Egypte "Foe-Fi " door de ogen van Wim Helsen

In het oude Egypte was er nog geen sprake van plastische chirurgie. Niemand deed er aan peelings, neuscorrecties, borstvergrotingen, facelifts of rimpelopvullingen.
 Maar toch bestond er al een duidelijk gedefinieerd ideaalbeeld voor vrouwen.
Dat ideaalbeeld was bedacht en vormgegeven door beeldhouwer Amtoet-Ra.
Amtoet-Ra leefde in het plaatsje Sakkarah, en hij vereeuwigde zijn ideale vrouw in een levensgroot sculptuur met de naam: Foe-fi.

Het beeld Foe-fi toonde een vrouw die Egyptisch danst, dat wil zeggen met het hoofd gedraaid over de linkerschouder en met voeten en handen zo geplaatst dat ze in dezelfde richting wijzen als de neus van de dansende vrouw.
 Foe-fi droeg een diadeem en een luchtig gewaad, ze had brede schouders, kleine borsten, beweeglijke armen, lange vingers, een klein bol buikje, ranke benen en een lange sierlijke staart.

Amtoet-Ra liet het beeld plaatsen op een hoge sokkel op het marktplein van het stadje Sakkarah, en binnen de kortste keren kwamen van overal mensen om in verrukking te staan staren naar Foe-fi, de Linda Evangelista van het oude Egypte.
 
Na amper een maand werden in bijna alle winkeltjes en kraampjes op en rond het marktplein valse staarten voor vrouwen verkocht.
Men kon ze in alle prijsklassen vinden: rieten staarten voor de armen, kattenstaarten voor de middenklasse, gepolijste blinkende luipaardenstaarten voor de meest vermogende mensen, en leden van de toenmalige Egyptische jetset tenslotte kochten leeuwenstaarten met inwendige mechaniek, waardoor de staart kon bewegen.
In één kraam kon men bij wijze van grap voor zijn vrouw zelfs een krokodillenstaart kopen.

Amtoet-Ra droomde ondertussen van een echte eigen levende Foe-fi, met behalve het ideale lichaam, ook nog eens een echte eigen levende staart waar men aan kon trekken en in bijten

. Hij zocht drie vrouwen die qua uiterlijk het ideaalbeeld al dicht benaderden, en ging met hen aan de slag. Om te beginnen moesten die vrouwen zorgen voor extra vel aan hun lijf. Daarvoor moesten ze eerst heel veel bijkomen, en nadien weer afvallen. Het overtollige vel werd achter hun rug samengespannen met touwen en vervolgens gemodelleerd in de vorm van een staart.
 Daarna mummificeerde Amtoet-Ra de staarten. Gedurende een maand moesten de vrouwen, mét mummiestaart, elke dag acht uur lang in de schaduw van de Sfinx van Gizeh zo Egyptisch mogelijk dansen.
 Hoe beter ze dansten, hoe sneller de staart uit zichzelf zou beginnen verder groeien.

Hoewel de verwachtingen hooggespannen waren, liep het experiment uit op een sisser. Één vrouw kreeg een staartinfectie en kon ternauwernood worden gered dankzij een staartamputatie, één werd na twee weken gek van het gedwongen dansen en sneed haar nieuwe lichaamsdeel zelf af, en van de derde werd de staart tijdens het baden afgebeten door een plotse krokodil.
Amtoet-Ra was ondertussen zijn interesse al verloren omdat hij teleurgesteld was in de drie vrouwen, van wie volgens hem geen enkele Egyptisch genoeg danste. Hij ging met hen naar de markt en ruilde ze daar om voor een nieuwe steenbeitel.

Het zielige lot van de drie vrouwelijke proefkonijnen en het misprijzen dat Amtoet-Ra tegenover hen tentoonspreidde, maakten dat er al snel een tegenbeweging op gang kwam. Kwade vrouwen gingen hun staarten plots in het openbaar opzettelijk verkeerd dragen: ze deden de staart zo aan, dat het leek alsof hij uit hun linkeroor kwam.
 Zo gaven ze uiting aan hun ongenoegen. Het protest groeide en culmineerde in een massale betoging van vrouwen met een linkeroorstaart op het marktplein van Sakkarah.
 
De demonstranten haalden Foe-fi van haar sokkel en hakten haar staart af. Nadien was er een grote rituele staartverbranding en een uitbundig feest.
 De vrouwen dansten en dronken en spraken van zelfrespect, zusterschap en definitieve bevrijding.