Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
24-01-2011
Het Gayer Anderson House
Het Gayer Anderson House in Caïro
Het Gayer Anderson House is een klein museum waar de privé-collectie van de in Egypte gestationeerde Britse legerofficier Gayer Anderson (1881-1945) wordt uitgestald.
Anderson was verliefd op het Midden-Oosten en verzamelde tijdens zijn leven antiek uit Egypte, Perzië en het Osmaanse Rijk. Zijn collectie omvatte oudheden die niet zouden misstaan in het Egyptisch Museum, maar ook zeventiende-eeuwse meubels en wapens, achttiende-eeuwse tapijten, negentiende-eeuws kookgerei, etc. Al die dingen worden nu tentoongesteld in zijn huis niet achter glas, zoals in de meeste musea, maar zoals hij ze zelf in huis had staan. En dat huis zelf is de grootste attractie. Als een soort Egyptische Jim Thompson voegde Anderson twee oude Arabische huizen (respectievelijk zestiende- en zeventiende-eeuws) samen en maakte er één huis van een schitterend huis met mozaïekvloeren, fonteinen en een grote hoeveelheid fraai houtsnijwerk. Vervolgens zette hij het huis vol met hemelbedden, oude kunstschatten, prachtig ingelegde meubels en Perzische tapijten. Het resultaat is een zeventiende-eeuwse droom die romantische zielen zeker zal aanspreken. Als je van islamitische architectuur en kunstnijverheid houdt, is dit huis een absolute must !
Kanker is een zeer moderne ziekte die ontstond door veranderingen in milieu, gedrag en voedingspatronen van de mens. Tot die conclusie komen wetenschappers die uitgebreid onderzoek hebben gedaan naar kanker in de oudheid.
Het team onderzocht onder meer enkele honderden Egyptische mummies en kwam maar één enkel geval van kanker tegen: een man die rond 300 na Christus woonde in Egypte en leed aan darmkanker. Ook een studie van duizenden botten van neanderthalers leverde maar één mogelijk geval op van de ziekte.
"Vroeger kon men nog niet op kanker opereren, dus als het er was geweest, zouden we nog steeds sporen moeten zien", stelt het team. De stelling dat kanker toen minder vaak voorkwam omdat mensen minder oud werden, weerleggen de onderzoekers met het feit dat ook vormen van kinderkanker niet gevonden werden.
Schoorsteenvegers
"In de geïndustrialiseerde samenleving zijn alleen hart- en vaatziekten dodelijker dan kanker. Maar vroeger was het bijzonder zeldzaam. Het moet dus te maken hebben met vervuiling en veranderingen in ons dieet en levensstijl", zeggen de onderzoekers.
Ook bij een literatuurstudie vonden de onderzoekers maar weinig teksten die onmiskenbaar kanker beschrijven. Hoewel de Grieken al tumoren beschreven, zeggen de onderzoekers pas in de zeventiende eeuw verwijzingen tegen te komen naar veelvoorkomende variaties als borstkanker.
Ook zijn er dan verslagen van zaadbalkanker bij schoorsteenvegers (1775) en neuskanker bij snuifgebruikers (1761).
Graf DK 55 is misschien wel het meest bijzondere graf dat ooit is gevonden in Egypte. Toen archeoloog Theodore M. Davis in januari 1907 tijdens een expeditie op het graf stuitte, trof hij een grote chaos aan. Het graf in de Vallei der Koningen was vernietigd, maar niet door grafschenners. Wie heeft dit gedaan en waarom? Heeft de mysterieuze mummie er iets mee te maken?
Achnaton De grafkamer is het 55e graf in de Vallei der Koningen en bestaat uit een trap, een gang en één kamer. In de grafkamer lagen tijdens de ontdekking allerlei voorwerpen, waarvan een ontmanteld gedenkteken in opdracht van Achnaton het grootste was. Achnaton liet het gedenkteken maken voor de tombe van zijn moeder, koning Teje.
Achnaton (of Amenhotep IV) was een bekende farao van de 18e Dynastie van het Oude Egypte. Hij leefde ergens in de periode van 1351 tot 1333 voor Christus. Achnaton was heel belangrijk voor Egypte, want hij voerde één godsdienst in met zonnegod Aton als god. Egypte transformeerde van een veelgodendom in een monotheïsme. Zonnegod Amon, die tot dan toe erg belangrijk was, werd door Achnaton buiten de deur gegooid.
Meer objecten in de kamer verwijzen naar Achnaton. Zo zijn er vier beschermende amuletten (zogenaamde magische stenen) aangebracht, waarvan er één de naam Achnaton droeg. Daarnaast stonden er vier lijkvazen in de kamer, die ooit bedoeld waren voor de organen van Kiya. En laat Kiya nou toevallig één van de bijvrouwen zijn van Achnaton.
Mysterieuze mummie Het belangrijkste voorwerp in de grafkamer was natuurlijk een verminkte sarcogaaf. Deze was oorspronkelijk bedoeld voor een vrouw, maar is aangepast voor een koning. In de sarcofaag troffen onderzoekers een door het vocht beschadigde mummie aan. Uit een onderzoek van deze mummie bleek dat de persoon in de sarcofaag een man was.
De grote vraag is natuurlijk: is de mummie in de sarcofaag Achnaton? Laten we niet vergeten dat deze farao na zijn dood in ongenade is gevallen. Dit zou verklaren waarom er geen naam staat op de sarcofaag en waarom het gedenkteken is verdwenen.
Toch zijn er archeologen die andere opvattingen hebben over DK 55. Sommigen denken dat de mummie het lichaam was van Semenchkare. Hij regeerde de laatste jaren samen met Achnaton en ook hij kwam na de dood van de ketterse farao in kwaad daglicht te staan.
In 1922 werd het graf van Toetanchamon gevonden. Uit een onderzoek bleek dat de mummie van Toetanchamon en de persoon in graf 55 nauwe verwanten waren. De opvolger van Semenchkare was Toetanchamon, maar Achnaton was de vader van de jonge farao. Ook lagen er voorwerpen van Semenchkare in de grafkamer van Toetanchamon.
