkoeling begint met rillen, apathie en verward gedrag. Als de lichaamstemperatuur beneden 34 graden komt, worden de spieren stijf en doen zich geheugenstoornissen voor. Beneden 30 graden treedt een toestand van schijndood in. Alleen redding in een ziekenhuis is dan nog mogelijk. Als de temperatuur nog verder zakt, treedt uiteindelijk de dood in.
8. Zoutgebrek
Zoutgebrek komt vooral voor op inspannende meerdaagse trektochten bij warm weer en uit zich door krachteloze benen en algehele futloosheid. Zoutgebrek is gemakkelijk te verhelpen door zoute snoepjes of bouillon te drinken, maar het resultaat is meestal pas de volgende dag merkbaar. Wie ondanks extra zout toch slappe benen houdt, is wellicht oververmoeid. Remedie: langere rustpauzes, een rustiger wandeltempo en goed eten.
9. Reisziekte
Het gaat om verschillende symptomen (duizeligheid, misselijkheid, braakneigingen) die worden veroorzaakt door de bewegingen van het vervoermiddel (autobus, auto, boot of vliegtuig). Reisziekte kan voorkomen worden door niet te lezen in de auto of autobus, door ver voor u uit te kijken en met regelmatige pozen iets kleins te eten. Wanneer u zich op zee bevindt, is het raadzaam om in het midden van de boot of op het dek te blijven. Sommige geneesmiddelen verzachten deze ongemakken. Vraag raad aan uw huisarts.
10. Baden in zoet water & schistosomiasis
Schistosomiasis of bilharziasis wordt veroorzaakt door parasieten. Zoetwaterslakken zijn de belangrijkste dragers. Bij besmetting kan de huid na enkele dagen rood worden en beginnen jeuken. Koorts, rillingen, hoesten en spierpijnen treden op na 1 tot 2 maand. Er bestaat nog geen vaccin tegen schistosomiasis.
Deze ziekte komt voor in tropische streken en treft in Afrika vooral het gebied ten zuiden van de Sahara. Schistosomiasis vormt in Egypte en centraal China een groot probleem voor de volkgezondheid. Wanneer u door deze streken reist, baad dan niet in stilstaand zoet water.
In de periode waaruit de nieuwe teksten dateren (1ste-2de eeuw na Christus) was het Egypte van de farao's al lang verleden tijd. De Grieks-Macedonische dynastie van de Ptolemaeën had drie eeuwen over het land geheerst, toen in 30 voor Christus de Romeinen het land inlijfden.
De Romeinen hielden in Egypte een groot deel van het bestuur van hun voorgangers in stand, onder meer het gebruik van het Grieks als administratieve taal. De meeste teksten uit de forten zijn dan ook in het Grieks. Ze zijn neergeschreven op ostraka (potscherven). Dit materiaal was veel goedkoper dan het dure papyrus en werd onder meer gebruikt voor kopieën van officiële documenten en voor brieven.
De mijnen en forten van de oostelijke woestijn genieten de belangstelling van de archeologen sinds de overheid het gebied vrijgaf na de toenadering tussen Egypte en Israël.
Het Franse onderzoeksproject naar de forten staat onder leiding van de papyrologe Hélène Cuvigny (CNRS). Het wordt gefinancierd door het Institut français d'archéologie orientale in Caïro en het Franse ministerie van Buitenlandse Zaken.
De levering van groenten en de bevoorrading met draaiende vrouwen' oftewel prostituees: Romeinse soldaten zaten niet alleen met de vijand in hun hoofd. Nieuwe documenten bieden een fascinerende blik achter de schermen van het Romeinse leger in Egypte.
Op Canvas loopt deze vakantie de heruitzending van Rome. In die tv-reeks lijken de Romeinen alleen maar aan seks en geweld te denken. Maar wat te denken van deze beschrijving: een klant heeft een prostituee zo afgerost dat ze het bed niet uit kan, haar voet is gebroken en ze is overdekt met wonden. Haar pooier beklaagt zich dat ze niet meer kan werken.
Dit kon een passage uit Matroesjka's zijn maar het is een fragment uit een tekst van circa 1.900 jaar geleden, gevonden in een Romeins legerkamp in de oostelijke woestijn van Egypte. In de vuilnishopen van een aantal forten hebben archeologen in de jaren negentig duizenden Griekse teksten op potscherven gevonden (zie inzet), vooral uit het einde van de 1ste en het begin van de 2de eeuw na Christus. Franse en Deense geleerden zijn al jaren bezig zich door deze massa nieuwe informatie heen te werken en reconstrueren langzaam maar zeker het dagelijkse leven van het Romeinse leger.
