Het is december en sinds donderdag ligt er sneeuw. Ik geniet van het zonovergoten maagdelijk witte landschap. Het is natuurlijk erg koud en dat voel ik aan mijn kale knikkertje. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Diegenen die de baan op moeten vinden het waarschijnlijk niet zo leuk, want de files zijn enorm, er zijn treinen die niet rijden, de luchthaven is gesloten en de eurotreinen zitten vast in de tunnel, maar ik, ik geniet ervan. Ik ben die grijze regenluchten meer dan beu.
Nochtans gaat het me niet zo goed. Deze avond krijg ik een stevige hoofdpijn. Een Dafalgan kan er niet aan verhelpen en ik kruip vroeg in bed. Het is echter ijskoud tussen de lakens en ik geraak niet in slaap vooraleer mijn man me komt verwarmen.
s Nachts om twee uur word ik wakker met stralende hoofdpijn. Ik bedenk dat ik zou moeten opstaan om iets in te nemen, maar het is nu net zo warm in bed. Ik blijf dus nog wat liggen maar mijn hoofdpijn geeft me geen rust. Omstreeks vier uur sleep ik me naar de badkamer en neem een dubbele dosis Perdolan. Ik sukkel in slaap, maar om zes uur ben ik opnieuw wakker. De pijn heeft zich nu naar de linkerkant verplaatst. De rechterkant is hoofdpijnvrij. Dat is hoe dan ook een vooruitgang J. Ik besluit uiteindelijk een Sumatriptan in te nemen, want misschien is het toch migraine, ook al lijkt het er niet op.
Daarna geraak ik nog moeilijk in slaap. De hoofdpijn blijft hangen en om acht uur sta ik maar op. Het is geen migraine, maar wat dan wel?
Zaterdag sukkel ik door de dag, met hoofdpijn, maar ook met pijn aan de linker rib. Het is al een paar weken geleden dat die rib me nog last bezorgde. Waarom nu opeens terug pijn? Eigenaardig.
Zondag sta ik met hoofdpijn op. Ik neem meteen een Sumatriptan, maar het helpt niet. De pijn in mijn rib wordt alsmaar heviger, ook al steek ik van de ganse dag geen poot uit. Wat een beroerde dag. Een tweede Sumatriptan haalt geen sikkepit uit. De hoofdpijn is duidelijk geen migraine, maar wat dan wel?
s Avonds in bed kan ik me amper draaien of keren van de pijn aan hoofd en ribben. Ik word er meermaals wakker van.
Maandag is een replica van gisteren. Hoofdpijn en nog meer pijn aan de ribben. De pijn straalt uit tot aan de aanhechting aan het borstbeen. Ook de bekkenbodem laat zich voelen. Wat is er aan de hand? Werkt de chemo niet meer? Ik maak me zorgen.
Ik voel me ellendig, kan niet goed ademen, kan me niet draaien, bij elke stap gaat er een steek door mijn ribben. Ik heb zin om te jammeren, maar dat helpt me natuurlijk ook niet vooruit.
Gelukkig kan ik morgen naar het ziekenhuis. Hopelijk kunnen ze me daar geruststellen, zowel over mijn ribben en bekken als over die ellendige hoofdpijn.
Nooit gedacht dat ik nog eens zou uitkijken naar een dagje ziekenhuis
L
© Karlijn Koninckx
|