Wie van de twee? Semenchkare of Achnaton: wie lag er ooit in graf DK 55? Archeologen hebben ooit geprobeerd om de leeftijd van de mummie te schatten, maar daaruit kwam een schatting van tussen de 20 en 40 jaar. Semenchkare stierf rond zijn twintigste levensjaar, terwijl Achnaton 30 a 40 jaar is geworden.
Eén ding is zeker: de mummie heeft ooit ergens anders begraven gelegen, namelijk in Tell el-Amarna. Deze nieuwe hoofdstad liet Achnaton 300 kilometer ten noorden van Thebe bouwen. Toen inwoners deze stad verlieten, werd de mummie naar graf 55 verplaatst.
De rol van de hoofdstad Tell el-Amarna raakte tijdens Toetanchamons regeerperiode uitgespeeld. Waarschijnlijk werd het graf van Achnaton en/of Semenchkare naar graf 55 verplaatst toen de regering besloot om de hoofdstad te verlaten.
Grafvernieling Toen de mummie van Achnaton of Semenchkare graf 55 bereikte, werd het graf vernield. Wie is hiervoor verantwoordelijk? Het kan zijn het graf is vernield door gewelddadige koningen uit het begin van de 19e Dynastie, die een hekel hadden aan zonnegod Aton: de god van Achnaton en Semenchkare. Het kan ook dat dienaren van Ramses IX de mogelijke daders zijn. Naast graf 55 ligt namelijk de grafkamer van Ramses IX. Het kan zijn dat dienaren van Ramses IX graf 55 per ongeluk ontdekten en besloten om het te roven. Tijdens het tijdperk van Ramses IX ging het economisch niet zo goed met Egypte, dus op goud beluste ambtenaren zouden niet hebben geaarzeld om waardevolle objecten uit graf 55 te halen.
Een combinatie van de twee is ook mogelijk. Dat het graf deels werd vernield tijdens het bewind van Toetanchamon, maar dat dienaren van Ramses IX het graf nog verder vernielden.
Sarcofaag
Dan blijft er nog één mysterie over: de sarcofaag. Waarom werd een koning in de sarcofaag van een vrouw gelegd? En wat is er met zn eigen sarcofaag gebeurd? Vragen die misschien altijd onopgelost blijven. Zo bezat Semenchkare één sarcofaag, maar die werd gebruikt tijdens de begrafenis van Toetanchamon. En Semenchkare kreeg mogelijk geen sarcofaag van Achnaton, die een verzameling sarcofagen voor zichzelf wilde houden. Wellicht moest Semenchkare het dus doen met een vrouwelijke sarcofaag.
De deksel van de sarcofaag is te bekijken in het Egyptisch Museum in Caïro. Daar liggen meer voorwerpen uit de Egyptische Oudheid. Hopelijk slagen archeologen er ooit in om te achterhalen voor wie graf 55 bedoeld was. Achnaton? Semenchkare? Of een onbekende derde persoon? Voorlopig blijft het een mysterie.
Archeologen ontdekken zijweg van Straat der Sfinxen
Archeologen ontdekken zijweg van Straat der Sfinxen
Egyptische wetenschappers zijn tijdens het herstellen van de Straat der Sfinxen op een aangename verrassing gestuit: ze vonden nog een stukje straat dat omlijnd werd door de overbekende sfinxen. Het gaat om een zijweg richting de Nijl. De weg zou net als de hoofdweg zijn aangelegd door farao Nectanebo. Hij regeerde van 380 tot 362 voor Christus. De Straat der Sfinxen loopt van noord naar zuid en is een 2,7 kilometer lange weg die de tempels van Luxor en Karnak met elkaar verbindt. Wetenschappers zijn al enige tijd bezig om deze weg die ooit omlijnd werd door zon 1350 sfinxen te restaureren. Tijdens dat werk vonden ze de zijweg. Deze loopt van oost naar west: in de richting van de Nijl.
Zandsteen Tot op heden hebben de archeologen twintig meter weg blootgelegd. De straat bestaat uit zandsteen en zou in totaal 600 meter lang zijn. Ook deze weg wordt omringd door sfinxen.
Boot De Straat der Sfinxen is zeer belangrijk. Maar ook de zijweg duikt in diverse oude teksten op. De koning gebruikte deze weg voor zijn religieuze processies, vertelt onderzoeker Zahi Hawass. Langs deze weg legde de heilige boot van Amon de koning der goden zijn jaarlijks terugkerende, heilige reis af naar Amons vrouw Moet.
De Straat der Sfinxen is naar verwachting in maart 2011 helemaal gerestaureerd. Van de 1350 sfinxen die ooit langs de weg stonden, zijn er nog twaalf in redelijk goede staat. Deze worden nu hersteld en in het voorjaar weer langs de weg geplaatst.
De ontdekte weg. Foto: Supreme Council of Antiquities
De meeste Belgische banken blokkeren vanaf vandaag het gebruik van Maestro-kaarten buiten Europa. De maatregel moet fraude met bankkaarten tegengaan.
De meeste Belgische banken blokkeren vanaf vandaag het gebruik van Maestro-kaarten buiten Europa. De maatregel moet fraude met bankkaarten tegengaan.
Banken willen het gebruik van Maestro beperken tot de vooral Europese landen die chip op de bankkaart zelf gebruiken. In populaire reisbestemmingen als de VS en Egypte werkt de kaart niet meer.
In landen waar enkel de magneetstrip wordt gebruikt, is het risico op fraude veel groter. Die magneetkaarten vallen immers relatief makkelijk te kopiëren. Als ook de chip gebruikt wordt, is deze vorm van fraude, 'skimming', niet mogelijk.
Kredietkaarten
Test-aankoop vreest echter dat de veiligheidsreden een drogreden is en dat het de bedoeling is om consumenten te doen teruggrijpen naar kredietkaarten, die hogere transactiekosten met zich meebrengen dan debetkaarten. Zo is die kost bij het afhalen van 100 euro met een kredietkaart bij KBC, BNP Paribas Fortis, ING en Dexia respectievelijk 13 cent, 1,81 euro, 1,47 euro en 1,5 euro hoger dan met een debetkaart.