Wat hadden de Romeinse soldaten te zoeken in deze uithoek van het rijk? In de oostelijke woestijn bevonden zich belangrijke steengroeven. Bij de Mons Claudianus haalden ze bijvoorbeeld het dioriet voor de zuilen van het Pantheon in Rome. Door de woestijn slingerden zich ook belangrijke handelswegen. Het Romeinse Rijk bevond zich op zijn hoogtepunt, de keizer en de rijke Romeinen lieten het breed hangen. Rome trok als een magneet luxeproducten aan. Zijde uit China, specerijen en katoen uit India, wierook uit Zuid-Arabië, ivoor uit Afrika kwamen aan in de havens Berenike en Myos Hormos (nu Quseir al-Qadim) aan de Rode Zee. Karavanen brachten de handelswaren naar Koptos (Qift) aan de Nijl, vanwaar de kostbare waren via de rivier naar Alexandrië werden vervoerd en vandaar naar Rome en de rest van het rijk.
Om de steentransporten en de handelskaravanen te beschermen, legden de goed georganiseerde Romeinen een reeks forten (praesidia) aan. Die versterkte posten hadden niet alleen een militaire functie, maar waren ook belangrijk voor de logistiek: in elk fort boorden de soldaten een waterput waarmee ze passanten bevoorraadden. Er woonden ook burgers in of nabij de kampen, voornamelijk handelaars.
In elk fort dienden ongeveer vijftien soldaten, meestal twaalf infanteristen en drie ruiters. Ze waren afkomstig uit legerkampen in de Nijlvallei en deden een tour of duty in de woestijn. Nabij het fort van Krokodilo is een opschrift gevonden waarin de soldaat Dida meedeelt dat hij vijf maanden ter plaatse was. Volgens de onderzoekers is de lengte van de inscriptie de regels zijn meer dan drie meter lang in verhouding tot de verveling die hij in de woestijn moest verduren.
Want uit de teksten blijkt dat de soldaten lang niet altijd met krijgshaftige zaken bezig waren. Zeker, er zijn verslagen van de aanvallen van barbaren' (nomaden) op de kampen, maar een groot deel van de tijd waren de militairen zoet met routinetaken. In het leger is er in 2000 jaar soms weinig veranderd. Zo moest de soldaat van wacht in een logboek noteren wie er 's nachts op welk tijdstip langskwam.
In het reilen en zeilen van de soldaten vallen vooral de teksten over de prostituees op. Prostitutie was in de antieke wereld wijd verspreid, maar het is uitzonderlijk dat we een zo uitvoerig beeld krijgen van de praktische organisatie. Het blijkt dat de garnizoenen per maand een prostituee konden huren. De huurprijs bedroeg 60 drachme, met daarbovenop een transactiebelasting van 20 procent voor rekening van de klanten, dus 72 drachme in totaal. De teksten geven meestal aan of het tarief met of zonder belasting werd aangegeven (vergelijk btw inbegrepen'). In een garnizoen dienden vijftien soldaten die dus elk bijna 5 drachme per maand bijdroegen aan de huur. Een infanterist in deze forten kreeg mogelijk een soldij van circa 30 drachme per maand, maar daar werden nog voordelen in natura' als voedsel afgetrokken.
De pooiers waren burgers. Ze hadden een netwerk van tussenpersonen uitgewerkt om hun meisjes te laten renderen en te laten werken in de verschillende garnizoenen. De souteneur Longinus uit het dorp Persou bijvoorbeeld laat tussen de regels aan zijn agent Apollinaris in Krokodilo verstaan dat hij het meisje Sarapias voor zichzelf mag houden. Hij mag haar ook in een ander dorp verhuren, maar dan moet hij zorgen dat ze bij een betrouwbare man terechtkomt, zodat ze niet mishandeld wordt'.
Een andere pooier, Filokles, heeft ook een handeltje in wijn en groenten producten die buiten het normale rantsoen van de soldaten vallen. Hij biedt de soldaat Aquila aan de belasting en de transportkosten voor een meisje op zich te nemen ongetwijfeld als commerciële geste'.
De meisjes waren hoogstwaarschijnlijk slavinnen. In de tekst worden ze soms varkentjes' genoemd. We moeten ons weinig illusies maken over het leven van deze vrouwen. Hun activiteit wordt ook omschreven als kukleuein, ronddraaien': de prostituees deden hun ronde' bij alle soldaten van het garnizoen.
De houtsoorten, gereedschappen en technieken die de Egyptenaren gebruikten zijn grotendeels teruggevonden in voorwerpen, meubels en grafschriften. Het gereedschap werd in eerste instantie van koper gemaakt maar omstreeks 2000 v.Chr. vervangen door een legering van koper en tin dat sterker is.