Deblokkering
Vorige week werd bekend dat bijna alle banken een tijdelijke deblokkering mogelijk maken. Wie die deblokkering aanvraagt, kan zijn kaart wel nog gebruiken in het buitenland. In totaal 22 banken zullen de debetkaarten op verzoek deblokkeren.
U zou het nu misschien niet zeggen, maar zon 3500 jaar geleden waaide er behalve zand ook een prettige geur door de Egyptische woestijn. Die van versgebakken brood! Archeologen hebben in de El-Kharga-oase de restanten van een bakkerij gevonden. De bakkerij produceerde de lekkernijen op een enorme schaal, zo vermoeden de onderzoekers.
Foto: Egypt's Supreme Council of Antiquities
Tussen de jaren 1650 en 1550 voor Christus bevond zich hier een klein dorpje. Archeologisch bewijs wijst erop dat het een administratief centrum was. Het dorpje lag langs een drukke karavaanroute die de Nijlvallei met de westelijke oase verbond.
Het grootste deel van de bewoners hield zich waarschijnlijk bezig met brood bakken. De archeologen hebben twee ovens en een pottenbakkersschijf gevonden. Laatstgenoemde werd gebruikt om mallen te maken. In deze mallen werd het brood gebakken.
Het vele afval dat bij de bakkerij is gevonden, wijst erop dat er op grote schaal gebakken werd. Er werd zoveel geproduceerd dat de bakkers mogelijk een heel leger te eten gaven.
Bronmateriaal: "Ancient Bakery Found in Egyptian Desert" - News.discovery.com
Berichttitel: Legende wordt werkelijkheid: muren van de sfinxen ontdekt
Legende wordt werkelijkheid: muren van de sfinxen ontdekt
Archeologen hebben in Egypte een lange muur gevonden. De muur bevindt zich nabij het Giza-plateau waarop niet alleen de tempel van farao Chefren, maar ook de wereldberoemde sfinxen staan. De muur bestaat uit twee delen en is opgebouwd uit stenen van klei. Het immense bouwwerk zou gedurende de regering van Thoetmosis IV (1400-1390 voor Christus) zijn verrezen.
De ontdekte wal heeft twee delen. Het eerste deel loopt aan de oostelijke kant van Chefrens tempel van noord naar zuid en is ongeveer 86 meter lang en 75 centimeter dik. Het tweede deel is 46 meter lang en loopt van oost naar west. De twee muren komen samen op de zuidoostelijke hoek van het gebied.
Legende Archeoloog Zahi Hawass vermoedt dat de muur onderdeel uitmaakt van een veel grotere muur die zich ten noorden van de sfinxen bevindt. Deze muur werd door farao Thoetmosis IV opgericht om de sfinxen tegen wind te beschermen. Het idee voor de muur ontstond volgens de legende na een droom waarin de sfinx Thoetmosis IV vroeg om het zand van zijn lichaam te halen, omdat het hem verstikte. Wanneer Thoetmosis IV dat zou doen, zou hij volgens de sfinx farao van Egypte worden. Thoetmosis IV gehoorzaamde.
Groter Archeologen dachten altijd dat de muur enkel aan de noordelijke kant van de sfinxen was opgetrokken. Daar werd eerder al een muur van drie meter hoog en twaalf meter lang gevonden. Maar uit deze vondst blijkt dat het complex veel groter was en de sfinxen ook vanuit het oosten en zuiden beschermd werden.
Naast de twee muren vonden de archeologen ook nog een derde stukje muur. Dit zou een restant zijn van het dorpje dat aan de voet van Chefrens tempel ontstond. Hier woonden de priesters die Chefren na diens dood vereerden en de herinnering aan hem levend hielden.
In Fayoum, nabij Lahoun, op ongeveer 100 kilometer van de Egyptische hoofdstad Caïro, heeft men 57 graftombes opgegraven die naar schatting 4750 jaar oud zijn. Het zou onder meer gaan om twaalf tombes die behoren tot de achttiende dynastie die over Egypte heerste, meer dan tweeduizend jaar voor het begin van onze jaartelling. De meeste van de opgegraven tombes bevatten een beschilderde houten sarcofaag met een mummie.
Volgens de raad, die de ontdekking bekendmaakte, zal de opgraving een nieuw licht werpen op oude Egyptische religies.
Een beschilderde sarcofaag uit de tombes. Foto: EPA
Nog een prachtige sarcofaag uit de tombes. Foto: AP
In de tombes lag ook aardewerk
Op de wanden van de tombes staan diverse religieuze teksten. Foto: AP
Wanneer we denken aan Egyptische koninginnen, denken we al snel aan Nefertiti of Cleopatra. Egypte is echter nog door vier andere koninginnen geregeerd, te weten: Neithikret, Neferoesobek, Hatshepsoet en Tawosret. Een zevende koningin Merneith zou mogelijk de eerste koningin van Egypte kunnen zijn geweest maar er zijn teveel tegenstrijdigheden welke een regerende Merneith onwaarschijnlijk maken echter omdat het ook niet geheel uitgesloten kan worden is ze wel opgenomen in deze post.
Merneith
Merneith
Mogelijke vader: Koning Jer Moeder: onbekend Echtgenoot: Koning Djet Kind: Koning Den Begraven: Tombe Y in Abydos
Koningin Merneith of Mereneith is mogelijk de eerste vrouw geweest om over het oude Egypte te heersen. Merneith regeerde tijdens de eerste dynastie, ongeveer de dertigste eeuw voor Christus. Haar naam betekend geliefd door Neith. Merneith was de echtgenote van Koning Djed waarmee ze samen een kind had, de latere koning Den. Merneith kon koningin van Egypte worden doordat Den na het overlijden van Koning Djed nog te jong was om zijn taken over te nemen. Haar tombe is aan het beging van de 20e eeuw gevonden in Abydos door de beroemde Engelse Egyptoloog William Petrie. In eerste instantie dacht Petrie dat de tombe toebehoorde aan een tot dan toe onbekende koning van de eerste dynastie. Hoewel haar naam wel gevonden kan worden in een zegelafdruk naast die van andere heersers van de eerste dynastie, staat daarboven geen valk (het symbool van koningschap) afgebeeld. Ook op andere lijsten komt haar naam niet voor maar wel die van haar zoon. Om deze en andere redenen wordt Merneith door veel Egyptologen en Historici niet gezien als zelfstandig heerser maar eerder als een co-regent naast haar zoon Den.
Nitokris.
Neferoesobek
Nitokris.
Mogelijke vader: Pepi II Mogelijke moeder: Koningin Neith
Koningin Nitokris was de laatste heerser van de zesde dynastie aan het einde van het Oude Rijk en het begin van de Eerste Tussenperiode. Er is heel weinig bekend over deze Egyptische koningin, het is zelfs niet echt bekend of ze ooit echt bestaan heeft. Ze wordt echter wel genoemd in de geschriften van Herodotus, de oude Griekse historicus. Nitokris is ook terug te vinden in geschriften van de Egyptishe historicus Manetho. Heodotus verteld ons over Nitokris die uit wraak voor de moord op haar broer iedereen vermoord die ze hiervoor verantwoordelijk acht. De enige andere vermelding van Nitokris betreft de Koningslijsten.
Neferoesobek.
Vader: Amenemhat III Moeder: Koningin Aat Echtgenoot: Amenemhat IV (tevens haar broer) Horusnaam: Merytre Nebty: Set-sekhem-nebettawy Gouden Horusnaam: Djed-et-kha Troonnaam: Sobekkare Geboortenaam: Neferoesobek
Koningin Neferoesobek (Sobek is (als) de schoonheid van Ra) was een regerende koningin tijdens de 12e dynastie. Andere namen waaronder Neferoesobek bekend stond waren: Neferusobek, Sobekneferoe en Solbeknofru. Neferoesobek kwam aan de macht na de dood van haar echtgenoot en broer Amenemhat IV. Haar naam wordt vaak gezien met de aanvulling Shedty wat met Shedet betekend een een indicatie is dat ze betrokken was in een religieuze beweging in deze stad in Faiyum. Er zijn maar weinig bewijzen bewaard gebleven van haar betrekkelijk korte heerschappij over Egypte van ongeveer vier jaar (3 jaar, 10 maanden en 24 dagen volgens de Koningslijst). Een aantal hoofdloze standbeelden zijn er echter wel van haar gevonden in de delta van de Nijl.
Hoofdloos standbeeld
Ook is het bekend dat zij verantwoordelijk was voor de uitbreiding van het grafcomplex van Amenemhat III in Hawara maar ze heeft ook gebouwd in Heracleopolis Magna. Ze staat vermeld op de Koningslijst en er bestaat een cylinder-zegel die haar naam en titels draagt en is terug te vinden in The British Museum. Hoewel een koningin over het algemeen vrouwlijke titels zou gebruiken, zijn er hier ook een aantal mannelijke gebruikt. Er bestaat een interessant maar beschadigd standbeeld van Neferoesobek waarvan de herkomst onbekend is. Het kostuum van dit figuur bezit elementen van zowel mannelijke als vrouwelijke klederdracht. Een poging om de kritieken op een vrouwelijke leider te sussen zouden hieraan ten grondslag kunnen liggen. (The Oxford History of Ancient Egypt, pagina 159, The middle Kingdom Renaissance Gae Callender)
Cleopatra had een vrouwelijke voorganger die veel eerder over het Oude Egypte regeerde .
Koningin Arsinoë II kwam vermoedelijk 200 jaar eerder aan de macht dan Cleopatra en was daarmee de eerste vrouw uit de de Ptolemaeïsche dynastie die de scepter zwaaide over het oude Egypte.
Dat blijkt uit een analyse van reliëfen waar ze op is afgebeeld, zo meldt Discovery News De symbolen op haar kroon suggereren volgens wetenschappers van de Universiteit van Göteborg dat Arsinoë II werd gezien als een hogepriesteres, een god en een farao.
Olympische Spelen
De afbeeldingen wijzen er op dat ze een vergelijkbare rol had als Cleopatra en Hatsjepsoet, de eerste vrouwelijke farao ooit. Het betekent dat ze tijdens haar leven is uitgeroepen tot vrouwelijke farao, verklaart onderzoeker Maria Nilsson. Ze bestuurde Egypte samen met haar broer Ptolemeüs II.
Het was al langer bekend dat Arsinoë een belangrijk persoon was in de oud Egyptische geschiedenis, maar haar rol van farao bleef tot nu toe onderbelicht. Ze leidde volgens de Zweedse onderzoekers een zeer kleurrijk leven.
Ze was geen gewone vrouw, aldus Nilsson. Ze vocht mee in oorlogen en deed zelfs mee aan de Olympische Spelen, waarin ze drie paardenwedstrijden won.
Liefdesleven
Ook het liefdesleven van Arsinoë was turbulent. Ze trouwde eerst met een rijke generaal. Nadat deze man stierf, trad ze in het huwelijk met haar halfbroer, waarvan ze weer scheidde toen hij twee van haar zonen vermoordde. Daarna besloot ze de echtgenote van haar broer Ptolemeüs te worden.
Uit verschillende vondsten in Egypte blijkt dat Arsinoë tot 200 jaar na haar dood nog werd vereerd. Ook zou haar kroon later zijn gedragen door Cleopatra.
Imitatie
Deze studie ontsluit een totaal nieuw onderzoeksveld, verklaart archeologe Mona Haggag van de Alexandra Universiteit in Egypte. Het onderzoek laat zelfs zien dat de andere Ptolemaeïsche koninginnen Arsinoë gedeeltelijk imiteerden.
Archeoloog Zahi Hawass vertelt in een openhartig interview met Discovery News over zijn verwachtingen voor het nieuwe jaar. En hij is optimistisch. Hawass vermoedt de tombe van Toetanchamons vrouw, de geheime deuren van de Piramide van Cheops en de laatste rustplaats van Cleopatra en Marcus Antonius dit jaar te kunnen vinden.