Het belangrijkste gereedschap was de dissel, hiermee werd het hout gekantrecht, gespleten en glad gemaakt. Hamer en beitel werden voor het fijnere werk gebruikt. Verder werd een korte handzaag gebruikt, een els om gaten te maken en een fiedelboog. Om het hout te schuren gebruikte men zandsteen. Minder kostbare houtsoorten werden gladgestreken met een laagje gips. Verschillende inheemse houtsoorten zijn: acacia, amandel, wilgen, populieren en enkele houtsoorten die nu niet meer bestaan. Verschillende uitheemse houtsoorten zijn: ebbe, beuken, eiken, essen, taxus en buxus. De Egyptenaren kenden pen-en-gatverbindingen
Meubels werden op verschillende manieren opgewerkt. De meubels voor dagelijks gebruik werden meestal geschilderd in de kleuren wit, rood of donker geel, duurdere meubels werden vaak verguld of in meerdere kleuren geschilderd en soms zelfs van intarsia voorzien. Vaak werd de verf direct op het hout aangebracht maar er zijn ook meubels bekend die eerst met een in lijm gedrenkte grof geweven linnen doek zijn overspannen waarover een laagje gips werd aangebracht alvorens te worden geverfd. Ook kenden de Egyptenaren het laagreliëf, dat kon bestaan uit snijwerk waarover een laagje gips werd gestreken. Het laagreliëf werd ook wel in gips zelf aangebracht waarna de vlakken werden verguld of beschilderd.
De Egyptenaren gebruikten voor hun schilderwerk tempera verf, deze verf werd gemaakt van eigeel, kleurpigment en water, soms werd er nog een beetje azijn toegevoegd als bindmiddel. Wij weten een aantal kleurpigmenten die toen gebruikt werden zoals: henna, fijngemalen lazuursteen en malachiet. De Egyptenaren kenden ook vernis gemaakt uit hars om de verf te beschermen. Deze vernis kon kleurloos zijn of glanzend zwart.
De vorm van verschillende door ons gebruikte meubels lijkt zijn oorsprong in het oude Egypte te hebben. Meubels zoals het bed, de armstoel, het krukje, het vouwstoeltje en de salontafel zijn in meer dan 4000 jaar praktisch onveranderd gebleven en dit ook met betrekking tot de constructie.
De Egyptische meubelkunst moet in zijn tijd op een hoog peil gestaan hebben aangezien er in de omringende landen veel vraag naar was. Er zijn ook afwijkende meubels gevonden in Egypte (afwijkend maar ze voldeden ongetwijfeld aan de eisen van het modebeeld in die tijd). Zo is er de koningszetel uit het graf van koningin Hetepheres (ca. 2600 v.Chr.). Hiervan zijn de poten 23 cm hoog, de zitting is breder dan normaal, de rug is recht en hoog en ook de armleggers zijn hoger dan dat erchonomie normaliter toelaat.
De koningin moet hier op hurkzit op hebben gezeten. We weten dat de zetels zoals die van koningin Hetepheres voornamelijk door vrouwen werden gebruikt, mannen zaten vaak op zetels of schamels van normale hoogte. In de periode waarin de Egyptische beschaving zijn hoogtepunt bereikte (1567-1320 v.Chr. onder de 18e dynastie) werden de meubels nog vakkundiger en kostbaarder uitgevoerd. Dit resulteerde in een type zetel die beter op de lichaamsvormen was aangepast. De rugleuning werd schuin geplaatst en later ook rond gemaakt en de armleggers iets hol gebogen.
Kenmerkend voor Egyptische meubels was dat dierlichamen in meubels werden afgebeeld. Bijvoorbeeld: een panter, een tijger, een Nubische geit waarvan de vlekken van de huid werden gesimuleerd met ivoor. Ook werd de staart niet vergeten. Een ander meubel is de schamel of taboeret, dit is een rechthoekig krukje met een hol gebogen planken zitting op rechte poten die verstevigd zijn met diagonaal geplaatste schoren en sporten. De vouw- of klapstoel heeft een leren of linnen zitting en de gekruiste poten hebben vaak de vorm van dierpoten.
Het slaven of werkmanskrukje staat met een iets uitgediepte zitting op drie hol gebogen korte poten. De bedden waren erg kort (zo`n 172 cm) en stonden op pootjes van ongeveer 30 cm. Dan is er nog de monopod die echter alleen op grafschilderingen is aangetroffen. Het is een tafel met een rond blad dat een lotus moet symboliseren staande op een ronde poot of kolom. Kisten werden veel gebruikt en kwamen dan ook in alle maten en vormen voor. Het zijn vooral de deksels die uiteenlopende vormen hebben nl.: vlak, bol, gebogen, achter iets hoger dan voor, halve ton of zadeldak.