Vaststaat dat er nog genoeg te ontdekken valt in Egypte. We hebben satellietbeelden van een gebied in Dasjoer (een dodenstad in Egypte, red.) gemaakt en gezien dat er onder de grond een piramide begraven ligt, vertelt Hawass. We zijn deze piramide nu aan het opgraven.
Koning Vermoedelijk ligt er in deze piramide een koning uit de dertiende dynastie (1782 tot 1650 voor Christus). We weten de naam van deze koning nog niet. Er zijn veel koningen uit de dertiende dynastie die simpelweg van de aardbodem verdwenen lijken.
Anchesenamon Tegelijkertijd zijn opgravingen in de Vallei der Koningen ook in volle gang. Er zijn in totaal al 63 graven blootgelegd en de 64e komt eraan. En dat kan wel eens een belangrijke zijn. Er zijn aanwijzingen dat deze tombe bestemd was voor Anchesenamon, de vrouw van Toetanchamon.
Anchesenamon trouwde op haar dertiende met Toetanchamon. De bruidegom was waarschijnlijk haar halfbroer. De twee kregen in ieder geval twee kinderen. Maar beide meisjes kwamen dood ter wereld. De foetussen liggen in de tombe van Toetanchamon begraven en uit DNA-tests is gebleken dat dit de kindjes van Toetanchamon zijn. De moeder is nog steeds niet gevonden en Hawass vermoedt dichterbij te zijn dan ooit. Ik hoop dat dit de intacte tombe van koningin Anchesenamon is.
Archeologen hebben in een Egyptische tempel meer dan honderd potscherven met daarop de namen van tientallen priesters ontdekt. De wetenschappers vermoeden dat de scherven gebruikt werden als lootjes: er werd één scherf blind gepakt en de priester wiens naam daarop vermeld stond, mocht een specifieke religieuze taak op zich nemen.
We hebben zon 150 scherven gevonden, vertelt onderzoeker Mario Capasso. Het grootste deel was beschreven met namen van priesters die in de tempel werkten. Een naam die steeds terugkeert, is die van de priester Satabous.
Waarschijnlijk werden de scherven gebruikt om taken te verdelen. Het werkte net zo als het trekken van lootjes. De priester wiens naam op de getrokken scherf stond, was voorbestemd om een specifieke religieuze rol op zich te nemen.
Soknopaiou Nesos is een Egyptisch dorpje. Letterlijk betekent het: het eiland van Soknopaiou oftewel: het eiland van de krokodilgod. Het gebied heeft veel geschreven teksten nagelaten. Zo is er veel papyrus en ander beschreven materiaal gevonden. De scherven kunnen daar nu aan worden toegevoegd: ze vormen welbeschouwd een archief aan personeelsgegevens.
Egyptische archeologen hebben twee halve granieten standbeelden gevonden. De beelden bevonden zich nabij de tempel van Amenhotep III. Het ene beeld laat het hoofd van de god Hapi zien. Het andere beeld is een fragment van een standbeeld van farao Amenhotep III zelf. Er worden in dit gebied de laatste tijd veel kapotte beelden gevonden en dat zou geen toeval zijn
Het is mogelijk dat de Egyptenaren deze oever van het gebied gebruikten om kapotte standbeelden te begraven. De beelden die de Egyptenaren vervaardigden, waren namelijk heilig: vaak waren het beeltenissen van goden en faraos. Wanneer deze kapotgingen, was het vernietigen geen optie. En dus werden de beelden mogelijk ter ruste gelegd op een soort begraafplaats voor heilige werken.
De twee beelden die de onderzoekers nu vonden, zijn eveneens heilig. Het ene beeld is een beeltenis van Hapi en is zon 2,73 meter hoog. Hapi was een god en één van de vier zonen van Horus. De god wordt afgebeeld met een bavianengezicht. Het andere beeld laat alleen de benen van Amenhotep III zien.
Waar de andere delen van deze beelden zijn gebleven, is onduidelijk. De archeologen blijven opgravingen uitvoeren in dit gebied en hopen uiteindelijk alle kapotte beelden als puzzelstukjes in elkaar te schuiven
Wanneer we denken aan Egyptische koninginnen, denken we al snel aan Nefertiti of Cleopatra. Egypte is echter nog door vier andere koninginnen geregeerd, te weten: Neithikret, Neferoesobek, Hatshepsoet en Tawosret. Een zevende koningin Merneith zou mogelijk de eerste koningin van Egypte kunnen zijn geweest maar er zijn teveel tegenstrijdigheden welke een regerende Merneith onwaarschijnlijk maken echter omdat het ook niet geheel uitgesloten kan worden is ze wel opgenomen in deze post.
Merneith.
Merneith
Mogelijke vader: Koning Jer Moeder: onbekend Echtgenoot: Koning Djet Kind: Koning Den Begraven: Tombe Y in Abydos
Koningin Merneith of Mereneith is mogelijk de eerste vrouw geweest om over het oude Egypte te heersen. Merneith regeerde tijdens de eerste dynastie, ongeveer de dertigste eeuw voor Christus. Haar naam betekend geliefd door Neith. Merneith was de echtgenote van Koning Djed waarmee ze samen een kind had, de latere koning Den. Merneith kon koningin van Egypte worden doordat Den na het overlijden van Koning Djed nog te jong was om zijn taken over te nemen. Haar tombe is aan het beging van de 20e eeuw gevonden in Abydos door de beroemde Engelse Egyptoloog William Petrie. In eerste instantie dacht Petrie dat de tombe toebehoorde aan een tot dan toe onbekende koning van de eerste dynastie. Hoewel haar naam wel gevonden kan worden in een zegelafdruk naast die van andere heersers van de eerste dynastie, staat daarboven geen valk (het symbool van koningschap) afgebeeld. Ook op andere lijsten komt haar naam niet voor maar wel die van haar zoon. Om deze en andere redenen wordt Merneith door veel Egyptologen en Historici niet gezien als zelfstandig heerser maar eerder als een co-regent naast haar zoon Den.
Nitokris.
Nitokris.
Mogelijke vader: Pepi II Mogelijke moeder: Koningin Neith
Koningin Nitokris was de laatste heerser van de zesde dynastie aan het einde van het Oude Rijk en het begin van de Eerste Tussenperiode. Er is heel weinig bekend over deze Egyptische koningin, het is zelfs niet echt bekend of ze ooit echt bestaan heeft. Ze wordt echter wel genoemd in de geschriften van Herodotus, de oude Griekse historicus. Nitokris is ook terug te vinden in geschriften van de Egyptishe historicus Manetho. Heodotus verteld ons over Nitokris die uit wraak voor de moord op haar broer iedereen vermoord die ze hiervoor verantwoordelijk acht. De enige andere vermelding van Nitokris betreft de Koningslijsten.
Neferoesobek.
Neferoesobek
Vader: Amenemhat III Moeder: Koningin Aat Echtgenoot: Amenemhat IV (tevens haar broer) Horusnaam: Merytre Nebty: Set-sekhem-nebettawy Gouden Horusnaam: Djed-et-kha Troonnaam: Sobekkare Geboortenaam: Neferoesobek
Koningin Neferoesobek (Sobek is (als) de schoonheid van Ra) was een regerende koningin tijdens de 12e dynastie. Andere namen waaronder Neferoesobek bekend stond waren: Neferusobek, Sobekneferoe en Solbeknofru. Neferoesobek kwam aan de macht na de dood van haar echtgenoot en broer Amenemhat IV. Haar naam wordt vaak gezien met de aanvulling Shedty wat met Shedet betekend een een indicatie is dat ze betrokken was in een religieuze beweging in deze stad in Faiyum. Er zijn maar weinig bewijzen bewaard gebleven van haar betrekkelijk korte heerschappij over Egypte van ongeveer vier jaar (3 jaar, 10 maanden en 24 dagen volgens de Koningslijst). Een aantal hoofdloze standbeelden zijn er echter wel van haar gevonden in de delta van de Nijl.
Hoofdloos standbeeld
Ook is het bekend dat zij verantwoordelijk was voor de uitbreiding van het grafcomplex van Amenemhat III in Hawara maar ze heeft ook gebouwd in Heracleopolis Magna. Ze staat vermeld op de Koningslijst en er bestaat een cylinder-zegel die haar naam en titels draagt en is terug te vinden in The British Museum. Hoewel een koningin over het algemeen vrouwlijke titels zou gebruiken, zijn er hier ook een aantal mannelijke gebruikt. Er bestaat een interessant maar beschadigd standbeeld van Neferoesobek waarvan de herkomst onbekend is. Het kostuum van dit figuur bezit elementen van zowel mannelijke als vrouwelijke klederdracht. Een poging om de kritieken op een vrouwelijke leider te sussen zouden hieraan ten grondslag kunnen liggen. (The Oxford History of Ancient Egypt, pagina 159, The middle Kingdom Renaissance Gae Callender)
Het hoogtepunt van de cruise is het bezoek aan Abu Simbel.
Een cruise op de Nijl is onvergetelijk, maar je moet er de talloze boten en de wachtrijen aan de tempels bij nemen. Met een cruise op het Nassermeer vaar je rustig van Aswan naar Abu Simbel. Wij gingen aan boord van de gloednieuwe MS Eugénie.
Onderweg kom je geen andere schepen tegen. Heel wat anders dan op de druk bevaren Nijl.
Het schip heeft een zwembad en luxueuze kajuiten in victoriaanse stijl.
De Sfinx in de Vallei der Leeuwen.
Het is een lange tocht naar de tempel van Dakka en Meharakka. Gelukkig kan je er op een dromedaris naartoe.
Het Nassermeer is een stuwmeer in het zuiden van Egypte. Het ontstond na de bouw van de Aswandam over de Nijl tussen 1958 en 1970. Het meer is 550 km lang en tot 35 km breed. Door de bouw moesten dorpen verdwijnen, terwijl archeologische vindplaatsen werden ontmanteld en elders opgebouwd, met Abu Simbel als bekendste voorbeeld.
Achter de Aswandam ligt het schip MS Eugénie op ons te wachten. Aan boord worden we onthaald door vriendelijke stewards die klaarstaan met vochtige doekjes en er wordt heerlijke icetea geserveerd. Het lijkt een inwijdingsritueel voor iedereen die voet zet op het schip. Ook als we de komende dagen terugkomen van een excursie, staan de stewards ons op te wachten met doekjes en thee.
Zoals in een boek Terwijl onze koffers naar onze kajuit worden gebracht, genieten we van de eerste indruk van de Eugénie. We wanen ons in een boek van Agatha Christie: alle vertrekken zijn in victoriaanse stijl, maar met kleurrijke accenten en eigentijds comfort. Zo heeft elke overdekte ruimte airconditioning.
Op weg naar onze kajuit piepen we binnen in de andere kajuiten. Nooit overdreven groot, maar des te charmanter. Het mahoniehout straalt klasse en luxe uit. Elke kajuit heeft zijn badkamer en een balkon met twee stoelen.
Onder de grote tent van het achterdek is een bar en buffet, boven is er nog een zonnedek met zwembad. Op het voordek staan romantische rietzetels. Het uitzicht vanop het dek is beter dan elke literatuur: woeste bergen, eeuwenoude tempels, een lichtblauwe lucht.
Met slechts zeven cruiseschepen op het meer, hebben we het gevoel hier alleen te zijn. De navigatiesystemen van de schepen zijn zo afgestemd dat we elkaar nooit kruisen. Elke boot heeft ook zijn eigen aanmeersteiger of ankerplek bij kleinere eilandjes. Hier geen tien cruiseboten die zij aan zij liggen, zoals op de Nijl. Als we aan land gaan voor een bezoek aan een tempel, worden we met bootjes gebracht. Het expeditiegevoel is compleet. Iedere keer voelen we ons als een schattenjager die het moederschip verlaat.
Een cruise is blijkbaar meer dan op het dek liggen te niksen met een cocktail. De eerste dag hebben we al een stevig programma. We gaan naar de tempels van Kalabsha en van Beit el Wali, én we houden onderweg nog even halt bij de kiosk van Kertassi. Onze gids kent de historische plekken en de drukste momenten. Als we bij de tempels komen, vertrekt er net een groep. Nadien hebben we het rijk voor ons alleen. 's Avonds worden onze inspanningen beloond met een lang diner, ongestoorde nachtrust en een ontbijt waar zelfs onze Engelse dekgenoten van onder de indruk zijn. Blijkbaar is ons schip 's nachts aan zijn afvaart begonnen. Wij hebben het niet gemerkt. Als we na het ontbijt onze handdoek willen nemen om ons neer te vlijen op het zonnedek, komt een scheepsjongen ons halen voor de expeditie van de dag: de Vallei van de Leeuwen.
De tocht gaat naar de tempel van Dakka en Meharakka. De temperaturen zijn flink gestegen en we zien op tegen de wandeling. Geen probleem, een woestijntaxi ligt klaar. De dromedaris laat zich met gemak berijden. Zorg dat de gids een prijsje onderhandelt. Die avond wordt het diner aan tafel geserveerd, een uitgebreid vijfgangenmenu met internationale gerechten. Voor de rest is het eten luchtig en aangepast aan de temperaturen. Nagenieten doen we onder de sterren op het bovendek, met een cocktail.
De machtige tempel De volgende dag stijgt de spanning. Na een lunch op het dek met zicht op de rots van Ibrim, naderen we de tempel van Abu Simbel. Het bouwwerk ter ere van Ramses II is een van de grootste van Egypte. En bijna dreigde het kopje onder te gaan? Toen de stuwdam van Aswan gebouwd werd, zou de tempel worden opgeslokt door het water. Gelukkig heeft Unesco deze tempel en nog 13 andere bouwwerken laten verplaatsen. Daarvoor werden de tempels in blokken van 20 tot 30 ton gezaagd en alle 1.036 stukjes 65 meter hoger weer in elkaar gepuzzeld. Prijskaartje: 1 miljard euro. Duizenden jaren na de Egyptenaren, hebben internationale werklui hun krachttoer dus over gedaan.
Het is een indrukwekkend zicht vanaf het dek als Abu Simbel opdoemt in de avondzon. Het bezoek aan de tempel is onvergetelijk, evenals het klank- en lichtspel elke avond.
Twee keer per jaar vindt er een zonnewonder plaats over Abu Simbel. Op 22 oktober en 22 februari verlichten de eerste zonnestralen het 65 meter diepe heiligdom. Dit is de enige keer dat de zonnestralen de stenen in de tempel beschijnen. De andere 363 dagen is het wonder al net zo groot.
Het zonovergoten Egypte ligt op slechts ca. 4 vlieguren van Brussel. Parelwitte stranden, schitterende koraalriffen, exotische bazaars en spannende woestijnavonturen lokken elk jaar opnieuw heel wat winterzontoeristen naar het oude land van de farao's. Hier beschrijven wij in het kort de twee populairste badplaatsen, Hurghada en Sharm-El-Sheikh.
HURGHADA Stad Sinds fervente duikers in de jaren 1960 het onderwaterparadijs van de Rode Zee hebben ontdekt, is Hurghada uitgegroeid van een klein anoniem vissersdorpje tot een gerenommeerde badplaats. De stad strekt zich uit over een lengte van ca. 35 km en bestaat uit verschillende delen. In El Dahar, de oudste wijk van Hurghada, vind je de grootste soek van de stad. Even ten zuiden ervan ligt het toeristische centrum Sakkala met zijn vele winkels en restaurants.
Strand en zee De meeste stranden van Hurghada lopen langzaam af in zee. Ze zijn daarmee ideaal als je met kinderen reist. Bovendien bieden ze uitstekende mogelijkheden voor wie wil snorkelen of duiken. Windsurfen doe je het best in het nabijgelegen El Gouna of het ruim 50 km meer naar het zuiden gelegen Safaga.
Activiteiten Door zijn strategische ligging aan de westkust van de Rode Zee vormt Hurghada een uitstekende uitvalsbasis voor een bezoek aan de tempelcomplexen van Karnak en Luxor, aan de Vallei der Koningen en zelfs aan Caïro en de piramiden van Gizeh als je niet opziet tegen de ellenlange busreis. Een woestijnsafari per jeep of op de rug van een kameel en een bezoek aan een bedoeïenenkamp behoren ook tot de mogelijkheden. Circa 20 km ten noorden van Hurghada ligt het unieke vakantieresort El Gouna, vanwege de vele lagunes en kanalen ook wel het Venetië van Egypte genoemd. Hier vind je naast uitstekende duik- en snorkelmogelijkheden ook een fraaie 18-holes golfbaan.
SHARM-EL-SHEIKH
Stad De echte sfeer van Egypte snuif je het best op in Old Market, het oude stadsdeel van Sharm-El-Sheikh, waar zich ook de haven voor cruiseschepen en ferry's naar Hurghada bevindt. Het toeristische centrum en bruisende hart van Sharm el Sheikh is echter Na'ama Bay. Hier vind je een gezellige promenade met een ruim aanbod van restaurants, cafés en nightclubs.
Strand en zee Ook Sharm-El-Sheikh heeft overwegend langzaam in zee aflopende stranden en is dus uitermate geschikt voor een vakantie met kinderen. Verder heeft deze badplaats de reputatie een van de beste duikplaatsen ter wereld te zijn.
De koraalriffen van het nabijgelegen Ras Mohammed National Park behoren immers tot de mooiste ter wereld. Windsurfen doe je bij voorkeur in het ca. 100 km verder naar het noorden gelegen Dahab, waar zowel ervaren als beginnende surfers probleemloos een geschikt plekje vinden.
Activiteiten Sharm-El-Sheikh ligt helemaal in het zuiden van het Sinaï schiereiland. Vanhieruit kun je een bezoek brengen aan de legendarische Sinaïberg waar Mozes volgens de overlevering de tien geboden in ontvangst genomen heeft. Aan de voet van de berg ligt het Sint-Catharinaklooster, een van de oudste en beroemdste kloosters ter wereld. Net als in Hurghada leent het achterliggende woestijnland van Sharm-El-Sheikh zich uitstekend voor een spannende kameelsafari of een niet te missen jeepsafari naar de 'Coloured Canyon'.
Ook de moeite waard is een bezoek aan het vroegere hippieplaatsje Dahab. Golfliefhebbers vinden hun gading op de vermaarde 18-holes golfbaan Jolie Ville Golfresort, gelegen op slechts 7 km van Na'amba Bay.
Egypte gaat meebetalen aan de restauratie van elf historische synagoges. Dat meldt Discovery News.
Volgens Farouk Hosny, de Egyptische minister van Cultuur, maken de synagoges net zo goed deel uit van de Egyptische cultuur als moskeeën of koptische kerken. Voor de restauratie van de synagoges is wat hem betreft dan ook geen buitenlands geld nodig.
Hij zei dit twee dagen na de heropening van de historische Ben Maimon-synagoge in Caïro . Deze synagoge, vernoemd naar de beroemde rabbijn en filosoof Mosje Ben Maimonides, is recentelijk al gerestaureerd.
Er wonen momenteel weinig Joden in Egypte. In de jaren veertig woonden er nog ongeveer 80.000. Velen verlieten het land onder meer als gevolg van oorlogen tussen Egypte en Israël.
De twee landen tekenden in 1979 een vredesverdrag. De relatie tussen beide landen is echter nog altijd gespannen. Dit bleek bijvoorbeeld in november nog. Farouk Hosny beschuldigde Joden er toen van te hebben samengezweerd zodat hij niet de nieuwe directeur-generaal van UNESCO werd. De minister pleitte er eerder al eens voor boeken te verbranden die door Israëliërs zijn geschreven. De minister distantieerde zich later wel van deze uitspraak.
Tegenwoordig is zout uit ons dagelijks leven bijna niet meer weg te denken. Zout, de alledaagse benaming voor natriumchloride, is immers goedkoop, overal verkrijgbaar en speelt ongetwijfeld nog steeds een belangrijke rol als smaakversterker bij de bereiding van onze gerechten. Zout was echter door de eeuwen heen veel meer dan dat. Een plaats waar tot voor kort aan intensieve zoutwinning werd gedaan is het Poolse Wieliczka, een stadje op amper tien kilometer van Krakau. De zoutmijn aldaar maakt al sinds 1978 deel uit van de allereerste Werelderfgoedlijst van Unesco. Een overzicht:
Ontstaansgeschiedenis van de zoutmijn
Gedurende de verschillende opeenvolgende geologische tijdperken wisselden periodes van transgressies en regressies van zeeën en oceanen elkaar af. Tijdens één van deze periodes, het Mioceen, was dit niet anders . Toen, zon veertien miljoen jaar geleden, deed zich alweer één van deze regressies voor en veroorzaakte samen met een plotse stijging van de temperatuur een snelle verdamping van het zeewater waardoor zich al spoedig op meren en overblijvende plassen een residu van zoutkristallen vormde dat vlug zou uitgroeien tot een dikke verharde zoutlaag. Deze zoutlaag of zogenaamd steenzout werd nadien onder invloed van de werking van de tektonische platen samengeperst, geplooid en tot op honderden meters diep onder het aardoppervlak naar beneden geduwd.
Zout, het 'witte goud'
De eerste sporen van zoutwinning zijn gevonden in China en dateren van ongeveer 5500 jaar voor onze jaartelling. Ook in het Oude Egypte kende men reeds het gebruik van zout, niet alleen als smaakstof bij het eten, maar voornamelijk als conserveringsmiddel voor voedsel en als cruciaal component bij het mummificeren. In Europa waren het de Kelten die al vroeg zout als betaal- en ruilmiddel gebruikten. Later namen de Romeinen het gebruik van zout als betaalmiddel over. Het woordje salaris gaat trouwens etymologisch terug op het Latijnse salarium of loon dat op zijn beurt verwant is met sal of zout.
Het witte goedje was dus reeds van oudsher een begeerd product. Ook in de daarop volgende eeuwen bleef zout een uiterst kostbaar artikel en was het voorbehouden voor de meer gegoede burgers. Het economisch belang van zout ontsnapte dan ook niet aan de aandacht van heel wat vorsten en werd spoedig de basis voor een belastingheffing. Zo stelde de Franse koning Filips IV (1268-1314) een zouttaks in, de zogenaamde gabelle, om op die wijze zijn schatkist te stijven. Ook Nederland en België kenden trouwens tot in de negentiende eeuw een speciale accijns op zout.
De legendarische Egyptische farao Toetanchamon stierf door een bloedziekte. Dat beweren Duitse onderzoekers. Zij verwerpen daarmee andere, recente onderzoeksresultaten waaruit gebleken was dat Toetanchamon aan malaria stierf.
Tijdens dit eerdere onderzoek onderging Toetanchamon onder meer een DNA-test en CT-scan. Uit de studie bleek dat de jonge farao ten val kwam en uiteindelijk aan de gevolgen van malaria stierf. Maar de Duitsers zijn niet overtuigd. Wij twijfelen aan de betrouwbaarheid van de genetische data die in dit onderzoek gepresenteerd worden, laten ze weten.
Gezonde en misvormde bloedcellen
De wetenschappers bestudeerden de voet van Toetanchamon en concluderen dat alles erop wijst dat de farao de sikkelcelziekte had. Dit is een genetische aandoening waarbij bloedcellen niet rond, maar sikkelvormig zijn. Door die rare vorm blokkeren ze de bloedstroom en veroorzaken ze chronische pijn, infecties en de dood van weefsel.
De onderzoekers zijn tamelijk overtuigd van hun zaak, maar willen graag nogmaals een DNA-test verrichten. Zo zou de doodsoorzaak met zekerheid kunnen worden vastgesteld.
Toetanchamon regeerde tien jaar over Egypte en stierf rond zijn negentiende levensjaar.
ACHTERGROND
Tim Kraaijvanger
Sarcofaag
